Memphis
Ik negeer het trillen van mijn mobiel dat aangeeft dat ik een smsje heb ontvangen. Het is vast Cooper en mijn aandacht is nu even voor Scarlet gereserveerd. Ik haal opgelucht adem als deze eindelijk haar ogen opent. Dat ze daarna bloed op mijn vloer spuugt maakt me iets minder blij. Ik zit haar versteven aan te kijken, maar ontspan een beetje als ze mijn hand op haar wang legt.
"Memphis."
Voorzichtig ga ik op mijn zij naast haar liggen en aai zachtjes met mijn duim over haar wang. Ze voelt zo koud aan. Nog nooit heb ik Scarlet zo broos gezien en ik kan me alleen maar inbeelden hoeveel moeite ze gedaan heeft om dit van ons allemaal te verstoppen.
"Ik ben hier, liefje," fluister ik geruststellend. "Je liet me schrikken, Scar," beken ik.
Ondertussen is bonnie alweer druk bezig met het afdeppen van Scarlet's gezicht. Ik ben die oude vrouw zo dankbaar. Ik kijk even naar haar en dan weer naar Scarlet. Dan neem ik een besluit dat me ongetwijfeld nog zwaar zal vallen, maar ik kan het me in deze situatie nier veroorloven hypocriet te doen, anders graag.
"Geen alcohol meer voor jou," beveel ik Scarlet. Ik doe het niet graag, ik leg absoluut niet graag iemand van mijn roedel beperkingen op maar nu ik dit gezien heb zie ik geen andere optie. Ik wil Scarlet niet verliezen, en als ze blijft drinken dan is het alleen maar een kwestie van tijd voor dat wel gebeurt. "En ik stop samen met je."
Ik negeer de trotse blik van mijn grootmoeder en hou mijn ogen stevig op Scarlet gericht. Ik hoop maar dat dit het ene bevel is dat ze wel zal volgen, maar om er zeker van te zijn dat ik de bovenhand heb, voeg ik er nog aan toe,
"Voor elk glas dat jij drinkt, drink ik er twee. We gaan wel kauwgum kauwen."
Dat laatste was bedoeld om het luchtiger te maken, al denk ik niet dat ik daarin geslaagd ben. Ik druk een kusje op Scarlet's voorhoofd en kijk haar streng aan. Hier komt ze niet onderuit zonder dat ik mezelf schaad en gezien Scarlet er ook alles aan zou doen om de roedel veilig te houden denk ik dat mijn dreigement- nee, belofte zijn effect niet zal missen.
"Slaap een beetje, Scar. Bonnie zal voor je zorgen. Als je wat beter bent kun je iets proberen eten. Maar forceer je niet, oké? In de onderste lade van mijn kledingkast zitten DVD's mocht je verveeld raken. Geen porno, beloofd. Als je je beter voelt en naar school wilt dan sms je me maar en dan kom ik je wel halen. En anders dan zie ik je na school. Jij blijft voorlopig maar hier slapen, ik gebruik de slaapbank in de kelder wel."
Ik sta tegen mijn zin op en haal nog even een hand door Scarlet's haren, terwijl ik nog een kusje op haar voorhoofd druk. Echt niet dat Scarlet nu voor zichzelf gaat zorgen, al moet ik haar aan mijn bed vast binden.
"Slaap lekker en rust goed uit, zusje," fluister ik haar nog zacht toe, in de hoop dat ze beseft dat ze hier een familie kan hebben als ze dat wil. Dat ze die hier heeft, ookal zou ze dat niet willen.
Ik wissel nog een blik met bonnie die me een glimlachje toewerpt en goedkeurend knikt. Ik weet dat ik Scarlet veilig achter laat bij haar en dat Scar niet zomaar weg zal lopen van haar.
"Wil je slapen of zal ik een verhaal vertellen van toen ik nog kon veranderen?" hoor ik het oude besje aan Scar vragen. "Ik had net zo'n prachtige vacht als Memphis, alleen..."
Met een klein gevoel van opluchting sluip ik naar mijn kamer om mijn rugzak te halen, en vervolgens slenter ik de trap af. Ik stap weer in mijn auto en voel mijn mobiel weer vibreren. Ik neem het ding uit mijn broekzak en vloek luidop als een ketter als ik Cooper's berichtje lees.
Jack is terug! Hij is overgeplaatst naar onze school!
Dat kon er echt nog wel bij. Ik sla met mijn vuisten op mijn stuur en ga gewoon door met vloeken, hoewel veel van de woorden verdrinken in het getoeter telkens mijn vuist de clackson raakt. Ik stop als de bliksem mijn sleutels in het contact en vertrek met gierende banden naar school. Nu is het hek helemaal van de dam. De rit naar school verloopt in een roes en voor ik het weet sta ik -schots en scheef- op de parking geparkeerd. Ik stap uit en besluit langs de achterdeur te gaan zodat de gangwacht me niet ziet en ik niet hoef na te blijven. Mijn hart maakt een sprongetje als ik Aurora zie. Toch iets dat ik recht kan zetten vandaag. Helaas is mijn geluk niet van lange duur als ik merk dat ze op de vlucht is en wie er achter haar aan komt gerend.
Een duistere grijns verschijnt op mijn gezicht. Oh ja, ik heb zojuist iemand gevonden om mijn frustraties op uit te werken. Ik zet het op een rennen richt mijn blik strak op Jason. Hij lijkt maar niet te leren dat hij Ro met rust moet laten. Als hij ziet hoe ik op hem kom afgestormd, lijkt zijn tempo een heel pak te verminderen. Goed, hij herinnert zich dus hoeveel pijn ik hem al een keer gedaan heb. Ik zet nog wat snelheid bij en loop hem in zijn bevroren verbazing zonder pardon omver.
"Jason, had ik niet gezegd dat je uit Aurora's buurt moet blijven? Of vond je het leuk in het ziekenhuis?"
Voor hij kan antwoorden laat ik hem mijn vuist proeven. Ik sla zo hard ik kan. In slechts zes klappen is hij buiten westen maar ik blijf nog even door beuken. Misschien begrijpt hij de boodschap nu. Wanneer ik een beetje bedaar ben sta ik op en veeg mijn bloederige knokkels aan mijn shirt af. Pas dan heb ik door dat dat al vol hangt met het bloed van Scarlet. Straks haal ik mijn extra shirt maar uit mijn kluisje, nu rits ik gewoon mijn leren jasje dicht.
Ik ren in de richting waarin Aurora verdween.
"Ro? Popje?" roep ik zo luid ik kan. "Ro! Praat met me, alsjeblieft!"
De wanhoop kan ik dit keer niet uit mijn stem houden. Het zou gewoon fijn zijn mocht er één ding goed gaan vandaag.
[ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 23:54 ]
I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.
]
