[RPG] Kruistocht in Spijkerbroek | 1 | - Speeltopics

Een vriendengroep gaat met school op bezoek naar een wetenschappelijk centrum. Als ze zich vervelen door het gezeur van hun leerkracht, besluiten ze zelf even op onderzoek te gaan. Ze sluipen weg en neuzen rond. Plots stuiten ze op een tijdmachine. Voor de grap beginnen ze op knoppen te drukken en drukt een jongen 1-2-1-2 in. Op dat moment stond de rest van de groep toevallig in de machine en voor hij het goed en wel beseft, waren ze weg. Terug naar 1212. Daar komen de jongeren terecht in een Kinderkruistocht. Ze moeten zich aanpassen en samenwerken om terug naar huis te geraken. Maar... wat als er geen weg terug is?

Vriendengroep:
Meisjes:
– 1,2 - Julia Delhi Greenwood. - Ceremonials
– 1,1 - Rachel Ariana Gilles - LostMagic |stiefzus Thomas|
– 1;4 - Hazel Aaron Hawthorne - Tolkien
– 1;7 - Aislynn Mitchell - Seaver
– 1,14 - Eden Celeste Lightwood - Gamgee

Jongens:
– 1;7 - Ace Keegan Ross - Seaver
– 1;4 -Jack Frederick Frayn Hayes - Tolkien
– 1,7 - Thomas Finnegan Puckett - Ollivander |Stiefbroer Rachel|
– 1,13 - Logan Garcia - WillNotLearn
– 1;15 - James Johnsen - Firebolt

Kinderen uit kruistocht: (hebben geen achternaam)
Meisjes:
- 1,4 - Yarah - Firebolt |zus Norabel|
- 1;2 - Norabel - Brookie |zus Yarah|
- 1,3 - Yuniper - Jaimes
- 1;4 - Katarina - Boira
-

Jongens:
- 1,1 - Benjamin - LostMagic
- 1,14 - William - Gamgee
- 1,19 - James - WillNotLearn
-
-

Rijke lieden:
Volwassenen
- 1,20 - Philip Robbert Boleyn - Ceremonials
Kinderen
- 1,4 - Amilia Megan Moore - LexLover

Profeet: -1,19- Albert - Ollivander


Regels
- OOC tussen () [] {}
- Geen oneliners
- 16+ is toegestaan
- Ik alleen maak de topics aan, als ik weg ben, vraag ik het wel iemand
- Het RPG start als ze plotseling in 1212 zijn.
- max 1 meisje per speler

Praattopic
RollenTopic

[ bericht aangepast op 2 feb 2013 - 16:39 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Aislynn Mitchell ||Vriendengroep||
Ik moest eerlijk bekennen dat ik niet an het opletten was en het mij zou verbazen als mijn vrienden wel aan het opletten waren. De stem was saai, het onderwerp was saai, het gebouw was naar mijn mening best saai. Vanuit mijn ooghoek zag ik Eden, Thoms en Jack weglopen. Dat was een teken dat er niemand meer opletten of we wel bij de groep bleven, niet dat ik geheel zeker was dat iemand dat ooit gedaan had. Jack wist vast wel waar hij hen ging, dit was zijn vader's centrum. Ik keek weer even op om te zien waar we waren. Wat ik zag was niet iets dat direct mijn aandacht trok, maar zag er wel leuker uit dan de andere dingen die ik hier gezien had.. Het was een soort capsule en een toetsenboord met leuke knopjes. Ik hield altijd al van knopjes indrukken, maar nadat Jack nogal boos gereageerd had op Sean's poging om een knopje in te drukken besloot ik maar weg te blijven bij het toetsenboord. Ik wilde immers niet gepakt worden, aangezien we hier niet mochten zijn, ik vermeed het liefst alles waardoor we gepakt zouden kunnen worden. Ik haalde voorzichtig mijn oortje uit mijn linker oor en liep naar de capsule. "Dit is waarschijnlijk het interessante wat ik vandaag gezien heb." Mompelde ik en hield mijn hoofd iets schuin. Ik las dt het een tijdmachine moest voorstellen en een kleine glimlach vormde zich op mijn gezicht. "Het lijkt mij toch wel leuk hoor, om naar een andere tijd te gaan." Mompelde ik. Je kon duidleijk horen dat ik niet geloofde dat dit ding werkte of ooit ging werken. Ik geloofde niet in tijdreizen. Toch leek het mij wel erg cool als jij door de tijd zou kunnen reizen, gewoon omdat ik het hier, in deze tijd, wel gezien had. Het was een tijdmachine, dus het moest een ingang hebben. Ik durfde te wedden dat zodra we er echt in konden dat we dat zouden doen. In een tijdmachine staan, wiens droom was dat nou niet. Ik durfde niet te vragen of we een kijkje aan de binnenkant konden nemen, maar ik was wel nieuwsgierig. Vooral omdat als ik ergens niet ik geloofde ik ook bewijst moest hebben dat het niet bestond of niet zo was. Of in dit geval: De tijdmachine niet werkte. "Als dat ding zou werken zouden we vast niet zo makkelijk zo dichtbij kunnen komen." Mompelde ik. Want zo was het toch?

---

We've lived in the shadows for far too long.

Tolkien schreef:
Hazel Aaron Hawthorne || Vriendengroep
Hazel schrok op uit haar gedachten wanneer Logan iets tegen haar zei. "Zie je nog wat interessants?" vroeg hij. Hazel fronste even haar wenkbrauwen, ze bleef eventjes achter in haar gedachten.
"Hmm?" vroeg ze. Ze had een cursusblok in haar handen, bedoeld om op te schrijven wat er gezegd werd. Er stond nog geen letter op en haar balpen was ze ergens terug kwijtgeraakt.
"Het ziet er hier nogal... saai uit naar mijn zin," vervolgde Logan. Hazel haalde haar schouders op.
"Valt wel mee, toch?" antwoordde het meisje. Ze had de groep wat voor zich gelaten en nu bevonden ze zich in een kamer waar zich één of andere vreemde capsule in bevond. Hazel had niet genoeg opgelet om te weten wat het was.

Logan
'Hmm.. Mischien' Andwoorde ik weer toen Hazel zei dat het wel mee viel, ik keek om me heen in de kamer en zag Sean bijna een van de knopjes indrukken. 'Wat zou er gebeuren als je die wel indrukt?' Vroeg ik gewoon in het algemeen. Het leek me wel.. Interessant.

---

Don't be like the rest of them, darling

Hazel Aaron Hawthorne || Vriendengroep
"Hmm... misschien," antwoordde Logan. Hij keek om zich heen in de ruimte, Hazel volgde zijn blik. Jack vloog uit tegen Sean omdat die zijn handen niet thuis kon houden en één van de knopjes wilde indrukken.
Zou het ding echt werken? Nee, toch? Misschien was hij gewoon bang dat er iets zou ontploffen of zo? Hazel geloofde niet echt dat tijdreizen mogelijk was. Ze haalde even een hand door haar haar, wat meteen wild alle kanten uitstak.
"Wat zou er gebeuren als je die wel indrukt?" vroeg Logan.
"Geen idee. Volgens mij is het project nog niet af en willen ze gewoon niet dat er iets aan mislukt..." opperde Hazel.

---

help

Thomas Finnegan Puckett • Vriendengroep
"Trek je maar niks van hem aan," mompelde Eden op gedempte toon naar Thomas, toen Jack erg onvriendelijk antwoord gaf. Thomas snoof en wilde wat zeggen, maar besloot dat het misschien beter was te zwijgen. Vervolgens antwoordde Jack nog eens bot op Thomas' volgende vraag, waardoor diens humeur pijlsnel naar beneden ging. Gezellig, dacht Tom sarcastisch en gunde Jack voor even geen blik meer. "Laten we maar gaan," sprak Eden even later en nam Thomas hand vast. "Goed idee," knikte die en grijnsde. Ze dwaalden voor enkele minuten rond, wanneer ze de groep echt kwijtgeraakt zijn en vinden toen een ruimte waar een grote machine instond. Thomas herkende meteen Hazel en Logan, die de kamer blijkbaar ook gevonden hadden. Meteen liet Eden Toms hand los om naar de machine te lopen waar ook Aislynn stond. Ze boog zich over een papiertje en mompelde dan iets wat leek op 'Awesome'. Ondertussen keek Thomas naar de grote kamer, die vol met andere apparaten stond. Zijn hand gleed over een balustrade met daarachter een vijftal computers. "Ik denk niet dat we hier mogen komen." hoorde Thomas Edens stem zeggen en hij knikte instemmend,"Dat denk ik ook. We zouden beter weggaan, voor er ongelukken gebeuren." Thomas draaide zich terug naar de groep toe en hoorde Aislynn zeggen: "Als dat ding zou werken zouden we vast niet zo makkelijk zo dichtbij kunnen komen." Maar zijn aandacht werd getrokken door Jack die naar een jongen, genaamd Sean, liep en ondertussen,"Nee. Niet echt, nee," zei. Sean stond heel erg dicht bij een toetsenbord en stak zijn hand uit om één van de knopjes in te drukken. Maar Jack was hem voor en sloeg Seans hand weg. "Wow, wow, wow, dat zou ik niet doen als ik jou was." De waarschuwing miste zijn werking want Sean leek helemaal niet onder de indruk. Hij schoot in de lach, zelfs. "Jongens, ik denk écht dat het beter zou zijn mochten we vertrekken," probeerde Thomas nog eens terwijl hij een aantal passen richting de deur deed. Zijn ogen schoten bezorgd naar Eden, die de hele kamer uiterst interessant vonden en toen naar Jack, de iedereen van de knoppen probeerde te houden.

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 18:16 ]

---

kindness is never a burden.

Rachel Ariana Gilles | vriendengroep
Ik loop de kamer in waar de anderen zijn in verdwenen. Er staat een grote machine en ik grijns. 'Zalig.' Ik kijk rond en loop dan maar naar de machine toe. Ik laat mijn hand over het ijzer glijden en voel de koelte tegen mijn huid. Na een toertje er rond gelopen te zijn, ga ik even onder de machine staan. Ik kijk naar boven. 'He dat zijn net sterren' mompel ik, lach eventjes en ga dan op mijn rug liggen op de vloer. Die metalen dingen boven me lijken gewoon om sterren. Ik zie mijn allerliefste - kucht - stiefbroertje ook in de kamer staan en zucht iets geïrriteerd nu. Ik zie Sean geïntrigeerd naar de knoppen staren en rol met mijn ogen. 'Wat voor een bende debielen zijn we eigenlijk.' mompel ik en kijk weer naar de ijzeren sterren boven me.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Ollivander schreef:
Thomas Finnegan Puckett • Vriendengroep
"Trek je maar niks van hem aan," mompelde Eden op gedempte toon naar Thomas, toen Jack erg onvriendelijk antwoord gaf. Thomas snoof en wilde wat zeggen, maar besloot dat het misschien beter was te zwijgen. Vervolgens antwoordde Jack nog eens bot op Thomas' volgende vraag, waardoor diens humeur pijlsnel naar beneden ging. Gezellig, dacht Tom sarcastisch en gunde Jack voor even geen blik meer. "Laten we maar gaan," sprak Eden even later en nam Thomas hand vast. "Goed idee," knikte die en grijnsde. Ze dwaalden voor enkele minuten rond, wanneer ze de groep echt kwijtgeraakt zijn en vinden toen een ruimte waar een grote machine instond. Thomas herkende meteen Hazel en Logan, die de kamer blijkbaar ook gevonden hadden. Meteen liet Eden Toms hand los om naar de machine te lopen waar ook Aislynn stond. Ze boog zich over een papiertje en mompelde dan iets wat leek op 'Awesome'. Ondertussen keek Thomas naar de grote kamer, die vol met andere apparaten stond. Zijn hand gleed over een balustrade met daarachter een vijftal computers. "Ik denk niet dat we hier mogen komen." hoorde Thomas Edens stem zeggen en hij knikte instemmend,"Dat denk ik ook. We zouden beter weggaan, voor er ongelukken gebeuren." Thomas draaide zich terug naar de groep toe en hoorde Aislynn zeggen: "Als dat ding zou werken zouden we vast niet zo makkelijk zo dichtbij kunnen komen." Maar zijn aandacht werd getrokken door Jack die naar een jongen, genaamd Sean, liep en ondertussen,"Nee. Niet echt, nee," zei. Sean stond heel erg dicht bij een toetsenbord en stak zijn hand uit om één van de knopjes in te drukken. Maar Jack was hem voor en sloeg Seans hand weg. "Wow, wow, wow, dat zou ik niet doen als ik jou was." De waarschuwing miste zijn werking want Sean leek helemaal niet onder de indruk. Hij schoot in de lach, zelfs. "Jongens, ik denk écht dat het beter zou zijn mochten we vertrekken," probeerde Thomas nog eens terwijl hij een aantal passen richting de deur deed. Zijn ogen schoten bezorgd naar Eden, die de hele kamer uiterst interessant vonden en toen naar Jack, de iedereen van de knoppen probeerde te houden.

HE. HE. HE.

I hate you. Nu komt het over alsof Jack een idioot is. Just because you don't like him, doesn't mean I don't like him. DDDDD:

I QUOTE FROM MY POST: Eén vlammende blik was genoeg om hem te doen afdruipen.

---

help

[zijn Ace en James ook al in de kamer?]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Tolkien schreef:
(...)

HE. HE. HE.

I hate you. Nu komt het over alsof Jack een idioot is. Just because you don't like him, doesn't mean I don't like him. DDDDD:

I QUOTE FROM MY POST: Eén vlammende blik was genoeg om hem te doen afdruipen.

Is hij dat dan niet? Oh. Sorry.
Ah wat, hij gaat er niet dood van. (;

---

kindness is never a burden.

Ollivander schreef:
(...)

Is hij dat dan niet? Oh. Sorry.
Ah wat, hij gaat er niet dood van. (;

MAAR IK WEL.

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 18:47 ]

---

help

Amilia Megan Moore
Ik glimlach nog één keer naar mijn oom om hem te gerust te stellen. Hij zit me nogal onderzoekend aan te staren. 'Oom, excuseert u mij. Ik ga buiten even een luchtje scheppen, even bekomen van dit goede nieuws.' Hij knikt en draait zich om. Ik sta op en loop achter de bank langs door naar buiten. Ik zie een eindje verderop de rook van de vuren van de gewone kinderen. Ik ben blij dat ik hier mag slapen, dit is toch een stuk comfortabeler, denk ik. Ik adem diep in en doe genietend mijn ogen dicht. Even helemaal niks en niemand die aan je hoofd zeurt. Wat kan die etiquette soms vermoeiend zijn. Toch ga ik gestaagd door, het is immers mijn plicht. Mijn plicht voor mijn oom die mij heeft geadopteerd toen onze familieleden zijn gestorven. Ik ben hem veel dankbaar. Ik adem nog een keer in. Ik ruik vaag de geur van brood, van het ontbijt. Ik open mijn ogen weer. Ineens valt mij een gestalte op. Lang, breed, en ontzettend arrogant staat hij buiten. Mijn toekomstige echtgenoot. Even twijfel ik. Dan besluit ik hem maar gewoon aan te spreken, dat zal ik later toch moeten doen, dan kan ik beter gelijk beginnen. Ik til mijn rok lichtjes op, loop naar hem toe en tik hem op zijn schouder. 'Pardon heer, sta mij toe mezelf voor te stellen. Ik ben Amilia. Uw toekomstige echtgenote,' zeg ik met een lichte buiging.

[geen idee of het er zo aan toe ging in de tijd...]

EDIT: is het brood stukje zo beter?

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 19:00 ]

---

"Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

LostMagic schreef:
[zijn Ace en James ook al in de kamer?]

(Ace nu wel... Sorry, kan even geen post schrijven..)

---

We've lived in the shadows for far too long.

Tolkien schreef:
(...)

MAAR IK WEL.

O.O

---

kindness is never a burden.

LexLover schreef:
Amilia Megan Moore
Ik glimlach nog één keer naar mijn oom om hem te gerust te stellen. Hij zit me nogal onderzoekend aan te staren. 'Oom, excuseert u mij. Ik ga buiten even een luchtje scheppen, even bekomen van dit goede nieuws.' Hij knikt en draait zich om. Ik sta op en loop achter de bank langs door naar buiten. Ik zie een eindje verderop de rook van de vuren van de gewone kinderen. Ik ben blij dat ik hier mag slapen, dit is toch een stuk comfortabeler, denk ik. Ik adem diep in en doe genietend mijn ogen dicht. Even helemaal niks en niemand die aan je hoofd zeurt. Wat kan die etiquette soms vermoeiend zijn. Toch ga ik gestaagd door, het is immers mijn plicht. Mijn plicht voor mijn oom die mij heeft geadopteerd toen onze familieleden zijn gestorven. Ik ben hem veel dankbaar. Ik adem nog een keer in. Ik ruik vaag de geur van brood, maar dat is logisch. Overal word brood gebakken. Ik open mijn ogen weer. Ineens valt mij een gestalte op. Lang, breed, en ontzettend arrogant staat hij buiten. Mijn toekomstige echtgenoot. Even twijfel ik. Dan besluit ik hem maar gewoon aan te spreken, dat zal ik later toch moeten doen, dan kan ik beter gelijk beginnen. Ik til mijn rok lichtjes op, loop naar hem toe en tik hem op zijn schouder. 'Pardon heer, sta mij toe mezelf voor te stellen. Ik ben Amilia. Uw toekomstige echtgenote,' zeg ik met een lichte buiging.

[geen idee of het er zo aan toe ging in de tijd...]

Niet echt, maarja. (:

---

help

[@Lexlover even van dat brood xd de kinderen zitten half te verhongeren en krijgen enkel magere soep, als er brood is is dat gestolen van de rijken ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

[@ LostMagic: dat weet ik, maar de rijken eten toch wel brood? Dat dacht ik tenminste.... Het is inmiddels als drie jaar geleden ofzo dat ik de film heb gezien en anderhalf jaar geleden ofzo dat ik het boek heb gelezen... Misschien meot ik dat stuk van overal word brood gebakken wel even aan gepast... Niet bij nagedacht
@Tolkien:oeps... dan ben ik geïnspireerd door een boek waarvan ik dacht dat het ongeveer in dezelfde tijd zich afspeelde ]

---

"Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube