[RPG-Topic] Full Of Fantasy. - Speeltopics

Het rpg topic, voor als je je hebt aangemeld bij de rpg full of fantasy, ik schrijf in de ik vorm, maar je mag het zelf weten. Ik begin zometeen.

May StarClan light your path.

Danny Jake Davids~Tovenaar
Ik krijg een dolk in mijn hand gedrukt.
'Ik weet dat je een tovenaar bent, Maar just in case je toverkrachten niet werken als er gevaar dreigt.' Zegt Aurora.
Ik bekijk de dolk goed.
''Pff...mijn toverkracht die niet werkt.''Zeg ik met een glimlach.
Dan loopt ze snel het bospad op.
De glimlach verdwijnt van weer van mijn gezicht als ik denk aan mijn toverkracht.
''Misschien is een dolk wel handig.''zucht ik Terwijl ik hem in mijn rugzak stop.

Ik heb Danny misschien een beetje laten lijken op Benny van My Babysitter's A Vampire. Ik word er echt gek van, telkens als ik een jongen met een RPG maak doe ik dat. Nu ik er over denk ben ik ook niet echt creatief geweest met de naam . Maar niet alle eigenschappen zijn het zelfde.

[ bericht aangepast op 24 mei 2013 - 21:04 ]

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Ember Green - Witch

Dan loop ik naar binnen en ben blij dat ik niet meer in de kou sta, en hoor dat Aurora eten gaat halen. Danny krijgt iets in z'n handen geduwt, maar wat kan ik niet zien. Nóg niet tenminste, als ik oefen in heks zijn misschien kan ik dan mijn zicht terug toveren. 'Pfff, Mijn toverkracht die niet werkt.'' zegt danny. ''Misschien is een dolk wel handig.'' nu wist ik dus dat hij een dolk had. Ik hoor de dolk zijn rugzak in gaan. Nu nog wachten op Aurora, en dan eindelijk wat eten. Als ik genoeg oefen met toveren kan ik misschien mijn zicht terug toveren , en een huis! Al gaat dat wel lang duren.. Heel lang.

May StarClan light your path.

Danny Jake David Tovenaar
Ember gaat het huis binnen. Ik daar in tegen blijf nog een tijdje naar buiten staren.
Ik heb hier geen goedgevoel bij,maar ik weet niet waarom. Zo slecht is het hier toch niet?
Uiteindelijk ga ik ook naar binnen en voel de warmte van de kamer. Zie je wel, niks aan de hand.
Ik kijk nog even de kamer rond en slaak dan een zucht.
Die jaren met mam hebben mijn vertrouwen niet goed gedaan.
''Suus 'bonus. Est nihil iniuriam.'' (Het komt goed. Er is niks aan de hand.) Mompel ik tegen mezelf

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

(DreamerN, misschien kunnen Idrille en Jennifer wlkaar ontmoeten. Tenminste als jij dat wilt.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

MBAV4ever schreef:
(DreamerN, misschien kunnen Idrille en Jennifer wlkaar ontmoeten. Tenminste als jij dat wilt.

Credendo Vides

(oke,wie begint er?)

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

{ Idrille is in haar huis, maar iedereen kan daar gewoon aanbellen Maakt niet uit wat voort wezen je bent. }

Credendo Vides

(ik zet zo iets neer ben een quize aan het maken

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Jennifer Woods~Vampier
De tranen komen weer terug als ik naar huis loop.
Waarom vertelden ik dat allemaal aan haar? Misschien kende zij die weerwolven die het hadden gedaan.
Daar zal ik wel nooit achter komen. Het enige dat ik weet is dat zij het niet heeft gedaan.
Ik wil eigenlijk niet naar huis. Te veel herinnerringen. Mijn besluit is om verder te lopen door het bos.
Ik wrijf met mijn handen over mijn armen en hou mijn hoofd omlaag.
Als al dat gedoe nou nooit was geweest voelde ik me niet zo. Maar helaas het is gebeurd.
En wat deed de raad. Niets. Ze lieten me daar gewoon achter,zonder ouders. Alleen omdat zij mensen waren.

Ik loop veder en schop tegen een steen.
Dit was eerlijk gezegt best saai. Ik kan naar tuurlijk naar mensen toe gaan,maar daar heb ik nu geen zin in.
Ik neurie de melodie van Breakaway. Ik weet ook niet waarom het kwam gewoon in mijn hoofd op.
Dan zie ik een huis.
Nieuwsgierig loop ik er naar toe en bekijk het.
Zonder dat ik erover na denk klop ik op de deur.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Idrille Mila Chalant ~ 21 ~ Weerkat(tijger) ~ in haar huis

Analeigh en ik hadden de munten geteld en in totaal waren het 87 bronsstukken, 54 zilverstukken en 101 goudstukken.
Zachtjes floot ik. "Dit is echt een fortuin, althans, als het echt is, je zou het echt moeten laten taxeren."
Ze knikte en stond op waarbij ze alles weer bij elkaar raapte. "En ik denk al wel dat ik daar iemand voor weet."
Laat me raden, die ene vriend van haar, die tovenaar die samen met een vriend een bedrijfje was gestart, alleen was ik eventjes zijn naam vergeten.
Analeigh lachte schamper, alsof ze mijn gedachte had geraden voordat ze opstond.
"Dus ik ga er weer vandoor schat, ik spreek je later nog wel weer." En met een handkus pakte ze haar tas op en liep op haar hakken richting de voordeur, waar ze eventjes bevroor voor ze zich omdraaide.
"Ehm, ik wil je niet op stang jagen, maar er komt iemand aan via de voordeur, dus ik neem maar de achterdeur."
Dat is een goed idee, dus ik knikte, ik had het er nooit echt op als mijn vrienden of bezoekers elkaar troffen, zeker niet als het van totaal verschillende soorten zijn en soms was het al een wonder dat ik goed op kon schieten met de andere soorten, misschien omdat ik mezelf meer afsloot van mijn eigen soort.
Mijn handen gleden naar de bak met de baconsalade, wel je kon de salade eigenlijk al wel weglaten, ik hou nou eenmaal gewoon van bacon.
Snel verorberde ik nog een aantal stukjes voor ik in de spiegel keek en mijn haar fatsoeneerde en met een knop op de afstandbediening die op de dressoir lag die eronder stond kwamen de klanken van pink - just give me a reason ter gehore, puur omdat het de stilte op zou vullen als er een ongemakkelijk moment zich voor zou doen als ik de deur zo opendeed.
En net toen Pink begon te zingen hoorde ik een zachte klop op mijn deur.
Met een glimlach en sierlijke stappen op de balt van mijn blote voeten liep ik richting de deur en deed die open.
Er stond een meisje aan de andere kant, op haar wangen waren nog duidelijk sporen te vinden van vergoten tranen.
Zachtjes snoof ik de lucht op en ik herkende de geur van een aantal andere vrienden van me, ze is een vampier.
Vampiers en Weerkatten konden het meestal wel goed vinden, we waren niet zoals onze verwanten de weerwolven vijanden met de vampiers, maar er waren uitzonderingen.
Maar dit meisje leek verdriet uit te stralen.
Direct schoot ik in een troostende modus en deed een stap opzij.
"Kom binnen, dan zal ik eventjes een warme kop chocolademelk voor je zetten." Ik nam haar nog eens goed in me op. "Of heb je liever voorkeur voor een goed zak bloed ? Ik heb nog wel wat op voorraad."

Credendo Vides

Jennifer Woods ~ Vampier
Ik wachtte buiten. Waarom moest ik nou zo nodig aankloppen?
Stel dat hier weer een fighter woont. Het saaie is dan wel weer weg, maar dan heb ik weer een nieuw probleem
Dan word de deur open gedaan door een meisje. Rook goed om haar geur binnen te krijgen. Weerkat. Gelukkig geen fighter of weerwolf. Nog een weerwolf zullen mijn emoties vast niet aan kunnen. Snel bijt ik op mijn lip zodat ik niet weer in tranen uitbarst.
Het meisje doet een stap opzij.
"Kom binnen, dan zal ik eventjes een warme kop chocolademelk voor je zetten." Zegt ze. Het idee van chocolademelk doet mijn maag alleen niet goed. Eerlijk gezegd wou ik ook geen medelijden van iemand, maar nu kon ik er even niet opin gaan.
"Of heb je liever voorkeur voor een goed zak bloed ? Ik heb nog wel wat op voorraad." Zegt ze dan.
"H-het tweede graag." Ik hoor dat mijn stem schor is. Fijn, heb ik weer. Stom huilen, stomme raad,stomme weerwolven. Waarom kon mijn leven niet even normaal zijn.
"S-sorry dat i-ik hier zomaar kom b-binnen vallen.I-ik wist gewoon even niet meer wat ik moest doen."

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

{nog online, lekker Paranoia achter mijn laptop zitten,... stomme documentaire >.< }

Idrille Mila Chalant ~ 21 ~ Weerkat(tijger) ~ in haar huis

"H-het tweede graag." Haar stem sloeg over terwijl ik haar naar binnen loodste en op een bank neer drukte zodat ze bij kon komen, blijkbaar had ze iets meegemaakt dat heftig was.
"S-sorry dat i-ik hier zomaar kom b-binnen vallen." Hakkelde ze schor. "I-ik wist gewoon even niet meer wat ik moest doen."
Ze leek gebroken en zoals ze al aangaf totaal niet bewust van wat ze moest doen.
Maar iets in haar houding voelde ongemakkelijk bekend aan, maar ik kon er zo eventjes mijn vinger niet op leggen.
"Het geeft niet, ik krijg wel vaker lui over de vloer die ik niet ken." Sprak ik haar vriendelijk toe.
Snel schoot ik richting mijn keuken en opende één van de onderste laatjes waar ik zelf amper bij kwam.
De gehele la lag vol met gesorteerde zakken bloed en op goed geluk pakte ik er eentje en bekeek de zak, besloot dat die nog wel goed as en liep terug naar het meisje waarna ik naast haar op de ban neerzeeg en haar de zak overhandigde. "Het is A positief." Mocht ze graag weten welke soort.
"Ik heb heb het gekocht bij een lokale menselijke bloedbank, anoniem."
De radio achter me was overgegaan in een nummer van Image Dragons - Radioactive en ik betrapte mezelf erop dat ik binnensmonds mee begon te zingen.
Ik kuchte mezelf eventjes zachtjes bij de les.
"Als je het zou willen zou je het me kunnen vertellen wat er aan de hand is." Vriendelijk bekeek ik het meisje nog eens van top tot teen.
"Al je emoties eruit gooien helpt vaak met het verwerken van verdriet."
Zo was ik er ook doorheen gekomen, al voelde ik nog steeds een enorme wrok binnenin mij.
En elke keer als ik eraan dacht wist ik dat er een katachtige schittering door mijn ogen heen zou schieten en dat ik mijn handen tot vuisten zal ballen, ook al duurde het maar een enkele seconden.
Als afleiding pakte ik nog een stukje bacon uit de bak voor me op tafel waarna ik me weer tot het meisje richtte.
"Waar zijn mijn manieren ten eerste." Voorzichtig stak ik haar mijn hand toe. "Mijn naam is Idrille Mila Chalant, je kan me gewoonweg Idrille of Mila noemen."

Credendo Vides

(Is het goed dat Rain ook naar Jennifer en Mila komt? Ze heeft niks te doen op het moment =^.^

May StarClan light your path.

Jennifer Woods~Vampier
"Het geeft niet, ik krijg wel vaker lui over de vloer die ik niet ken." Zegt ze. IK knik alleen.
Toen stond ze op en liep ze ergens anders naartoe. Ik kijk even om me heen. Ik haat het om me hulpeloos te voelen. Het voelt gewoon zo raar.
Dan komt ze weer terug en komt ze naast me zitten. Ze geeft me een bloedzak.
"Het is A positief." Zegt ze als ze de zak geeft. Ik had het zelf kunnen ruiken,maar toch aardig dat ze het zegt.
"Ik heb heb het gekocht bij een lokale menselijke bloedbank, anoniem." Weer knik ik. Misschien moet ik er toch maar eens over na denken om naar de bloedbank te gaan.
''Bedankt.'' Zeg ik dan maar.
Ik hoor muziek en een zwak lachje komt op mijn gezicht.
"Als je het zou willen zou je het me kunnen vertellen wat er aan de hand is. Al je emoties eruit gooien helpt vaak met het verwerken van verdriet." Zegt het meisje.
Telkens als ik er over praat word ik of erg verdrietig of erg kwaad. Ik vind het gewoon moeilijk om er over te praten.
"Waar zijn mijn manieren ten eerste."Zegt ze Terwijl ze haar hand uitsteekt."Mijn naam is Idrille Mila Chalant, je kan me gewoonweg Idrille of Mila noemen."
''Jennifer.'' Zeg ik als ik haar hand vast pak.
Ik denk na over wat ze zei en schud dan mijn hoofd.
''I-ik praat er liever niet over. Ik wil je daarmee niet tot last zijn.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

[Sorry sorry sorry voor de late, nee, superlate reactie, kennelijk vinden leraren het leuk twee/drie weken voor de pwweek alle toetsen nog even te plannen >_< zonder ver van tevoren aan te kondigen..]

Vera Hepburn - Witch

Ik van het eikeltje dat hij naar me gooide, heel soepel, heel makkelijk om te vangen. "Daar heb je een punt, ja. Mensen zien het minst van wat ze recht onder hun ogen kunnen zien." Hij beweegt daarna nog wat, alsof hij te lang stil heeft gestaan, weg wil lopen. Dit wordt bevestigt als hij vraagt of ik met hem mee wil wandelen. In het bos. Met een grote glimlach... Dit klinkt me raar in de oren, zeker met het beeld erbij. Ik sta voor een lastige keuze. Is hij wel te vertrouwen? Ik heb hem natuurlijk pas net ontmoet. Plots herinner ik me iets, een raad die mijn oma me ooit gegeven heeft. 'Maak je keuzes vanuit je hart, niet vanuit je brein..' hierachter zei ze nog iets, maar wat precies weet ik niet. Het was van een of andere Franse filosoof, geloof ik. Ik probeer al mijn twijfel aan de kant te zetten terwijl ik het eikeltje in mijn hand ronddraai. Dan kijk ik hem weer aan. "Goed dan. Waar wil je naartoe gaan?" vraag ik om nog enige zekerheid te hebben, al heb ik het idee dat ik geen echt antwoord te krijgen. Hij lijkt me niet het type om van tevoren zijn routes te gaan plannen. Ik wil het eikeltje in de tas doen die over mijn schouder hangt, bij de andere spullen die er nog in zitten. "Dat vind je toch niet erg, hè?" vraag ik terwijl ik het eikeltje boven de tas laat hangen in mijn hand. "Ik vind hem geweldig en ik weet er een mooi plekje voor." Dan maak ik aanstalten om met hem mee te lopen. Ik had het niet helemaal door, maar zeker door de spanning zijn mijn spieren ook een beetje stijf geworden.

[Sorry dat het ook nog eens zo'n kort stukje is.. ik probeer om weer actief te zijn, de toetsen zijn bijna allemaal voorbij nu ]

Does the mirror see the same as the heart?