{RPG} Wolfblood ~03~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
- Cooper Henderson - Mengelmoes
- Zonder roedel ; Jack Willows Mengelmoes
-Aotearoa

Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - Jackxdaniels
- Ayla Hope Savage - Vesta

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
- Damen Joey Dodger - Fluttershyx
-
Meiden
- Marcy Jarvis - Ortelius
- Aowynn Rune Savan - Vesta
- Candy Shary McCartney - LeFuck

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 5 jan 2013 - 22:37 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

| Aurora Elizabeth Morningrose

Wanneer Memphis zijn handen aan weerszijden van mijn lichaam tegen de koude muur drukt, hoor ik de gedachten in mijn hoofd opnieuw tegen elkaar strijden. De stemmen in mijn hoofd willen maar niet geloven wat Memphis zojuist heeft verteld, maar wanneer Memphis haperend en stotterend begint te praten merk ik dat hij zijn gedachten en gevoelens probeert te verwoorden, waardoor mijn gedachten abrupt stil vallen. Memphis was altijd iemand geweest van de simpele gesprekken – de luchtige versierderpraatjes – waardoor hij op dit soort momenten de grootste moeite had met praten.
Tijdens zijn poging van het verwoorden van zijn gedachten en gevoelens blijf ik mijn blik strak op zijn gezicht houden, dat hij strak heeft aangespannen terwijl hij steeds maar weer opnieuw na lijkt te denken over zijn volgende woorden en zinnen. De zachte streling die zijn vingertoppen uiteindelijk over mijn wang geven laat een beverige zucht over mijn lippen rollen, waarna mijn mond een klein stukje open zakt en ik hem afwachten aan blijf staren, wetend dat hij nog niet klaar is met zijn verhaal.
Uiteindelijk sluit hij zijn verhaal door opnieuw te vertellen dat ik beter kan krijgen, dat hij altijd voor me zal zorgen en de ‘slechte’ jongens – die ik continu schijn uit te zoeken – van me af te houden, waarna hij zijn lippen zachtjes tegen mijn voorhoofd drukt. Zijn vochtige ogen staan vermoeid wanneer hij zijn blik weer naar mijn gezicht laat glijden, waardoor er een kleine knop omgezet wordt in mijn gedachten ik zachtjes en hees begin te fluisteren.
‘Je moet rusten, Memphis. Je bent uitgeput…’
Het feit dat ik op dit moment mijn zinnen heb gezet op het verzorgen van de mensen rondom me is altijd een verdedigingsmechanisme van mezelf geweest. Hierdoor hoef ik mijn eigen zorgen en problemen niet onder ogen te komen en kan ik mijn gedachten totaal uitschalen, iets wat ik van jongs af aan al deed. Het allerbelangrijkste was dat Memphis zich beter zou gaan voelen, zich niet meer druk zou maken om mijn gevoelens, die uiteindelijk pijnlijk weg zouden slijten.
Aarzelend laat ik mijn hand naar boven glijden langs mijn borst, niet wetend of de actie die ik zou gaan uitvoeren goed was voor de stemmen in mijn hoofd. Mezelf afvragend of hierdoor mijn verlangens en gevoelens opnieuw aangewakkerd zouden worden leg ik aarzelend mijn hand op Memphis’ wang, waar hij perfect omheen lijkt te krullen en er plotseling enorm klein uit ziet.
‘Je moet rusten. Je moet je niet druk maken om mij, het – Het gaat wel over…’
Het laatste zinnetje kwam er klein, zwak en pijnlijk uit, wetend dat dat niet zo snel zou gaan als ik op dit moment zou willen. Opnieuw zakt mijn mond een stukje open, terwijl mijn hand op zijn wang blijft liggen, niet wetend wat ik zou moeten doen.

---

•

Memphis

"Je moet rusten, Memphis. Je bent uitgeput…" fluistert Aurora met een eerder hese stem.
Ik sluit mijn ogen en grinnik even terwijl ik zachtjes mijn hoofd schud. Volgens mij sta ik hier die arme Aurora's hart te breken en zij maakt zich zorgen dat ik moe ben. Zo'n situaties overkomen je ook alleen echt met Ro. Ergens zou het zoveel makkelijker zijn mocht ze eens flink kwaad worden en me de huid vol schelden, omdat ik weet dat het voor haar een oplossing zou zijn. Wat ze nu doet is echter zo'n beetje het tegenovergestelde van tieren, roepen en brullen. Ik blijf stokstijf staan als haar hand op mijn wang komt te liggen, niet omdat ik het niet aangenaam vind, maar om haar niet af te schrikken.
"Je moet rusten. Je moet je niet druk maken om mij, het – Het gaat wel over…"
Ik kan het kleine lachje dat over mijn lippen rolt niet tegen houden, gewoon omdat Ro's woorden zo loos zijn. Ik kan het niet helpen dat ik me druk maak om haar, om Scarlet, om de anderen. Ze zijn op bonnie na het dichtste bij familie dat ik heb, en familie laat elkaar nooit in de steek als ze een keuze hebben.
"Ik ben de Alfa, ik moet helemaal niks," herinner ik haar met een speels lachje.
Misschien is het nu niet het juiste moment voor grapjes, maar ik moet iets doen om de sfeer een beetje vrolijker te krijgen want hier raakt zelfs een dooie depressief van.
"Ik slaap wel in de les, ze vertellen altijd zulke verhalen waarbij je snel indommelt," grinnik ik.
Helaas is mijn -geforceerde- vrolijke humeur van korte duur. Er gaan gewoon teveel dingen door me heen. Ro heeft het verkeerd, ik ben niet uitgeput, ik ben nuchter.
Ik leg mijn hand over de hare en draai mijn hoofd een beetje om een klein kusje op haar handpalm te drukken waarna ik haar voorzichtig aankijk. Ik aai zachtjes door haar haren en zucht even.
"Je hebt officieel mijn toestemming me een mep te geven telkens ik iets doe dat het je moeilijk maakt," zeg ik met een kleine grijns.
Als ik weet wat ik doe dat haar zo aantrekt, misschien kan ik er dan op letten. Het zou me niet verbazen dat ik vaak flirt met haar, het is zo'n gewoonte dat ik het niet eens meer doorheb.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Ayla

‘Voor jij wat zegt heb ik eerst wat belangrijks te vertellen, Ayla. Jack Willows is terug.’
En daar was mijn bevestiging. Zodra ik bij hem en Anderw was aangekome was hij al begonnen met praten. Alsof hij bijna had kunnen zien waar ik aan dacht terwijl ik op ze afsnelde. Een lichte rilling ging weer even door me heen terwijl ik Cooper met een ongemakkelijke blik aankeek. Die was niet op hem gericht, maar het feit dat Jack terug was. ‘Het voelt niet goed,’ mompel ik en kijk even een keer vlug Andrew zijn kant in.
Een korte knik is mijn enige begroeting naar hem voordat ik me weer op Cooper richt. ‘Denk je.. Waarvoor zou hij terug zijn?’ vroeg ik hem en stak mijn handen ondertussen in mijn jaszakken. Het was misschien ergens een domme vraag want Jack ging natuurlijk niet zeggen waarom hij ineens terug was, maar ik kon het niet helpen alsnog te vragen.

[Ik weet even geen post voor Aowynn, aangezien iedereen bezig is en ik niet weet welke kant ik haar evt op kan sturen. ]

[ bericht aangepast op 12 dec 2012 - 20:56 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

| Aurora Elizabeth Morningrose

'Ik ben de Alfa, ik moet helemaal niks. Ik slaap wel in de les, ze vertellen altijd zulke verhalen waarbij je snel indommelt.'
Zuchtend schud ik mijn hoofd lichtjes, typisch Memphis om op dit soort momenten flauwe grapjes te gaan maken om de sfeer een beetje op te krikken. Er speelt een lichte glimlach rond mijn lippen - waarbij mijn ogen niet meededen, het zal nog een tijdje duren voordat dat weer zou gaan gebeuren. Toch merk ik dat Memphis diep van binnen niet in staat is om nog grapjes te maken, hij is vermoeider dan hij ooit had was geweest en dat kwam er op deze manier naar buiten, het zal niet lang meer duren voordat hij in een woede uitbarsting zal klappen.
'Je hebt nu officieel mijn toestemming me een mep te geven telkens als ik iets doe dat het je moeilijk maakt.'
De glimlach verdwijnt weer van mijn gezicht, terwijl ik toekijk hoe Memphis zachtjes een kus op mijn handpalm drukt en me daarna weer voorzichtig aankijkt. Mijn gedachten gaan de momenten na waarop ik mezelf het meest tot Memphis aangetrokken voel en kom tot een verdrietige conclusie ; dit was zo'n beetje op ieder moment van de dag, maar het meest wanneer hij zijn Alfa rol duidelijk aannam en er serieus mee om ging.
'Dan kan ik je altijd een klap geven. Het gebeurt al als je naar me kijkt.'
Mijn stem klinkt iets helderder dan daarvoor, echter de krakende en hese toon blijft er achterin liggen en geeft mijn dikke keel van de tranen en het verdriet nog steeds aan. Ik vroeg me af tot wanneer het stekende gevoel in mijn borst aan zou blijven houden wanneer ik bij Memphis was, stiekem hoopte ik dat het morgenochtend direct verdwenen was en ik er geen last meer van zou hebben zodat ik normaal kon blijven functioneren in de roedel.
Mijn blik blijft even rusten op Memphis ogen, die me strak aankijken - maar waar een uitgeputte bron achterin verscholen lijkt te liggen, iets wat ik vaker bij hem had gezien als ik mezelf erop concentreerde en door zijn harde uiterlijk probeerde te kijken. Mijn gedachten schieten door mijn hoofd en voor een moment lijkt er een waas over mijn ogen te glijden. Voorzichtig ga ik op mijn tenen staan en houdt mijn blik angstig op die van Memphis gericht, niet wetend wat ik op dit moment allemaal aan het doen was en wat de gevolgen ervan wel niet zouden kunnen zijn.
'Je gevoelens zijn anders dan je altijd laat zien, Memphis,' fluister ik zachtjes, waarna ik mijn blik even naar zijn lippen laat glijden en mijn hoofd een tikkeltje schuin houdt. Op het moment dat ik zijn ademhaling tegen mijn lippen voel worden mijn ogen drie keer zo groot en laat ik me in een ruk terugzakken op mijn voeten. SHIT. schiet er door mijn gedachten, wetend dat dit niet mijn eigen gedrag was, dat ik nooit een jongen durfde te zoenen voordat hij het eerst had gedaan.
'Ik eh - Bedoel eh - Wat is het eigenlijk koud hier hè?' stamel ik dan zachtjes, terwijl ik mijn hand van Memphis wang probeer te trekken maar die echter wordt tegengehouden door de zijne - die er nog steeds overheen licht.

---

•

[Ik wilde vragen of het mogelijk was om mij even op tijdelijk gepauzeerd te zetten. Ik heb het de laatste enorm druk met de examens en mijn werk, dat ik voor mijn eigen andere RPG's nog amper tijd heb. Ik weet dat het niet netjes is om het nu pas te zeggen, wat me echt wel spijt eigenlijk. Ik wil echter niet volledig stoppen met deze RPG maar ik heb de laatste tijd niet bepaald veel inspiratie, dus als het aan mij ligt, mogen mensen mijn personages overal mee hen sleuren als ze dat willen. ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

(Is goed je staat op nonactief ik zet het er later bij)

---

Ich liebe dich 27.12.23

[Aw, Kim. Jammer. Veel succes met de examens. Ik probeer er af en toe aan te denken om Memphis iets tegen Katherine te laten zeggen of haar erbij te betrekken.]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Memphis

"Dan kan ik je altijd een klap geven. Het gebeurt al als je naar me kijkt."
Ik moet even lachen, ondanks dat het duidelijk is dat Ro het meent en het er lastig mee heeft. Ik zie mezelf al lopen, de hele dag met mijn ogen dicht om haar te ontzien. Volgens mij zou ik binnen de kortste keren zo blauw zien als een smurf. Maar mocht het haar helpen, dan zou ik graag de hele dag door klappen ontvangen. Alleen ben ik er vrij zeker van dat Aurora het hoe dan ook niet van plan is me er ook maar één te geven.
"Je gevoelens zijn anders dan je altijd laat zien, Memphis." Haar stem haalt me uit mijn gedachtengang en ik zie opnieuw haar ogen. Beeld ik het me in of staat ze nu dichter bij me dan net?
Pas wanneer ze haar hoofd wat opzij kant, krijg ik in de gaten wat ze van plan is. Voor iemand die meisjes verslijt als keukenpapier heb ik vandaag wel heel weinig door wat er in ze om gaat. Ik blijf muisstil staan, afwachtend of ze er echt mee doorgaat. Ik ken Ro maar al te goed en de leiding nemen is helemaal niks voor haar. Ik moet wel toegeven dat de kant die ze nu laat zien mijn interesse opwekt. Doet ze het of doet ze het niet?
Heel even ben ik ervan overtuigd dat ze me echt gaat kussen, wanneer ik haar frisse adem tegen mijn lippen voel. Maar als ik een klein plofje hoor, weet ik dat Ro klaar is met zweven en de beide voetjes weer op de grond heeft. Ik druk mijn lippen stevig op elkaar om mezelf ervan te weerhouden te gaan lachen.
"Ik eh - Bedoel eh - Wat is het eigenlijk koud hier hè?"
Helaas kan ik het lachen nu niet meer laten. Het duurt enkele seconden voor ik me kan herpakken, maar uiteindelijk sta ik Aurora weer gewoon aan te kijken. In een oogwenk heb ik besloten haar uit te gaan dagen me die klappen wel te geven. Misschien helpt het haar van die spanning en een deel van de gevoelens af. Langzaam maar zeker laat ik mijn arm om haar middel glijden. Ik breng mijn gezicht naar het hare toe en draai op de laatste moment weg, naar haar oor toe.
"Heb je koud, popje?" fluister ik. Ik trek haar helemaal tegen aan. "Vertel me eens hoe ik je op kan warmen."
Er verschijnt een brede grijns op mijn gezicht. Stiekem hoop ik er gewoon op dat ze me een klap verkoopt en dat ze beseft dat ik maar een eikel ben die alleen heel goed weet hoe hij mooie praatjes moet verkopen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Gipsy schreef:
[Ik wilde vragen of het mogelijk was om mij even op tijdelijk gepauzeerd te zetten. Ik heb het de laatste enorm druk met de examens en mijn werk, dat ik voor mijn eigen andere RPG's nog amper tijd heb. Ik weet dat het niet netjes is om het nu pas te zeggen, wat me echt wel spijt eigenlijk. Ik wil echter niet volledig stoppen met deze RPG maar ik heb de laatste tijd niet bepaald veel inspiratie, dus als het aan mij ligt, mogen mensen mijn personages overal mee hen sleuren als ze dat willen. ]

[Spijtig :c
Maar ja. Veel succes met je examens!]

[ bericht aangepast op 13 dec 2012 - 17:45 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

(Ja natuurlijk succes met je examens hihi)

---

Ich liebe dich 27.12.23

[Idd jammer, maar heel veel suc6 met je examens! ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

| Aurora Elizabeth Morningrose

Er glijdt een onhoorbare zucht van opluchting over mijn lippen wanneer Memphis begint te lachen en me daarna opnieuw aankijkt, ten teken dat hij mijn poging hem te zoenen niet verkeerd heeft opgepakt. Echter, op het moment dat hij zijn arm rond mijn middel slaat en me tegen zijn lichaam drukt, kan ik het niet voorkomen dat mijn adem even in mijn keel stokt. Mijn ogen worden weer wat groter wanneer zijn gezicht op het mijne afkomt en uiteindelijk plagend omdraait naar mijn oor, waar hij zachtjes in begint te fluisteren.
'Heb je het koud, popje? Vertel me eens hoe ik je op kan warmen.'
Er rolt een kinderlijke giechel over mijn lippen - waardoor mijn wangen vuurrood worden - als ik me bedenk wat voor antwoorden ik op dit moment aan Memphis zou kunnen geven. Voor een kort moment denk ik terug aan wat hij nog geen paar minuten geleden heeft gezegd ; dat ik hem een klap moest geven wanneer hij me het te moeilijk zou maken. Op het moment dat hij dat had uitgesproken wist ik dat ik dat nooit zou doen ; niet alleen omdat ik het niet over mijn hart zou verkrijgen om hem te slaan, maar ook omdat ik waarschijnlijk mijn eigen hand meer pijn zijn doen dan zijn gezicht.
'Ik eh - Ik denk dat ik al heet ben.'
Mijn gezicht ontspant zich direct wanneer ik in de gaten heb wat ik er zojuist uit heb geflapt en mijn oude, vertrouwde lach - waarbij dit keer ook mijn ogen meedoen - rolt als vanzelf over mijn lippen. Licht schuddend van het lachen druk ik mijn gezicht even tegen Memphis' nek aan, terwijl het gevoel van verdriet en schaamte plaats maakt voor opluchting.
'Ik bedoel dat ik het al heet heb! Dat bedoel ik!'
Grinnikend trek ik mijn gezicht weer terug en bekijk zo Memphis gezicht, dat er nog steeds uitgeput en afgetobt uitziet. Even laat ik mijn ogen bezorgd over hem glijden, waarna ik mezelf herstel en opnieuw de vreugde erin terug laat komen. De kleine knop die ik in mijn hoofd had gezet om mijn verdrietige gevoelens weg te vagen zijn samen met een andere knop omgesprongen, een die ervoor zorgt dat ik alle remmen loslaat en eens kan genieten van het leven.
'Pff, Memphis,' fluister ik dan zachtjes.
'Ik zweer het, als je me net niet had verteld dat het nooit wat wordt had ik je echt...'
Zachtjes bijt ik op mijn onderlip terwijl ik hem even verlangend aankijk. Mijn hand dwarrelt langs zijn wang naar zijn nek, waarbij ik een kort trekje geef aan zijn oor en mijn adem zachtjes over mijn lippen in kleine pufjes naar buiten laat komen.

|| Veel succes met je tentamens ! You can do it ! ||

[ bericht aangepast op 13 dec 2012 - 18:38 ]

---

•

[Iemand een idee wat ik nu met Marcy kan doen?]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Succes met je examens! (;]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Memphis

Er verschijnt een grijns op mijn gezicht bij het gegiechel van Aurora. Schattig. Ik begrijp wel waarom zoveel jongens aandacht hebben voor haar, dat komt niet alleen door haar knappe uiterlijk.
"Ik eh - Ik denk dat ik al heet ben."
Ik wil mijn gezicht bij haar oor vandaan rukken om haar verbaasd aan te kijken, maar wanneer ik voel hoe ze aan het schudden is weet ik dat ze zichzelf al aan het uitlachen is. Ik kan het niet laten ook even te lachen. Van alle dingen die ik verwacht had van Ro te horen, was dit er niet echt één van.
"Ik bedoel dat ik het al heet heb! Dat bedoel ik!"
Het is me een pak van het hart als ze me grinnikend aankijkt. Ze is zoveel mooier als ze lacht en ik zie mijn roedel gewoon niet graag ongelukkig, zeker niet als het dan nog eens zowat mijn eigen schuld is. Natuurlijk kan ik er niet rechtstreeks aan doen dat Ro verliefd op me is, maar ik ben me er wel van bewust dat mijn geflirt en losse omgang er wel wat mee te maken zullen hebben. Ik blijf stilletjes staan, geniet er van hoe de sfeer weer een stuk positiever lijkt te worden.
"Pff, Memphis, ik zweer het, als je me net niet had verteld dat het nooit wat wordt had ik je echt..."
Deze keer kijk ik haar wél verbaasd aan. Ik trek een wenkbrauw op en sta haar even verstomd aan te staren. Ondertussen doen haar aanrakingen me rillen. Ondanks het feit dat ik even niet weet wat te zeggen -één van de weinige keren in mijn leven- moet ik lachen als ze aan mijn oor trekt.
Wat is me dat toch met die meiden vandaag? Eerst bespringt Scar me zowat twee keer, nu Aurora. Straks moet ik nog opletten dat Andrew ook niet met een liefdesverklaring komt.
"En ik maar denken dat jij zo braaf was," antwoord ik na een tijdje met een grijns. "Je hebt me aardig om de tuin geleid," grinnik ik. "Hoewel ik pas echt trots op je was geweest mocht je die zin afgemaakt hebben."
Ik steek speels mijn tong even uit naar haar en druk dan een klein kusje op haar wang. Het wordt tijd om de anderen eens op te zoeken. Ik weet namelijk niet of ze al op de hoogte zijn van de terugkomst van Jack, maar ik wil het risico niet lopen nog langer te wachten en één van hen hem tegen het lijf te laten lopen.
Ik neem Aurora's hand in de mijne en maak mezelf los van de plaats waar we nu staan.
"We moesten maar eens naar de les. Ik moet niet veel meer uithalen om geschorst te worden en dan hoor je bonnie pas echt open gaan," grinnik ik. Ze mag dan wel niet meer de jonste zijn en als het typische lieve omaatje overkomen, mijn grootmoeder heeft nog heel wat pit in haar oude botten. Ik heb nog nooit een fikse rammeling gehad, maar mocht ik geschorst worden zou het mijn beste dag niet zijn. Daarbij zou ik toch maar stomme streken uithalen uit verveling en zou ik niet naar stage mogen. En laat dat nou net de enige reden zijn waarvoor ik nog naar school ga.
Ik trek Aurora rustig achter me aan.
"Kom je na school mee naar huis?" vraag ik zacht. "Scar ligt ziek op bed en ik denk dat ze wel een vriendin kan gebruiken om haar gezelschap te houden," voeg ik er nog aan toe.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.