[RPG-Topic] Full Of Fantasy. - Speeltopics

Het rpg topic, voor als je je hebt aangemeld bij de rpg full of fantasy, ik schrijf in de ik vorm, maar je mag het zelf weten. Ik begin zometeen.

May StarClan light your path.

Aurora Trell ~ fighter.


Plots staat Danny op uit het niets.
'Met die wond ga jij nergens naartoe. Straks verlies je nog te veel bloed.'' Zegt Danny terwijl hij twijfelend kijkt. 'Ik kan er iets aan doen, maar mijn spullen liggen nog bij mijn 'moeder'.'
Snel gaat zijn blik weer naar Ember.
'Heb jij misschien iets hier in de buurt. Het is niet veel ik mis nog een paar spullen.'
Met een woedende blik grijp ik zijn arm.
'Het boeit me niet hoe je aan die medicijnen komt of of je me wel of niet geneest. Je moet me beloven dat je niet naar je huis gaat. Beloof me dat!'
Ik keek hem met smekende groene ogen aan. Ik zou het niet kunnen verdragen als hij dag zou doen. Ik had gevoelens voor hem en ik zou hem niet zomaar kwijtraken doordat ik gewond was.

"Rebellion's are build on hope"

Danny Jake Davids || Tovenaar

Aurora pakt mijn arm en ik zie dat ze er niet echt vrolijk uit ziet.
'Het boeit me niet hoe je aan die medicijnen komt of of je me wel of niet geneest. Je moet me beloven dat je niet naar je huis gaat. Beloof me dat!' Zegt ze.
Ik schud mijn hoofd.
"Ten eerste het zijn geen medicijnen maar ingrediënten. Ik ben geen dokter of sjamaan." Zeg ik kalm.
"En als laatste ik ga niet naar huis. Ik heb alleen die ingrediënten nodig. Het probleem is is dat ze moeilijk te vinden zijn."Zeg ik waarna ik haar aan kijk.
Pas nu valt het me op hoe mooi haar groene ogen zijn.
"Ik ga echt niet weg."

[ bericht aangepast op 11 juni 2013 - 22:36 ]

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Aurora Trell ~ fighter.

"Ten eerste het zijn geen medicijnen maar ingrediënten. Ik geen dokter of sjamaan." Zegt hij kalm.
'En als laatste ik ga niet naar huis. Ik heb alleen die ingrediënten nodig. Het probleem is is dat ze moeilijk te vinden zijn' zegt hij. Hij kijkt me recht aan.
'Ik ga echt niet weg.'
Met die woorden slaak ik een zicht van verlichting. Dan duw ik het dode lichaam van de leider van de fighters weg met mijn voet. Het maakte me misselijk. Ik kruip iets naar achter en til mezelf de bank op. Ik klem mijn kiezen op elkaar en trek dan de pijl eruit. Ik slaak een gil van pijn, maar klem dan vlug mijn kiezen weer op elkaar. Ik glimlach naar Danny.
'Ik heb dit wel vaker meegemaakt' grijns ik. Dan vertrekt mijn glimlach weer van de pijn. Ik sta op en pak een doek. Die dompel ik onder in koud water uit de kraan. Ik die de natte doek tegen de wond aan en plof dan weer neer op de bank. Af en toe loopt er geluidloos een traan over mijn wang. Het zou niet lang duren voordat andere fighters hun leider zouden gaan missen. We moesten vlug gaan voordat we het gehele corps op mijn dak kregen. En dan was er echt geen ontsnappen meer aan aan de dood.

"Rebellion's are build on hope"

Danny Jake Davids || Tovenaar
Ik kijk hoe Aurora haar wond verzorgd. Hoe goed ze het ook probeert te verbergen, ik zie dat ze pijn heeft. En het enige wat ik kan doen is een beetje toe kijken. Soms kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan.
Ik schrik als, ik een traan over haar wang zie lopen. Nu moet ik echt iets doen. Ik geef om haar en ik heb niets gedaan.
Ik pak mijn rugzak weer.
"alsjeblieft zit erin." Zeg ik terwijl ik haastig mijn rugzak doorzoek. Dan vind ik het kleine flesje. Het flesje wat ik al die tijd voor mijn eigen wonden.
Snel ga ik naar Aurora.
"Dit kan wat gaan branden."Zeg ik terwijl ik een paar druppels op haar wond laat vallen. Dan leg ik mijn hand er op en haal een aantal keer diep adem. Ik zie de wond oplichten. Als ik mijn hand weghaal is de wond al minder erg.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Ember Greeen
Al snel komt de leider van de figters en verwond aurora. Verwond Aurora?!? Nooit! Ik ren naar buiten, maar merk dat ik te laat heb gereageerd, dan hoor ik iets. Er is nog iemand. Een mede-fighter springt op me af, hij is waarschijnlijk meegekomen met de leider maar heeft zich verborgen. Nu ze weten dat ik een heks ben gebruik ik mijn krachten. Mijn handen krijgen een gele gloed als ik een spreuk uitspreek. Dan spreek ik nog een woord en terwijl ik dat doe gaat de gele gloed als een straal naar de fighter. De fighter beland tegen een boom, hij schiet iets tegen mijn oog, het is een takje, en hij zit in mijn ogen. Ik spreek een spreuk uit en stuur een rode gloed op hem af, nu hoor ik hem pijnlijk ademhalen en hij kan niet meer vechten waarschijnlijk sterft ie bijna. Met pijn in mijn ogen haal ik de stokjes eruit maar ik voel bloed druppelen. "Auwh" roep ik pijnlijk en val neer op mijn knieen terwijl ik het bloed in het gras hoor vallen. Ik probeer het te negeren en hijg "danny- mijn boomhut waar ik woonde is ingestort misschien licht er onder het houd nog wel kruiden voor de-- auw wonden van auw auwrora!" Zeg ik met mijn laatste energie en stort in en op mijn buik lig ik nu op het gras terwijl het bloed van mijn ogen drupt. Ik voel ook pijn in mijn knie, waarschijnlijk viel ik te hard. Ik moet Aurora en Danny helpen. Dat is het laatste waar ik aandenk voor ik helemaal bewusteloos val.

[ bericht aangepast op 12 juni 2013 - 2:45 ]

May StarClan light your path.

Aurora Trell ~ fighter.

Danny komt naar me toe met een sport drankje en smeert dat op mijn wond. Dan gebruikt hij magie om de wond wat te helen. Als hij zijn hand weghaalt ziet de wond er al wat beter uit. Plots zie ik uit het raam hoe Ember een gevecht aangaat met een nieuwe aangekomen fighter. Ik spring op en storm naar buiten. Ember lag bewusteloos op de grond en de fighter dood bij een boom. Maar zoals ik al had voorspelt kwamen nu steeds meer fighters. Een nieuwe fighter had zijn zwaard al gepakt en wou om Ember gaan inhakken. Ik trek snel een dolk uit mijn riem en gooi die recht in zijn hersens door zijn slaap. Het zwaard drijft te vallen op Ember. Ik sprint erop af en zet me af. Ik vlieg tussen Ember en het zwaard door. Mijn handen grijpen het metaal wat licht in mijn vingers snijd. Ik kom neer op de grond en gooi gelijk het zwaard van me af. Ik vloek en tier door de pijn in mijn arm, maar ik moest nu aam Ember denken. Ik spring weer overeind en ren naar Ember. De fighter ligt dood naast haar. Ik leg haar op de rug en zie dat ze iets in haar ogen heeft gekregen. Haar ogen bloeden. Ik vloek zacht en kijk naar het bos. Het zou nu niet meer lang duren voordat er nog meer fighters kwamen. Ik rende het huis in en greep een sport draagtas. Iedere fighter had dat. Ik ren terug en grijp de tas van Danny met zijn Spellbook. Dan grijp ik ook snel Danny en probeer hem mee te trekken. Ik had zijn hand stevig in de mijne.
'Kom mee,' snauwde ik. 'We moeten nu gaan!'
De tranen liepen nog steeds over mijn wangen, maar op dit moment was Ember belangrijker. Ik was een fighter. Ik moest mensen beschermen. En als ik was ontslagen uit het fighters corps?
Dan beschermde ik de magische wezens.

"Rebellion's are build on hope"

Danny Jake Davids||Tovenaar

Ik raak verzonken in mijn eigen gedachten. Ik weet dat ik dit vaak doe, maar zo krijg ik wel mijn gedachten op een rijtje.
Als ik te veel aan mijn hoofd krijg raak ik gestresst en dat is niet echt handig.
''Kom mee. We moeten nu gaan!''hoor ik Aurora's stem.
Snel word ik wakker en kijk ik haar aan. Ik zie tranen over haar wangen.
''Wat is er gebeurd?'' Vraag ik.
Dat is dus het nadeel van in je eigen gedachten zitten. Ik kijk om me heen en zie dat ik iemand mis.
''Waar is Ember?''

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Aurora Trell ~ fighter.

'Wat is er gebeurd?' vraagt Danny.
'Waar is Ember?'
Ik kijk hem even stomverbaasd aan.
'Waar zat je met je hoofd?' vraag ik. 'Ember haar ogen bloeden en nu is ze bewusteloos. We moeten nu gaan. We moeten Ember in deze draagmand tillen en dan maken dat we wegkomen!'
Ik duw zijn tas in zijn handen en grijp dan, zo goed als mogelijk, een boog met een gevulde pijlenkoker, een lang en kort zwaard en nog drie dolken. De boog hang ik samen met de pijlentas over mijn schouder en ik stop de zwaarden en dolken in mijn zwaardriem. Ik strompel haast naar buiten en slaak nog wat vloekwoorden over mijn arm. Ik veeg even snel mijn tranen weg, wat weinig zin had want ze bleven komen. Ik leg zo goed als mogelijk Embers lijf op de draagmand. Dan staar ik naar Danny.
'Kom op Danny!' roep ik haast in paniek. 'Je hebt nu twee dames die verzorging nodig hebben.'
Maar Ember moest eerst beter worden. Ook al deed mijn arm pijn als de pest en bloedde het ook nog steeds. Ember ging voor, wat er ook zou gebeuren.

"Rebellion's are build on hope"

Danny Jake Davids||Tovenaar

'Waar zat je met je hoofd?'Ember haar ogen bloeden en nu is ze bewusteloos. We moeten nu gaan. We moeten Ember in deze draagmand tillen en dan maken dat we wegkomen!' Zegt ze.
''Sorry.'' Mompel ik een beetje vermoeid. Door het genezen heb ik energie verloren. Kon ik nou maar iemand genezen zonder zelf zwakker te worden.
Ik krijg mijn tas in mijn handen geduwd en kijk dan hoe Aurora haar spullen pakt. Dan zie ik dat ze naar buiten strompeld. De woorden die dan uit haar mond komen wilden ik niet eens horen.
''Dit gaat nog een lange dag worden.'' Zeg ik tegen mezelf als ik ook naar buiten loop..
'Kom op Danny!' roept Aurora haast in paniek. 'Je hebt nu twee dames die verzorging nodig hebben.'
''Het is niet zo makkelijk als je denkt hoor!'' Roep ik terug. ''Het heeft me twee maanden gekost om dat spul te maken en het mist nogsteeds dingen! Het enige wat het doet is iets een beetje genezen en mij verzwakken!'' Ik wist dat ik niet hoefde te schreeuwen, maar de vermoeidheid en de tien jaar ingehoude woede kwamen eruit.
''Het is niet dat die dingen zomaar op mijn rug groeien en ik weet niet eens zeker of het voor haar oog wel werkt!!!''
Even kijk ik naar de grond. ''Ik ben pas 16. Dit is nog te veel voor me.'' Zeg ik wat zachter.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Aurora Trell ~ fighter

''Het is niet zo makkelijk als je denkt hoor!'' Roept hij plots.
'Het heeft me twee maanden gekost om dat spul te maken en het mist nogsteeds dingen! Het enige wat het doet is iets een beetje genezen en mij verzwakken!'
Bij ieder woord dat hij zei kromp ik ineen.
''Het is niet dat die dingen zomaar op mijn rug groeien en ik weet niet eens zeker of het voor haar oog wel werkt!!!'
Even kijkt hij naar de grond.
'Ik ben pas 16. Dit is nog te veel voor me.'
Ik zucht even en sta op. Ik leg een hand op zijn schouder en vang zijn blik.
'Stress nou niet zoveel oke,' glimlachte ik. 'Dat is mijn taak en we vinden vast wel meer ingrediënten bij Embers huis. Ik wil gewoon dat Ember en jij veilig zijn dus van mij part bloed ik dood. Zolang ik er maar zeker van ben dat ik mijn taak als fighter heb volbracht.'
Ik druk een kus op zijn wang en til dan Ember op. Die draagtas zou ons alleen maar oponthoud geven. Ik hield mijn kiezen op elkaar en dwong de tranen terug. Zoals ik al had gezegd: ik bloedde nog liever dood dan iets hun overkwam.

[ bericht aangepast op 12 juni 2013 - 21:05 ]

"Rebellion's are build on hope"

Dan wordt ik wakker. Ik ga met mijn hand voorzichtig over mijn ogen. Er zaten korsten van bloed onder dat opgedroogd was, nog maar net want het voelde nattig. Ik probeerde mijn ogen te openen. Toen ik dat deed schrok ik me rot. Ik zag geen zwarte duisternis zoals altijd. Ik kon zien. Wel wazig maar het was beter dan het zwartte! Ik zag kleuren, alles had verschillende vormen.. het gras bewoog in de wind, het was zo mooi, maar wel onduidelijk. ''Danny! Aurora!'' Riep ik en stond op, wel wiebelig met pijn in mijn knie, maar ik negeerde het. ''Ik kan zien!'' riep ik. ''Wel wazig maar ik zie wel kleuren en vormen..'' ik liep naar Danny en Aurora, maar kon hun gezicht niet goed zien. Daar stond ik te verweg voor. Ik spreek dan een spreuk waardoor mijn handen licht geven en ik ga langzaam naar mijn ogen met mijn handen. Ik kon dit al veel langer, maar ik wist dat het niet werkte bij blinden. Misschien wel bij mensen die wazig zien, dacht ik. Ik genas mezelf langzaam, maar het kostte veel kracht. ''Nu kan ik zien..'' hijgde ik. ''We moeten hier weg!'' Ik keek naar Danny, hij was best.. 'mooi,' en Aurora zag er stoer uit. Helaas had ik geen tijd om mezelf te bekijken in een spiegel. Ik trok Danny en Aurora snel weg uit het huis diep het bos in. Het was makkelijker de dingen te ontwijken nu ik ze kon zien. Tien meter verder is mijn energie echt op. ''Aurora, waar is het huis?'' zei ik. Toen voelde ik oppeens spijt. Ik zag dat ze bloedde.
''Sorry,'' zei ik zacht. ''Sorry dat ik mezelf genas inplaats van jou..en nu heb ik er geen energie meer voor..'' Ik zag een groepje fighters aankomen.
''Ren!''

May StarClan light your path.

Aurora Trell ~ fighter.

Plots staat Ember op uit mijn armen. Ze wrijft over haar ogen en staart ons dan verschrikt aan.
'Danny!! Aurora!!' riep ze blij.
'Ik kan zien, wel wazig maar ik zie vormen en kleuren.'
Ik sta even totaal verbijsterd te kijken. Ember geneest haar ogen.
'Nu kan ik zien' mompelt ze. 'We moeten hier weg!'
Ze hijgde dus het had haar blijkbaar veel moeite gekost. Ze pakt mij en Danny bij de hand en trekt ons mee het bos in. Plots stopt ze weer en knal ik bijna tegen haar op.
'Aurora waar is het huis?' vraagt ze. Ik wil antwoorden als ze schuldig naar de wond in mijn schouder bekijkt.
'Sorry,' zei ze zacht. 'Sorry dat ik mezelf genas inplaats van jou..en nu heb ik er geen energie meer voor..'
Ik had de groep fighters al gehoord.
'Ren!' roept Ember. Ik grijp Danny bij de arm.
'Loop net zo lang rechtdoor totdat je heel veel klimop ziet. Ga daar dwars doorheen. Daar achter zit een klein valleitje met een huisje. Ga daar heen. Kijk niet om en zoek me niet als ik niet kom' snauwde ik.
Ik gaf ze een duw.
'Schiet op!' snauwde ik.
Ik draaide me om naar de groep van de drie naderende fighters. Ik greep zo snel als mijn arm toeliet een pijl en legde die aan op de boog. Ik trok de pees naar mijn neus, richtte en loste de pijl. Die boorde zich gelijk in een fighter. Ik greep mijn kleine zwaard en stormde op de andere twee af.
'Geef ons gewoon de heksen' snauwde ze bijna tegelijk.
'Nooit!' snauwde ik.
'Als je dat doet geven we je je broertje terug!'
Ik stond gelijk stokstijf.
'Mijn broertje is dood geboren' zei ik argwanend.
'Nee niet waar' zeiden ze weer tegelijk.
'Hij woont in het dorp, maar het is een vampier. Waarom denk je anders dat je vader je een monster noemde. Hij moest zijn verachting op iemand afreageren.'
Woedend stak ik het zwaard ik zijn maag. Nu keek ik de laatste aan.
'Heeft mijn vader mijn moeder vermoord?' vraag ik zacht. De fighter knikte.
'En heeft het corps mijn vader opgehangen?'
Weer een knik. Woedend steek ik het zwaard in zijn keel. De fighter zakt nu dood neer op de grond. Ik veeg het bloed van het zwaard en trek de pijl uit het lijk. Ik voelde me verdoofd. Mijn arm bloedde weer hevig, maar ik merkte er amper iets van. Ik voelde me zo leeg van binnen. Ik strompelde naar de nieuwe hut. Onderweg leunde ik vaak tegen bomen en ik wist dat als Danny of Ember geen ingrediënten hadden..
Dan zou ik sterven aan bloedverlies.

"Rebellion's are build on hope"

Danny Jake Davids||Tovenaar
Een nieuwe groep fighters komt alweer aangelopen. Dan voel ik iemand mijn arm vastpakken.
'Loop net zo lang rechtdoor totdat je heel veel klimop ziet. Ga daar dwars doorheen. Daar achter zit een klein valleitje met een huisje. Ga daar heen. Kijk niet om en zoek me niet als ik niet kom' snauwd Aurora. Dan krijg ik een duw. 'Schiet op!'
Het liefst zou ik willen blijven, maar ik weet dat ze koppig is en niet wil dat ik dat doe. Inplaars daarvan pak ik Ember vast en loop in de richting die aangewezen was.
''Ik weet dat je nu kan zien, maar het kan verradelijk zijn.'' Zeg ik dan maar tegen haar.
Ik hoor geluiiden van en gevecht en doe zoveel mogelijk mijn best om niet om te draaien.
''semel enim faciunt quod ait'' (Doe voor een keertje wat ze zegt.) Zeg ik tegen mezelf.

Dan hoor ik dat het geluid is gestopt. In mijn hooft vraag ik me af of het goed of slecht nieuws is.
Als ik krakende takken hoor hou ik meer grip op mijn rugzak en draai om.
''Ik heb het geprobeerd.'' Zeg ik dan.
Ik loop terug waar we vandaan kwamen. Ik heb geen idee of Ember me gevolgd is of niet. Zo niet voel ik me erg schuldig dat ik haar alleen heb gelaten.
Dan zie ik Aurora tegen een boom aan leunen. Haar arm bloedde meer.
Ik wist niet hoe snel we aan ingerdiënten zouden kunnen komen. Ik keek even naar het flesje.
Als ik nu een paar drupels doe hou ik nog een beetje over.
''Ik weet dat je zei dat ik niet terug moest komen, maar het kan niet anders.'' Zeg ik terwijl ik naar haar toe loop.
Ik doe een paar druppeltjes op de wond en doe het zelfde wat ik bij de eerdere wond ook deed.
Als ik klaar ben grijp ik naar mijn hoofd. Misschien had ik even moeten wachten tot ik weer ging genezen.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Ember Green - WItch
Danny loopt plots achter Aurora aan, en ik doe het ook. mijn knie deed verschrikkelijk veel pijn maar aurora was belangrijker.
"Danny, ik kan helpen met genezen, maar we moeten eerst veilig in het huis zijn, als fighters ons zien en aanvallen gaan we allemaal dood!' hijg ik. ik zie het flesje dat danny vasthad. Gelukkig had ik al die tijd mijn rugzak bij me, ik haalde er hetzelfde flesje uit en deed een paar druppels op aurora's wond. Als ik fighters hoor praten trek ik Aurora aan haar goede arm, en Danny mee tot we klimop zien. Ik loop erdoor heen en hoor weer stemmen van fighters.
"waar zijn ze? ze hebben onze leider gedood!" riep een van hen.
"Rechtdoor. Ze kunnen niet ver zijn." zei de ander. Ze render rechtdoor langs sde klimop. Toen ze weg waren liep ik naar het huis, en stond bij de voordeur. Aurora was de enige met de sleutel.

May StarClan light your path.

Aurora Trell ~ fighter.

Het genezen gaat goed. Ik voel de pijn wegtrekken. Ember pakt mij en Danny bij de arm. Gelukkig pakte ze wel mijn goeie arm. We rennen dwars door de klimop. Ik durfde pas adem te halen toen de nieuwe aangekomen fighters waren weggegaan. Ik plofte neer op de grond. Ik keek Ember na. Ik streek even met een hand door mijn haar. Ik bond het in een knot. Nu zat dat haar niet meer in mijn nek. Ik pakte een pijl en bond er een touwtje aan vast. Daaraan bond ik de sleutels van het huisje vast. Ik schoot de pijl in de deur.
'Ik verzet heen stap meer' fluisterde ik. Ik trok mijn knieën op en liet mijn hoofd erin zakken.

"Rebellion's are build on hope"