Quileute RPG || Twilight || O7 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black – Shooter
Leah Clearwater – Purrfect
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater
Quil Ateara

Uley Roedel
Sam Uley
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller
Collin Littlesea

Mensen
Emily Young
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young – Simia

Cullens
Carlisle Cullen – PercyWood
Alice Cullen – Purrfect
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Overexposed
Renesmee Cullen – Overexposed

Onbekende personen
Brynn Maddy Danec – Hybride – Purrfect
Charlie Mila Evergreen – Mens – Tsubaki
Jezebel Odys Fray – Hybride – Pushed
Eva Aiden Brooks – Mens – VolturiBoss
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


|| REGELS
Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Vier rollen per account.
Maximaal zeven verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Collin en Brady – ingeprent.

De rollen staan uitgelegd in deze link: (http://www.quizlet.nl/stories/101582/rollen-quileute-rpg--twilight/).

[ bericht aangepast op 13 dec 2012 - 16:04 ]

---

•

Embry Call

‘Slapen?’ vraag ik verward, met een zwakke ondertoon in mijn stem, maar toch een sterke fonkeling in mijn ogen. ‘Ik ga niet slapen,’ murmel ik er dan zachtjes achteraan, waarna ik mijn ogen toch even laat dicht glijden en voel hoe de aannemende duisternis me omringd en vasthoudt. Echter, het aanzicht van de gedaanten in de zwarte mantels laat me met een schok ontwaken en ik wil vrijwel van de bank vliegen, waarbij ik wordt tegengehouden door de verwondingen aan mijn borst. ‘Au, vuile …’ roep ik schreeuwend uit, terwijl ik me met een ruk achterover terug in de kussens laat vallen.
Knarsetandend, met mijn kaken strak op elkaar geklemd en mijn ogen gesloten vecht ik tegen de tranen, die uiteindelijk toch een weg naar buiten weten te vinden en onder mijn oogleden door sijpelen over mijn wangen. Wanneer ik mijn ogen opnieuw open kijkt Raphaël me geschrokken aan, met een blik vol schuld en schaamte. Snel schud ik mijn hoofd, hem op een dringende manier aankijkend, zodat het duidelijk wordt dat het niet zijn schuld is, dat ik degene was die te dicht bij was gaan staan en dat ik het had moeten zien aankomen.
Op de manier waarop Raphaël zijn blik afwend kan ik zien dat hij er geen barst van geloofd, hij nog steeds overladen wordt door schuldgevoel en dat het lang gaat duren voordat hij dit voorval is vergeten. Licht kreunend probeer ik mezelf op mijn zij te draaien, maar wanneer dat niet lukt blijf ik verslagen – met mijn handen als vuisten gebald – op de bank liggen.
‘Ik moet zo maar weer eens proberen te veranderen in mijn wolvenvorm,’ murmel ik zacht en zwakjes.

Raphaël Embriël Fray Call

De pijn in mijn borst die ik voel als ik mijn vader zie worstelen om enigszins te bewegen overvalt me met een grote klap, het was mijn schuld dat hij daar zo lag en ons niet kon beschermen terwijl dat het enige was wat hij wilde doen op dit moment. Snel wend ik mijn blik af, waaruit blijkt dat ik niets geloof van zijn verontschuldigingen over het feit dat hij degene was die te dicht bij stond in plaats van dat het mijn schuld was.
Om de pijn in mijn borst af te laten nemen richt ik mijn aandacht op Ameleigh, die trillend met haar telefoon in haar handen geklemd naar mijn gezicht staat te staren. De pijn in mijn borst verschuift automatisch naar de pijn in mijn buik, door het feit dat ik haar dit tegen haar moeder laat zeggen en ik haar weg moet nemen van haar nieuwe woonplaats omdat er anders vreselijke dingen met haar zullen gebeuren.
Mijn handen vinden zichzelf automatisch een weg naar haar wangen, waarbij ik haar zwak en licht glimlachend aankijk. Vervolgens verschuif ik mijn ene hand naar haar nek en trek haar zo tegen mijn borst, zodat ik haar fladderende hartslag kan voelen en mijn lichaam weer wat tot rust komt.
Mijn moeder verschijnt beneden aan de trap met een grote koffer, die ik soepel van haar overneem en vervolgens een kus op haar voorhoofd druk. ‘Bel me als het nodig is,’ prevel ik zachtjes, ‘je weet dat ik kan helpen,’ laat ik erachteraan volgen.
Met een intense blik naar mijn vader gericht, wiens wangen nat zijn van de tranen, leg ik mijn hand op Ameleigh’s onderrug en begeleid haar zo naar buiten, waar de auto van Ithuriël met draaiende motor staat te wachten.

|| Sorry dat ik zo lang niet heb gereageerd ! ||

---

•

[Serieus, Bente? Kom op. Na die keren met Joyce en Jake of Tom moet je me toch echt kennen xd. Ik lees even terug]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Ik laat Leah die tijd wel even rondzwerven (:]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Leah Clearwater

Woedend stapte ik op Jacob af. 'Jij..' begon ik en ik fronste. 'Ik?' vroeg Jacob. 'Jij egoïstische, vuile klootzak' siste ik. 'En waarom ben ik dat?' vroeg ie. 'Oh kom op zeg! Seth is ingeprent, jij weet het geen eens. Embry was in gevaar, jij weet het geen eens. Brynn is terug, jij weet het geen eens. Denk je ooit wel is na?!' schreeuwde ik van hem. 'Waar komt deze woede vandaan?' lachte hij spottelijk. Mijn handen begonnen ter trillen, en Jacob wist goed dat ie moest opletten. 'Wat een Alfa. Let geen eens op je roedel. Zorgt alleen maar voor jezelf en die-' begon ik maar Jacob keek me serieus aan. 'Waag het niet om dat te zeggen' gromde hij. 'Bloedzuigerkind' siste ik en ik stampte met een klap weg. Eerlijk gezegd had ik geen idee waarom ik nu zo reageerde maar oke.

[Zeeeuuuww, dan heb ik een start voor Lee-Lee]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Ameleigh Bluebell Winter
Ik vind het verschrikkelijk om te zien hoe Embry worstelt tegen de pijn - hoe groot Raphaëls schuldgevoel is en hoeveel spanning er binnen dit huis hangt.
De vreugde, verborgenheid van het huisje hebben plaatsgemaakt voor intens verdriet. Ik denk dat ik nooit helemaal zal begrijpen hoe het voor hen moet zijn, maar ik weet wel dat ik me altijd schuldig zal blijven voelen voor het uit elkaar drijven van dit unieke gezin.
Mijn vingers glijden zacht naar Raphaëls vrije hand zodat ik deze kan vastpakken voor enige steun. Ik weet niet precies wat ik moet verwachten van de Volturi - maar zo eerbiedig als iedereen hier over hen spreekt kan ik aannemen dat ze niet met zachte hand regeren.
Ik voel een brok in mijn keel opkomen wanneer ik aan mijn arme, kwetsbare moeder denk die nu huilend aan haar telefoon zit te luisteren en al mijn verwijten zonder morren aanneemt. De plotselinge buitenlucht laat me daarom ook enigszins naar adem happen.

Jezebel Odys Fray
Het is moeilijk om te zien hoe Raphaèl en Ameleigh door de voordeur verdwijnen en zich bij Ithurièl voegen. Deze schenk ik een halfhartige glimlach.
Zorg goed voor de kinderen. Zend ik hem in uiterste stilte. Een lichte knik bevestigd dat hij voor ze zal zorgen.
Hoewel Raph de Blackwells aardig kent zijn er genoeg leden die hem nog maar vaag bijstaan. Juliano en Bernice zijn de clanleiders. Daarna komen Ith, Symera en.. Jason. Hun partners Samuel en Loralei zijn er ook nog. Enkel Jason, die me nog het moeilijkst van al lijkt, heeft geweigerd iemand anders in zijn leven te nemen en ik hoop dat hij hen met rust laat.

> kort, moet eten x.x

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Raphaël Embriël Fray Call

Zonder mijn blik nog een keer om te draaien naar mijn ouderlijke huis – en daarbij naar mijn moeder die in de deuropening staat – loop ik hand in hand met Ameleigh naar de auto van Ithuriël. Voorzichtig en gecontroleerd open ik de achterdeur, waarbij ik zorg dat Ameleigh rustig en voorzichtig in de auto kan gaan zitten. Met een beheerste zwaai druk ik de autodeur dicht, gooi de koffer in de achterbak en loop naar de andere kant van de auto. Mijn blik ontmoet die van mijn moeder nog even wanneer ik over het dak kijk en ik zend haar een veelbetekende blik toe, ze moet me bellen wanneer dat nodig is, ik kan het niet aan ze te verliezen.
Vastberaden trek ik de autodeur open en laat ik mezelf naar binnen glijden, waarna ik mijn armen uitsteek naar Ameleigh zodat ze over de achterbank naar me toe kruip. Het rillen van haar lichaam schrijf ik toe aan de kou – wat waarschijnlijk ook grotendeels wordt veroorzaakt door de gebeurtenissen – dus richt ik mijn blik op het dashboard van de auto en laat de energie zo stromen dat de verwarming een aantal graden hoger wordt gezet.
Met een flauwe glimlach laat ik mijn blik weer terug naar Ameleigh glijden, waarna ik mijn vingertoppen over haar lippen laat glijden. ‘Ik zorg dat jou niets overkomt,’ fluister ik zachtjes. Ithuriël stapt zonder iets te zeggen de auto in en scheurt dan met ongelofelijke snelheid weg naar de woonplaats van de Blackwells.

Embry Call

Met mijn kaken strak op elkaar geklemd hijs ik mezelf omhoog in de bank, wat een aantal gekwelde kreunen van pijn oplevert en moeizaam verloopt. Eenmaal overeind hijg ik even uit, mijn hoofd rood aangelopen en mijn rug krom getrokken van het brandende gevoel in mijn borst.
Echter, het gevoel dat ik Raphaël nog een keer moet zien is sterker, geeft me hernieuwde energie en zorgt ervoor dat ik door blijf gaan om mijn doel te bereiken. Alles voor mijn familie, denk ik bars, waarna ik voetje voor voetje richting de gang schuifel en daar aangekomen Jezebel in de deuropening zie staan.
‘Wacht,’ kreun ik nog, maar het geluid van de wegrijdende auto geeft aan dat het te laat is. Zuchtend zoek ik steun bij de muur en sluit mijn ogen. Dan maar geen laatste afscheid, als er tenminste nog ooit een weerzien gaat komen…

|| Ik ben vanmiddag werken van 12 tot 5 en vanavond voor de tweede keer naar BDpart2 dus weinig actief ! ||

---

•

[Ik wil ook een tweede keer >_<]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Mary Alice Brandon Cullen

Ik liep met Rosalie en Renesmee langs de kledingwinkels. 'We gaan wat voor je zoeken, Renesmee' besloot Rosalie en ik trok haar en Resnesmee mee een kledingwinkel in. Daar keek ik rond en zag meteen de perfecte outfit voor Bella. 'En voor Bella ook' grijnsde ik meteen en ik liep snel naar de kleren. 'Rose, ga jij daar maar even kijken' beveelde ik haar en ik wees naar een kledingrek in de hoek. 'Mevrouw, kan ik u helpen?' hoorde ik een stem achter me. 'Nee, bedankt' glimlachte ik en ik pakte een blauw t-shirt uit het rek en pakte er een rode broek bij. 'Perfect' lachte ik en ik ging op jacht naar de schoenen en een blazer. Ik mocht Bella geen jurken aantrekken, of rokjes of zoiets dus dan werd het maar broeken. Teleurgesteld zuchtte Rosalie die naar me toe kwam met een nieuwsgierige Renesmee. 'Niet de goede maten' zei ze en ik haalde mijn schouders op. 'Dan gaan we toch naar die winkel hiernaast?' vroeg ik en ik pakte nog wat kleren. 'Dan worden het toch maar jurken. Sorry Bella' zei ik schuldig in mezelf en ik legde alles bij de kassa. We betaalden en liepen de winkel uit met tassen in onze handen. Vrolijk gingen we winkel in en winkel uit. Uiteindelijk kwamen we bij Bella en Edward in de boekenwinkel aan en ik keek chagrijnig rond. 'Wat saai hier...' begon ik.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Sorry voor het niet reageren , maar ik ben vanaf donderdag al ziek D; ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAWHHHH, beterschap o-o]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jezebel Odys Fray
‘Je zult hem terugzien, Em. Dat beloof ik.’ Ik schenk hem een waterige glimlach waarna ik hem terug naar de zachte bank dirigeer. ‘Je moet genezen, lieverd. Het waren diepe wonden.’ Spreek ik vervolgens zacht waarna ik een kus tegen zijn voorhoofd druk. ‘Ik weet niet waar ze hen naartoe brengen, voor het geval Aro naar hen op zoek wil. Ik denk dat ze voorlopig.. veilig zijn.’ Er ontstaat een brok in mijn keel als ik besef dat Embry de enige is van wie ik ooit meer heb gehouden dan van mezelf. Ik ben voor hem in La Push gebleven en een soort van opgegroeid door Raphaël. Het is zo onvoorstelbaar dat de Volturi dat van me af kunnen nemen. Dat ze hen van me af kunnen nemen. ‘Beloof me geen stomme dingen te doen, Em. Ik weet precies waar ze voor komen. Ze hebben dit al eerder bij de Blackwells gedaan. Als er een vampier is met een bijzondere gave duikt er altijd iets vreemds op dat de clan schuldig maakt. Vervolgens spaart de Volturi de bezitter van de gave uit.. barmhartigheid. Ik heb me nooit gerealiseerd waar mijn vader is overleden en weet je hoe dat komt? Omdat hij dat nooit is.
Na mijn geboorte deed hij er alles aan om me veilig te houden - hij wilde me naar de Blackwells brengen maar de Volturi was hem voor.
Mijn vader kan alles.. besturen. Hun lichaam, in ieder geval. En Aro zag mij als de perfecte aanleiding om hem eindelijk in de Volturi op te kunnen nemen.
Ik heb nooit willen geloven dat hij bij hen zat maar nu.. En ze gaan hetzelfde doen met ons.’

Ameleigh Bluebell Winter
Ik ben nog nooit zo bang geweest - en dan te bedenken dat ik hen helemaal niet ken. Hoe anderen over de Volturi praten maakt me al benauwd genoeg.
Het feit om te weten dat ze fijne Jezebel iets aandoen - of Embry zonder moeite aankunnen doet me rillen.
Ik weet mijn aandacht echter te verplaatsen wanneer de warmte in de auto ineens stijgt. ‘Hoe deed je dat?’ Vraag ik met een zachte nieuwsgierigheid.
Ik was er van overtuigd dat de auto zichzelf niet 'ineens' kon verwarmen en gezien Raphaël me genoeg verraste de afgelopen dagen verweet ik het hem.
Hoewel de wereld nieuw voor me was, heb ik me denk ik nog nooit ergens zo.. thuis gevoelt. Het is zo onwerkelijk dat Raphaël me de enige bron van realiteit verschaft.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call

Moeizaam en zwak laat ik mezelf terug dirigeren naar de bank, mezelf verwijtend dat ik niet sterk genoeg ben om Jezebel in mijn armen te nemen en haar de troost te bieden die ze op dit moment nodig heeft. Ademloos luister ik naar haar verhaal, haar geschiedenis, haar familie, waarna ik het grote brok in mijn keel tevergeefs weg probeer te slikken. Langzaam probeer ik mijn hand op te heffen en leg hem vervolgens lichtjes op haar wang, waar ik langzaam met mijn vingertoppen overheen strijk.
‘Het spijt me dat ik zwak ben, dat ik je niet kan beschermen,’ fluister ik haast onhoorbaar, waarbij ik mijn ogen laat dichtzakken en een rilling van mijn ruggengraat probeer tegen te houden. De gedachte dat Jezebel zichzelf zou aansluiten bij de Volturi en mee zou doen met alle verschrikkelijke dingen die daar gebeurden liet het bloed in mijn aderen stollen van angst. Ik zou alles op alles moeten zetten om de Volturi tegen te houden wanneer ze haar kwamen halen.

Raphaël Embriël Fray Call

‘Hoe deed je dat?’ vraagt Ameleigh naast me met een lichte nieuwsgierigheid die doordringt in haar stem. Glimlachend richt ik mijn blik opzij, op haar gezicht, terwijl ik een haarlok voor haar ogen weghaal en hem liefdevol achter haar oor stop. ‘Sommigen van ons, hebben een speciale gave,’ begin ik fluisterend te prevelen. ‘Het mijne is het besturen van energie, dat van mijn moeder het bestuderen van vuur,’ even aarzel ik kort, maar ik besluit het er toch achteraan te volgen, ‘er zijn ook personen met meer destructieve, levensgevaarlijke gaven die bedoeld zijn voor pijn.’
Mijn greep om Ameleigh’s schouder wordt strakker als ik denk aan wat Alec of Jane met haar zouden kunnen doen wanneer we waren gebleven bij mijn ouderlijk huis. Waarschijnlijk had ik de goede keuze gemaakt door weg te gaan naar de Blackwells en daar te wachten tot dit hele gedoe voorbij was.
Toch kijk ik met grote spijt in mijn ogen nogmaals uit het achterraam, naar het reservaat dat steeds kleiner lijkt te worden, samen met mijn ouderlijk huis onderaan de kliffen.

|| Sorry ! Korte stukjes maar ik moet nog fxcking veel aan school doen voor morgen xd. ||

---

•

| Geeft toch niet hon! School goes first. :] |

Jezebel Odys Fray
‘Oh, Em, je bent niet zwak. Ik wou dat ik iemand kende met helende gave..’ Er verschijnt een gepikeerde frons boven mijn ogen wanneer ik me naast hem op de grond laat zakken zodat we op ooghoogte zitten. ‘Het is zo vreemd om weer met z'n tweetjes te zijn.’ Prevel ik zachtjes, terwijl mijn vingers langzaam over zijn wangen glippen. ‘Misschien kunnen we vandaag gebruiken om ons weer als kinderen te gedragen?’ Er rolt een zachte lach over mijn lippen waarna ik me langzaam voorover buig om een kus op zijn lippen te drukken en het sprei iets beter over zijn lichaam te trekken.
‘Ik ga mezelf even opfrissen. Martel jezelf niet, Em. Je zal ze terugzien. Dat beloof ik.’ Ik laat mijn hand enkele seconden op zijn wang liggen voor ik naar boven flits en een lange douche neem. Het is lang geleden dat ik echt alleen ben geweest - niet hoefde te denken aan Raphaël of alledaagse zorgen.
Ik voel mezelf ontspannen wanneer de zachte stof van lingerie en een fijne jeans en blouse mijn lichaam omsluiten en de frisheid mijn neus prikkelt.
Nadat ik mijn lokken heb gedroogd laat ik deze voor eens los over mijn rug hangen en loop vervolgens met een scheve glimlach naar beneden om iets te eten te maken.

Ameleigh Bluebell Winter
‘Dat is.. geweldig.’ Ik glimlach kort waarna ik mijn blik op mijn zoemende telefoon richt. Mama belt verschijnt er in blauwe letters op de display.
Ik slik kort wanneer ik hem uitdruk en mijn vingers vervolgens in elkaar vouw. Ze moet veilig zijn. Ze verdiend haar geluk met Will.
Er rolt een moeizame zucht over mijn lippen wanneer ik me achterover laat zakken en mijn ogen sluit om de pijnlijke gedachten uit mijn hoofd te bannen.
Morgenrood maakt plaats voor een stormachtige lucht en even voel ik mezelf glimlachen: het is de exacte kleur van mijn irissen die in de lucht hangt.
‘We gaan niet naar Canada, dat is te.. gemakkelijk te herkennen vanuit Jezebels gedachten.’ Spreekt Irhuriël te snel om te volgen tegen Raphaël, waarna hij enkele keren wijkt om sneller te kunnen rijden.
‘Jason en Symera hebben de machtigste gaven om jullie veilig te houden. Ze nemen jullie mee naar een plek die Jezebel niet kent, en dat is waar jullie zullen blijven tot het veilig is.’ Ik heb niet kunnen luisteren naar zijn abnormaal snelle wisselingen maar ik weet wel dat er iets ergs staat te gebeuren.
Iets enorm slechts.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[CANADAAAAA <'33. Moet ik aan JB denken o-o. Boeit jullie waarschijnlijk niks maar ik ben helemaal happy van Justin Bieber&Oprah net. OKEEEE, ik vind het verschrikkelijk voor Simia en ze hoeft niet te reageren maar nu zit ik een beetje vast. Ik reageer zo wel met Leah, wat niemand wat kan schelen. Ik weet het, ik ben irritant]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[OF WACHT, IK LAAT ALICE EEN VISIOEN KRIJGEN o_o]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."