On the List || One Direction || 3 - Speeltopics

School, Voetbal, Meisjes en Seks. is niet een al te beste combinatie.
Op het Asheville College speelt het voetbalteam de overhand. Iedereen kent de knappe koppen van het team en het gerucht dat ze met zich meedragen.
Elk jaar weer komt heel het team bijeen in de kleedkamers nog voordat het voetbalseizoen begint en komt het grote geheime boek tevoorschijn.
Iedereen krijgt 1 meisje toegewezen en er voor zorgen dat ze met haar naar bed zijn geweest voordat het seizoen is afgelopen.
Charmes worden in de strijd gegooid en de jongens doen er alles aan om de namen op de lijst te kunnen afstrepen.
Het enige probleem is, dat bijna heel de school van het boek weet, omdat het al een eeuwen oude traditie is.
De meiden hoeven er alleen achter te komen of ze opeens zoveel aandacht krijgen, omdat ze op de lijst staan of omdat het echte liefde is.
Ze gaan opzoek naar het boek en besluiten de jongens terug te pakken.
Alleen de jongens hebben zelf al genoeg problemen. Echte relaties komen opstand en misschien komen er zelfs een paar uit de kast.
Wat een leuke grap moest worden, net als elk jaar, valt nu in het water.

Jongens.
-Harry Edward Styles Mufinn
-Louis William Tomlinson Rossi
-Zayn Jawaad Malik [GEZOCHT]
- Liam James Payne quin98
- Niall James Horan. Brookie
- Tyler Jay Lopez. Malino
- Leroy Evan McAdams Besar


Meisjes.
- Alice Green Morissette
- Chyra Ambriah GrayLeave
- Sonny Mabel Puckerman Mufinn
- Addison Hedwig Wright Sicam
- Julia Rebecca Lewis Eyes
- Rae Jade Parker HurtedHeart
- Chayenne "Chay" Kyra Montoya. Malino

koppels
Harry - Addison
Louis - Chyra
Zayn - Sonny
Liam - Rae
Niall - Chayenne
Tyler - Alice
Leroy - Julia

Rules.
- Een tekst schrijven van vijf regels is verplicht.
- Geen perfecte personages.
- Naamsveranderingen doorgeven.
- 16+ is toegestaan.
- Twee rollen per persoon is het maximum.
-Als je niet praat in de vorm van je personage gebruik je (){}[].
-Enkel je eigen personage besturen.
-iedereen mag een nieuw topic open. Onder voorwaarde dat hij er precies zo uitziet als deze en mijn naam vemeld word.

Begin
Het schooljaar is net begonnen en iedereen komt aan op school.
De jongens kennen elkaar al van de voetbal en iedereen kent de jongens, alleen de jongens kennen niet iedereen, vanwege hun populariteit.
de jongens komen na school bij een in de kleedkamer en dan word het grote boek besproken.

verzorging is bezig.

IEDEREEN HEEFT EEN SMS VAN ANTHONY, -LEIDER VOETBALTEAM EN BROER SONNY, GEKREGEN, DAT DE AVOND VAN DE RPG EEN FEEST IS BIJ HUN THUIS

[ bericht aangepast op 27 feb 2013 - 17:44 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Chyra Ambriah Gray
‘Echt niet?’ Mijn wenkbrauwen trokken gemaakt geschokt omhoog, terwijl ik een tikje verveeld door het kookboek bladerde. Vanuit mijn ooghoeken kon ik rijkelijk meegenieten van Harry's scene. Vroegen die twee zich echt nog af waarom de directeur ze als een stelletje watjes zag?
Ik beet op mijn onderlip voor ik mijn ogen op de limoencakejes in het boek liet glijden. Haalbaar, minstens een zes en ik had trek.
‘Ach, ik moet bekennen dat ik al nat ben sinds het eerste uur. Het was een lange - lange, eenzame nacht.’ Ik slaakte een overdreven, jammerlijke zucht voor ik me opnieuw op de grond liet zakken, om de jongen nog net niet recht in zijn gezicht te lachen.
‘Wat gaan we koken vandaag? Weet je dat?’ Hm. Die jongen wist dus niet van opgeven? Mijn best. Zo lang hij zijn handjes thuishield vond ik het best.
Met een achteloos gebaar wees ik dan ook naar de limoenkleurige gebakjes. ‘Wist je dat is bewezen dat 87,5% van de mannen geil wordt van limoen?’ Fluisterde ik hem vervolgens langzaam maar duidelijk in zijn oor. Ik was niet het zwijgzame type. Eerder dat meisje dat een jongen zo ver duwde tot ze zijn grens had bereikt, en tot zo ver ik kon zien was de grens nog lang niet bereikt.

[ bericht aangepast op 25 feb 2013 - 21:13 ]

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Louis Tomlinson.
Heel even had ik toch een seconde spijt dat ik niet achter Harry aangelopen was, maar net nu begon Chyra tegen me te praten en dat moest ik hebben. Wat zo kon ik verder, of ik bleef haar gewoon dingen vragen, zodat ze verplicht moest reageren en dan zou ze vanzelf zien dat ik helemaal niet zo erg was. Maar volgens mij was zij ook niet zo'n lieverdje, dan was ze in de klas wel stil, maar als ze hier eenmaal weg was... 'Ach, wat zielig voor je. Misschien vind je buiten wel een jongen die hoognodig een beurt nodig heeft, dan kan je ook aan je trekken komen.' Zo had ik normaal gesproken echt niet gereageerd, want diep van binnen voelde ik wel al iets opkomen en dat was niet precies een heel goed teken. Ik keek naar het boek dat ze aanwees, waar in stond dat we limoengebakjes moesten maken en laat ik nou net niet van limoen houden. Een grinnik verliet dan ook mijn mond na haar woorden. 'Ja, dat is heel jammer voor die limoenen, want ik lust ze niet.' Met een uitdagende grijns op mijn gezicht bleef ik naar Chyra kijken.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Chyra Ambriah Gray
Ik stak mijn tong naar hem uit toen hij opperde dat hij niet van limoen hield, en bladerde daarom enkele pagina's vooruit. ‘Vanille gebakjes met glazuur van zoete wortels?’ Een stuk of drie ingrediënten meer, maar het moest haalbaar en eetbaar zijn.
‘Heb je ooit eens goed naar de jongens hier gekeken? Een tropisch oerwoud is niets bij wat die jongens in hun broek hebben.’ Ik schudde mijn hoofd afkeurend terwijl ik met mijn ellebogen tegen het aanrecht leunde. Walgelijk en daarnaast ook hoogstens ongepast wat ze wel niet wilden hebben voor een kleine joint. Pfft. Afpersers. Ik rolde kort met mijn ogen voor ik enkele bakken uit de kastjes begon te verzamelen.
Misschien was Louis zo slecht nog niet, en dat kwam voornamelijk omdat hij lef had om op mijn seksisme in te gaan - maar daarnaast was het interessant om er langzamerhand achter te komen wat iemand van je wilde. Dat maakte dit alles waarschijnlijk zo uitdagend. En iedereen die de naam Chyra kende, wist dat ik geen enkele uitdaging afsloeg.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Louis Tomlinson.
Ik had de neiging om met mijn wijs -en middelvinger aan haar tong te trekken, maar wist niet of het heel verkeerd over zou komen, dus hield ik me in. Ik knikte en maakte een goedkeurend geluidje. 'Als de leraar het er mee eens is, vind ik het oké, wortels zijn dan net wel lekker. Daar moet vanille suiker in, neem ik aan? Dat ruikt alijtd zo lekker.' In mijn achter hoofd zat ik nog wel met Harry, die nog steeds niet terug het lokaal in was gekomen, straks was die iets heel ergs aan het doen buiten. Direct schudde ik deze gedachte weg en richtte me weer op Chyra. 'Ja, ik kijk geregeld naar de mensen die hier op school zitten en dan denk ik altijd dat ik verruit de knapste ben van alle jongens die hier op school zitten.' Behalve Harry. Hij blijft natuurlijk altijd de knapste, echt het liefst zou ik hem voor nu uit mijn gedachten bannen, ik dacht alleen niet aan hem als ik met Chyra aan het praten was, maar ik kon natuurlijk niet de hele tijd doorpraten, dan zou ze zich gaan afvragen wat voor gek ik wel niet was. Of misschien dacht ze dat al wel.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Chyra Ambriah Gray
Ik schudde mijn hoofd grinnikent terwijl ik de wortels langzaam begon te schillen. ‘Laat ik het er bij houden dat meneer Shepard zich voorlopig niet meer op mij zal richten.’ Ik schonk Louis een bedachtzame knipoog, voor ik me opnieuw op het aanrecht liet zakken om de wortels met room te gaan kloppen. Mijn maag rammelde en bovendien wilde ik zo snel mogelijk weg uit het lokaal dat naar een mislukte Willy Wonka fabriek rook.
‘Dus.. Louis Tomlinson, éénentwintig. Uhm..’ Ik tikte bedachtzaam met een lepel tegen mijn kin voor ik hem opnieuw in me opnam.
‘Klunzig charmant? Subtiel - uch, sarcasme - en.. partner in crime.’ Ik glimlachte triomfantelijk terwijl ik de kom opgeklopte vulling naast me neer zette en mijn ene been over het andere sloeg. Op deze manier torende Louis in ieder geval niet boven me uit, en dat was ditmaal wel eens prettig.
Ik wist dat ik klein was, maar er constant aan herinnerd te worden begon me langzamerhand te irriteren.
De cakejes zouden niet veel werk zijn, en Louis had me nog steeds niet gezegd wat hij van me wilde. Want hoe graag ik ook wilde geloven dat hij uit zichzelf naar me toe was gekomen - weigerde mijn brein te geloven dat hij echt niets wilde.
‘Dus, Tomlinson, wat is het dat je zo graag wilt? Je laat je beste vriend lopen en probeert zelfs vriendelijk te zijn tegen een meisje dat je normaliter liever dood zwijgt.’ Scherp, opmerkzaam. Ik was immers niet van plan opnieuw teleurgesteld te worden door een jongen. Daarnaast was het de waarheid en staarde ik hem nu recht in zijn twinkelende ogen aan.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Tyler Jay Lopez

Ik hoor haar slikken, maar ik kijk even niet op. Pas als ze weer begint met het eten kijk ik even naar haar en volg met mijn ogen hoe ze alles doet. Hoe ze de broodjes keert tot het deeg. Mhm, ze is echt goed. Bakte ze vaak ofzo? Ik besloot me er niet mee bezig te houden en ik bleef afwezig naar voren staren. Dit is echt een van de saaiste vakken ooit, verzorging... Wat heb ik eraan? Ik huur wel mensen in die het voor me doen later, mijn vrouw kan het eten doen. Wat heb ik ermee te maken? Ik zucht even en leg mijn hoofd op mijn armen. Ik begin weer ongezien te pingen met mensen en speel vervolgens een spelletje op mijn telefoon. Ik zucht even diep als ik moet wachten. Stomme Crackberry, ik ga echt een nieuwe telefoon halen vanmiddag...

---

El Diablo.

Rae Jade Parker
Ik pak de andere chocolade wat melk chocolade was en breek deze in een kommetje in stukjes. Dan pak ik een pan die ik vul met heet water en ik zet het kommetje erin. zo werd het verwarmt en smolt de chocolade. Dat kon wel even duren dus ik pak de plaat met 4 wentelteefjes en pak er een. Ik kijk even naar Tyler en pak nog een wentelteefje en pak een bordje waar ik hem opleg. Ik zet het voor hem neer. 'Hier heb je ook wat.' Zeg ik vriendelijk terwijl ik zelf dooreet. Ik had niet ontbeten vanochtend. De plaat met de andere twee wentelteefjes zet ik in het midden en inkijk naarde chocolade die inmiddels gesmolten was. Ik pak snel een zweef en gooi wat poedersuiker in ze zeef zodat alleen de kleinste korreltjes de gesmolten chocolade halen. Ik leg de zeef aan de zijkant en roer even snel door de chocolade. Dan pak ik de zatte boter en snij er genoeg boter af die ik cremig romig maak met een garde. Zodra dat is gebeurtdoe ik het bij de chocolade en meng ik tot het glad is. Een glimlach sierde mijn lippen omdat ik dit gewoon leuk vond. Mijn passie. Ik proef aan het glazuur en het smaakt lekker nu wachten tot de taart klaar is. De leraar kijkt soms deze kant op en volgens mij kregen we hier al een cijfer voor. 'Als hij het vraagt heb jij het glazuur gemaakt.' Zeg ik vriendelijk. Ik zou het lullig vinden als hij hier een onvoldoende voor haalt omdat ik dit leuk vind en vaak alles doe.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Tyler Jay Lopez

'Hier heb je ook wat.' hoor ik opeens en ik kijk op, Rae zet een bord met een wentelteefje voor me en ik glimlach naar haar. 'Thanks' zeg ik en neem een hap. Mijn ogen worden wat groter, en ik kijk naar Rae. 'Dit is echt goed' zeg ik grijnzend. Ik neem nog een hap en al snel is het op. Ik kijk weer naar wat ze doet en ik hou mijn hoofd een beetje schuin. Ik werp even een blik op de leraar die soms naar ons kijkt. 'Als hij het vraagt heb jij het glazuur gemaakt.' zegt ze vriendelijk en ik knik maar. 'Is goed' zeg ik en kijk haar glimlachend aan. 'Jij bent echt chill weetje' zeg ik en glimlach een beetje. Ik kijk even naar de leraar die de klas rondloopt, en dan weer naar Rae. Chille meid, seriously...

---

El Diablo.

[Dubbelpost]

[ bericht aangepast op 25 feb 2013 - 23:07 ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Rae Jade Parker
Ik ben blij met het compliment. Dat vind ik het leukste aan koken. Ik voel hoe hij kijkt als ik bezig ben met het glazuur. Alles was nu klaar. Nou over 10 minuten kon ik weer aan het werk maar dat duurde nog even. 'Is goed' zegt hij en hij kijkt me glimlachend aan. 'Jij bent echt chill weetje' zegt hij dan waardoor ik terug glimlach. 'Thanks. Denk ik.' Zeg ik met een glimlachje rond mijn lippen. Zelfs tijdens het lachen voelde ik mijn vaders brandende hand nog op mijn gezicht. 'Het is me aangeleerd en ik denk mijn talent. Ik kook al sinds ik 6 ben.' Zeg ik alsof het de normaalste zaak van de wereld was. 'Nou toen hielp ik al. Mijn eerste echte gerecht alleen maakte ik toen ik 8 was.' Zeg ik eerlijk.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Sonny Mabel Puckerman
Ik huppel met Liam mee en glimlach. 'daar is de keuken hoor, sufkop.' grinnik ik en trek hem weer van zijn stoel af. Bij deze had ik besloten dat we samen gingen koken. Ik pakte het schort met mijn naam erop en hing deze om mijn nek waarna ik hem vastbond op mijn rug. 'ik weet niet wie je hebt, dat weet jij beter dan ik.' glimlach ik en kijk naar het respect dat op het aanrecht ligt. 'de laatste keer dat ik moest koken, heb ik de keuken in de fik gestoken.' zeg ik stom. Ja, het was echt zo. Gelukkig was Daryl er optijd bij met debrandeken. Sindsdien mocht ik niet meer aan het gasfornuis zitten. Best sneu eigenlijk. Ik duwde het blaadje ik Liam zijn handen en ging op het aanrecht zitten.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Edward Styles
Ik was beledigd, boos en bang. Ik wist dat ik me aanstelden maar Louis had op zijn minst achter me aan kunnen komen. Ach, wat dacht ik nou. Waarschijnlijk gebruikten hij me net als hij iedereen gebruikten. Echt niet dat ik nog terug ging. Ik zat midden op het voetbalveld en had mijn benen opgetrokken. Ik kon vanaf hier recht in het verzorgingslokaal kijken, het was dat ik wist wat Louis aanhad, want anders had ik nooit gezien vanaf hier, wie hij nou was. Het feit dat hij het enorm naar zijn zin leek te hebben en mij blijkbaar totaal vergeten leek deed de tranen over mijn wangen lopen. Ik had het kunnen weten. Ik gristen mijn mobiel uit mijn zak en drukten op de tweede sneltoets. Meteen kwam Dylan zijn gezicht in beeld en bracht ik het toestel naar mijn oor. Het scherm was nog steeds kapot. Natuurlijk, het werd echt niet vanzelf gemaakt. 'Hi cutie.' Toen ik zijn stem hoorde barsten ik in tranen uit en liet ik me op mijn zij vallen. Meteen was er paniek en werd er wel twintig keer achter elkaar gevraagd wat er aan de hand was. 'Ik wil dat je me hier weg komt halen?' Snikte ik uiteindelijk. Dot wekte natuurlijk alleen nog maar meer vragen op. Maar ik gaf geen antwoord. 'Oke, ik kom. Blijf op school. Ik ben er over en uur.' Hij weigerde me alleen mee te nemen straks. Het voelde meteen al een stuk rustiger nu ik wist dat Dylan naar me toekwam. Hij begreep me tenminste wel.

[ bericht aangepast op 26 feb 2013 - 0:29 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Tyler Jay Lopez

Ze glimlacht terug, 'Thanks. Denk ik.' zegt ze. 'Neem het maar aan als een compliment' lach ik. 'Het is me aangeleerd en ik denk mijn talent. Ik kook al sinds ik 6 ben.' zegt ze, ze zegt het alsof het de meest normale zaak van de winkel is. Ik kijk haar aan met grote ogen en open mond. 'Nou toen hielp ik al. Mijn eerste echte gerecht alleen maakte ik toen ik 8 was.' vervolgt ze en ik slik even. 'Jezus, ik kan nu net een ei bakken met spek en kaas.. En dan kom jij aan met een heel gerecht op je 8e' lach ik. Ik schud mijn hoofd even en kijk haar aan. 'En dat woont dan op zichzelf' grinnik ik, doelend op mezelf.

---

El Diablo.

[Kan niet slapen ]
Rae Jade Parker
Zijn ogen worden groot en zijn mond valt open wat er best grappig uitzat. Al ik voelde me nu zo opschepperig en dat haatte ik. 'Jezus, ik kan nu net een ei bakken met spek en kaas.. En dan kom jij aan met een heel gerecht op je 8e' zegt hij lachend. 'En dat woont dan op zichzelf' Zegt hij ik denk doelend op zichzelf. Ik grinnik even. 'Ik kook elke dag voor mijn vader en mijn broer. Ze kunnen nauwelijks meer zonder me, maar koken is niet zo moeilijk. Het is in het begin gewoon uit kookboeken, maar nu voor mij is het op gevoel geur en smaak. Je kan het je makkelijk aanleren.' Zeg ik vriendelijk. Het rare nu was of ik niet wist of ik Tyler nu mijn vriend kon noemen. Wat nou als ik was getrokken door hem. Misschien deed hij daarom zo aardig. Dat vertrouwde ik dus niet, maar ik moest het niet vergooien. Tyler was aardig en ik moest genieten van iemand die ik aardig vond en mij ook. Hoop ik ten minste. Ik was altijd al moeilijk met vrienden aangezien dat vertrouwen geven is. Ik geef dat echter gewoon niet. Ik kan niemand mijn verhaal vertellen. Dat ik op mijn 14e en 16e zelfmoord wou plegen. Dat ik geslagen word of mezelf gesneden heb. Ik had met het laatste geen littekens opgehouden voor zover ik weet of kan zien. Dan had ik niet alleen nog moeite met het vertrouwen maar ook nog met het vrienden zijn. Hoe wist ik dat iemand me niet verraad of achterlaat alleen zonder iemand. Daar was ik gewoon bang voor. Mijn vertrouwen was al geschaad. Ik was schuw. Meer niet.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

[Ik ga nog niet slapen ;p Lekker vakantie ^^ ]

Tyler Jay Lopez

Ze grinnikt even, 'Ik kook elke dag voor mijn vader en mijn broer. Ze kunnen nauwelijks meer zonder me, maar koken is niet zo moeilijk. Het is in het begin gewoon uit kookboeken, maar nu voor mij is het op gevoel geur en smaak. Je kan het je makkelijk aanleren.' zegt ze vriendelijk. Ik krab even in mijn nek. 'Ja... Ik moest op kookles van mijn ma. En laten we het erop houden, het eindresultaat was een verbrande keuken.' grinnik ik. Ow, mooie tijden. Ik moest op mijn 16e naar kookles, en bij de 5e les stond de hele keuken daar in de fik. En je raad het al, ik was niet meer welkom.. Gelukkig maar.. Ik kijk haar glimlachend aan en hou mijn hoofd een beetje schuin. Ik had nog steeds het gevoel dat ze me niet echt vertrouwde.. Ik wist waarom, maargoed...

---

El Diablo.