{RPG} Wolfblood ~03~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
- Cooper Henderson - Mengelmoes
- Zonder roedel ; Jack Willows Mengelmoes
- Aotearoa

Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - Jackxdaniels
- Ayla Hope Savage - Vesta

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
- Damen Joey Dodger - Fluttershyx
-
Meiden
- Marcy Jarvis - Ortelius
- Aowynn Rune Savan - Vesta
- Candy Shary McCartney - LeFuck

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 5 jan 2013 - 22:37 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[ We missen ook een paar hunters, niet? Volgens mij schrijven er daarvan nog maar 3 mee..]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Nu je het zegt...]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Memphis

De blik die ze me toewerpt is gewoonweg goddelijk. Ik probeer haar niet eens te irriteren, ze maakt het me gewoon zo makkelijk.
"Pas op je woorden, Memphis. En om je opties even door te nemen. Eén; ik lig niet lekker dus ga het me ook niet comfortabel maken. Twee; leg me over je schouder en ik krijs de hele school bij elkaar en mijn vuisten zul je voelen, en drie; zet me op je rug en ik draai je nek om. Dus, ik ga voor een optie vier; je zet me neer zodat ik zelf kan lopen en waagt het niet nog een keer om me ongevraagd op te tillen."
De glimlach die de buitenlucht op mijn gezicht gebracht had, verdwijnt hoe langer ze spreekt hoe meer, maar alleen om plaats te maken voor een groeiende grijns. Ik ben er vrij zeker van dat dit niet het geschikte moment is haar te vertellen dat ik optie vier voor haar achter gehouden was en dat die in mijn hoofd er helemaal niet uit zag zoals zij die net beschreef. Iets zegt me namelijk dat mocht ik haar nu vergelijken met een oervrouw, ze me wél een dreun zou verkopen en laat dat nou net hetgene zijn waar ik niet op uit ben.
"Hmmm, jij bent me het vechtersbaasje wel, niet?" antwoord ik, het merendeel van haar tirade negerend. "Het is dat ik van mijn nek hou, anders had ik je zeker weten op mijn rug gezet."
Ik richt mijn ogen wat naar beneden, naar haar gezicht. Ik blijk geluk te hebben, gezien zij mij op dat moment net ook aan kijkt en haak mijn blik vast in de hare. Met engelengeduld laat ik mijn tong over mijn lippen gaan. Dan buig ik me wat voorover en breng mijn gezicht steeds dichter bij dat van Aowynn, tot mijn lippen slechts een halve centimeter van de hare verwijderd zijn.
"Al moet ik optie twee misschien overwegen, want ik hou wel van meisjes die gillen," fluister ik met een ondeugende glimlach. Ik laat mijn ogen even naar haar lippen zakken en kijk dan weer in haar eigen kijkers. Dan kom ik weer rechtop en kijk weer waar ik heenga, alsof er helemaal niks gebeurd is.
Terwijl we de hoek om draaien, kijk ik haar nog even aan vanuit mijn ooghoeken.
"Chill the fuck out, Aowynn. Ik probeer niet in je broekje te raken. Ik liep je omver, waardoor je ging bloeden dus ik draag je naar de apotheek. Simpel als pap."
Met opzet ril ik even, alsof de gedachte aan naar bed gaan met haar iets afgrijzingwekkends is. Niets is minder waar natuurlijk, maar op dit moment probeer ik haar ook gewoonweg nog niet te versieren. Met een beetje zorgvuldig gestrooide verwarring kom je ook al een heel eind. Werkt het niet, dan is het opzich al een leuk experiment. In deze korte tijd heb ik namelijk al gemerkt dat Aowynn absoluut niet reageert zoals andere meisjes, maar wel een stuk naar wat ik van haar verwacht.
Ik hou mijn armen ietwat anders zodat haar rug meer ondersteund wordt. Nu liggen haar benen ook over mijn ene arm heen, alsof ze gewoon op een stoel zou zitten wat haar benen betreft.
"Lig je zo beter?" vraag ik met een zachte stem. Mijn blik glijdt even naar haar bloedende been. Ik moet mijn beet leren controleren, op z'n minst bij mensen met een knap snoetje als dat van Aowynn. "Hoe kom je eigenlijk aan zo'n wonde?" vraag ik, opnieuw rustig, om de schijn op te houden.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Zit ik serieus al een tijd te wachten tot Aurora post er is, blijkt hij er allang te zijn --' Ik ben echt blond soms]

Jack

Het is eventjes stil en dan geeft Aurora mij een lichte knuffel. Er komt een kleine glimlach op mijn gezicht.
"Alles gaat prima, denk ik... Fijn dat je er weer bent, Jack." ik knik en de glimlach word iets groter. Aurora is gewoon nog een van de weinige waar ik gewoon aardig tegen doe op dit moment. En het is dan ook dat Aurora al die tijd al een speciaal plekje in mijn hart heeft gehad.
"Jack, ik ... Heb wat gehoord van Memphis - Iets over de reden dat jij bent vertrokken... Is dat waar?" de glimlach verdwijnt van mijn gezicht. Dus toch! Ik kijk even strak voor me uit en bijt op mijn kiezen. Dan knik ik.
"Ja, Aurora. Het is waar," zeg ik dan en ik richt mijn blik op haar ogen. "Kom op, zeg het zelf. Memphis is een alcoholist, dat kán je niet als Alfa hebben. Dat is gewoon, vreemd," Ik kijk weer strak voor me uit. Alcoholist, juqk! Memphis is het gewoon niet waard om de Alfa te zijn van die roedel, geen enkele eigenlijk. "Ik zou echt beter zijn als Alfa, zeg het eerlijk," Ik kijk weer naar Aurora.

Cooper

"Ik vind het een goed idee," zegt Ayla en geeft me een duwtje.
"Is het interessant daar?" vraagt ze dan en steekt haar arm door de mijne heen. Ik kijk naar Ayla en zie dat zij ook richting mij kijkt. Ik kuch even en herpak me, ik begin te knikken.
"Heel interessant, echt leuk al die bomen," de sarcasme is duidelijk in mijn stem te horen en lachend schud ik mijn hoofd. Ik ga iets sneller lopen en ga voor Ayla staan, met mijn rug naar haar toe. "Spring erop, de Coop-expres wacht op je," ik spreid mijn armen opzij en wacht geduldig af.
Het is wel even leuk alleen met Ayla op pad gaan, lekker doen waar we zelf zin in hebben. Al vraag ik me wel af wat dat rare gevoel toch telkens is als ik naar haar kijk. Misschien moet ik dat op gaan zoeken op internet? 'Rare gevoelens wanneer ik naar haar kijk'. Ik bijt even nadenkend op de binnenkant van mijn wang en kom dan terug bij werkelijkheid. "Coop-expres wacht!" Ik doe alsof ik ongeduldig ben en lach dan even. Voor Ayla zou ik de hele dag wachten moest het zo wezen. Ayla en ik zij gewoon zo goed bevriend. En dan bedoel ik niet zoals ik bevriend ben met de meeste uit de roedel maar gewoon meer bevriend.

[Sorry als het kort is, maar ik kan moeilijk iets verzinnen. Sorry]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Iemand voor Marcy?]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Aowynn

‘Hmmm, jij bent me het vechtersbaasje wel, niet? Het is dat ik van mijn nek hou, anders had ik je zeker weten op mijn rug gezet.’
Ik wierp hem een schuine, norse blik toe en negeerde de grijns die op zijn gezicht danste. Waarom kreeg ik het idee dat hij er z’n beetje van genoot? Als hij zijn ogen op de mijne richt blijf ik hem aankijken, niet van plan een woord te zeggen, en zie hoe hij vervolgens met zijn tong over zijn lippen heen gaat. Een van mijn wenkbrauwen schiet even omhoog, waarna hij zich wat voorover buigt en zijn gezicht dichter bij de mijne brengt, zijn lippen nog net een halve centimeter verwijderd van de mijne.
‘Al moet ik optie twee misschien overwegen, want ik hou wel van meisjes die gillen.’ De ondeugd in zijn blik was me niet ontgaan en ik voelde in een fractie van een seconde de verwarring door me heen gaan, waarop ik even mijn adem inhield en mijn ogen vluchtig van de zijne naar zijn lippen liet gaan. Zo snel als ik kon herstelde ik me, trok mijn gezicht een stukje naar achter om bij die van hem vandaan te komen en wierp hem een waarschuwende blik toe. Kus me, en je krijgt een knal.
‘Geloof me, ik zal niet gillen van plezier,’ bracht ik uit en keek even de andere kant op terwijl hij weer liep alsof wat hij zojuist gedaan had niet was gebeurd. ‘Chill the fuck out, Aowynn. Ik probeer niet in je broekje te raken. Ik liep je omver, waardoor je ging bloeden dus ik draag je naar de apotheek. Simpel als pap.’ Ik voelde de rilling van afschuw door hem heen gaan en op dat moment voelde ik me even beledigd. Zo afschuwelijk was ik nou ook weer niet. Zodra ik door kreeg dat ik er zelf over na aan het denken was huiverde ik licht, niet wetende of het een positieve of een negatieve huivering was. Het idee alleen al, hij in mijn broekje.. Nooit. Hij was voor geen meter te vertrouwen en ik was niet van plan misbruik van me te laten maken. Dat hij me nu misschien voor een kleine 2 secondes had weten te verwarren wilde niet zeggen dat dat nogmaals zou gebeuren.
‘Zelfs al zou je het überhaupt wel in je hoofd halen het te proberen, ik kan je bij deze al verzekeren dat dát hem niet gaat worden,’ reageerde ik en sloeg mijn armen weer over elkaar heen. Ondertussen was hij zijn armen iets anders gaan houden waardoor ik, helaas toegegeven, toch iets beter lag. ‘Lig je beter zo?’ Koppig als iets schud ik licht met mijn hoofd. ‘Nee,’ antwoorde ik kort en stak mijn neus de lucht in.
‘Hoe kom je eigenlijk aan zo’n wonde?’ De vraag was ergens geen verrassing geweest, ik had hem namelijk al lang een keer zien aankomen. Niet elke scholiere loopt zo kreupel en bloedend als iets door school heen. Mijn gezicht vertrekt even als ik een vlugge blik op mijn been werp en terug denk aan de vlijmscherpe tanden van de Alfa. Ik wilde niet weten wat er gebeurd was als hij had doorgebeten, maar ik had hem ook een paar keer geraakt. Ookal waren het hooguit lichte verwondingen en zou hij er nu geen last meer van hebben, gevoeld hebben zal ie het.
‘Aangevallen door een valse hond,’ was mijn enige korte reactie die ik uit kon brengen.

Ayla

‘Heel interessant, echt leuk al die bomen.’ De sarcasme droop van zijn woorden af en ik grinnikte even toen hij lachend zijn hoofd schudde. ‘Ik krijgt het in de gaten ja,’ glimlachte ik en keek toe hoe hij iets sneller ging lopen. Even wierp ik een snelle richting in waar hij had gekeken, waarom wist ik zelf eigenlijk ook niet. ‘Spring erop, de Coop-expres wacht op je,’ hoorde ik hem zeggen waarna ik snel zijn kant in keek. Hij stond vlak voor me en met zijn armen gespreid, voor mij zo klaar dat ik er direct op kon springen. ‘Coop-expres!’ riep hij ongeduldig, waarop ik wat sneller naar hem toe liep.
‘Ja ja, stuk ongeduld,’ reageerde ik plagend en wierp me expres met volle gewicht op zijn rug. ‘Nou lopen dan, mijn maag knort.’ Lachend legde ik mijn armen om zijn nek heen en klemde mijn benen goed tegen zijn heupen aan. Niet echt een charmant gezicht als ik zo weer van zijn rug af zou glijden. Na alle ellende van vannacht voelde ik me op dit moment een enorm gelukkig en vrolijk meisje. ‘Ik ben blij dat je me meegevraagd hebt te lunchen, Coop,’ glimlachte ik en kon het niet laten hem even een knuffel te geven terwijl ik op zijn rug zat.

[ bericht aangepast op 19 dec 2012 - 20:53 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Memphis

"Aangevallen door een valse hond," is het korte antwoord van Aowynn.
Een hond? Hoe durft ze me vergelijken met zo'n schootbeestje, dat bedelt om eten en achter elke bal die je weg gooit aan holt! Zodra ik besef dat ik mijn kaken op elkaar klem, dwing ik mezelf me weer te ontspannen. Ik zou namelijk geen enkele reden mogen hebben om me die opmerking aan te trekken. Voor zover Aowynn weet ben ik gewoon een heel erg menselijke klootzak en dat wil ik graag zo houden. Wel, in dat laatste gedeelte zou ik de komende weken toch wel graag enige verandering zien natuurlijk. Het is wel de bedoeling dat ze me op z'n minst een beetje aardig gaat vinden wil ik haar voor me winnen.
"Beestje heeft je flink te pakken gehad dan," antwoord ik op een aardig normale conversationele manier. "Hoezo viel hij je aan? Keek je net zo liefjes naar hem als naar mij?"
Die steek was gewoon te mooi om te laten liggen. Daarbij is dit ook heel leuk, dingen vragen waarop ik het antwoord al weet; gewoon om te zien met welk excuus ze voor de dag komt. Ergens lijkt ze me wel het soort type dat op voorhand heel netjes plant wat ze zal antwoorden op welke vragen, maar tegelijk denk ik ook dat Aowynn het soort meisje is dat perfect in je gezicht kan staan liegen zonder te verpinken. Als het nodig is. Om de een of andere reden denk ik niet dat ze zou liegen als ze een andere keus heeft. Sterker nog, Aowynn lijkt me iemand die opgevoed is met waarden en normen, iemand die zich weet vast te houden aan haar principes ookal gaan die in tegen wat de jeugd tegenwoordig "hip" of "cool" vindt.
Ik zet ondertussen een overdreven lief gezicht op om die opmerking te vergezellen, al weet ik niet of ik er in slaag. Vriendelijk kijken is niet iets dat ik vaak doe, en al helemaal niet naar vreemden of mensen die me afsnauwen zoals Aowynn er een handje weg van heeft. Al moet ik toegeven dat ik het bij haar ergens wel heel... opwindend vind.
"Je bent vast niet van plan me je te laten helpen die wond te verzorgen?" grinnik ik.
Ik hou mijn hoofd opzij en neem mijn mouw vast met mijn tanden om deze zo omhoog te trekken. Het lukt me verbazingwekkend makkelijk, ondanks mijn bijna nuchtere staat. Op mijn arm, met boven de plooi van mijn elleboog kun je een vaag litteken zien van een tandafdruk. Cooper en ik hebben één keer ruzie gehad, flink ruzie. Mijn neefje weet prima hoe hij zich moet verdedigen, heb ik toen ondervonden. Ik neem het hem niet kwalijk, net als hij mij dat kleine litteken op zijn been niet verwijt. We weten allebei wel dat de een er voor de ander is als het nodig is, daar komt een klein akkefietje niet tussen. Daarbij waren we pas twaalf en hadden we het veranderen en onze emoties nog niet echt onder controle.
"Zelf verzorgd en je ziet het amper," zeg ik met misschien net iets teveel trots om bij Aowynn op een goed blaadje te komen. Maar het is wel de waarheid. Misschien kan het haar overtuigen wel hulp van me aan te nemen.
Ik vertraag mijn pas een beetje als ik merk dat we bijna bij de apotheek zijn. Laat dit nog maar even duren.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Aowynn

‘Beestje heeft je flink te pakken gehad dan. Hoezo viel hij je aan? Keek je net zo liefjes naar hem als naar mij?’
Hoewel hij een poging deed tot een normaal gesprek, kon ik die laatste opmerking niet echt waarderen. Hij moest eens weten waar ik de afgelopen nacht tegenover had gestaan, en de wolf leek ook niet echt bepaald onder de indruk te zijn van mijn blikken naar hem. Het walgelijke dier had me tenslotte over mijn gezicht heen gelebberd. Even trok ik mijn neus op tegelijkertijd met een smerig gezicht, waarna ik hem vervolgens een valse blik toe wierp.
‘Ik heb werkelijk geen idee waarom hij me aanviel,’ reageerde ik vervolgens en liet de sarcasme in mijn stem doorklinken. Hoewel ik vanmorgen een beetje bedacht had wat voor verhaal ik moest ophangen, mochten de mensen vragen naar wat er gebeurd was, verzon ik mijn antwoorden nu echt ter plekke. Zelfs voor school had ik nog geen echt excuus gehad en de laatste tijd liet ik het gewoon een beetje op me afkomen. Ik wist precies wat ik wel en niet kon zeggen, of juist hoe ik wel of niet mocht reageren. Mijn Hunterleven was een geheim dat ik al mijn hele leven bij me droeg en ik wist niet beter als dat te beschermen tegen iedereen die er niet van hoorde te weten. Liegen was nou eenmaal iets wat ik daar dan voor moest doen en ik had het er graag voor over.
‘Je bent vast niet van plan me je te laten helpen die wond te verzorgen?’ grinnikte hij waarop ik hem met een veelzeggende blik aan keek. ‘Wat dacht je nou zelf?’ reageerde ik en keek toe hoe hij met zijn tanden zijn mouw omhoog trok. Net boven zijn elleboog verscheen een vaag litteken van een tandafdruk en buiten het feit om dat ik me afvroeg hoe hij daar aan kwam, moest ik hem nageven dat het er goed uitzag. ‘Zelf verzorgd en je ziet het amper.’
Zijn stem was gevuld vol trots en ik kon het niet helpen even een wenkbrauw op te trekken, die gepaard ging met een kleine glimlach. Echter liet ik hem hier niet te lang van genieten en trok mijn gezicht snel weer in mijn afstandelijke uitdrukking. Ik had vaak genoeg mijn wonden verzorgd, maar ik moest daarbij ook heel eerlijk bekennen dat ik ook nog nooit zo erg gewond was geraakt. Hier en daar een snee, of een kneuzing, maar deze bijtwond was een van eerste echt diepe wonden die ik had gehad. ‘Nou, laat ik dan je voor een keer een complimentje geven. Knap verzorgd, Memphis,’ bracht ik uit en wierp nog even een vlugge blik op de afdruk op zijn arm voordat ik hem weer aankeek.
‘Misschien dat je me kunt uitleggen hoe dat je het hebt gedaan? Dan kan ik het bij mezelf toepassen.’ Even dacht ik aan het douchen van gisteren en voelde het bloed lichtjes uit mijn gezicht trekken. Ik had mezelf nog maar net staande gehouden toen ik de wond verzorgde en ik had gehoopt dat het met een beetje verband het wel goed zat.

[ bericht aangepast op 19 dec 2012 - 22:21 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

|| Aurora Elizabeth Morningrose

Langzaam zie ik de glimlach van Jack's gezicht af glijden, waarna hij zijn kaken op elkaar klemt en zijn blik van mijn gezicht wendt.
'Ja, Aurora. Het is waar.'
Verbaasd knipper ik even wanneer hij zijn blik terug richt op mijn ogen, de informatie die ik zojuist heb binnen gekregen proberend te verwerken.
'Kom op, zeg het zelf. Memphis is een alcholist, dat kán je niet als Alfa hebben. Dat is gewoon, vreemd. Ik zou echt beter zijn als Alfa, zeg het eerlijk.'
Uiteindelijk belandt Jack's blik weer op mijn gezicht - dat intussen verward en vragend op het zijne staat gericht, niet wetend wat ik in eerste instantie zou moeten antwoorden. Dat Memphis veel dronk - en hierdoor alcoholist was - dat was voor iedereen in zijn directe omgeving duidelijk, het was alleen nog nooit op zo'n harde manier uitgesproken.
'Memphis is een goede Alfa, Jack,' fluister ik dan zachtjes, niet wetend of hij boos zal worden door mijn tegenspreking.
'Hij is alleen soms...' zucht ik dan zachtjes, terug denkend aan vanmiddag en de manier waarop mijn hart pijn begon te doen op het moment dat Memphis duidelijk maakte dat het nooit wat zou worden tussen ons, dat hij het niet eens zou willen probéren. 'Hij is alleen soms bang denk ik, voor de werkelijkheid,' laat ik er dan zacht achteraan volgen.
Even schiet mijn blik op oneindig en denk ik nogmaals terug aan vanmiddag. 'Hij wijst dingen af voordat hij ze probeert, terwijl het juist goed voor hem kan zijn...' fluister ik dan zachtjes, terwijl ik mijn blik weer scherp stel en naar Jack's gezicht kijk, wat me vreemd genoeg een bepaalde rust lijkt te geven. 'Jij zou ook een goede Alfa zijn, Jack, daar twijfel ik niet aan... Maar Memphis is er nu...'
Wachtend op zijn reactie kijk ik hem twijfelend aan, ik had mijn woorden niet gelogen ; Jack straalde een soort dominantie uit die ik ook voelde wanneer ik bij Memphis in de buurt kwam. Echter, het feit dat ik dit nogal snel voelde bij jongens hielp er niet bij om te bepalen dat Jack inderdaad automatisch een échte Alfa zou kunnen zijn...

|| Hahaha, mooi blond is niet lelijk xd. ||

---

•

Ortelius schreef:
[Iemand voor Marcy?]

[Volgens mij is flutterShyx nog vrij? Misschien kun je haar personage evt tegenkomen?]

[ bericht aangepast op 19 dec 2012 - 23:04 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Memphis

Ik frons mijn wenkbrauwen even als ik meen zowaar een glimlach op Aowynn's lippen te zien verschijnen. Ik ben er echter niet zeker van of ik het me nou ingebeeld heb of niet, want het lijkt me vreemd dat je je gezicht weer zo snel op status donderwolk kunt zetten. Hoewel, als ik het kan, waarom zou Aowynn het dan niet kunnen?
"Nou, laat ik dan je voor een keer een complimentje geven. Knap verzorgd, Memphis."
Hoewel het niet van mijn gezicht af te lezen valt, ben ik degene die nu verbaasd is. Zowel door het feit dat Hare Hoogheid Aowynn me net een compliment gaf als door het feit dat ze me er ook nog eens recht bij aan kijkt. Als antwoord hou ik zelfvoldaan mijn kin wat meer omhoog. Tja, ik ben nu eenmaal niet het persoon om vleierij af te slaan, integendeel.
"Misschien dat je me kunt uitleggen hoe dat je het hebt gedaan? Dan kan ik het bij mezelf toepassen."
Ah, daar heb je het. Ze wil iets van me. Er verschijnt een kleine grijns op mijn gezicht als ik me bedenk dat Aowynn en ik misschien niet zo heel veel van elkaar verschillen. Ik durf er op wedden dat we beiden over lijken gaan om te krijgen wat we willen. Alleen zijn haar middelen moreel gezien waarschijnlijk meer aanvaardbaar.
"Misschien moet je het me laten voortonen, stap voor stap," kaats ik de bal terug. "En goed opletten zodat je het daarna zelf kan."
Ik laat geheel toevallig weg dat er tussen bepaalde stappen wel enkele dagen kunnen zitten, al ben ik er niet van overtuigd dat ze zelf niet tot die conclusie zal komen. Maar het is de enige manier voor haar om mijn geheim te ontfutselen. Ik kijk haar vanuit mijn ooghoeken aan en kan een klein lachje niet onderdrukken. Het was veel te makkelijk om deze kleine machtspositie te krijgen, maar om deze te houden weet ik dat ik een toegeving moet doen.
"Mijn handen -en andere lichaamsdelen- zullen binnen de safe zones blijven. Beloofd."
Deze kans krijgt ze waarschijnlijk maar een keer, een belofte van mij. Ik maak nooit beloftes, tenzij ik van plan ben me er aan te houden en dat is heel heel zelden. Ik kan me zelfs niet herinneren dat ik ooit wat aan Coop beloofd heb. Of wel, één keer, in de zeventien jaar dat ik hem ken. En mijn bonnie, maar zij is dan ook de enige die maar een beetje in me gelooft, me wat waard vind. Voor de rest, jamais. Zelfs mijn vader heeft nog nooit een belofte van me gekregen, en ik heb mijn leven waarschijnlijk aan hem te danken.
"Tenzij je er om vraagt, natuurlijk," voeg ik er wat stiller en met een speelse fonkeling in mijn ogen aan toe.
Ik ben er zeker van, dat als Aowynn wat meer tijd met me doorbrengt en ik alles in de strijd gooi, ze niet lang zal kunnen weerstaan. En anders kan ik alleen maar haar wilskracht bewonderen en nieuwe manieren verzinnen.

[Nog ziekjes, Jennifer?]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Aowynn

‘Misschien moet je het me laten voortonen, stap voor stap. En goed opletten zodat je het daarna zelf kan.’ Even knijp ik mijn ogen tot nauwe spleetjes als ik naar hem kijk. Hem voor laten tonen, stap voor stap, met een wondverzorging.. Hoeveel verzorging had mijn wond nodig? Sterker nog, hoelang? Op dit moment vervloekte ik inwendig mijn oom even. Van alles wat hij me geleerd had was hij even vergeten wat ik precies moest doen bij een bijtwond. Niet erg slim als je jaagt op wolven, maar hij had het dan ook veel te druk met mij klaarstomen voor de strijd. Even vulde mijn hoofd zich met sarcasme, maar al snel besloot ik dat ik daar niks mee opschoot.
‘Mijn handen, en andere lichaamsdelen, zullen binnen de safe zones blijven. Beloofd.’
Met een wantrouwende blik bleef ik hem aankijken en liet zijn woorden nogmaals door mijn hoofd heen gaan. Het was hem geraden zijn handen, en vooral zijn andere lichaamsdelen, binnen de safe zones te houden. Als hij me mocht helpen natuurlijk. ‘Tenzij je er om vraagt natuurlijk,’ voegde hij er vervolgens nog wat stiller aan toe. Met een speelse blik keek hij me aan waarop ik hem wederom waarschuwend aankeek.
‘Nooit, maar dan ook echt nóóit, zal ik aan jou vragen me aan te raken buiten de safe zones. Je krijgt me nog niet zover al heb je het graag,’ reageerde ik strak en met een zekere ondertoon. Even keek ik bedenkelijk voor me uit en richtte me vervolgens op de donkere plek in mijn broek. Hij was nog steeds nat en warm, iets wat me vertelde dat het bloeden nog steeds niet gestopt was. Ik slaakte een licht geërgerde zucht en wierp hem een schuine blik toe. ‘Ik hou je aan je belofte, Memphis. Geen vinger op plaatsen waar ik het niet wil,’ zei ik en liet een lichte dreiging in mijn stem doorklinken. 'En als je het waagt een grijns op te zetten doordat je denkt dit gewonnen te hebben dan heb je het mis. Dit is een toegeving uit eigen belang, niet omdat ik zo graag door je geholpen wil worden.'
Ik had geen keus. Hij was waarschijnlijk de enige die me kon helpen nu op dit moment en ik mocht dan wel koppig zijn om te bedenken dat ik het aanbod ook gewoon nog kon afwijzen, ik had geen zin in ontstekingen of dergelijke. Nee, ik schoof mijn koppige zelf nu wel even een klein stukje aan de kant om toe te laten dat hij me hielp.

[ Nog wat slapjes, maar weer een stuk beter als gisteren en we lopen weer rond ^^ ]

[ bericht aangepast op 20 dec 2012 - 1:15 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Memphis

"Nooit, maar dan ook echt nóóit, zal ik aan jou vragen me aan te raken buiten de safe zones. Je krijgt me nog niet zover al heb je het graag. Ik hou je aan je belofte, Memphis. Geen vinger op plaatsen waar ik het niet wil. En als je het waagt een grijns op te zetten doordat je denkt dit gewonnen te hebben dan heb je het mis. Dit is een toegeving uit eigen belang, niet omdat ik zo graag door je geholpen wil worden."
Absoluut niet onder de indruk van haar dreigementen trek ik een wenkbrauw op en kijk haar hoofdschuddend aan.
"Miauw. Fffft ffftttt, " boots ik een kwade kat na. Ware het niet dat ik haar in mijn handen had, dan maakte ik er een klauw-gebaartje mee. "Als je maar niet denkt dat ik handschoenen uit de kast ga halen, katje. Het is een wonder dat je vrienden hebt en dat ze niet laten vallen als je net zo kriibig tegen hen doet."
Terwijl ik het uitspreek, verschijnt er een kleine grijns op mijn gezicht die het idee in mijn hoofd vergezelt. Zonder ook maar enige waarschuwing laat ik Aowynn los, vallen. Natuurlijk ben ik dan ook weer niet zo gemeen dat ik haar echt op haar leuke kontje laat vallen. Net voor ze de grond kan raken, vang ik haar weer op en hou haar nog dichter tegen me aan dan eerst. Ik weet niet precies wat ik met deze actie wil bereiken, maar het zal vast wel ergens goed zijn, al is het maar haar nog een beetje verder te irriteren.
Net als eerder breng ik mijn gezicht weer dichter bij dat van haar, maar voor mijn lippen in de beurt van de hare kunnen komen breng ik ze naar haar oor.
"Hmm, nee. Hoe kan iemand jou nou laten vallen?" fluister ik. Ik adem nog even warm uit om me ook als daarnet dom te houden.
"Oh kijk nou, we zijn er."
Ik zet haar neer en loop meteen naar deur, in de hoop dat ze even wankelt. Ik duw de deur open en doe alsof ik naar binnen wil stappen zonder aan haar te denken.
"Oh ja juist, we waren hier voor jou," zeg ik dan eerder luchtig. Ik doe een stap opzij en hou de deur voor haar open zodat ze naar binnen kan. Dit spelletje begint echt alleen maar amusanter te worden. Ik kan het niet helpen, met haar karakter lijkt aantrekken en afstoten me de enige optie om te proberen zolang ik haar niet beter ken. Ik vouw mijn armen over mijn borstkas en knik met mijn hoofd even naar binnen om Aowynn te wenken. Nu ik hier toch ben, kan ik wat spulletjes op pikken waar Scarlet zich hopelijk een beetje beter door zal voelen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Aowynn

‘Miauw. Fffft ffffttt. Als je maar niet denkt dat ik handschoenen uit de kast ga halen, katje. Het is en wonder dat je vrienden hebt en dat ze niet laten vallen als je net zo kribbig tegen hen doet.’
Mijn gezicht vertrok even terwijl ik van hem wegkeek. Die laatste opmerking kwam ergens best wel aan. ‘Tegen mijn vrienden doe ik heus niet zo kribbig,’ mompel ik en staar even vooruit. Ik was niet altijd zo kribbig en afstandelijk, hooguit wanneer ik niet lekker in mijn vel zat . Misschien was het ergens ook wel een stukje eigen karakter, maar ik had inmiddels al redelijk wat meegemaakt in mijn leven waardoor ik andere mensen om me heen niet meer zo snel vertrouwde. Memphis zijn reputatie was nou ook niet iets waar je bepaald zo even om heen kon kijken en hem blindelings op kon gaan vertrouwen.
Plotseling voel ik dat Memphis me los laat en een lichte vorm van paniek overmand me waardoor ik hem stevig vast grijp. ‘Wat doe jij nou?!’ breng ik geschrokken uit als hij me, net voordat ik daadwerkelijk op de grond terecht kom, weer opvangt. Dit keer houd hij me nog dichter tegen zich aan en brengt zijn gezicht, net als net, weer vlak bij de mijne. Onbewust houd ik mijn adem weer in als zijn lippen bij die van mij in de buurt lijken te komen, maar zodra hij echt heel dicht bij is brengt hij ze naar mijn oor.
‘Hmm, nee. Hoe kan iemand jou nou laten vallen?’ fluister hij waarna ik zijn warme adem in mijn nek voel. Een rilling gaat door me heen en wederom slaat de verwarring even toe als hij zich weer terug trekt. Oh nee, dit gebeurde mij absoluut niet. Mijn gezicht vertrekt en ik bal mijn hand lichtjes tot een vuist. Ik mocht dan op dit moment gevoelloos, afstandelijk of hoe dan ook overkomen, ik ben en blijf een vrouw met ergens ook gevoel. ‘Oh kijk nou, we zijn er.’
Zonder pardon word ik neergezet waardoor ik even wankelend op mijn benen sta. Met een vuile blik kijk ik hem na als hij meteen door naar de deur loopt en deze open doet zonder ook maar even in de gaten te hebben dat ik achter hem aan wankel. ‘Oh ja juist, we waren hier voor jou,’ brengt hij luchtig uit en houd dan toch de deur voor me open. ‘Jij bent… echt.. ohw!’ gromde ik gefrustreerd naar hem en liep hem zo snel als ik kon voorbij. Binnen in de apotheek negeerde ik de enkele blikken die naar me werden geworpen en keek even schuin op naar Memphis. Ik kon werkelijk geen pijl op die gast trekken en ergens kreeg ik het kleine vermoeden dat bepaalde karaktertrekjes van mij niet veel van de zijne afweken. Dat zou nog een dolle combinatie kunnen worden dan. Licht schudde ik mijn hoofd, ik dacht er teveel over na. Afstand, dat was iets wat ik echt moest behouden. Twee keer had hij me nu weten te verwarren en dat mocht gewoon niet, maar misschien kon ik die afstand ook behouden als ik een tikkeltje vriendelijker deed. Ik slaakte een diepe zucht, haalde even mijn goede hand licht door mijn haren terwijl ik de evenwicht op mijn wankelende benen probeerde te behouden en wachtte tot we aan de beurt waren.

[ bericht aangepast op 21 dec 2012 - 13:15 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Scarlet

Ik weet niet hoe lang ik naar het plafon was aan het kijken, maar het voelde aan als een eeuwigheid. Ik verveelde me dood. Daarbij trilde mijn handen als gekken en had ik de neiging alles kapot te slaan. Zo was ik als ik nuchter was. Bedenk je dan, maar hoe erg ik wel niet was als ik langer dan een paar uur nuchter ben. Oké, ik was nog niet volkomen nuchter, maar bedenk je is als je al aan de alcohol zat toen je 12 was en de drugs 13. Memphis had niet gezegd dat ik van de drugs moest blijven. Als hij dat bedoelde had hij pech. Ik was al niet iemand die zich aan de regels hield, maar als hem dat ook weg van me wou nemen denk ik dat ik hem zou vermoorden. Het waren de enige dingen die me sterk hielden in deze kut wereld.
Ik stond op en liep naar Memphis zijn kleerkast. Ik ging kleren zoeken die ik kon aandoen om te gaan joggen. Dat was het beste na veranderen om me kalm te houden zoals ik nu nodig heb. Ik voelde me opgesloten en ik wou gewoon iets doen tegen te verveling tot Memphis terug kwam om me te entertainen, als hij goed gezind was tenminste. Het was voor hem waarschijnlijk ook niet makkelijk om te ontnuchteren.
Ik smeed nonchalant de zijn kleren door de kamer tot ik iets vond dat ik kon dragen. Ik had een kort jogging shortje gevonden met een topje dat me waarschijnlijk te strak zal zitten, maar het was beter dan niks. Ik vond het al grappig dat ik hier al kleren vond om aan te doen. Bonnie zou ze waarschijnlijk verkeerd hebben gelegd ofzo.
Ik trok het topje en shortje rap aan. Als ik toch ging lopen kon ik ineens naar mijn thuis gaan om spullen te gaan halen. Dan hoefde Memphis dat al niet te doen. Ik zou langs het park lopen en zo het stad in naar mijn loft. Ik had gelijk, het topje zat te strak en het shortje was juist een paar centimeter langer. Ik zuchtte voor ik naar beneden ging, me vaag bewust dat ik geen bh aan had en op blote voeten liep. Alles draaide een beetje toen ik wat te snel de trappen af liep, maar ik herpakte me snel. Als mijn lichaam me nu in de steek gaat laten deed ik me iets erg aan. Misschien smeed ik me wel van een brug af en zorg ik dat ik verdrink. Niemand zou het toch kunnen schelen, de wereld was dan van een last minder. Ik zei tegen bonnie dat ik ging joggen en ze Memphis moet verwittigen zodat hij zich niet dood zou schrikken als ik er niet was. Ik liep de deur uit nadat ik een paar loopschoenen die van Bonnie vroeger was had gekregen en bedankte haar.
Ik begon op een rustig tempo te lopen zodat mijn lichaam het uiteindlijk gewend ging worden. Ik voelde veel steken door mijn benen gaan, maar negeerde het. Toen ik in park kwam liep ik harder. Veel harder dan normaal. Ik was bijna het park uit toen ik iemand bekend op merkte. Wat deed Aurora hier? Wie was die jongen? Ik had me willen omdraaien, maar ik was blijven verder lopen onbewust waardoor ik op straat was beland en een auto zacht tegen me aan botste. Ik viel op mijn knieen neer en begon te vloeken omdat mij zij pijn deed en mijn knieen open waren. Het was een gewoonte het vloeken. Ik hoorde de deur open gaan en keek woedend naar de bestuurder die me om ver had gereden. Mijn woedende blik verdween alleen in opslag toen ik de man zag. Hij was knap, hab blauw ogen en roodbruin haar en had een maatpak aan. Hij leek net 25 te zijn geworden. Mijn hart leek op hol te slaan toen ik de man zag. Ik wende mijn blik af naar de auto en kon er niet aan doen maar ik kreunde goed keurend toen ik zag dat het een Porsche was. Het was altijd beter om door een dure auto omver gereden te worden vond ik. Ik keek terug naar de man. Hij keek me bezorgd aan en ging door zijn knieen naast me.
"Gaat het een beetje?" vroeg hij met een bezorgde ondertoon.
Ik keek hem alleen maar met een open mond aan. Wat had ik nu opeens? Wat was dit gevoel? Het kwam waarschijnlijk door het ontnuchteren. Ik begon waarschijnlijk te hallucineren. Ik hoopte maar dat Memphis goeie pijnstillers meeneemt of ik zou hem iets aan doen waarschijnlijk. Ik rechtte mijn rug en keek de man arrogant aan.
"Hoe denk je nu dat ik me voel? Ik voel me geweldig hoor!" riep ik sarcastische uit.
Ik hoorde getoetter, maar ik bleef zitten de man arrogant aan kijkend. Waarschijnlijk was er nu een fille dankzij mij. Ik hoopte maar dat Aurora dit niet had gezien. Dan werd ze misschien nog bezorgd.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..