[RPG] Between life and death - O2 - Speeltopics

By xSpookje and Aragog.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 30 okt 2012 - 16:36 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Aurore Noëlle Maréchal
'Probeer rustig te blijven staan,' zegt Noah rustig. Hij pakt mijn arm vast, pakt de spin bij zijn poot en gooit hem weg. Dan slaat hij zijn arm rond mijn middel en neemt hij me mee de andere kant op. 'Dank je,' mompel ik zacht.
'Zo, we lopen weg van het spinnetje en gaan vervolgens op zoek naar een droge tak. Zo moeilijk is het eigenlijk niet om die te zoeken.' Hij kijkt me aan en glimlacht vriendelijk. 'Droge takken knappen veel sneller dan natte takken. Natte takken geven ook niet echt geweldig vlam.. Plus voelen natte takken ook weer anders aan dan droge takken, nog vragen?' vraagt hij na zijn uitleg.
Ik schud mijn hoofd en maak me dan langzaam los van Noah, het voelt alsnog niet echt fijn bij hem. 'Nee, ik snap het nu wel,' antwoord ik terwijl ik een paar stappen de andere kant op zet. 'Maar ik denk dat we weer terug moeten naar de rest, misschien is de beer al wel weer weg. En als die nog niet weg is ligt er vast wel een tak aan de rand van het bos'. Ik bijt op mijn lip waarna ik me omdraai en terug begin te lopen.
Doordat ik even achterom kijk, om te kijken of Noah me volgt, zie ik een boomstronk over het het hoofd waardoor ik er over heen struikel en op de grond beland.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Riley Williams

Hayden rent weg en komt terug met een deken en legt een doekje op Rory zijn voorhoofd.
Blaine komt ook met water aanzetten en vraagt of hij meer kan doen, ik schudt mijn hoofd. "Niet nodig, he-" ik zie dat Rory wat doet en dan weer totaal stil ligt.
Ik voel een traan over mijn wang lopen. Zo een erge aanval heeft hij nog nooit gehad, niet zo erg als deze.
"Rory, alsjeblieft." zeg ik en veeg de traan wild weg. Ik huil weinig, misschien wel nooit maar als er iets met Rory is... Dan komt het vanzelf.
"Alsjeblieft..." smeek ik en streel door mijn broertje zijn haar.
"Open je ogen. Rory. Open verdomme je ogen!" roep ik uit en kijk naar Blaine. Dan kijk ik weer terug en voel nog een traan over mijn wang lopen.
Ik wil mijn broertje niet kwijt, niet nu! Niet op dit moment, nooit!
Afwachtend en met tranen die over mijn wangen lopen kijk ik naar Rory.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Hayden Noralie Everett
Ik kijk afwachtend naar Rory, kom op, het is slechts de schrik. Je hebt niets. Maar blijkbaar kan hij hier echt niet tegen. Maar dan voel ik een kneepje in mijn hand.
'Riley!! Hij gaf me een kneepje in mijn hand,' zeg ik dan.
En ik kijk van Riley naar Blaine terug naar Rory. Hij red het wel.
Maar ik hoor dan dat zijn ademhaling best oppervlakkig is. Dit heb ik echt nog nooit meegemaakt. Dat iemand zo erg een blackout heeft. De beer was volgens mij redelijk rustig geweest.
'Kom op Rory, kom bij,' mompel ik zacht. 'Ik wil niet dat de geschiedenis zich herhaalt na negen jaar.'
Zo lang geleden is het alweer dat mijn vader werd aangereden en stierf in de ambulance.
Ze weten allemaal dat hij dood is, lang, maar ik denk niet dat iemand de precieze datum wist.
Riley wordt een beetje emotioneel en veegt ruw een traan weg bij zichzelf. Mijn gedachten worden bevestigd. Hij heeft nog nooit zo'n erge aanval gehad.

[ bericht aangepast op 29 okt 2012 - 22:00 ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Eleanor Bethany Hunt.

Ik zuchtte zachtjes. David steunde wat tegen me, maar nog geen kwart van zijn gewicht lag op mij. Oké, ik was klein maar ik kon wat verdragen.
"Waarom zegt hij het dan niet gewoon ? Ik bedoel, iedereen weet dat we close zijn, maar om ons dan direct tegen elkaar op te stoken zodat hij mijn plaats kan innemen, dat vind ik gewoon gemeen".
Ik keek naar het bos voor me en liet mijn blik naar links afglijden. We zouden ooit wel eens terug moeten, want we hadden vuur nodig en alles wat daar was en niet hier. Ik zuchtte zachtjes en liet een hand over mijn gezicht heen glijden. Ik wou zo graag zwemmen nu, gewoon verfrissing, me eens kunnen douchen onder koud water, want dat was wat ik af en toe nodig had. Ik liet mijn vingers door zijn haren strelen, zoals ik vaak deed, en bleef voor me uitkijken.
"Ga je iets tegen hem zeggen ? Over wat je denkt ?" vroeg ik toen ik mijn blik op hem gericht had.

[zal ik hem wakker laten worden, of nog even lekker half dood laten zijn?]

Bowties were never Cooler

Sylvesti schreef:
[zal ik hem wakker laten worden, of nog even lekker half dood laten zijn?]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Blaine Anderson

Ik kijk even op als Rory iets doet maar daarna ligt hij totaal stil. 'Riley misschien is het wel een teken, om te laten zien dat hij ervoor vecht' zeg ik zacht en zie de tranen over zijn wangen lopen terwijl hij schreeuwt dat Rory zijn ogen moet openen. Het zag er echt zielig uit, hij wist het waarschijnlijk gewoon helemaal niet meer en was bang dat die hem misschien wel zou verliezen. Op dit moment vond ik het ook best eng, hij had wel gewoon een black out.Ik sla mijn arm om Riley heen, 'Rustig' zeg ik zachtjes en kijk daarna naar Rory. 'Wordt nou alsjeblieft wakker' zeg ik zacht en bijt op mijn lip. Ik wrijf troostend over de rug van Riley terwijl ik echt hoop dat Rory snel wakker wordt. Kom op nou! Wordt nou alsjeblieft gewoon wakker! herhaalt het een paar keer in mijn hoofd. Ik pak het doekje vast en dep een beetje over zijn gezicht heen. Daarna leg ik het weer op zijn voorhoofd en hoop echt dat die gewoon zo zijn ogen opent of in iedergeval weer een kneepje geeft of iets. Het liefst had ik natuurlijk dat die gewoon zijn ogen opende maar ja.

David Daniel Casper Mason
Ik laat mijn vingers samen met die van haar door haar haren heen glijden. Ze heeft prachtige lokken, lokken waar sommige meisjes ongelooflijk jaloers op zijn weet ik uit ervaring.
'Ik weet het niet,' zeg ik dan, 'Ik denk niet dat het slim is hem ermee te confronteren, aangezien het best een gevoelig onderwerp kan zijn, maar ergens ben ik er ook aardig boos om. Ik snap uberhaupt niet waarom hij zoiets doet. Ik denk dat ik dat in ieder geval ga zeggen. Dan kan hij het zelf uitleggen.'

{Korte reactie, ik moet slapen ^^}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[Ik ga even douchen. Daarna ben ik er wel weer, niet te snel hé ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Noah Ackles

Ze schudde haar hoofd en maakte zich langzaam los van mij. Heel anders handelde ze nu dan eerst, dat was al een begin.
'Nee, ik snap het nu wel,' antwoordde ze terwijl ze een paar stappen de andere kant op deed. Begrijpelijk knikte ik. 'Maar ik denk dat we weer terug moeten naar rest, misschien is de beer al wel weer weg. En als die nog niet weg is ligt er vast wel een tak aan de rand van het bos.' Ze beet op haar lip, waarna ze zichzelf omdraaide en terug begon te lopen. Ik volgde haar, misschien had ze wel gelijk. Even keek ze achterom. Ik wilde haar waarschuwen over de boomstronk voor haar, maar ze was al te laat. Ze struikelde en viel op de grond. Gauw snelde ik naar haar toe en hielp haar gelijk overeind en liet haar zitten op mijn knieën.
'Gaat het?' vroeg ik bezorgd, waarna ik haar voorzichtig af begon te kloppen en de schram op haar knie zag. 'Dat straks ook maar eventjes schoonmaken. Denk je dat je kan lopen?' vroeg ik vervolgens aan haar. Ik keek haar even aan en veegde vervolgens een paar plukjes haar voorzichtig uit haar gezicht. 'Als het niet gaat til ik je wel, en niet koppig doen omdat ik het ben.'

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Sylvesti schreef:
[zal ik hem wakker laten worden, of nog even lekker half dood laten zijn?]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

jaimyhoi schreef:
(...)

[Wakker! ]

Bowties were never Cooler

Sylvesti schreef:
(...)

[Misschien is Doornroosje leuk?]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Riley Williams

Ik weet niet wat het is maar ik maak me steeds meer zorgen om Rory.
"Rory..." zeg ik steeds zachter en haast gebroken. Ik vel hoe Blaine bij me komt zitten en zegt dat het goed komt.
Ik geloof het wel maar mijn tranen zeggen wat anders. Ik schudt mijn hoofd. Rory wordt wakker! Hij wordt het!
Mijn moed zinkt echter in de schoenen als ik Rory zo zie liggen. Ongemerkt leun ik met mijn hoofd op Blaine zijn schouder.
"Wát als hij niet wakker wordt? Hij heeft het wel vaker gehad maar was bijna altijd meteen bij. Maar deze is wel heel erg." zeg ik en bijt op mijn lip.
"Ik kan niet zonder hem oké? Vroeger misschien wel en hd ik hem ook vaak dood gewenst, maar nu niet. Nee nu wens ik dat we voor altijd samen zullen zijn."
Ik schudt mijn hoofd wild en begraaf mijn gezicht in Blaine zijn hals. We zijn beste vrienden, en voor Blaine voel ik niet meer dan alleen beste vrienden.
Ik voel mijn schouders schokken en aai zacht over Rory zijn haar. Zonder dat ik kijk.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Hayden Noralie Everett
Dit voelt heel slecht aan. Ik voel mezelf aan de zijlijn zitten. En dat voelt niet eens slecht aan maar wel het feit dat Rory zo stil ligt. Nee, kom op Rory. Ik strijk zachtjes een zwarte lok weg uit zijn gezicht. Hij is mijn beste vriend.
'Kom op Ror, kom bij alsjeblieft?'
Er verschijnen ook tranen in mijn ogen.
Beelden schieten voorbij en ik wil ze wegknipperen maar het lukt niet. Al dat bloed, het roerloze lichaam van papa, ik was erbij toen het gebeurde.
En ik wil zoiets niet nog een keer meemaken, en hoewel Rory geen bloed vertoont ligt hij er wel te stil bij.
'Blijf bij me oke?'
Riley zit bij Blaine, die zijn ook beste vrienden. Maar wat belangrijk is, is dat Rory Riley's tweeling broer is. Hun band gaat echt diep.

[ bericht aangepast op 29 okt 2012 - 23:08 ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.