Quileute RPG || Twilight || O7 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black – Shooter
Leah Clearwater – Purrfect
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater
Quil Ateara

Uley Roedel
Sam Uley
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller
Collin Littlesea

Mensen
Emily Young
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young – Simia

Cullens
Carlisle Cullen – PercyWood
Alice Cullen – Purrfect
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Overexposed
Renesmee Cullen – Overexposed

Onbekende personen
Brynn Maddy Danec – Hybride – Purrfect
Charlie Mila Evergreen – Mens – Tsubaki
Jezebel Odys Fray – Hybride – Pushed
Eva Aiden Brooks – Mens – VolturiBoss
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


|| REGELS
Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Vier rollen per account.
Maximaal zeven verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Collin en Brady – ingeprent.

De rollen staan uitgelegd in deze link: (http://www.quizlet.nl/stories/101582/rollen-quileute-rpg--twilight/).

[ bericht aangepast op 13 dec 2012 - 16:04 ]

---

•

[Te damatic?]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

Mijn blik schoot even naar de bewakers, die bewusteloos ineen zakten op de vloer van de grote hal en de mensen die zich geschrokken rondom hun lichamen verzamelden. In mijn gedachten bedankte ik Brynn, wat ik later nog in de werkelijkheid zal moeten doen, ik zal voor altijd bij haar in het krijt staan wanneer ik Jezebel weer in mijn armen kon sluiten.
Mijn hard belandde dwingend en hardhandig op Brynn's schouder, die overduidelijk binnen een paar seconden het bloed uit de medewerkster van het vliegveld zou zuigen als ik haar niet tegenhield. 'Regel een privévliegtuig,' grom ik dan zachtjes, mijn ogen samengeknepen tot spleetjes terwijl ik mijn spieren opbol en mezelf nog groter maak dan ik eigenlijk was.
Trillend en licht fluisterend begon de medewerkster – die volgens haar naamplaats Stacy heette – op het toetsenbord te tikken en uiteindelijk een kort telefoontje pleegde. 'Gate 6, het kleine vliegtuig achteraan,' fluistert ze uiteindelijk, waardoor ik haar mijn favoriete scheve glimlach schonk, waardoor ze me licht verdwaasd aankeek. 'Bedankt, Stacy.'

---

•

Jezebel Odys Fray
Ik voelde me voor het eerst in lange tijd koud. Het was vreemd dat zo lang Embry er was, de warmte vanzelf volgde. Ik troostte mezelf met de gedachte dat ik het juiste deed: ik beschermde Embry en dat maakte heel veel goed, voor nu. Embry was alles, alles dat belangrijk was in ieder geval. Hij had me Raphaël gegeven en me op meer manieren gered dan iemand anders ooit zou kunnen begrijpen. Het maakte me niets uit de Embry niet op me was ingeprent: ik hield onvoorwaardelijk van hem en dat was meer waard dan liefde op het eerste gezicht. Liefde met een kink in de kabel maakte je namelijk vele malen sterker.
Het vliegtuig vorderde en ik kon zien hoe de tijd zich langzaam vooruit trok. De muffe geur van de donkerblauwe vleigtuigstoelen en het ranzige eten.
Italië was niet langer ver weg en daarmee naderde het moment om mezelf te ruilen onaangenaam dicht bij. Raphaël was veilig bij Ameleigh en mijn familie, Embry had het reservaat en Brynn. Het zou allemaal goed komen. Dat moest.

Ameleigh Bluebell Winter
Ik schrok een moment toen de lichten aan- en uit sprongen terwijl de kroonluchter trilde en uiteenspatte in het felle licht. Raphaël trilde, diep maar liefdevol stotend terwijl de kamer in een waas verlicht en verduisterd werd. Ik voelde mezelf rillen toen Raphaël zich uitgeput tegen me aan liet zakken en de kamer opnieuw in duisternis werd gehuld. Mijn vingers streelden zachtjes de chocoladebruine krullen uit zijn gezicht en de zachte huid van zijn rug terwijl ik hem dicht tegen me aan trok en mijn ogen langzaam open en dicht liet zakken. Ik was moe, vermoeid waarschijnlijk. En het donker met de warmte maakten me ongekend slaperig. ‘Ik hou van je, Raph.’ Fluisterde ik slaperig, terwijl ik mezelf voelde glimlachen. Uit automatisme rolde ik op mijn zij voor ik mezelf opkrulde en vervolgens tussen de warme dekens nestelde om de slaap toe te staan. Hij was perfect, volmaakt en ik hield van hem. Hij was zo lief en zacht dat ik zou willen dat hij me nooit meer losliet. Ik hoopte dat vandaag voor eeuwig zou duren zodat we voor altijd zo gelukkig zouden zijn maar helaas bestond er zoiets als de problemen die we hadden buiten de veiligheid van zijn sterke armen.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Brynn Maddy Danec

Ik schudde de hand van Embry van me af en ging klaarstaan om de vrouw te bespringen. Mijn ogen vormden spleetjes en mijn voeten stonden stevig op de grond. Ik wilde net over de toonbank springen, maar hield mezelf tegen. Mijn handen klemden zich om het randje en ik kneep zo hard als ik kon. Rustig telde ik in mijn hoofd tot tien, wat niet hielp. Ik moest gewoon bloed hebben. Doordat er steeds meer mensen kwamen, maakte het er niet beter op. De vrouw werd steeds onrustiger en ik geloof dat haar collega, Stacy, haar rustig kalmeerde. Ik maakte mijn handen los en langzaam kwam ik dichterbij.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

Langzaam draaide ik mezelf om en wilde koers zetten richting Gate 6, waar een klein vliegtuig ons naar Italië zal brengen – zodat ik de kans zou krijgen om Jezebel af te krijgen van haar stomme plannen en haar veilig mee terug te nemen naar La Push en het Reservaat. Nadat ik een aantal passen had gezet merkte ik op dat Brynn me niet aan het volgen was, ze stond nog steeds als een standbeeld een de balie van Stacy en kneep deze bijna fijn met haar handen rondom de rand gevouwen. Op het moment dat ze balie losliet en richting de twee vrouwen begon te lopen stond ik naast haar, sloeg mijn arm stevig rond haar heen en greep met mijn andere hand haar arm vast. Mijn hand omsloot haar dunne arm met gemak, waardoor ze moeite zou krijgen met loskomen.
'Als je me wil helpen moet je meekomen Brynn, in Italië krijg je bloed,' mompel ik dan zo zacht dan het voor de anderen niet verstaanbaar zou zijn. Dwingend trok ik haar mee richting Gate 6, haar kleine lichaam dicht tegen het mijne drukte zodat ik ieder moment zou kunnen inspringen wanneer het fout zou gaan. 'Doe het voor mij Brynn, ik weet dat ik – dingen fout heb gedaan. Maar doe het voor mij.'

Raphaël Embriël Fray Call

Voorzichtig liet ik mijn lichaam nu van dat van Ameleigh afglijden, krulde mijn armen rond haar lichaam op en trok haar zo dicht mogelijk tegen me aan, zodat ik haar geen enkel moment zou kunnen verliezen in deze nacht. Met wijd opengesperde ogen keek ik naar het silhouet van haar lichaam, dat flauw afstak in de duisternis. Het geluid van haar steeds regelmatiger wordende ademhaling maakte me rustig, bracht me terug naar het hier en nu en liet me genieten van wat er zojuist was gebeurd. Mijn handen gleden als vanzelf omlaag, streelden haar plagend over haar onderbuik.
Natuurlijk kon ik goed aanvoelen dat ze was uitgeput, dat ze zo vermoeid was dat haar ogen dichtvielen, maar ik kon het niet laten. Nu ik eenmaal had geproefd van haar wilde ik meer, en ik wilde het nu. Het brandende gevoel in mijn onderbuik kwam opnieuw licht opzetten, maar werd niet zo intens als een tijdje geleden. Ik zou ook eerst moeten rusten voordat ik verder zou kunnen. Toch liet ik mijn vingertoppen steeds iets verder naar beneden dwarrelen, terwijl ik mijn lippen tegen haar keel druk.

---

•

Brynn Maddy Danec

Een dierlijke grom rolde over mijn lippen. Ik wist dat het geen zin zou hebben als ik me los wilde trekken, dus ik schuifelde maar mee. 'Fynn? Waar is Fynn? Hij weet niet dat ik weg ben! We moeten terug!' fluisterde ik. Ik probeerde me los te trekken, wat tot een mislukte poging leidde. 'En Josh! Ze weten er niks van, Fynn moet weten dat ik weg ben' begon ik weer. Even kon ik het niet meer aan. De geur van bloed, de hysterische gedachten dat Josh en Fynn niks wisten waar ik heen was en Jezebel die weg was. Geen idee waarom ik ineens zoveel om Fynn gaf, nou ja, hij had me ingeprent en was zo wel de liefste jongen ooit...

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

Vlak voor Gate 6 – waarbij we uitzicht hadden op het kleine vliegtuig dat ons naar Italië zou gaan brengen – draai ik me met een ruk om naar Brynn, die van alles loopt te fluisteren over de mensen die ze in La Push had achter gelaten. 'Brynn, doe het voor mij, alsjeblieft,' fluister ik zachtjes, waarbij de wanhoop uit mijn stem overduidelijk te horen was. Mijn handen krul ik op rond haar wangen, waardoor ik haar dwing me aan te kijken en naar me te luisteren. 'Luister Brynn, stuur ze een berichtje, bel ze, maar laat me alsjeblieft niet alleen gaan,' fluister ik er dan zacht achteraan.
Ik weet dat ik helemaal zou flippen en hysterisch zal worden wanneer ik alleen in dit vliegtuig zou stappen. Ik zou in Rome niet weten wat ik moet doen en hoe ik in Volterra zal moeten komen, met Brynn aan mijn zijde zal dit moeten lukken, dat kon niet anders.
'Alsjeblieft Brynn,' fluister ik dan zachtjes, terwijl ik mijn gezicht enkele centimeters van het hare verwijderd houdt.
De zachte stem van een jongetje brengt me weer terug uit mijn gedachten en trance; 'zijn die mensen verliefd mama?' Even keek ik verward naar Brynn, knipper met mijn ogen en druk dan snel een kus op haar voorhoofd. 'Ik kan dit niet zonder jou, Brynn. Jij moet me hierbij helpen,' even slik ik zachtjes, 'Jezebel's leven hangt hiervanaf.'

---

•

Jezebel Odys Fray
Het vliegtuig landde eindelijk, en zodra ik kon zette ik koers richting Volterra - naar het kasteel van de Volturi waar ik zonder moeite inliep op de bekende gezichten van Demetri en Felix. Puppy's, noemde ik ze. ‘Zo, zo. Miss Fray is terug in Italië. We wilden eigenlijk naar Amerika maar.. ach, je weet hoe leuk het is om zelf gastheer te spelen.’ Demetri lachte zijn hoektanden bloot en begeleidde me samen met Felix naar de bekende deuren die richting de troonzaal zouden leiden. Aro, Caius en Marcus zaten zoals altijd onbewegelijk op hun tronen - uitkijkend over de wacht, minachtend als marmer.
‘Ah, mijn allerliefste Jezèbel.’ Prevelde Aro overdreven Italiaans waarna hij grimaste. ‘Je bent helemaal alleen. Ik dacht dat je een partner en.. zoon had.’ Zijn begerige toon beviel me niet, en maakte me misselijk toen hij hebberig naar mijn hand staarde. ‘Laat me alsjeblieft zien wat jouw unieke leven draagzaam maakt.’ Ik beet op mijn onderlip toen hij mijn hand naar zich toetrok en vervolgens alle gedachten die ik ooit had gehad in zich opnam.
De Blackwells, Embry, Brynn, Quil, Claire, Emily, het Reservaat, Ithuriël, en.. Raphaël.
Aro staarde me onverschrokken aan - zijn blik vol ongeloof en verbaasdheid. ‘Raphaël, ik zou hem graag ontmoeten.’ Hij slaakte een verveelde zucht en grijnsde vervolgens. ‘Maar nog veel liever zou ik zijn amore ontmoeten.’ Mijn wenkbrauwen fronsten zich verward: Ameleigh?
‘Het is zo jammer dat je hen hebt verstopt. Ze hebben beide zo'n.. aangename gave. Ja, zelfs het naïeve mensenmeisje.’ Aro's toon klonk donker.
Hij was niet langer geïnteresseerd in mij.. Hij wilde Raphaël, maar nog liever Ameleigh. ‘Alec, Jane. Jullie weten wat te doen. Neem een spoorzoeker mee.’ De tweeling verdween en zo ook de vriendelijkheid. ‘Demetri, geef Jezebel een vertrek en verlies haar niet uit het oog. Er is iets heel interessants gaande.’

Ameleigh Bluebell Winter
Er verscheen kippenvel langs mijn onderbuik - de plekjes waar Raphaëls vingers overheen glipten en vervolgens de plagerigheid waarmee hij ze uitvoerden. Ik wilde iets terugdoen, maar mijn armen voelden van lood, evenals mijn oogleden. In plaats daarvan krulden mijn vingers zich rond zijn handen, om deze zo onder een plagende controle te houden. Ze dwaalden steeds verder naar beneden - gevaarlijk terrein. Ik glimlachte terwijl ik langzaam met mijn ogen knipperde om vervolgens richting zijn borst te rollen om een kus tegen zijn kaak te drukken. Er rolde een kleine gaap over mijn lippen terwijl ik mezelf tegen zijn lichaam krulde en mijn hoofd vervolgens tegen zijn borst begroef. De slaperigheid maakte me zweverig, hoewel iedere aanraking duidelijk naar mijn hoofd seinde en me zo nu en dan klaarwakker maakte. Hij plaagde me gewoon.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Brynn Maddy Danec

Mijn ogen schoten naar een klein jongetje die aan zijn moeder vroeg of we verliefd waren. 'Eerst bloed, Embry' fluisterde ik en ik wilde me uit Embry's greep worstelen, wat niet lukte. Doordat mijn verlangens steeds groter werden, werd ik sterker en met nogsteeds moeite worstelde ik me voor de helft uit de greep, zodat Embry me nogsteeds goed vast had maar ik wel op het jongetje af kon duiken. Mijn hersenen zeiden dat het goed was, maar het was nog maar zo'n klein jongetje. Er lopen genoeg kinderen rond op de wereld. Ik twijfelde geen moment en dook op het jongetje af.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

De enige blik die ik op het kleine jongetje had geworpen was genoeg geweest. De aanblik van zijn chocoladebruine haartjes en bolle wangetjes deden me direct aan Raphaël denken in zijn kindertijd, de onschuld zelf, nieuwsgierig naar wat er op de wereld te beleven was. Met een woeste grom - wat uiteindelijk veel geschrokken blikken opleverde - gaf ik een harde ruk aan Brynn's arm, waardoor ze hard tegen de muur aan knalde en buiten bereik van het jongetje kwam te liggen, die direct werd meegenomen door zijn moeder. 'Niet. Hij.' bromde ik zachtjes maar dwingend, mijn ogen vol emoties en woede bij de gedachte dat ze zich had vergrepen aan het weerloze kleine jongetje.
'En nu naar dat vliegtuig verdomme,' mompel ik er dan achteraan, waarna ik mijn armen als een dwangbuis om Brynn's lichaam klemde en haar meetroonde naar Gate 6, waar een kleine, trillerige piloot stond te wachten en ons met een korte hoofdknik begroette. 'Jij.' zeg ik met een ijzige stem, waardoor hij direct half in elkaar dook, 'snel vliegen, nergens iets van aantrekken en blijf in de cockpit.' Zonder nog enkele woorden te zeggen stap ik de ijzige kou in, trek Brynn omhoog via het trapje en druk haar vervolgens in een van de weinige stoelen van het kleine vliegtuig, waarna ik haar riem vast gesp. 'Stil zitten jij.'

Raphaël Embriël Fray Call

Het gapen van Ameleigh dringt lichtjes tot me door in mijn gedachten, maar zorgt er niet voor dat ik mijn vingertoppen op laat houden met bewegen, haar zachtjes blijf plagen en ondertussen mijn lippen over haar gezicht laat glijden. Uiteindelijk zette ik opnieuw een knop in mijn hoofd om, liet mijn vingers loskomen van Ameleigh's greep en liet ze verder naar beneden fladderen, tot ze het de warme, vochtige plek vonden die mijn erectie ook had omsloten. Langzaam liet ik mijn vingertoppen ook daar heen en weer bewegen, plotseling precies wetend waar ik ze moest laten neerkomen, waar ik ze tergend langzaam en waar ik ze ontzettend snel moest laten gaan.
Glimlachend in het donker zocht ik een weg naar haar lippen, die ik uiteindelijk feilloos wist te vinden, waarna ik mijn lippen er zacht tegen aan druk. Mijn andere hand was ondertussen op weg naar boven, naar haar rondingen die voorheen werden verhuld door haar bh.

---

•

Brynn Maddy Danec

'Ik heb bloed nodig' mompelde ik en ik keek smekend naar Embry. 'Wil jij je leven opofferen?' smeekte ik hem. Oke, nu wist ik pas hoe dom dat klonk. Ik bleef zo stil mogelijk zitten, wat me niet lukte dus wiebelde ik op en neer. Als ik niks te doen had, werd het erger. 'Wat moet ik dan? Stilzitten en netjes wachten totdat we geland zijn? Dat kan ik niet, je weet wel beter' kefte ik naar hem en ik beet op mijn lip om het tegen te houden. Ondertussen had ik niet door dat ik als ik zo doorging, mijn hele lip kapotbeet. 'Help' mompelde ik.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

'Brynn, niet doen,' fluister ik zachtjes als ik zie dat ze haar totale onderlip kapot aan het bijten was door de immense drang naar bloed. 'Help,' mompelt ze dan uiteindelijk zachtjes, waarbij ze me smekend en wanhopig aankeek. Mijn gedachten schoten door mijn hoofd en ik kwam tot de conclusie dat de piloot de vlucht naar Italië niet zou halen als ik niet iets zou doen om Brynn te helpen, en die piloot hadden we hard nodig als we veilig wilden landen.
Even aarzel ik waarbij ik nadenkend mijn ogen sluit, maar neem uiteindelijk toch een grote en belangrijke beslissing. Langzaam laat ik mijn vingers langs de knoopjes van mijn blouse glijden en trek uiteindelijk met opeengeklemde kaken mijn verband van mijn borst. 'Als je zo nodig iets moet hebben, drink dan maar wat van mij, ik smaak niet als de beste, maar – Je mag jezelf niet verliezen nu Brynn, ik heb je nodig later,' fluister ik dan zachtjes. Even grijns ik mijn halve glimlach en knipoog naar haar, 'als je maar niet alles eruit zuigt, ik wil graag nog kunnen lopen als je klaar bent,' grinnik ik dan zachtjes, wetend dat ze daarmee op zou moeten passen en dat het wel degelijk een gevaar zou vormen.

---

•

| Jez is opgesloten in Volterra, dus die komt zo wel weer. Nogal saai om alleen over de omgeving te schrijven. :] |

Ameleigh Bluebell Winter
Raphaël had me, nu hij de gevoeligste plekjes uitkoos om me naar meer te laten verlangen. ‘Je bent gemeen.’ Giechelde ik tussen zijn zachte kussen door. De perfecte zoenen smoorden mijn kreunen die aangaven dat ik hem zou vermoorden als hij zou stoppen, maar lieten mijn vingers ook liefdevol langs zijn rug glijden, naar zijn borst en onderbuik waartussen mijn vingers plagerig bleven strelen. Als hij mocht plagen, mocht ik dat ook. Ik knipperde enkele keren met mijn ogen om zijn lichaam in het donker te kunnen onderscheiden en grijnsde lichtjes bij het zien van de klaarwakkere lichtjes in zijn ogen.
‘Jij bent echt onvermoeibaar, hm?’ Grinnikte ik hoofdschuddend, een tikje slaperig tegen zijn lippen voor ik daar opnieuw enkele, zachte kusjes op plantte.
Mijn onderbuik brandde vol verlangen en ik was ineens erg blij met het donker dat de blosjes op mijn wangen verhulde tegen Raphaëls nieuwsgierige ogen.
Ik voelde mijn lichaam trillen, aangenaam dit keer en sloot mijn ogen om van het veel te snelle moment te genieten. Ik zou hier voor altijd met hem kunnen blijven liggen, volledig verliefd en geen grip op de buitenwereld. Enkel wij tweetjes.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Brynn Maddy Danec

'Oke, je bent gek. Dankjewel' glimlachte ik dankbaar en ik schudde afkeurend mijn hoofd. 'Hier geef je arm' mompelde ik en zonder dat hij nog iets kon doen pakte ik zijn arm en zette mijn tanden in zijn arm. 'Sorry' fluisterde ik nog een keer en met mijn ogen dicht zoog ik een kwart van zijn bloed op, wat voldoende was voor hem om nog net wakker te blijven en voor mij om minstens de hele vlucht in te houden. De verlangens drukte ik weg met het bloed dat ik had opgezogen. 'Die heb je nog van me te goed' fluisterde ik en ineens voelde ik me heel licht. Gapend zakte ik wat onderuit, trok mijn hakken uit waarbij ik in een kleermaker ging zitten en mijn vestje goed om me heen trekte. Mijn knot deed ik uit zodat ik goed kon liggen. Daarna viel ik in slaap.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

Slapjes kreeg ik het net voor elkaar om mezelf op een stoel te hijsen, aan de andere kant van het gangpad, terwijl ik toekeek hoe Brynn met een dankbare glimlach rond haar lippen in slaap viel. Het zwakke, slappe gevoel stond me helemaal niet aan, maar was het overduidelijke gevolg van het feit dat ik zoveel bloed was verloren in een hetzelfde moment. De kleur trok langzaam uit mijn gezicht weg als ik eraan dacht hoe ik deze vlucht nog zou moeten overleven als ik maar zo weinig bloed in mezelf had.
Mijn oogleden voelden zwaar aan, maar ik moest wakker blijven van mezelf, voor Jezebel, voor Raphaël, voor Ameleigh, voor mijn familie. Ik had Brynn geholpen door haar mijn bloed te geven en zo kon ze de vlucht volhouden, maar ik had er een groot gedeelte van mijn kracht voor afgestaan die ik later nodig zal hebben in Volterra.

Raphaël Embriël Fray Call

Het trillende lichaam van Ameleigh tegen het mijne gaven me een triomfantelijk gevoel, het gevoel dat ik haar had laten genieten en dat het zojuist gelukt was. Opnieuw fladderden mijn armen rond haar lichaam, trokken haar nog dichter tegen me aan als eerst, waardoor ze geen mogelijkheid meer had om me te plagend met haar vingertoppen over mijn onderbuik.
'Ik ben niet onvermoeibaar,' fluister ik zachtjes in haar krullen, 'ik wil alleen dat jij ook geniet,' fluister ik er dan zachtjes achteraan. Ik wist van mezelf dat het onmogelijk was geweest om in slaap te vallen als ik alleen aan mezelf had gedacht en niet aan Ameleigh. Hoe dicht ik hierdoor bij mijn vader in de buurt kwam, daar had ik geen idee van, dat bleef ver weg van mijn eigen wereld.
'Ga slapen, allerliefste Ameleigh,' fluister ik dan zachtjes, terwijl mijn lippen een kus op haar voorhoofd planten en ik mijn gezicht in haar haren begraaf.

---

•