[RPG-Topic] Full Of Fantasy. - Speeltopics

Het rpg topic, voor als je je hebt aangemeld bij de rpg full of fantasy, ik schrijf in de ik vorm, maar je mag het zelf weten. Ik begin zometeen.

May StarClan light your path.

Ember Green - Witch
''Ga je nou serieus wachten totdat ik sorry ga zeggen?'' begint Aurora. Wat ze daarna zegt vindt ik vreselijk, ik schreeuw terug.
''Wie zegt dat jij mij moet beschermen?! Ik ben weg. Kom niet achter me aan want ik ga naar de fighters die nemen me gevangen. Waar ik hoor. Doei baas.'' het klonk gemeen, maar als zze serieus dacht dat zij de baas was. Met tranen in mijn ogen loop ik weg. Ik ren. Aurora wou me vast achtervolgen. Na een hele tijd rennen met pijn in mijn knie loop ik de stad in. Een paar fighters rennen op me af. Ik spring omhoog en klim op het dak van een van de huizen. Ik val bijna maar hou toch vol. Hoogtevrees had ik niet. De fighters gaven het op en de zon ging onder. In een steegje rustte in uit en ging zitten. Misschien moest ik terug gaan, ik hoor wel in het bovennatuurlijke bos. Maar nee, dan zou ik iedere dag te maken hebben met Aurora. Een fighter kun je ook nooit vertrouwen. En ik dacht nog wel dat we vrienden waren, dat ik een echte vriend had. Maar nee. Als Aurora niet kon begrijpen dat je niet de baas over je vrienden bent, weet ze ook niet wat echte vriendschap is. Een fighter ziet me en ik zucht en doe mijn cappichon op. 'Neem me maar mee dan,' zucht ik. Ze doen me handboeien om en trekken me mee terwijl ze me ruw duwen. 'Relax ik ontsnap heus niet. Als het bos vol zit met fighters die me niet mogen ga ik daar ook niet heen. ik vind wel wat anders.''
''je kunt toch niet ontsnappen al zou je het willen.'' spot de Fighter.
'Echtwel,' ik draai me naar hem om terwijl ik mijn handboeien een soort van smelt met mijn magie.
'Bewijs het dan,' hij grijpt een zwaard van z'n rug. Ik ren weg als ik vrij ben en ben sneller dan de fighter. Als ik ver genoeg weg ben en veilig, gebruik ik wat kruiden om op mijn knie te doen die alweer geneest is al heeft het rennen klimmen en springen niet geholpen. Ik loop verder en verder uiteindelijk ben ik bij het hek van het bovenatuurlijke bos. Ik spring er met gemak overheen en zie een huis. Zonder na te denken klop ik op de deur.

(het ''Huis'' is idrille's huis.)

Rain Thunder - Werecat.

Als ik wakker word is het al weer nacht. Achja. Ik kleed me aan en besluit te gaan vissen. Als ik een vis vang komt er een vogel aan die hem steelt. Ik sprint er met kattensnelheid achter aan en spring zo hoog mogelijk een boom in. Van boom naar boom race ik terwijl ik de vogel bijhoud. Als ik naar beneden kijk zie ik een dode fighter liggen met een pijl en boog er bij. De boog was een Longbow. Gelukkig had ik getraint in boogschieten. Ik sprong naar beneden en greep de boog, waarna ik weer de bomen in sprong. De vogel met de vis had nu een voorsprong, maar ik haalde hem wel weer in al koste het wel tijd. Ik leg een pijl op de pees en richt op de vogel. Ik spring met volle kracht en schiet de pijl. Het raakt de vogel, en ik land op ''vier poten,'' op het gras waar het maanlicht op schijnt. Nog een nacht en de maan was vol. Ik keek naar de vogel en de vis. Twee prooi in een klap, yay! Ik had honger.

May StarClan light your path.

[ehm @marijncraft... Aurora heeft meer gezegd en Danny heeft ook nog iets tegen Enber gezegd. Het lijkt me een beetje raar als ze opeens wegloopt etc..]

"Rebellion's are build on hope"

[weet ik, maar Ember kan het toch negeren en weglopen?]

May StarClan light your path.

Danny Jake Davids || Tovenaar

'Wie zegt dat jij mij moet beschermen?! Ik ben weg. Kom niet achter me aan want ik ga naar de fighters die nemen me gevangen. Waar ik hoor. Doei baas.'' Schreeuwt Ember en dan rend ze weg. Ik kijk er verbaasd aan. Niet alleen omdat ze negeerde wat ik zei, maar ook om wat ze tegen Aurora zei. Hoezo baas? Ik vond haar niet bazig. Misschien kwam het omdat ik lange tijd als slaaf behandeld was, maar als nog.
Ik wist nu niet meer wat ik moest doen. Als ik achter de een aan ging dacht de ander vast dat ik voor haar kant koos. Vrouwen.
Dan herrinner ik me het geen dat ik Aurora had belooft. Ik zou niet weggaan.
Ik ging naar de plek waar Aurora was en begon te klimmen. Toen ik er was zag ik haar zitten.
"Ik breek mijn beloftes niet." Zeg ik tegen haar.

[ bericht aangepast op 17 juni 2013 - 23:40 ]

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Aurora Trell ~ fighter.

Ik probeer me te herinneren wat Ember had gezegd. Maar ergens deed het te veel pijn. Als zij vond dat ik overbeschermend was oké. Maar de baas spelen?
Ik was een fighter. Ik moest dat doen, want anders liep het verkeerd af met mensen. Plots komt Danny naast me staan.
'Ik breek mijn beloftes niet' zegt hij. Ik spring op en sla mijn armen om zijn nek. Ik bast in tranen uit. Dit alles was in een paar dagen gebeurd en ik kon er niet meer echt bij met mijn hoofd. Ik wou gewoon rust en vrienden. Door deze twee heksen was ik alles kwijtgeraakt. En eigenlijk was dat goed. Want nu kon ik een nieuw leven beginnen. De magische wezens beschermen tegen de mensheid.
'Bedankt' zei ik in Danny's nek. Ik klampte me op dit moment aan hem vast. Hij was voor nu mijn rots in de branding. Het klinkt dramatisch, maar het gevoel was er wel.

"Rebellion's are build on hope"

Danny Jake Davids|| Tovenaar

Ze springt op en slaat haar armen om mijn nek. Ze barst in tranen uit. Ik wist niet of dit iets goeds was of iets slechts.
"Bedankt." Zegt ze in mijn nek. Ik moest bekennen dat ik dit gevoel fijn vond en dat ik misschienwel wat gevoelens voor haar had.
Ik laat haar los en glimlach naar haar. "Altijd" zeg ik. Het liefst was ik nog doorgegaan, maar ik wou het niet ongemakkelijk maken. Misschien kwam het ook omdat ik aan Embers brief moest denken. Waarom was het leven zo moeilijk?
"Jij hebt mij onderdak gegeven en me beschermd. Nu wil ik iets voor jou doen"

{sorry dat het kort is. Het is best grappig om uit de p.o.v. Van een jongen te schrijven}

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Ember Green - Witch

Ik ren weer weg terwijl ik huil en laat mezelf innhet gras vallen. Aurora en Danny zouden nu vast aan het zoenen ofzo zijn. Hun waren gelukkig en ik zat hier maar. ik voel oppeens dat er iets van ijzer in mijn rug steekt, ik gil en de fighter haald zijn zwaard uit me rug. Hij gaat me doden, dacht ik.
"Doe maar." Zei ik terwijl ik het wou denken.
"Dood me dan.":

May StarClan light your path.

Aurora Trell ~ fighter.

Danny laat me los.
'Altijd,' zegt hij. 'Jij hebt mij onderdak gegeven en me beschermd. Nu wil ik iets voor jou doen'
'Je hebt al meer dan genoeg gedaan' zeg ik zacht. Ik pak mijn dolk. Het was een cadeau geweest van mijn vader. Toen hij nog goed bij zinnen was.
'Hier,' zeg ik, en ik steek het uit. 'Het is iets wat me dierbaar is. En als jij nou ook een keer boos op mij word. Heb je in ieder geval nog een aandenken.'
Dan pak ik mijn pijl en boog.
'Ik ga alvast voor het avondeten zorgen,' zeg ik. 'Alsjeblieft blijf in de vallei. Er liggen een paar wapens in het huisje. Voor het geval je wilt oefenen.'
Ik klim de berg af en glip dan snel het bos in. Mijn broertje land plots naast me.
'En gaan jullie morgen trouwen?' vraagt hij met puppyogen. Ik lach en duw hem weg. Hij wees in oostelijke richting. 'He vriendin wordt aangevallen' zegt hij. Ik staar even naar de grond. Ik had haar drie keer gewaarschuwd. Ik had alles voor haar over. Nu mocht ze het maar zelf gaan uitzoeken.
'Oke' gaf ik als antwoord terug. Ik hoorde een vogel tjilpen op een tak recht boven ons. In een paar seconden had ik een pijl aangelegd.
Ik richtte, ankerde en loste de pijl. De pees kwam zacht tegen mijn leren plaatje op mijn linkerarm. Die zat daar voor bescherming. Ook droeg ik een handschoentje. Gemaakt van leer en met maar drie vingers. Want anders kon je de pees amper uittrekken. En het leren plaatje op mijn arm diende als bescherming. Hier kwam de pees vaak op als je een longbow had. Dat deed erg veel pijn. Er was een reden geweest dat ik kwaad was geworden op Ember met die boog. Ze had namelijk niet eens de goede attributen. Plus, met een longbow schoot je met het blote oog. En aangezien zij net kon zien en alles nieuw was leek het me dus niet slim dat ze ging schieten.

"Rebellion's are build on hope"

Ember Green - Witch

Dan zie ik Aurora, ik loop naar haar toe en schreeuw "Dus het is een leugen! Dat je mij zou beschermen! Je loopt gewoon maar weg en laat mij stikken?! Aurora ik dacht dat we vrienden waren en het misschien nog goedmaken! Laat maar! Ik wil geen vrienden zijn met iemand die.." Dan huil ik. Ze gaf niet om me, net als Danny, niemand deed het en ik had haar nog wel mijn hele verhaal vertrouwt. Ik stort neer in het gras huilend. Dan hoor ik zack achter me.
"Zie je wel dat Aurora gewoon een verader is? Eerst verraad ze de fighters, dan de heksen en dood alle fighters in het corps. Nu gaat ze alle heksen doden behalve die ene Danny ofzo. En dan de hele wereld, inclusief haar broertje, en dan leeft ze lang en gelukkig." Spotte Zack naar Aurora.
"Rot op Zack, jij doet vast het zelfde." Zei ik zacht. Waarom verdedigde ik hem?
"Dus heksje is nooit blij?" Zegt hij dan.
Ik loop naar hem toe en duw hem om.
Dan kijkt hij me vreemd aan alsof hij me herkent. "Wat is jou achternaam?" Vraagt ie oppeens.
"Green, dus?" Roep ik. Hij staat op.
"Je lijkt op je moeder en ik herkende je. By the way, ik heb haar gedood. Net zoals ik met jou nu ga doen."
Ik schrik, had zack dat gedaan. Met tranen in mijn ogen ren ik weg, dan stop ik en draai me om.
"Hoe kun je Zack.. Ze heeft je niks gedaan.." Kan ik alleen zeggen en ik merk niet eens dat ik al die tijd snikte en huilde.
Ik denk niet eens aan Aurora die het allemaal vast niks kan schelen.

[ bericht aangepast op 18 juni 2013 - 23:37 ]

May StarClan light your path.

Aurora Trell ~ fighter

Zack liep op Ember af. Wat ze zojuist had gezegd was compleet langs me heengegaan. Ik was een fighter. Maar wat Zack had gezegd had me kwaad gemaakt. Niemand noemde me een verraadster. Ik greep mijn kaatste dolk en gooide die in zijn nek. Met een klap stortte Jack dood ter aarde. Mijn broertje keek me onderzoekend aan en ik keek naar de volle maan download opzetten.
'Ga maar' zei ik zacht tegen hem. Hij knikte en rende snel weg. Ik trok mijn dolk uit de nu dode Zack. Ik greep de vogel die ik had neergeschoten en draaide me om. Ik liep met stevige stappen terug naar het huisje. Het was vanavond volle maan. Het was niet meer mijn taak om de mensen te beschermen. Dus ik ging maar eens aan Danmy vragen wat ik van heksen kon verwachten tijdens volle maan. Ember liet ik achter. Ze mocht best komen. Maar eerst mocht ze haar fouten onder ogen zien. Ik had ook fouten gemaakt. Maar daar had ik me bij neergelegd.

"Rebellion's are build on hope"

Danny Jake Davids || Tovenaar

'Je hebt al meer dan genoeg gedaan' zegt Aurora zacht. Ze pakt een dolk en geeft hem aan mij.
'Hier, Het is iets wat me dierbaar is. En als jij nou ook een keer boos op mij word. Heb je in ieder geval nog een aandenken.'
Dan schud ik mijn hoofd.
"Ik denk niet dat dat gaat gebeuren." Zeg ik met een glimlach.
Dan pakt ze haar pijl en boog. 
'Ik ga alvast voor het avondeten zorgen,' zeg ik. 'Alsjeblieft blijf in de vallei. Er liggen een paar wapens in het huisje. Voor het geval je wilt oefenen.'
Ik knik. Als ze weg is stop ik de dolk in mijn tas. Messen, dolken of iets wat daar ook op lijkt geeft me nare gedachten.
Dit komt omdat ik mezelf een tijdje had gesneden. Ik kon er niks aan doen. Ik zag het nut er niet meer van in.
De sneeën heb ik nogsteeds op mijn arm. Ze maken mijn lichaam vol blauwe plekken en striemen compleet.
Ik schud de gedachten van me af. Ik moest hier niet meer aan denken, ik moest opnieuw beginnen.
Ik ging zitten en pakte mijn tas weer. Ik haalde mijn SpellBook eruit en ging het lezen. Er zijn zat andere dingen te doen, maar nu had ik hier weer eens tijd voor.

[ bericht aangepast op 18 juni 2013 - 23:55 ]

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Ember Green - Witch

Aurora had zack gedood en liep doodleuk weg. Ik zuchtte. Ze was niet van plan sorry te zeggen. Wauw, een hele vriendschap kapot omdat ik nu kon zien en een boog in mijn handen had. Nogmaals zuchtte ik. Ik zou nu wel sorry moeten zeggen.
Maar dan zou ik liegen, en zullen ze het vast wel merken.
Maar anders sterf ik nu hier terwijl niemand het eigenlijks wat gan schelen. Tenzij ik sorry zeg. Ik loop naar Aurora's huis en blijf voor haar huis staan. Ik klopte op de deur en zuchtte nog voor ik sorry zou zeggen.
Als ze het me niet zou vergeven, beloofde ik mezelf, zou ik naar de fighters gaan en me laten doden.

May StarClan light your path.

Aurora Trell ~ fighter.

Ik kom de vallei weer binnen. Danny zat in zijn Spellbook te lezen. Ik glimlachte goedkeurend. Plots stormde Ember naar binnen.
Ze zuchtte en daar in zat een "sorry."
Er was een reden dat mijn naam Aurora was. Ik kon aura's zien. Als ik me er voor openstelde, want meestal sloot ik me ervoor af.
Embers aura kleurde rood en zwart toen ze sorry zei. Ik deed een grote stap naar achter.
'Je liegt' siste ik kwaad. Ik greep mijn dolk en hield die stevig in mijn handen. Ik wees naar sé uitgang.
'Ga weg!' Siste ik.
'Ik ben verkracht om je te beschermen, maar blijkbaar ben je zeer ondankbaar.'
Ik spuugde voor haar voeten. Ik was klaar met haar.

"Rebellion's are build on hope"

Ember Green - Witch

'Je liegt.' zei Aurora, ze zei nog iets maar dat was het enige wat ik verstond.
'Dood me.' zei ik. 'Dood me ik verdien geen leven.'

May StarClan light your path.

Aurora Trell ~ fighter.


'Dood me' zei ze. 'Dood me ik verdien geen leven.'
Mijn eerste reactie was om hulpzoeked naar Danny te kijken. Maar ik besloot dit zelf te doen. Dit was mijn probleem.
Ik pakte het kleine zwaard uit zijn gevest. Voor een seconde lag het zwaard bij haar keel. Toen gooide ik hem op de grond.
'Ik heb niks tegen heksen,' siste ik. 'Dus ik dood je niet. Ik laat je leven met het gevoel dat je niks waard bent. Dat is eger dan de dood. Ga nu en laat je hier nooit meer zien.'

"Rebellion's are build on hope"