[RPG] Between life and death - O2 - Speeltopics

By xSpookje and Aragog.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 30 okt 2012 - 16:36 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Blaine Anderson

Ik kijk even naar Riley die opgelucht zijn broer omhelst en ik glimlach even. Gelukkig was hij weer bij, ik was echt blij dat Rory gewoon weer zijn ogen open had en praten enzo. Ik zie Hayden opstaan, 'Als jullie iets nodig hebben hoor ik het wel,' zegt ze en ik besluit dat ik de twee ook maar even alleen laat. 'Hetzelfde geld voor mij' zeg ik met een lichte glimlach en sta daarna op. Ik was echt blij dat het goed was afgelopen, hij had gewoon even geen adem meer gehaald! Zelf was ik ook even bang geweest dat die zijn ogen niet zou openen, maar daar moet ik nu helemaal niet over nadenken. Het is gewoon goedgekomen en dat is het enige wat ik nu aan moet denken. Dat het fout had kunnen gaan is nu niet belangrijk. het is gewoon veel belangrijker dat die nog leeft, en daar ben ik echt heel erg blij mee. Ik zou er echt niet aan moeten denken dat die ineens dood zou zijn of zo. Ik loop rustig weg omdat ik eigenlijk omdat ik zo diep in gedachten was dat helemaal vergeten was. Ik loop naar mijn gescheurde tas toe en raap alle flessen en het eten op. Ik loop ermee naar mijn koffer en leg het op de grond. Als ik de koffer geopend heb leg ik alles erin en rits hem weer dicht. Ik kijk even om me heen en ga dan uiteindelijk in het gras zitten terwijl ik een beetje om me heen kijk. Ik wil hier echt weg!

Riley Williams

"Rustig maar, broertje. je bent echt nog lang niet van me af." zegt Rory en ik lach even. "Ga jij nu maar je prins uit de toren redden, Riy. Ik red me wel." zegt hij en ik krijg een kusje op mijn wang. Ik geef nog een kusje terug en sta dan op.
Mijn blijdschap kan niet op. Zo blij ben ik nu!
Ik loop rustig in de richting waar Blaine zit. Ik ga naast hem zitten en kijk hem aan.
"Mijn god..." Is het enige wat ik kan zeggen voor ik weer in huilen uitbarst. Het is de schrik die nu pas echt vrijkomt. De tranen die net niet waren gekomen komen nu.
Ik laat me achterover in het gras vallen en leg mijn handen voor mijn ogen. Dit had echt fout af kunnen lopen, helemaal fout. En dan, wát als het fout was gelopen, ik had mam, pap en onze broers niet kunnen bellen of contacteren. Maar het is goed gegaan, Rory leeft nog. Hij leeft nog!
"Dank je, Blaine. Voor de hulp." zeg ik als ik iets gekalmeerd ben. Ik adem uit en het klinkt trillerig.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Camille Yare Rae Roux
Ik steek mijn tong naar hem uit.
'Ik kan geen tent op zetten, maar ik ga het proberen, ik ben benieuwd wat het wordt.'
Ik kijk rond en zie dan Rory op de grond zitten.
'Uhm, wat is daar gebeurt?' vraag ik verbaasd, 'volgens mij is er iets mis gegaan.'
Ik loop naar de hem toe.
'Wat is er gebeurt?' vraag ik zacht en bezorgd. Ik heb helemaal niks mee gekregen ben ik nou zo blind?
'Hebben jullie iets nodig ofzo? Kan ik helpen?' vraag ik, er is duidelijk iets aan de hand en ik wil maar al te graag helpen. Ik wil graag helpen om deze vakantie weer leuk te laten worden.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[Wel en geniale tweeling al zeg ik het zelf. Riley is "slecht" en Rory is zogezegd "Zwakkig" haha, wel leuk hahaha]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Een beetje heel erg messed up zijn ze wel he.]

Bowties were never Cooler

Aurore Noëlle Maréchal
'Natuurlijk geld dat aanbod, zowel als het insecten verjagen als het kussen zijn,' zegt Noah met een glimlach, die na een klein sprintje getrokken te hebben naast me staat. Hij slaat zijn arm eventjes om mij heen, trekt me tegen zich aan en laat me dan weer los. 'Maak je maar geen zorgen,' zegt hij. 'Het komt goed.'
Ik glimlach lichtjes. 'Ik gebruik je alleen als kussen als je lekker ligt, dus dat zal ik eerst moeten testen,' grinnik ik zacht. 'En die insecten mag je sowieso bij me weghouden, vieze beesten,' mompel ik er achteraan. Ik had iets van insectenspray mee moeten nemen, dan had ik er geen last van gehad. Misschien heeft iemand van de anderen wat van de spul bij zich.
'Eh, Noah,' zeg ik dan, op een zachte toon. 'Ik slaap eigenlijk niet echt goed in het donker,' vervolg ik wat beschaamd.

[Sorry dat die zo kort is Syll ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

{Heeft Lifeisajoke (speel Eleanor ^^) al gereageerd??}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Montmartre schreef:
{Heeft Lifeisajoke (speel Eleanor ^^) al gereageerd??}

Bowties were never Cooler

[Neen heeft ze niet ^^]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

{Owkee dankjullie ^^}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Hayden Noralie Everett
Ik wil weglopen maar ik voel dan dat ik word tegengehouden doordat mijn hand wordt beetgepakt. Ik kijk achterom en zie dat het Rory is.
Ik glimlach naar hem en ga dan weer naast hem zitten, blijkbaar wil hij niet dat ik vertrek. Hij buigt zich naar me toe en bedankt me voordat ik bleef.
'Natuurlijk bleef ik,' zeg ik dan en kijk Rory aan. 'Ik zou hem toch niet alleen kunnen laten als jij in die toestand bent.'
Ondanks dat ik me nu wat rotter voel omdat mijn vader weer helemaal terug is in mijn gedachten, heb ik het ervoor over.
Dan zegt hij dat hij dood was en daardoor komt er toch wel een soort schrok over me heen.
Dood.. Dood.
Ik zie zo weer de ambulance voor me waarin mijn vader overleden is. Ik weet niet waarom ik nu ineens zoveel aan zijn dood denk.
Oke, ik weet het wel maar wil het niet weten. Ik wil het niet weten dat het vandaag 9 jaar geleden is sinds hij is aangereden.
Ik wil gewoon niet weten dat hij dood is. Soms zit ik er ineens in de ontkenningsfase over, maar dat laat ik anderen nooit merken.
'Maar nu leef je weer,' zeg ik dan met een verstrikte stem. 'en daar gaat het om.'
Ik geef een kneepje in zijn hand en kijk hem aan.
Dan komt Camille ineens naar ons toegelopen en ze vraagt wat er gebeurd is.
'Rory, de held, heeft ervoor gezorgd dat de beer is weggegaan. Maar kreeg een soort shock en raakte toen buiten westen. Knockout, blackout, hoe je het ook wil zeggen.'
Ik kijk weer even terug naar Rory. Ik heb zijn hand nog wel beet, gewoon om iets van steun ofzo. Dat heeft hij nodig, dat is te zien, en ik nodig van binnen. Maar dat is niet te zien.
'Hij moet nu gewoon rusten en over de schrik heenkomen.'

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Montmartre schreef:
David Daniel Casper Mason
Ik laat mijn vingers samen met die van haar door haar haren heen glijden. Ze heeft prachtige lokken, lokken waar sommige meisjes ongelooflijk jaloers op zijn weet ik uit ervaring.
'Ik weet het niet,' zeg ik dan, 'Ik denk niet dat het slim is hem ermee te confronteren, aangezien het best een gevoelig onderwerp kan zijn, maar ergens ben ik er ook aardig boos om. Ik snap uberhaupt niet waarom hij zoiets doet. Ik denk dat ik dat in ieder geval ga zeggen. Dan kan hij het zelf uitleggen.'

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Noah Ackles

'Ik gebruik je alleen als kussen als je lekker ligt, dus dat zal ik eerst moeten testen,' grinnikte ze zacht en ik lachte zachtjes met haar mee. 'En die insecten mag je sowieso bij me weghouden, vieze beesten,' mompelde ze erachteraan. Weer lachte ik zachtjes. Ze zal niet de eerste zijn die insecten haatte. De meeste meisjes vonden dat. 'Eh, Noah,' zei Aurore op een zachte toon. Vragend keek ik haar aan. 'Ik slaap eigenlijk niet echt goed in het donker,' vervolgde ze wat beschaamd. Een klein glimlachje sierde mijn gezicht en ik haalde mijn hand eventjes over haar hoofd heen.
'Schattig,' zei ik met hetzelfde kleine glimlachje en haalde mijn hand weer bij haar hoofd weg. 'Ik heb als goed is ergens in mijn tas wel een zaklamp liggen.. Zal dat helpen bij het slapen denk je?' vroeg ik daarna aan haar. Het was echt schattig dat ze niet goed kon slapen in het donker, was ze bang ervoor? 'Vind het trouwens wel knap dat je het zo tegen mij zegt,' voegde ik er aan toe en keek vervolgens eventjes om mij heen. Mijn aandacht zat meer bij haar dan bij de droge takken. 'Ik zal het ook niet doorvertellen tegen de rest.'

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Eleanor Bethany Hunt.

Ik maakte een goedkeurend geluidje. Of iets wat erop moest lijken. Ik vond het eigenlijk gewoon een goed idee dat hij dat deed. Ik zou het ook doen.
"Ja, je hebt misschien wel gelijk" mompelde ik uiteindelijk. Ik was ondertussen al gestopt met de beweging die mijn hand maakte door zijn haren en liet hem gewoon liggen op dezelfde plaats waar die was gestopt. Ik beet zacht op mijn lip en keek terug naar de kant waar ik van gekomen was. Een zachte zucht rolde over mijn lippen. Hier zaten we dan mooi. In het midden van nergens, het busje kapot, geen bereik, zo goed als niets om te overleven en een beer. Jupe. Dan had je ook nog de onderlinge problemen zoals het feit dat Riley verliefd was op David waardoor hij mij en David tegen elkaar opzette in de hoop dat hij David zo voor zich kon wenen. Ronduit zielig, in een slechte manier dan.
"Misschien moeten we maar eens terug, ik vries nog eens dood hier".

Rory Williams
Ik zie Hayden wegzakken in gedachten bij mijn vraag. Ik weet wat er met haar vader is gebeurt en voel me nu eigenlijk heel rot om die vraag. Ik wil haar eigenlijk tegen mijn borst onder de deken trekken, maar Camille gooit roet in het eten. Ik kijk haar aan terwijl Hayden het snel uitlegt. "Het gaat prima, Camille. Ik denk dat Riley het er moeilijker mee heeft dan ik. Ik ben morgen weer gewoon de oude." Ik geef haar een glimlach en knijp in Hayden's hand. "Het spijt me" fluister ik in haar oor. Ik kijk nog even naar Camille en trek dan toch Hayden bij mij onder de deken. "Jij moet hier ook van bekomen, Hay." Ik zorg dat zij ook goed in mijn armen en onder de deken zit. Ik aai in een regelmatig tempo over haar rug. Het is nu lekker warm onder de deken. Ik denk aan het vuur dat we zouden stoken. Dat kwam zo wel. Het was nog niet donker en er was nog geen hout. Ik besloot Hayden dan nog maar iets dichter naar me toe te trekken om in ieder geval te zorgen dat zij niet koud werd.

Bowties were never Cooler