{RPG} Wolfblood ~03~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
- Cooper Henderson - Mengelmoes
- Zonder roedel ; Jack Willows Mengelmoes
-Aotearoa

Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - Jackxdaniels
- Ayla Hope Savage - Vesta

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
- Damen Joey Dodger - Fluttershyx
-
Meiden
- Marcy Jarvis - Ortelius
- Aowynn Rune Savan - Vesta
- Candy Shary McCartney - LeFuck

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 5 jan 2013 - 22:37 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Memphis

"Al spring je van een gebouw af, wat je waarschijnlijk toch overleeft, dan krijg je me nog niet op die manier. Misschien als een gewoon mens zoiets roekeloos voor me doet ja, maar jij absoluut nee. Daarbij liefde zit er niet in bij mij. Daarvoor is mijn hart te hard toegetakeld. Geheime fuckbuddies oke, maar een relatie daar krijg ik nu is de kriebels van. Dan voel ik me te verbonden aan iemand. Voor je verkeerd denkt, ik heb nog nooit een fuckbuddy gehad en ik deel het bed niet met jan en alle man zoals iedereen zegt of denkt."
Ik grinnik even om die eerste zin maar al snel verdwijnt het speelse en flirterige van mijn gezicht. Scarlet weet goed genoeg dat ik nooit zou springen voor een meisje, niet letterlijk en niet figuurlijk. Uitsloven, af en toe. Maar dat ligt dan waarschijnlijk aan het feit dat ik gewoon wil wat ik wil en niet snel opgeef.
"Ik vroeg me al af waarom je dates zo vaak met kneuzingen op school kwamen de dag erna. Ik ging er gewoon vanuit dat je het wel graag ruw had," grap ik in de hoop de sfeer wat luchtiger te krijgen. Ergens had ik het wel door, maar gezien Scarlet het zich niet al te hard aan leek te trekken heb ik er gewoon nooit wat aan gedaan. Degenen die ik nu nog hoor liegen over een avontuurtje met haar zullen in de toekomst waarschijnlijk nog een paar tanden door mijn toedoen kwijt raken.
Terwijl ik mijn blik op de weg hou leg ik één hand losjes op Scarlet's knie.
"Je vindt heus wel iemand die je waard is en in je geïnteresseerd is om wie je bent en niet alleen hoe je er uitziet, liefje," zeg ik met een geruststellende glimlach op mijn gezicht. Mijn blik wordt net dat ietsje duisterder. "En tot die tijd hou ik al die eikels die alleen maar van je mogen dromen wel uit je buurt," vervolg ik met een kleine grijns.
Aan mijn meisjes kom je nu eenmaal niet zonder gevolgen. Had ik geweten dat Scarlet zo'n groot masker ophield, dan had ik er zeker weten wel eerder iets aan gedaan.
"Luister, ik weet dat ik niet zo'n geweldige prater ben, maar je mag altijd naar me toekomen als er iets is, Scar. Doe dat, alsjeblieft in plaats van er zelf mee te blijven zitten."
Ik denk dat onze gesprekken vandaag wel bewezen hebben dat Scar niet zo onverschillig is als ze zich vaak voordoet. Ondertussen passeren we een bord dat aangeeft dat we terug in ons eigen dorp zijn. Een blik op de klok vertelt me dat we redelijk laat zijn voor school, maar ik heb mijn smoes klaar.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Scarlet

"Ik vroeg me al af waarom je dates zo vaak met kneuzingen op school kwamen de dag erna. Ik ging er gewoon vanuit dat je het wel graag ruw had.Je vindt heus wel iemand die je waard is en in je geïnteresseerd is om wie je bent en niet alleen hoe je er uitziet, liefje. En tot die tijd hou ik al die eikels die alleen maar van je mogen dromen wel uit je buurt. Luister, ik weet dat ik niet zo'n geweldige prater ben, maar je mag altijd naar me toekomen als er iets is, Scar. Doe dat, alsjeblieft in plaats van er zelf mee te blijven zitten."
Ik draaide met mijn ogen en legde de hand die op mijn knie lag op zijn been. Je kon me beter niet aanraken als ik al iets te veel gedronken heb. Ik had het geweten dat ik me sterk had moeten houden. Ik zat niet in elkaar om over alles wat ik meemaak te praten. Ik kropte het veel liever op en dat zou ik altijd blijven doen.
"Grimm, maak je geen zorgen om mij. Ik kan voor mezelf zorgen na al die jaren." zei ik en ik toverde een glimlach op mijn gezicht. "Maak je maar meer zorgen om de rest. Ik zal momenteel wel concentreren op dit en wat ik op een normale dag doe." Ik deed teken naar de half volle fles Jack Daniels.
Ik had er ook niet naast gedronken voor de minuten dat ik in de auto zat. Normaal zou ik rustiger doen, maar aangezien het school was en ik nog liever liep naar de hel en terug dan naar school te gaan. Daarbij kende ze me goed genoeg en had ik geen echt excuus nodig om binnen te gaan voordat ik te laat was. Ze waren al blij als ik opdaagde, maakte niet meer uit hoe.Ik staarde naar buiten en hoopte dat deze dag snel voorbij was.
"En wat voor smoes heb je voor jezelf?" vroeg ik uiteindelijk nog steeds uit het raam kijkend.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Memphis

"Grimm, maak je geen zorgen om mij. Ik kan voor mezelf zorgen na al die jaren. Maak je maar meer zorgen om de rest. Ik zal momenteel wel concentreren op dit en wat ik op een normale dag doe."
Hoe kan ik me nu nog steeds geen zorgen maken om Scar na wat ze me verteld heeft vandaag? Ik voel me zo al schuldig dat ik niet eens doorhad hoe immens haar masker is, wat ze er allemaal moet achter verstoppen. Ik scheur mijn blik even van de weg om haar aan te kijken en zie dat ze naar de fles Jack wijst. Ondanks dat ik het niet grappig vind, grinnik ik even. Ik begrijp maar al te goed wat ze bedoelt. Zonder drank kom ik namelijk zelf ook de dag niet door. Ik twijfel even om ook een teug uit de fles te nemen, maar gezien ik niet wil dat mijn adem naar whiskey ruikt besluit ik het maar zo te laten. Wodka kan ik hebben, van whiskey word ik agressief. En rekening houdend met mijn sowieso al veel te korte lontje lijkt me dat geen goed idee.
"En wat voor smoes heb je voor jezelf?"
Hoewel Scarlet net zelf mijn hand van haar knie afhaalde, kan ik het niet laten die daar weer te leggen. In tegenstelling tot net hou ik mijn aanraking vluchtig door een geruststellend klopje op te geven en mijn hand dan op de versnellingspook te leggen.
"Liefje. Je dacht toch niet dat ik je aan je lot zou overlaten? Ik heb voor ons beiden een smoes. Gisteren was er een wild feestje in Angelaville waarvoor we beiden uitgenodigd waren. Dat is een beetje uit de hand gelopen, waardoor ik voor de zekerheid met jou naar de spoedafdeling gereden ben toen je geraakt werd door een bruut opengegooide deur. We komen net uit het ziekenhuis en hebben ons gehaast om op tijd op school te raken..."
Ik haal mijn boete uit mijn binnenzak en hou deze triomfantelijk in de lucht.
"Helaas lukte dat niet omdat ik mijn haast over de snelheidslimiet ging en aan de kant moest van de politie."
Ik heb bewijs dat we in Angelaville waren. Gooi daar mijn liegkunsten bij en je hebt een geloofwaardige smoes. Met een tevreden glimlach kijk ik even naar Scarlet, wachtend op haar reactie. Mocht ze dat liever hebben, dan ben ik wel degene die de deur tegen zich aan kreeg, maar omdat de boete op mijn naam staat leek die volgorde me minder logisch.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Scarlet

Ik voelde een geruststellend klopje op mijn knie en verschoot me licht omdat ik met mijn gedachten ergens anders was geweest. Dat heb ik altijd als ik te lang uit het raam keek.
"Liefje. Je dacht toch niet dat ik je aan je lot zou overlaten? Ik heb voor ons beiden een smoes. Gisteren was er een wild feestje in Angelaville waarvoor we beiden uitgenodigd waren. Dat is een beetje uit de hand gelopen, waardoor ik voor de zekerheid met jou naar de spoedafdeling gereden ben toen je geraakt werd door een bruut opengegooide deur. We komen net uit het ziekenhuis en hebben ons gehaast om op tijd op school te raken. Helaas lukte dat niet omdat ik mijn haast over de snelheidslimiet ging en aan de kant moest van de politie."
"Moet ik er dan niet erger aan toe zijn dan nu? Ik bedoel zou ik dan geen blauw oog hebben of iets dat bewijst dat de deur tegen me is gekomen?" vroeg ik niet echt zeker.
Ik kon niet meer normaal na denken, de alcohol steeg eindelijk naar mijn hoofd. Van buiten kon ik doen alsof ik nog niet zat was, maar als ze van binnen moesten kijken... Een grimas trok over mijn gezicht toen ik opeens hevige pijn kreeg in mijn buik. Ik sloeg mijn handen om mijn buik en kreunde. Dit was niet goed. Ik kon nu niet serieus ziek worden. Ik had altijd wel last gehad van mijn buik, maar dit was niet normaal.
"Heb je toevallig ook nog pijnstillers thuis?" zei ik terwijl ik me terug recht probeerde te zetten.
Ik had geluk dat ik zo goed kon acteren dat er zelf nog een glimlachje op mijn gezicht kwam, maar mijn hand bleef op mijn buik. Ik had gewoon honger, zei ik tegen mezelf. Ook al weet ik beter.

[ bericht aangepast op 1 dec 2012 - 13:09 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Riley Andreas Cromwell

Met een kleine, verbaasde glimlach keek ik Marcy aan en schudde vervolgens even mijn hoofd.
"Marcy, Meid." Grinnikte ik en leunde naar achter op mijn stoel om haar beter aan te kunnen kijken. "Ik wist niet dat je zo'n moederfiguur was."
Lachend trok ik even mijn wenkbrauwen op en vouwde rustig mijn handen achter mijn hoofd.
Normaal gezien had ik nooit iemand die zich zo probeerde te ontfermen als er iets met me was, in de meeste gevallen wilde ik dat ook helemaal niet.
Maar bij Marcy vond ik het best wel grappig, ze kwam redelijk gestresseerd over als ze zo ratelde.
Ik was maar een beetje gewond, niet stervende.
Ze was er, naar mijn mening dan, veel erger aan toe en normaal gezien zou ik diegene moeten zijn die haar zo betuttelde.
Maar ik was een gast, ik wist er dan ook niet zo erg veel van.
Wie weet zou ik haar juist nog meer pijnigen in een poging haar wonden te verzorgen of zo.


[Iemand voor Katherine? Weet niet naar wie ik haar kan sturen.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Ik miste al een rpg waar ik moest reageren hahaha. Ik weet niet of ik nog reageer vandaag in dit rpg ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Marcy Jarvis

'Sorry...' Van mijn stuk gebracht liet ik me zachtjes op mijn stoel zakken. Ik wist donders goed waarom ik zo was.
Ik had zelf mijn moeder verloren, ik had al een paar jaar niemand meer gehad die voor mij zorgde en daarbij kwam nog eens dat ik ook hem niet wilde verliezen.
Ik mocht Riley graag. Alle mensen die me ooit dierbaar waren, waren me zonder pardon afgenomen. Misschien kon ik maar beter niet té gehecht aan hem graken.
Ik probeerde een snik te onderdrukken. Hij kwam er nogal vreemde uit, als een kruising tussen een nies en het snuffen van je neus.
Ik had me sterk gehouden, al te lang. Ik had al maanden niet meer gehuild, hoewel ik nog bijna dagelijks herinnerd werd aan het verlies. De dokter had me zelfs voorgeschreven om naar de psycholoog te gaan, maar ik was nooit geweest.
Het was mijn probleem. Ik wist waaraan mijn ouders gestorven waren, ik wist alleen niet wie het gedaan had.
Door mijn waterige ogen keek ik Riley aan. 'Sorry, ik moet even...'
Ik was te snel en te bruut rechtgestaan, waardoor ik nu ook nog eens door mijn been was gezakt. Gefrustreerd en huilend tegelijk sloeg ik met een klap mijn hand op de grond. Ik mocht niet huilen, niet voor Riley, niet voor mezelf.
Ik veegde mijn tranen af met de palm van mijn hand.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

nvm

[ bericht aangepast op 5 dec 2012 - 18:45 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Candy

Woow, eerste dag op school en al te laat. Dat zal zeker een goede indruk maken. Het is ook niet echt de kleinste school die ik ooit gezien heb. En dan moet ik nog een halfuur dacht ik vroeger dan het school begon na de rector. Wat is een rector, hoe moet ik dat weten ik heb altijd al thuisschooling gehad. Terwijl ik niet echt les volgde, het was eerder gereed maken voor mijn opvolging van mijn ouwe man. Dus echt voorop ga ik hier niet zitten. Maar die rector kan op zijn kop gaan zitten ik heb toch al een lessenrooster ik zoek het wel zelf uit. Voor me staat een meisje (Katherine) ze heeft rosse haren tot net onder haar bekken, voor de rest zie ik haar niet te goei momenteel k ga naast haar staan.
'Hai' zeg ik, 'Ik ben Candy', het meisje heeft sproetjes en prachtig groene ogen.
Uit mijn jeans-short pak ik mijn lipgloss en smeer hem uit op mijn lippen, ik doe nog snel even mijn haar uit mijn gezicht en lach. Woow ik weet niet of dit heel genant gaat worden of het begin van een vriendschap ik ben nooit goed in mensen inschatten al geluk als het nadelig afloopt heb ik nog drank in mijn handtas genoeg voor drie mensen of zo, nee ik ga nooit zonder drank op stap hoor.

[ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 21:32 ]

Riley Andreas Cromwell

Ik was een beetje verbaasd door de reactie van Marcy en voelde me er eigenlijk best schuldig over.
Met een kleine, verontschuldigende frons op mijn voorhoofd, knielde ik bij haar neer en trok haar tegen me aan zodat ik toch enige troost kon vinden.
Hopelijk zocht ze er niet te veel achter, maar snapte ze dat ik haar wilde helpen om de pijn wat te verzachten.
Marcy zag er gekwetst uit en het snikken dat ze probeerde op te houden maakte het er niet beter op.
"Marcy," Fluisterde ik kalmerend en ging even met mijn hand door haar lokken in de hoop dat ik het juiste deed.
Ik was nooit goed geweest in het troosten van anderen, het was allemaal een te emotionele gebeurtenis en meestal sloot ik gevoelens wat af.
Niet dat ik wilde dat anderen het zouden zien, maar gewoon omdat ik niet goed was in het uiten van gevoelens en dergelijke.
"Wil je er over praten?" Mijn stem klonk nog steeds erg zacht, maar toch verstaanbaar. "Het komt toch niet door wat ik zei?"



Katherine Audrey Swann

"Hai" Hoorde ik iemand vlak naast me zeggen en draaide mijn hoofd in de richting van de stem. "Ik ben Candy."
Een kleine, onzekere glimlach verscheen op mijn gezicht toen ik haar aankeek.
Ik keek toe hoe ze haar lipgloss op haar lippen smeerde en haalde ondertussen even een rosse lok uit mijn gezicht.
"Katherine," Zei ik en keek haar voor een tweede keer aan, maar deze keer met een zelfzekere glimlach. "Niet Kat of Kate, gewoon Katherine."
Als ze me echt wilde leren kennen, moest ze het al van het begin af aan weten dat ik Kat één van de verschrikkelijkste bijnamen vond die men mij kon geven.
Het kwam er best vriendelijk uit, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik nieuwsgierig was naar wie ze was en wat ze wilde.
Ik wist nu wel dat haar naam Candy was, maar daar bleef het dan ook bij.
"Nieuw hier?" Vroeg ik en gebaarde dat ze me mocht volgen terwijl ik op een rustig tempo richting mijn kluisje. "Ik heb je hier nog nooit eerder gezien."

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Marcy Jarvis

Ik keek hem wazig aan door mijn waterig ogen.
"Riles..." Ik duwde hem zachtjes van me af zodat ik hem beter kon aankijken. Ik betwijfelde of hij het wel écht wilde horen, maar ik moest gewoon tegen iemand mijn verhaal kwijt en hij was nu de enige bereid te luisteren. "Eigenlijk komt het wel door wat je zei, maar het maakt niet uit, jij kon het niet weten..."
Ik snufte mijn neus even en veegde de tranen weer van mijn gezicht af. "Het is gewoon... Ben je zeker of je het wel allemaal wil horen?"
Het was eerder een vraag aan mezelf. Ben je zeker dat je het wel allemaal wil vertellen? Maar het moest er gewoon uit.
"Mijn vader en moeder zijn twee jaar geleden gestorven, vermoord door wolven. Nu kan je waarschijnlijk al raden waarom ik Hunter geworden ben... Dus leefde ik met mijn grootmoeder, maar vorig jaar is ook zij overleden. Ik mis ze gewoon nog steeds en kan niet wachten op het moment dat ik eindelijk wraak kan nemen. Je opmerking haalde de wonde gewoon weer open, zeg maar... Nou, dat is het ongeveer kort samengevat..."
Het verhaal had veel meer details dan dat, maar die hoefde hij niet te weten.
Ik voelde me een aanstelster; er waren waarschijnlijk veel ergere dingen in deze wereld. Ieder had zo zijn eigen reden om Hunter te worden en eigenlijk wist ik ook niet waarom Riley een Hunter was.
"Maar eh..." Ik duwde hem nog meer aan de kant. "Niemand hoeft het te weten..."
Ik trok me nogal onhandig omhoog aan zijn schouders en klampte me vast aan de keukenkastjes.

[ bericht aangepast op 11 dec 2012 - 22:17 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Candy

Ze haalde haar lok uit haar gezegd."Katherine" zei ze "niet Kat of Kate, gewoon Katherine." Geen bijnaam dus dat vond ik wel oké ik ben niet echt voor bijnamen het verward me meestal. "Nieuw hier?" vroeg ze, ik knikte nogal wat verlegen. Ze gaf het gebaar dat ik haar mocht volgen naar ik weet niet waar dan ook. "Ik heb je hier nog nooit eerder gezien." voegde ze er dan noch bij. Beetje logisch ik kom van zowat vijf steden verder als het dat al is.
"Ja, ik kom nogal van ver." kwam er een beetje stotterend uit. Waarschijnlijk denkt ze dat ik zo een studie-nerd ben of zo al leer ik niet echt ik heb het nooit gedaan en waarschijnlijk zal dat ook niet gaan gebeuren ik zou niet eens weten hoe? Uit mijn hoodie zijn zakjes pak ik rap mijn mascara en spiegeltje doe hem op en voila. Ik kijk even naar Katherine, lach en zeg " Ja sorry maar ik had me overslapen, dus moet het maar hier". Ik zet nog een lach op wel wat geforceerd denk ik, zo voelt het toch aan maar ja met mijn lachjes ook. Ik vraag me af hoe school is ik bedoel eigenlijk heb ik het alleen maar in films gezien en of te wel waren ze elkaar aan het uitmoorden of te wel zongen ze, maar dat zie ik in het echt gelukkig niet gebeuren.

[ bericht aangepast op 5 dec 2012 - 22:19 ]

[Hi guys, internet op mijn laptop is dood en gewone pc is zelf dood. Ik kon dus even niet reageren, vandaag en morgen wel, daarna weet ik het niet.]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Is niet erg, dat heeft iedereen wel eens.]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Memphis

"Moet ik er dan niet erger aan toe zijn dan nu? Ik bedoel zou ik dan geen blauw oog hebben of iets dat bewijst dat de deur tegen me is gekomen?"
Ik wil net antwoorden dat ze die deur niet persé tegen haar hoofd moet gehad hebben, misschien stond ze er met haar rug naar toe en viel ze omver ofzo waardoor ze nog meest schade opgelopen heeft, wanneer Scarlet luid kreunt. Wanneer ik naar haar kijk heeft ze haar handen over haar buik gelegd.
"Heb je toevallig ook nog pijnstillers thuis?"
Ik veronderstel dat de grimas op haar gezicht een glimlach voor moet stellen, maar besluit er geen opmerking over te maken. Ze voelt zich vast zo al rot genoeg zonder dat ik haar er nog eens op wijs dat ik er echt in intrap.
Ik rem een beetje af zodat ik me niet volledig op de weg hoef te concentreren en leg mijn hand voorzichtig in haar nek om haar hoofd een beetje naar me toe te trekken. Terwijl ik vanuit mijn ooghoeken eventuele tegenliggers in de gaten hou, druk ik mijn lippen op haar voorhoofd. Dat deed mijn vader altijd, om te zien of ik koorts had, gezien je handen zich veel meer aanpassen aan de temperatuur om je heen en je daardoor niet altijd meteen voelt of een ander warmer of kouder heeft. Ze voelt wel wat warmer aan, maar ik kan niet met zekerheid zeggen of dat komt door ziek zijn of omdat ze nog niet zo bijster lang weer in mensenvorm is.
"Die heb ik wel, maar leg dan even die fles Jack weg, liefje. Ik zou niet willen dat ik je echt naar de spoed afdeling moet brengen."
Misschien zou het beter zijn dat ze gewoon in mijn bed kruipt en wat slaapt. Ik denk dat zij het nog het zwaarst van ons allemaal gehad heeft. Maar Scarlet kennende twijfel ik er aan dat ze dat zou willen.
"Heb je honger of ben je gewoon misselijk?" vraag ik met een bezorgde ondertoon.
Honger kan ik fiksen, misselijkheid daar heb ik heel weinig truukjes voor die werken. Er bestaan wel allerhande pilletjes, maar gezien mijn oma tegen medicijnen is komen die dingen niet in huis tenzij ik er zelf om ga en zo vaak kom ik niet bij apotheker gezien ik eerder het type ben dat alles bestrijd met eenzelfde middeltje en ik ben er zeker van dat wodka Scarlet nu niet zou helpen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.