Quileute RPG || Twilight || O7 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black – Shooter
Leah Clearwater – Purrfect
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater
Quil Ateara

Uley Roedel
Sam Uley
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller
Collin Littlesea

Mensen
Emily Young
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young – Simia

Cullens
Carlisle Cullen – PercyWood
Alice Cullen – Purrfect
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Overexposed
Renesmee Cullen – Overexposed

Onbekende personen
Brynn Maddy Danec – Hybride – Purrfect
Charlie Mila Evergreen – Mens – Tsubaki
Jezebel Odys Fray – Hybride – Pushed
Eva Aiden Brooks – Mens – VolturiBoss
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


|| REGELS
Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Vier rollen per account.
Maximaal zeven verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Collin en Brady – ingeprent.

De rollen staan uitgelegd in deze link: (http://www.quizlet.nl/stories/101582/rollen-quileute-rpg--twilight/).

[ bericht aangepast op 13 dec 2012 - 16:04 ]

---

•

| Dat zou wel handig zijn. |

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Jeeey, voor de tweede keer in haar leven heeft Brookiepotato een goed idee. Post zometeen]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

Mokkend als een klein kind blijf ik beneden achter op de bank terwijl Jezebel naar boven gaat om uitgebreid te douchen en wat tijd voor zichzelf te nemen. Natuurlijk gun ik het haar om eens alleen te zijn, haar zorgen van zich af te zetten en zich niet als een moeder te gedragen. Het is alleen dat ik zou willen dat ik het ook kon, mijn ogen sluiten en onder de douche gaan staan terwijl ik mijn zorgen over Jezebel, Raphaël en de roedel vergeet, maar het gaat gewoon niet. Hoe vaak en op hoeveel manieren ik het ook heb geprobeerd, de enige momenten waarop ik mijn totale verzorgen vergeet is als ik met Jezebel ben, zoals de manier in het bos van gisteren. Het schaamrood staat op mijn kaken als ik eraan terug denk en het feit eraan koppel dat dat het enige moment is om mezelf van mijn problemen en zorgen te ontdoen.
De zachte geluiden die Jezebel maakt als ze naar beneden komt lopen doet me opschrikken uit mijn gedachten, waarna ik haar volg terwijl ze naar de keuken loopt. Half kreunend trek ik mezelf overeind op de ban, zodat ik met mijn rug recht tegen de kussens zit, maar mijn benen nog steeds over de gehele lengte van de bank heb liggen. Mijn vingertoppen glijden even over het verband op mijn borst, waarbij ik een pijnlijke grimas trek.

Raphaël Embriël Fray Call

De enige reactie die ik geef op het relaas van Ithuriël en de plekken waar ze ons heen gaan brengen is een instemmend geluid. Symera en Jason waren de personen die ik het minst goed kende van de Blackwell familie, maar dat kon me op dit moment vrij weinig schelen. Het enige wat ze voor mij zouden betekenen is een huis geven waarin ik mezelf kan uitsluiten in een van de donkerste kamers, samen met Ameleigh, om haar te behoeden tegen de gevaren van buitenaf en de problemen waarin ze verzeild kan raken.
De rilling die door Ameleigh’s ruggengraat trekt wanneer ze door het autoraam naar buiten kijkt zorgt ervoor dat ik voorover leun en mijn neus in haar lokken druk, mijn lippen slechts millimeters van haar oor verwijderd. ‘Ik laat jou niets overkomen,’ prevel ik zachtjes, terwijl mijn ene hand wat harder tegen haar schouder drukt en mijn andere een weg zoekt naar haar lippen, maar mijn vingertoppen kort overheen glijden.

|| Ja maar dan nog, vind het lullig voor jullie ! Ik moet trouwens zeggen dat ik deze hele week echt weinig actief kan zijn, daarna wordt het weer beter, maar morgenavond & woensdag ben ik bij Ruud, donderdag school & werken, vrijdag school & werken, zaterdag werken & Sinterklaas vieren met familie, zondag werken & Sinterklaas vieren met familie, en dan ook nog schoolopdrachten, dus echt f een hectisch weekje ! ||

---

•

| Het geeft echt niet, als je het maar rustig aan doet. :] |

Jezebel Odys Fray
Ik flans een lunch in elkaar om vervolgens op de salontafel te plaatsen voor ik mezelf naast Embry op de poef laat zakken. Mijn wenkbrauwen wippen kort omhoog als ik de trekken rood om zijn wangen zie en ik kan het niet laten hem hoofdschuddend aan te kijken.
‘Nee, ik wil vast niet aan denken waar jij allemaal over na denkt, naast je herstel.’ Ik steek mijn tong kort uit waarna ik het bord op mijn schoot zet zodat Embry er ook bij kan - en neem zelf kleine hapjes van een broodje. ‘Ze zijn veilig, wij hebben vandaag nog. Dus, vertel me Call, wat wil jij zoal doen op deze tienerdag? Ik maakte namelijk geen grapje.’ Ik grijns kort uitdagend naar hem, waarna ik mijn benen strek en met het vuur in de haar begin te spelen als afleiding. Het voelt geruststellend om te weten dat Raphaël en Ame veilig zijn, dat Embry geneest en dat vandaag een dag zonder zorgen kan worden.
Het is lang geleden dat ik me zo heb gevoeld, moet ik bekennen. ‘Eerst - om los te komen uit deze belabberde situatie.. whisky!’ Ik grijns samenzweerderig waarna ik over de grond naar de haard kruip om vervolgens mijn arm in het vuur te steken op zoek naar de fles die ik er een lange tijd geleden in heb verstopt.

Ameleigh Bluebell Winter
‘Ik jou ook niet, Raph.’ Prevelde ik zachtjes terwijl ik zijn hand van mijn lippen pakte en vervolgens zacht voorover boog om hem te kunnen kussen.
Mijn wangen gloeiden en mijn hart fladderde ongewilde kanten op: toch wist ik mezelf te bedwingen door met een klein kusje ter verzoening opnieuw achterover te buigen en mijn aandacht op de buitenwereld te richten. Ik wist niet of ik ooit nog terug zou komen - misschien was het beter van niet. Als Raphaël en ik dit overleefden zou het makkelijker zijn voor Beaudine om me gewoon op te geven - dit leven vroeg om een hele hoop opofferingen en als ik naar Raphaël keek, wist ik dat ik daar alles voor over zou hebben.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Hdhgdfhghghjdffdhy. Had net een stuk getypt, FOETSIE!]

Mary Alice Brandon Cullen

Opeens vormde een zwart beeld zich voor mijn zicht. Omdat Renesmee er bij was, kon ik het weer niet goed zien. 'De Volturi' fluisterde ik na het visioen. 'De Volturi komt voor het kind van Embry en Jezebel. Ze komen niet voor ons. We moeten ze helpen' zei ik. Ondertussen was Jasper er ook al en voordat iemand wat kon zien, renden ik en Jasper al door de bossen. We kwamen aan bij het huisje van Embry en Jezebel, dus klopten we aan.

[Zijn Jezebel en Embry er trouwens wel? O-o]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

Grinnikend open ik mijn ogen wanneer ik Jezebel iets hoor zeggen over whisky en vervolgens haar arm in de haard steekt om en er een fles uit te halen. Mijn ogen beginnen zachtjes te glimmen bij haar aanblik en de onontkoombare warmte in mijn onderbuik begint weer de kop op te steken. ‘Dan doet het tenminste ook niet meer pijn,’ mompel ik zachtjes, terwijl mijn gezicht even vertrekt. Voordat ik Jezebel had leren kennen was ik veel wilder in mijn wolvenvorm geweest en was ik vaak met iedereen de uitdaging aan gegaan. Whisky drinken was daarna een van de eerste dingen die ik deed als ik thuis kwam, zodat de pijn zou verdwijnen.
Het geklop op de deur deed me echter opkijken en zachtjes kreunen. ‘Jez?’ gebaar ik zachtjes, niet zelf in staat zijnd om de naar de deur te lopen en hem open te doen. Mijn blik blijft nog even rusten op de whisky fles in haar hand, waardoor ik zachtjes zucht, die zouden we maar voor later moeten bewaren.

Raphaël Embriël Fray Call

Mijn greep versterkt zich wanneer Ameleigh me zachtjes kust en vervolgens uit het raam begint te staren. Mijn wang komt op haar gitzwarte haren terecht, die aangenaam kriebelen in mijn nek. ‘Hoe graag je het ook wil, jij kan mij niet beschermen,’ fluister ik dan zachtjes, met een gebroken, pijnlijke stem. Ik weet dat Ameleigh alles voor me zal doen, op sommige momenten is het in haar ogen te lezen, maar ze is als mens niet opgewassen tegen de gaven die de Volturi tot haar beschikking heeft.
Ik ontmoet Ithuriël’s blik in de achteruitkijkspiegel, die me veelbetekenend aankijkt. Langzaam schud ik mijn hoofd, ik had er zelf ook over nagedacht om Ameleigh te veranderen, maar dat deed ik haar niet aan. Ze zou afscheid moeten nemen van haar familie, en dat kon ik haar niet aandoen, het zou te pijnlijk zijn en ik zou mijn Ameleigh nooit pijn willen zien lijden.

---

•

Jezebel Odys Fray
Ik zette de fles neer en drukte eerst nog een zachte kus op Embry's lippen voor ik me op een menselijk tempo naar de deur begaf: bezoek stond niet bovenaan mijn lijstje, momenteel, moest ik bekennen. Ik was dan ook aardig verrast om Alice in de deuropening te zien.
Ik had haar wel eens vluchtig met de Cullens gezien maar de Blackwells waren mijn eerste bron van hulp geweest dus ik had helemaal niet aan hen gedacht.
‘Alice, eh, je komt nogal ongelegen.’ Prevel ik zachtjes, terugdenkend aan Raphaël.
‘Is er nieuws?’ Vraag ik vervolgens zachtjes, doelend op haar gave. De kille wind die via de deuropening naar binnen stromen liet me voorzichtig slikken.

Ameleigh Bluebell Winter
‘Hoe graag je het ook wil, jij kan mij niet beschermen.’ De woorden doen me slikken. Natuurlijk zou ik niets kunnen beginnen tegen al die vampiers: die fase van lef was ik al een lange tijd geleden gepasseerd.
‘Misschien niet fysiek maar geestelijk doe ik mijn best.’ Murmel ik zachtjes terwijl ik mijn handen in mijn schoot leg en vervolgens mijn ogen over het voorbijflitsende landschap laat glijden. Ik herken het gebied niet en twijfel er dan ook niet over dat we ver weg moeten zijn.
‘Het is niet ver weg,’ glimlacht Ithuriël geruststellend wanneer hij mijn blik ziet, en ik besef dat iedereen die hierin betrokken is zijn leven ongetwijfeld waagt.
Er rolt een zachte zucht over mijn lippen terwijl ik toezie hoe we een verslechte weg oprijden en er vervolgens - alsof het vanuit het niets is - een typisch landschap huisje voor ons opdoemt. ‘Het huis was eerst van Symera, tot ze zich bij ons besloot aan te sluiten. Het is in ieder geval.. ver van de bewoonde wereld.’ Verzekerde de blonde man me knikkend.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Mary Alice Brandon Cullen

'Leuk dat je me kent, ik heb je nog nooit gezien, maar oke. Ik kon net opvangen dat het op een grote plek was. Niet op de open plek, maar ergens anders.. Ik probeer om nog wat op te vangen maar ik krijg maar niks te zien' vroeg ik terwijl ik een zacht kneepje in Jaspers hand gaf. 'Sorry, ik snap dat ik ongelegen kom. We gaan wel weer naar huis. Dit is net zoals een paar jaar geleden, toen ze voor Renesmee kwamen. Zorg voor veel getuigen. Zoek Brynn' smeekte ik zachtjes. Brynn had een bijzonder handige gave en kon hun helpen. 'Ik weet dat niet veel haar mogen, maar zij kent Embry en wilt vast wel' mompelde ik. Oke, ik praatte veel maar dit was ernstig. Ik wist hoe dit voelde voor Bella, dus wist ik al helemaal hoe het voor Jezebel was.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

Vanaf de bank luister ik naar de zachte stemmen die vanaf de gang en de voordeur komen, wat ik kan horen – en vooral ruiken – zijn Alice en Jasper degenen die op de bel hebben gedrukt. Met fronsende wenkbrauwen vraag ik me af wat die twee hier komen doen, de Cullens hadden vooral contact met Jacob via Renesmee, maar de rest van de roedel lieten ze nagenoeg altijd met rust.
‘Zoek Brynn,’ hoor ik Alice dan op een fluisterende stem zeggen, waardoor ik even verstijf. Ieder moment als ik denk dat ik nooit meer wat van mijn voormalige inprent zou horen duikt ze weer op in mijn leven alsof het niets is, zonder mij ergens aan te kunnen herinneren en in onwetendheid achter latend. Ik vind het niet erg dat ik haar in de steek heb gelaten, ik ken haar immers niet, ik ben gelukkig met Jezebel nu. Ik vind het echter wel erg en frustrerend dat ik het me niet meer kan herinneren, dat iedereen het schijnt te weten behalve ikzelf.
Automatisch glip ik met mijn vingers mijn telefoon uit mijn broekzak, scroll door de contactenlijst en frons mijn wenkbrauwen opnieuw als ‘Brynn’ verschijnt. Twijfelend zweeft mijn vinger even boven het groene telefoontje, waarna ik hem toch indruk en de telefoon naar mijn oor breng.

Raphaël Embriël Fray Call

Glimlachend knik ik naar Ithuriël, die de geschiedenis van het huisje vertelt en me vervolgens licht toeknikt. Voorzichtig neem ik Ameleigh’s hand in de mijne en trek haar zo op een zachte, maar toch dwingende, manier de auto uit, waarna ik koers zet naar de voordeur van het huisje. Achter me hoor ik de auto van Ithuriël opnieuw gestart worden en vervolgens wegrijden, hij zou naar de andere Blackwells gaan om het nieuwe te vertellen en ze klaar te maken om bij mijn vader en moeder te gaan getuigen.
Beheerst duw ik de voordeur van het kleine huisje open, trek Ameleigh naar binnen en sluit de deur. De duisternis die ons omsluit voelt drukkend aan en laat mijn ademhaling iets sneller gaan. Zo te horen en te ruiken was er verder niemand in het huis, Symera zou later pas langskomen en zou misschien eerst gaan jagen voordat ze in de buurt van Ameleigh durfde te komen.
Mijn handen drukken dwingend op Ameleigh’s schouders, vol automatisch en zonder dat ik het besef, totdat ik haar rug tegen de houten muur druk en de contouren van haar gezicht licht kan onderscheiden in het donker. ‘Zeg me weg te gaan,’ fluister ik zachtjes, ‘jou niet in gevaar te brengen,’ waarna ik mijn lippen over de hare laat glijden.

---

•

[Zit me dood te janken vanwege sta op tegen kanker]

Brynn Maddy Danec

'Hallo?' Vragend nam ik op. Toen ik keek wie het was, begon ik zachtjes in het Spaans te vloeken. 'Wat moet je, Embry Call?' Siste ik en ik lette niet op Fynn. 'Sorry Fynn' mimede ik even snel. Kalm ademde ik in en uit. Mijn opvliegendheid was niet weg, netzoals mijn arrogantie dat soms naar voren kwam. Terwijl ik nog aan de telefoon was, keek ik naar Fynn. 'Ehm, ik zie je morgen weer. Het spijt me maar ik moet even weg' mompelde ik en ik drukte zacht een kus op Fynn's wang. 'Doei Fynn' fluisterde ik met een glimlach en ik rende weg. Toen ik aangekomen was bij Embry's huis, klapte ik de telefoon dicht. 'Embry belde me. Ik weet waar dit naar toe gaat. Ik ken de Volturi' mompelde ik en door mijn wimpers keek ik naar Alice, Jasper en Jezebel.

[ bericht aangepast op 28 nov 2012 - 22:10 ]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Ik ben trouwens weer levend, alleen heb ik een bult huiswerk D; Wat is 't leven toch zwaar xd.]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Aaaaahw]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[sdhfkjhsdf. Ja, zo'n dom wijf laat mij 't hele verslag maken. Ze heeft maar twee vragen gemaakt -____- daar kan ik dus echt niet tegen.]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Arme jij! Waar gaat het over?]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jezebel Odys Fray
‘Raphaël is vast een stoorzender. Voor zover ik weet zullen ze ons opzoeken.’ Ik bijt peinzend op mijn onderlip wanneer Brynn plots in beeld verschijnt.
‘Luister, Brynn, we weten dat je pas net terug bent maar we hopen op je hulp. De Volturi komt voor ons. Ze willen mij al lange tijd bij de wacht, maar nu ze van Raphaël hebben gehoord zijn ze door het dolle heen. Ik weet dat de Volturi niet zonder genoegen zullen vertrekken en daarom heb ik Raphaël en zijn inprent in veiligheid gebracht. We hebben zo veel mogelijk van ons nodig, zo snel mogelijk.’ Het voelt alsof er ijswater door mijn aderen loopt wanneer ik de deur langzaam iets verder open. ‘Embry is gewond. Ik wil niet dat hij tussen de Volturi komt. Jij hebt ook van Embry gehouden,’ prevel ik zachtjes, waarna ik het drietal doordringend aankijk voor ik de langzaam achteruit stap en gebaar dat ze binnen mogen komen.

Ameleigh Bluebell Winter
Mijn hart slaat ongecontroleerd tegen mijn ribben wanneer Raphaël me dwingend tegen het hout van het huisje duwt - zijn lippen zachtjes over de mijne duwend. Ik kan mezelf er niet toe zetten hem van me af te duwen en een lichtschakelaar te zoeken. We zijn alleen. Helemaal alleen.
‘Je weet dat ik dat niet kan.’ Prevel ik zachtjes, waarna mijn vingers over zijn shirt naar houvast glippen. Het zachte katoen laat me peinzend op mijn onderlip bijten. ‘Probeer mij te zeggen dat ik naar huis moet.’ Fluister ik als tegenvraag waarna ik hem dwingend naar me toe trek. Zijn warme adem laat de donshaartjes in mijn nek recht overeind staan. Het voelt zo slecht dat het niets anders dan geweldig zou kunnen zijn. Ik weet dat niets tegen hem zou kunnen inbrengen - evenmin als dit alles veranderen. Misschien moesten we er het beste van maken, nu we nog samen waren.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.