Quileute RPG || Twilight || O7 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black – Shooter
Leah Clearwater – Purrfect
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater
Quil Ateara

Uley Roedel
Sam Uley
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller
Collin Littlesea

Mensen
Emily Young
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young – Simia

Cullens
Carlisle Cullen – PercyWood
Alice Cullen – Purrfect
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Overexposed
Renesmee Cullen – Overexposed

Onbekende personen
Brynn Maddy Danec – Hybride – Purrfect
Charlie Mila Evergreen – Mens – Tsubaki
Jezebel Odys Fray – Hybride – Pushed
Eva Aiden Brooks – Mens – VolturiBoss
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


|| REGELS
Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Vier rollen per account.
Maximaal zeven verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Collin en Brady – ingeprent.

De rollen staan uitgelegd in deze link: (http://www.quizlet.nl/stories/101582/rollen-quileute-rpg--twilight/).

[ bericht aangepast op 13 dec 2012 - 16:04 ]

---

•

| Embry Call

Wanneer ik mijn ogen open voel ik Jezebel’s vertrouwde, zachte lichaam tegen het mijne en speelt er direct een glimlach rond mijn lippen. Verbaasd beweeg ik mijn lichaam wat heen en weer – niet wetend of Jezebel in slaap is gevallen – en kom tot de conclusie dat alle stijfheid en zwakheid is verdwenen. Binnen enkele, luttele seconden staat Ithuriël in een flits naast het bed en begint hij – geluidloos en geroutineerd – het infuus los te koppelen van mijn lichaam en knikt me bemoedigend terug.
‘Je bent een goede patiënt, Embry. Het bloed heeft zijn werk gedaan, waardoor je wonden grotendeels zijn genezen. Probeer nog wel rustig aan te doen,’ fluistert hij met een haast onhoorbare stem, waardoor er een golf van opluchting door mijn lichaam trekt. Zo plotseling als Ithuriël naast mijn bed was verschenen, zo plotseling is hij opnieuw verdwenen en blijf ik alleen achter met Jezebel in mijn armen. Voorzichtig begin ik mijn handen over haar haren te bewegen, druk mijn lippen zachtjes op haar voorhoofd. Wanneer ze haar ogen zou openen zou ik haar vertellen dat ik van haar hield, haar de meest overweldigende kus van haar leven geven en vervolgens mededelen dat ik opnieuw terug zou keren naar Volterra. Er was namelijk een belangrijk onderdeel vergeten: Brynn, en ik zou niet rusten tot ze weer veilig in het reservaat rond liep.

|Raphaël Embriël Fray Call

Zonder hem op een manier tegen te houden rolt ere en zachte, lichte grom over mijn lippen naar buiten. Ondertussen zijn mijn ogen strak gericht op Alec, die een gesprek met Ameleigh lijkt aan te willen kaarten over het gebruik van haar gave en het gemis van zijn eigen. De begerige manier waarop hij naar Ameleigh staarde beviel me van geen kanten, alsof hij haar aan zou willen vallen of haar van me af willen nemen.
‘Het is geen chantage. Het is pure logica,’ brom ik zachtjes, als verdediging voor het feit dat Ameleigh de kracht van Alec’s gave had afgenomen waardoor hij nu een stuk zwakker en weerlozer was geworden.
Wanneer ik de energie van de auto overduidelijk voel afnemen laat ik mijn blik even door de getinte ramen naar buiten glijden. De enorme hoeveelheid energie die plotseling bij me binnen komt stormen geeft aan wat ik met mijn eigen ogen zie; een enorm privé vliegtuig met het logo van de Volturi op de vleugels, dat haast tegen de auto staat geparkeerd.
Zodra Alec en Jane uit de auto zijn gestapt krul ik mijn handen rond Ameleigh’s gezicht – verbaasd me nogmaals over de perfecte pasvorm – en druk mijn lippen zachtjes tegen haar voorhoofd. ‘Het spijt me dat ik niet naar je gevoelens luister, maar ik moet die doen Ameleigh. Ik zal mijn leven geven voor jou wanneer dat nodig is, de komende uren en de rest van ons leven. Blijf alsjeblieft je gave gebruiken,’ fluister ik zachtjes, zodat Alec en Jane het buiten de auto niet kunnen horen.
Het feit dat ik Ameleigh vraag haar gave straks ook in Volterra te gebruiken veroorzaakt een stekende pijn in mijn borst. Ik vraag haar op dit moment om zichzelf voor mij in te zetten, waardoor ze niet alleen kwetsbaar wordt, maar ook als een bedreiging gezien kan worden door de Volturi.

---

•

|| Bij deze bied ik mijn verontschuldiging aan, want het was erg kut van me om hier niet meer te reageren. Ik ga er niet heel veel over zeggen, want ik deel mijn privéleven niet al te graag met mensen die ik niet ken. Maar ik heb het verschrikkelijk druk gehad, en zat ook even behoorlijk ik de knoop met mezelf. Als jullie liever niet meer hebben dat ik meedoe begrijp ik dat. Hoe gaat het met jullie, en hoe veel heb ik gemist? ||

---

But calm, white calm, was born into a swan.

|| Kan ik heel erg goed begrijpen, ik zit op dit moment ook midden in zo'n periode en ik snap hoe kut je je dan kunt voelen. Maar we blijven doorgaan, en ik het er respect voor dat je jezelf weer bij elkaar hebt gekregen en weer verder gaat met alles, echt super knap!
Natuurlijk mag je nog meedoen! Ik mis je posts nog steeds, hahaha, zeker als een eenzame Edward! Wat je hebt gemist - ik weet niet hoelang je terug in de tijd moet: Embry & Jezebel hebben een zoon gekregen, Raphaël, die verliefd is geworden op Ameleigh, de Volturi kwam erachter en zijn benieuwd naar de nog niet zo ontwikkelde gave van Ameleigh, Embry & Jezebel probeerden de Volturi ervan te overtuigen ze met rust te laten, maar die zijn nu in Engeland aan het bijkomen, Brynn is daarentegen 'gevangen' genomen door de Volturi maar heeft een plaats aangeboden gekregen bij de wacht, waar ze 'ja' op heeft gezegd, Raphaël en Ameleigh zijn nu op weg naar Volterra, omdat Raphaël denkt dat zijn ouders (Embry & Jezebel) daar zijn! ||

---

•

|| Haha, ik miste de Edward posts ook heel erg. Hoeveel jaar zijn we vooruit gegaan? Aangezien Raphaël nu al weer een stuk ouder is? Dan zou Renesmee, die ongeveer twaalf of dertien was nu volgroeid moeten zijn. Vind je het leuk als we dat dan doen, of heb je liever dat we het wat uitstellen? Ik vind het beiden wel leuk namelijk (: ||

---

But calm, white calm, was born into a swan.

[OH, EN ALICE EN JASPER ZIJN THUIS]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

|| We zijn maar 'n paar maanden vooruit, omdat Raphaël enorm is gegroeid. Maar ik vind 't wel leuk als Renesmee volgroeid is hoor! Dan wil ik hierbij even melden dat ik mijn 'Quil' rol laat vallen en Jacob erbij neem! ||

---

•

|| Ohja, ofcourse. Kwart vampier, half wolf, kwart mens. Dat moet natuurlijk wel snel gaan. Helemaal super, Nessie begon haar Jacob al te missen. Nou, ik denk dat ik Emily wel laat vallen, daar kan ik niet zo heel veel meer mee nu Sam weg is. Stukje Bella en Renesmee komt er dan zo aan, ik probeer wel wat te verzinnen. Kan iets langer duren, want ben met school bezig, lig ziek in bed en pas tegelijkertijd op mijn zusjes. ||

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Bella Marie Cullen

Op mensentempo liep ik door het bos, even een momentje voor mezelf. Als ik alleen ben kan ik veel beter nadenken, en dat was nu wel nodig. Sinds Renesmee's zestiende verjaardag was er flink wat veranderd. Edward en ik hadden haar beloofd dat als ze die leeftijd had bereikt, ze met Jacob mocht uitgaan. Het was de eerste keer dat Ness iets had om nog meer opgewonden over te worden dan van de cadeautjes. Alice had zich uiteraard weer helemaal uitgeleefd, het budget was bijna net zo hoog als onze bruiloft, verdomme. Maar Renesmee vond het helemaal het einde, en daar ging het uiteindelijk om. Het feest werd in de tuin gehouden, net zoals de vorige jaren. Van mij en Edward kreeg ze - zoals ze gevraagd had - een reis naar Brazilië, naar Isle Esme om precies te zijn. Edward heeft voor vier personen geboekt, omdat hij natuurlijk als geen ander wist wat Ness daar hoopte te gaan doen. We hadden het nog niet helemaal gepland, maar waarschijnlijk zouden we over een maand of twee gaan. Onze dochter was volwassen nu, en god weet belang het ging duren voordat ze met Jacob samen ging wonen, zou gaan trouwen en uiteindelijk het bed zou gaan delen. Geloof me, het laatste vind ik absoluut geen prettig idee. Ik was dan misschien veel minder bezorgd erover dan Edward - die Renesmee scherp in de gaten hield als ze met Jacob was - maar helemaal kalm was ik ook niet. Voor Edward was het een ware marteling, volgens hem dacht Renesmee constant aan Jacob. Goed, sinds de confrontatie met de Volturi kunnen ze veel beter overweg met elkaar. Maar het blijft toch... raar. Na een tijdje besloot ik terug te keren naar huis. Ness en Edward waren beiden thuis. Dat kon ik horen aan de regelmatige hartslag en ademhaling van Renesmee en zachte piano klanken.

Renesmee Carlie Cullen

Stilletjes zat ik op de bank, starend naar het zwarte scherm van de televisie. Een tijdje geleden had papa me gevraagd om hem uit te zetten, zodat hij zich volledig kon concentreren op het nieuwe stuk wat hij aan het componeren was. Normaal gesproken had ik tegen hem gezegd ( oké dan, geschreeuwd ) dat hij de piano maar moest verplaatsen naar buiten en daar maar kon gaan pingelen op dat ding. Dat weer net niet, maar ik had het in ieder geval niet gepikt. Nu echter, kon niks me meer schelen. Niks, maar dan ook niks kon mijn humeur verpesten. Het was niks nieuws dat Jacob en ik wat leuks gingen doen, maar dit was anders, dat voelde ik. De manier waarop hij het vroeg en zijn blik erbij. En hij zei dat ik iets netjes aan moest doen, wat natuurlijk ook al veel veraadde. Hij ging me vast vragen. "Jacob gaat me vragen!" zei ik hardop. Ik sloeg mijn hand voor me mond en keek geschrokken naar papa, die al gestopt was met spelen. Niet dat het eigenlijk heel veel uitmaakte, hij had waarschijnlijk alles wat er in mijn hoofd afspeelde al gehoord. Gênant zeg, dit.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Brynn Maddy Danec

Soepel schreef ik mijn naam onder de brief. Er stond in dat ik nu bij de wacht was en dat ze me zo snel mogelijk moesten halen. Ik deed de brief in de envlop en liep naar Bianca. 'Lieve schat, kan je deze naar de Cullens opsturen? Hij is voor Renesmee' vroeg ik aan haar. Bianca knikte gelijk en ging aan de slag. 'Hij moet morgen bij haar zijn. Zorg daarvoor' siste ik nog snel en ik liep weer weg. 'Naar wie stuur je een brief?' vroeg Demetri. Ik schrok op en keek kwaad. 'Waarom moet jij dat weten?' gromde ik. 'Ik vroeg het alleen maar, Brynn' zei hij spottend. Ik liep weer snel door.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

| Edward Cullen

Met een bedompt geluid klap ik de deksel van de pianotoetsen dicht, terwijl ik met gitzwarte ogen naar mijn gebalde vuisten staar. Renesmee's gedachten waren verschrikkelijk geweest, maar het moment dat ze had geroepen dat Jacob haar zou gaan vragen was de druppel geweest die de emmer deed overlopen. Bella's geur kwam steeds dichterbij, het zou niet lang duren voordat ze terug was in het huis en mij zou zo aantreffen, niet in staand zijn om nog normaal te functioneren bij het horen van Renesmee's gedachten. Wanneer Jacob op dit moment in de ruimte aanwezig zou zijn had ik waarschijnlijk zijn hoofd eraf getrokken en Renesmee voor de rest van haar leven huisarrest geven zodat niemad of niets aan haar zou komen.
'Zou je wel naar Jacob gaan, Renesmee?' brom ik dan zacht, haast onhoorbaar, terwijl ik mijn handen wat laat ontspannen en mijn aandacht strak op Renesmee's gedachten gevestigd houdt.

|| Sorry voor het korte stukje maar moet even op de oppaskindjes van mama passen. ||

---

•

Renesmee Carlie Cullen

"'Zou je wel naar Jacob gaan, Renesmee?" bromde hij zacht, na een tijdje. Mijn blik vloog zijn kant op, wat wilde hij daar nou weer mee zeggen? "Natuurlijk ga ik naar Jacob toe. Of nouja, we hebben eigenlijk afgesproken dat hij me komt ophalen." vertel ik hem vrolijk. "Om zes uur al, dat is bijna papa! Ik moet me gaan aankleden en opmaken en-" ik wordt onderbroken door de stem van mama. "Waarom moet je je gaan aankleden en opmaken?" ik rolde met mijn ogen. Natuurlijk wist ze het wel van de date, ze had alleen liever niet dat ik ging. Het zelfde gold voor papa, die mij liever forever alone zag dan met Jacob. "Bah! Kunnen jullie nou niet eens één keer blij voor míj zijn?" na mijn uitbarsting ren ik naar mijn kamer, waarna ik de deur op slot draai en weer verder ga met me zorgen maken over ons afspraakje.

Bella Marie Cullen

Mijn beiden wenkbrauwen vliegen omhoog als Renesmee op een zeer geïrriteerde toon me een schuldgevoel bezorgd. Met een hopeloze blik keek ik naar Edward, die het ook allemaal even niet meer in de hand had. Allebei hadden we gehoopt dat ze zou bijdraaien, dat ze uiteindelijk voor ons koos en niet met Jacob uitging. Dit scenario had al een paar keer plaats gevonden, maar dit keer was het erger. Jacob was van plan om haar mee uit te nemen naar een restaurant in Port Angeles, waar hij haar - volgens mij - verkering gaat vragen. Natuurlijk zouden we blij moeten zijn voor onze dochter, ik zou haar nu eigenlijk moeten helpen met haar kleding en haar moeten vertellen het veilig te doen. Oh nee, dat gênante gesprek hebben we al gehad. Al was het niet bepaald gênant. Toen Renesmee ongeveer vier was vroeg ze aan Carlisle waar baby's vandaan kwamen. Natuurlijk hebben we haar eerst voorgelogen, maar na een jaartje had ze steeds meer het vermoeden dat we logen. Uiteindelijk heeft Emmett haar verteld wat er op onze huwelijksreis gebeurd is, en toen heeft Carlisle gelijk de rest maar verteld. Nee, we zijn niet bepaald een normale familie. De tijd was veel te snel gegaan.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

[Ik heb in de pb gezet dat ik al mijn personage's behoud, maar aangezien ik nu wat minder tijd heb is het voor mij handiger als ik Claire laat vallen. @Purrfect Heeft Brynn nog iets achtergelaten voor Finn ofsoo ? Zo ja, tell me (: En misschien zou iemand hem tegen kunnen komen ? Ik weet niet welk personage er nu niets doet .]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[ Noem me maar Brookelle, hoor! En nee, ik zal Alice wel even sturen, anders ]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Damn, vergeten. Moet naar piano. En ik zal je Brookelle noemen of Brooke xd. Maar Alice is prima (:]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[ Sorry, laptop was uitgevallen XDD. Ik ben morgen ziek op school, moet naar de tandarts en dan is mijn halve gebit verdoofd dus praten en eten heeft geen zin ]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."