[RPG-Topic] Full Of Fantasy. - Speeltopics

Het rpg topic, voor als je je hebt aangemeld bij de rpg full of fantasy, ik schrijf in de ik vorm, maar je mag het zelf weten. Ik begin zometeen.

May StarClan light your path.

Danny Jake Davids|| Tovenaar

Ember schudt haar hoofd.
''Dan doden ze me, maar dat is misschien beter.. Aurora heeft een stel fighters weg gelokt om mij te beschermen. Als ik er niet was geweest, was Aurora nu niet in gevaar. Dan konden jullie rustig leven. By the way, als ik terug kom, moet jij kiezen en krijg ik misschien wel ruzie met Aurora.'' legt ze uit.
''Maar nu brengt ze zichzelf in gevaar door de fighters weg te lokken, we kunnen haar beter helpen.''
Dat bedoelde Aurora dus met 'Ik heb aan mezelf beloofd dat ik jullie twee zou beschermen, en dat doe ik ook. Kostte wat kost.'
Ze heeft zichzelf opgeofferd
'Ga je mee Aurora helpen?' Vraagt Ember dan.
''Ja.'' Zeg ik terwijl ik knik. ''Maar inplaats van weg te lopen had je ook gewoon kunnen vertellen wat je voelden. Je kan hier met me over praten, we zijn vrienden weet je nog?'' Zeg ik als ik haar aankijk.
''Ik lach je heus niet uit. En tussen jou en Aurora kiezen dat akn ik niet. Ik weet niet eens of ik voor jullie beide het zelfde voel. Ik heb er nooit zo over na gedacht.''
Ik schud mijn hoofd en zucht.
''Maar wat we nu moeten doen is Aurora vinden.''

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Ember Green - Witch

We lopen in Aurora's richting. Onderweg springt er oppeens en fighter voor me. ''Aurora die veraadster.. ik weet dat ze de leider heeft gedood.. en nu ben ik de leider.'' Ik herken de man niet maar de stem wel. Het was die ene Zack die we tegen kwamen toen ik nog blind was. ''En nu zal ik er voor zorgen dat alle bovenatuurlijke wezens zullen sterven..'' zegt zack. ik dacht serieus waar: waarom zeg je dit tegen ons? ''Val ze aan, en als ze dood zijn kom je helpen met Aurora te doden'' zegt Zack weer. Twee fighters springen op ons af. Een met een pijl en boog en een ander een sterk ijzeren zwaard. Ik spring op de gene met een pijl en boog af terwijl zack wegvlucht naar Aurora. Ik ontwijk een pijl van hem die hij schiet, en komt in een boomstam terecht. De pijl trilt even en staat daarna stil. Hij wil een op Danny af schieten maar ik sta er snel voor. Omdat ik kleiner ben dan Danny kan ik de pijl snel uit de lucht pakken al doet het wel pijn want de pijl schoot vooruit. Er komt bloed van mijn hand en er zit een schaafwond. Ik kijk boos naar de fighter die schrikt als hij merkt dat ik niet meer blind ben en dus gewoon de pijlen kon zien. Ik gooi de pijl op hem af maar dat helpt niet echt omdat ik geen boog heb. Toch raak ik zijn been en hij slaakt een kreet en laat zijn boog vallen. Dan rent hij weg en licht er een pijl en boog voor me. Dat wapen kon ik nog wel eens gebruiken. Ik pakte het op en de pijlenkoker ook. Als ik de pijlen heb verzamelt weet ik niet goed hoe ik moet schieten met zo'n ding, maar als ik goed naar de fighter keek zag ik dat hij een pijl op de pees legde en het touw spande en toen los liet waardoor de pijl vooruit schoot. Ik kijk naar Danny die druk in gevecht is met de fighter met zijn ijzeren zwaard tegenover hem.

May StarClan light your path.

Aurora Trell ~ fighter.

Plots springt Zack uit de bosjes. Mijn broertje kijkt me aan.
'Je vrienden zijn in gevaar,' zegt hij snel. 'Ga ze helpen dan regel ik die daar wel.'
Zijn blik gaat naar de aanstormende Zack. Ik knik en ren in de richting van Ember en Danny. Ember houd onwennig een boog met pijl in haar handen. Ik zie nog een andere fighter bij Danny staan. Hoeveel van die verdomde fighters waren er wel niet. Altijd had ik gedacht dat het er weinig waren. Ik herken de man die bij Danny staat. Dat was de man die me had verkracht. Ik gris de boog uit Embers handen en leg razendsnel een pijl aan. Ik trek de pees naar mijn neus, anker en los de pijl. Die komt precies in zijn hart en binnen enkele seconde sterft de man. Ik smijt de boog op de grond en grijp Ember bij haar kraag. Ik duw haar tegen een boom aan en kijk woedend.
'Ten eerste,' snauw ik. M heb je geen enig idee hoe je moet schieten. Zeker niet met een longbow. Dacht je nou echt, omdat je net kan zien, dat je dan ook precies kan richtten met het blote oog!? En ten tweede! Welk woord van: kom niet achter me aan begreep je niet!!?? Als ik iets tegen je zeg moet je luisteren en niet elk ding negeren. Danny kon weer gewond raken en dat was dan jouw schuld. Want jij bracht hem gevaar!!'
Ik laat haar los en stop met schreeuwen. Ik draai me met een ruk om en wil naar mijn broertje terug lopen. Maar die komt al tevoorschijn.
'Mijn zus heeft een temprament' grijnst hij. Ik gaf hem een duw.
'Waar is Zack?' vraag ik.
'Weggevlucht toen ik hem bijna beet' zegt hij lachend en hij ontbloot zijn vampier tanden. Ik glimlach en loop dan weer terug de klimop door. Ik plof neer bij het meer en laat mijn gezicht in mijn handen vallen. Jack ploft naast me neer en aait over mij rug.
'Nooit gedacht dat ik familie zou hebben' zei hij zacht.
'Ik ook niet broertje,' fluisterde ik. 'Ik ook niet.'

"Rebellion's are build on hope"

-

[ bericht aangepast op 16 juni 2013 - 19:21 ]

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

[heeft niet hoor, anders pas je hem nu of morgen even aan. Ik heb geen haast ]

"Rebellion's are build on hope"

(Als ik klaar ben met eten pas ik hem aan. Maar niet helemaal een klein stukje zodat hij er toch bij past. Heb gister avond/vannochtend heel de tijd op mijn mobiel lopen vloeken (Ja zo raar persoonben ikwel) ,maar wil dus even zeggen als ik naar tienen reageer zit ik op mijn mobiel dus kan het misschien iets van een uur duren tot mijn reactie klaar is. Dit komt of omdat mijn internet berijk niet goed is (slaap op zolder) of omdat hij niet doet wat ik wil)

[ bericht aangepast op 16 juni 2013 - 21:00 ]

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Danny Jake Davids|| Tovenaar

Ik loop naar Ember toe.
''Trek je er maar niks van aan,'' Zeg ik tegen haar. ''Ik vond het juist goed wat je deed. Ik zou ook gegaan zijn als me werd vertelt dat ik weg moest blijven.''
Ik wist niet of ik dat laatste loog of dat dat de waarheid was.
Ik hoor geritsel in de bosjes, maar negeer het. Vast een beest ofzo.
''We hebben Aurora gevonden. Nou ja, zij ons , maar ze is veilig....denk ik. En als zij wilt dat we haar met rust laten...... eerlijk gezegt weet ik dan niet wat we moeten doen.'' Ik schud mijn hoofd. Zo'n soort ''toesspraak'' houden was niet echt mijn sterkste punt.
Ik werd nerveus van het geluid in de bosjes. Misschien een domme actie, maar ik ging er naartoe.
''Shit.'' Mompel ik als de fighter uit de bosjes komt.
Voordat ik het doorhad voelde ik koud ijzer langs mijn arm snijden. Nog voordat hij veder kon ontweek ik hem en vloekte binnensmonds. De snee deed pijn, maar het had altijd erger gekund.
Ik hief mijn hand naar de fighter en deed een spreuk. Hij viel, maar stond daarna weer op. Met een verward gezichten keek ik hem aan. Niet echt zoals ik het wou.
"Ging de spreuk van het heksje niet zoals gepland." Zei hij spottend met een grijns op zijn gezicht. Het liefst zou ik die grijns van zijn gezicht af slaan.
"Noem me geen heks!!!" Snauwde ik terwijl ik iets in mijjn rugzak zocht. Hoe vaak moest ik nog zeggen dat ik geen heks was maar een tovenaar.
Zonder dat hij het ziet pak ik de dolk die ik van Aurora had gekregen uit mijn tas.
"En wat wou je er aan doen dan." Zegt hij als hij met zijn zwaard naar me toe komt. Voordat hij aanvalt steek ik de dolk in hem. Hij valt op de grond neer.
Ik geschrokken naar het levenloze lichaam kijken. Nog nooit had ik iemand gedood, maar als ik het niet had gedaan lag ik daar misschien.
De geschrokkenheid ging net zo snel weg als het kwam.
Had me maar geen heks genoemd.'' Snauw ik het lichaam nog toe.
Ik draai me weer om naar Ember. ''Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik wil hier weg.''

[ bericht aangepast op 16 juni 2013 - 20:59 ]

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Ember Green - Witch

Aurora wou alleen zijn en was boos. Zie je nou wat je gedaan hebt?! Nu heb je geen vrienden meer! zegt een stem in me. Ik zucht. Een fighter springt uit de bosjes en Danny begint een gevecht. Hij noemt een spreuk, de fighter valt, maar staat weer op. Danny lijkt er teleurgesteld in. ''Ging de spreuk van het heksje niet zoals gepland?'' spotte de fighter. Ik dacht van Had dat nou niet gezegd, idioot. ''Noem me geen heks!!!'' Snauwde Danny en greep een dolk, de fighter zag het niet en ging maar door. ''En wat wou je er aan doen dan?'' ik keek even weg omdat ik wéér geritsel hoorde, ik wou hier echt weg. Straks kwam er nog een fighter. Als ik terugkijk ligt er een dode fighter. ''Had me maar geen heks genoemd.'' snauwt Danny nog.
''Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik wil hier weg.'' zegt Danny. Ik knik. ''We moeten hier weg.'' Maar waar heen? Naar het huis van Aurora? Aurora wou me vast niet zien.. Danny misschien wel, maar waar moest ik heen? ''Waar gaan we heen dan? Aurora wil me vast niet zien..'' vraag ik. ''Ga er maar alleen heen,naar Aurora's huis, ik vindt wel iets iets dat ver weg van jou en Aurora is. Dan breng ik jullie niet steeds in gevaar.'' Ik kijk naar de fighter op de grond. Hij was dood. DOor mij. Als ik gebleven was zouden de fighters ons niet aanvallen. En nu is hij dood. Hij had vast ook een leven en famillie. Nu niet meer. Door mij. Ik zuchtte. Met een verdrietig en schuld gevoel keek ik of er nog fighters ergens waren. Misschien kon ik me door een van hun gevangen nemen, dan namen ze me vast mee ver weg van het bovennatuurlijke bos de normale stad in in een gevangenis waar ik niemand meer in gevaar kon brengen, niemand meer wonden geven.. niemand meer iemand laten doden..

May StarClan light your path.

Idrille Mila Chalant ~ 21 ~ Weerkat(tijger) ~ in haar huis

Toch een tikkeltje op mijn hoede liep ik de keuken in om drinken te pakken voor mijn tweede gast die zich duidelijk niet op diens gemak voelde.
Misschien moest ik haarzo eventjes apart nemen om te vragen of ze iets kwijt wou.
Ik wist van mezelf dat ik vaak te snel conclusies trek als het op weerkatten aankomt.
Waarschijnlijk zat dat er al ingehamerd sinds mijn ouders overleden.
Zuchtend zette ik haar glas en mijn glas op een dienblad en ik legde er ook nog een kleinere zak bloed bij als mijn andere gast nog steeds dorst had.
Net toen ik de kamer weer in kwam zag ik de weerkat haar tas pakken. "Het wordt al donker ik ga maar weer eens denk ik. Bedankt voor alles."
Oh oke, kon ze niet even wachten tot na het drinken ?
Ik zag haar blik naar buiten verplaatsen, waar het nu iets minder hard regende, waarschijnlijk zaten we nu in het zogezegde oog van de storm.
"Doei!" Het leek wel alsof ze de deur niet snel genoeg kon bereiken waarna die al snel achter haar in het slot viel.
Was er iets gebeurd tussen de weerkat en de vampier ?
Ik had niets opgevangen met mijn versterkte gehoor, wou ze hier de gehele tijd al zo snel mogelijk weer weg ?
Zag ze mijn gastvrijheid enkel ald een paraplu om onder te schuilen ?
Oké, ze had me dan wel bedankt, maar om zo snel het huis uit te vliegen vond ik wel een beetje raar.
Mijn eigen ogen gleden even naar buiten.
De regen tikte alweer wat harder regen de ruiten aan en ik zette er eentje op een kier om de geur van het natte gras te kunnen ruiken.
Ik hou wel van stormen, ze prikkelen je zintuigen zodanig dat je er lange tijd naar kan kijken zonder dat het verveeld, ten minste, als het een goede storm was.
En dit is een goede storm.
Als het nu aan mij lag was ik ook even naar buiten gegaan om ervan te genieten, maar met een gast in huis kon ik dat niet doen.
Dus ik plofte naar weer op de bank tegenover haar neer. "Oké, heb je nog iets watje kwijt wilt ?"

{Dit stukje heb ik op mijn ipod geschreven, dus sorry als er wat fouten inzitten }

Credendo Vides

Danny Jake Davids|| Tovenaar

Ze knikt. ''We moeten hier weg.''
Dat is nog niet zo makkelijk. Het lijkt wel of hier ontelbare fighters zijn. Hebben ze niet iets beters te doen?
''Waar gaan we heen dan? Aurora wil me vast niet zien..Ga er maar alleen heen,naar Aurora's huis, ik vindt wel iets iets dat ver weg van jou en Aurora is. Dan breng ik jullie niet steeds in gevaar.'' Zegt ze.
Ik kijk haar verbaasd aan.
''Dit is jou schuld niet. Je deed juist iets goeds, als je dat niet deed hadden ze ons als nog gevonden. Die fighters zijn overal.'' Ik werp een blik op de dode fighter.
In ieder geval een minder dacht ik bij mezelf.
''Aurora wilt je vast wel zien. Ze was gewoon bezorgt. Dat is alles, ik weet het zeker. Maar ik laat je hier niet achter. Als je iets gebeurd kan ik het mezelf nooit meer vergeten. Ik blijf bij je of je dat nou wilt of niet.''

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Aurora Trell ~ fighter.

Mijn broertje was weggegaan. Hij moest nog wat dingen doen, had hij gezegd. Ik dacht aan mijn uitbarsting tegenover Ember. Ik zuchtte en stond op. Ik liep naar de klimop en keek naar hun. Een steek van jaloezie passeerde mijn hart, maar snel drukte ik die weg.
'Ember!' riep ik. 'Kom naar binnen! Het corps is slim en stopt met fighters het bos in te sturen, dus we zijn voorlopig veilig. We moeten beslissen wat we gaan doen. Dus kom naar binnen.'
Het klonk oprecht. Alleen het woord "sorry" had mijn lippen niet gepasseerd. Ze had moeten luisteren toen ik iets had gezegd. Ze kon net zien en was een soort van kleuter in mijn opzicht. Een nieuwe wereld om te ontdekken, lak hebben aan de regels. Als je het zo zei klonk het niet als een kleuter, maar als een net geworden puber.

"Rebellion's are build on hope"

Ember Green - Witch
Aurora kwam aan. Ze vertelde dat ze stopten met de fighters te sturen, maar dat ze binnen wou overleggen wat we nu gaan doen. Ik liep maar naarhaar huis achter haar aan. Misschien wel voor de laatste keer. Ik liep het huis binnen en zuchtte. Ze was zo bazig. Dat ik kon zien betekent niet dat ze de baas is mdat ik alles moet 'leren' en naar haar 'luisteren' ik wou vrij zijn, de wereld ondekken en de mooie dingen te zien. De dingen die ik nu zag waren alleen maar fighters en gevechten. Misschien wou ik ook wel leren pijl en boog schieten. Dan had ik ook een soort wapen. Maar die lessen geven ze niet nu vast alle fighters verteld hadden dat wij heksen waren, hoe we eruit zagen etc. Uit de stad gaan was te gevaarlijk. Nu kon ik het misschien wel nooit leren. Ik was doodstil. Ik zei geen wolrd tegen Aurora, totdat ze spijt krijgt. Ze kon tenminste wel een 'sorry,' zeggen, maar dat deed ze niet. Ik keek naar Danny. Hij was aardig. En hij vocht niet zo veel. Meestal alleen met een goede reden. Dat is goed, want hoe minder vechten hoe dichter bij wereldvrede. Al zal dat vast nooit gebeuren. Even was ik blij dat Aurora of Danny geen vampieren waren. Dan hadden ze alles gehoord.

[ bericht aangepast op 17 juni 2013 - 4:18 ]

May StarClan light your path.

Aurora Trell ~ fighter.

Tandenknarsend keek ik naar Ember. Ik moet me de hele tijd zo erg inhouden om niet te gaan schreeuwen. Ik kreeg er haast buikpijn van. Toen was ik het zat. Beter eruit dan erin.
'Ga je nou serieus wachten totdat ik sorry ga zeggen?' zeg ik. 'De gene die hier sorry moet zeggen ben jij. Jij loopt opeens weg. Ik heb er telkens voor gezorgd dat jullie twee veilig waren. Heb je enig idee wat ik voor jou heb moeten doorstaan. IK BEN VERKRACHT OM JE TE BESCHERMEN!'
Ik draaide me met een ruk om en liep maar de rotswand van de vallei. Ik begon omhoog te klimmen. Eenmaal boven had je een prachtig uitzicht. Op het gehele bos en de stad. Een
Waterval stortte naar beneden en nam alle geluiden van de omgeving weg. Ik ging zitten en toen ik me rustig voelde, liet ik de tranen de vrije loop.

"Rebellion's are build on hope"

{ Misschien is het ook even handig om alle rollen in de begin post te zetten zodat we weten wie er allemaal meedoen... }

Credendo Vides

Danny Jake Davids|| Tovenaar

'Ga je nou serieus wachten totdat ik sorry ga zeggen?' Zegt Aurora tegen Ember. Ik weet eerlijk gezegt niet of ik hier tussen in wil komen. Het gaat vast vanzelf wel over...... of niet. ''De gene die hier sorry moet zeggen ben jij. Jij loopt opeens weg. Ik heb er telkens voor gezorgd dat jullie twee veilig waren. Heb je enig idee wat ik voor jou heb moeten doorstaan. IK BEN VERKRACHT OM JE TE BESCHERMEN!'' Gaat ze veder. Ik kijk haar verbaasd aan als ze zegt dat ze verkracht is. Ze maakt een grapje toch. Ze draait zich met een ruk om en liep weg.
''Zo....,''Begon ik zenuwachtig.''....... Misschien nog steeds bezorgt.'' zei ik tegen Ember waarna ik een nerveuze glimlach kreeg. Ik wist eigenlijk helemaal niet wat ik moest zeggen. Maar ik voelde me wel rot dat ik er niets aan deed.

(Sorry voor het kleine stukje. @DreamerN Ik reageer later met Jennifer moet nog wat verzinnen.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!