[RPG] Between life and death - O2 - Speeltopics

By xSpookje and Aragog.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 30 okt 2012 - 16:36 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Ik haat Riley op dit moment ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[A#%F$!
Wat heb ik gemist en waar kan ik inspringen? ._.]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Eleanor Bethany Hunt.

David had dat gedaan. David. De persoon die ik al jaren kende. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen, in de hoop dat ik de tranen kon tegenhouden, maar natuurlijk lukte dat niet. Een glazige gloed had zich over mijn ogen geplaats waarna ik een paar stapjes achteruit deed. Ik draaide mijn hoofd naar de grond toen de eerste traan mijn ooghoek verliet. Hij had dat gezegd. 3 keer zelfs. Een zachte snik rolde over mijn lippen waarna de tranen van mijn wangen gleden. Ik keek op naar rechts waar ik zag hoe David iets tegen Blaine zei. Ik schudde mijn hoofd waarna ik langzaam zijn richting opliep. Ik begon te lopen toen zoute tranen alsmaar sneller en sneller over mijn wangen liepen. Ik liep David voorbij, ik liep Blaine voorbij. De straat leek wel eindeloos, dus liet ik me na een paar minuten, een stuk of 15, neerzakken op de koude straat. Mijn gesnik kwam boven al het geluid uit terwijl tranen onophoudelijk over mijn wangen stroomden. Mijn schouders schokten. Ik trok mijn knieën op en sloeg mijn armen eromheen. Mijn gezicht verborg ik tussen mijn knieën. David had dat gezegd.

[gtst daarna reageer ik[

{Oke}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Riley Williams

Als Eleanor wegloopt grijns ik even.
"Goed zo, loop maar weg." zeg ik met een blik doe onbeschrijfbaar is. Ik loop naar Daivd toe en sla een arm om hem heen.
"En wa- Oh jezus!" zeg ik als ik de beer zie.
"Die was toch al weg?" vraag ik met vergrote ogen en trek David strakker tegen me aan. Ik dacht dat hij al weg was, maar blijkbaar is hij daar gewoon nog.
"Blaine, kom terug!" roep ik luid maar beheerst.
De geur van David dringt mijn neus binnen en even vergeet ik al het gevaar om me heen. Ik schudt mijzelf wakker en kijk snel weer naar Blaine.
Straks doet doe vervloekte beer hem wat, dat mag niet. Niet mijn beste vriend.
Als die beer wat zou doen, kom ik in actie no matter what. Ondertussen ga ik nog wat dichter bij David staan.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Mitshy schreef:
[A#%F$!
Wat heb ik gemist en waar kan ik inspringen? ._.]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[De bus is kapot gegaan, zowat iedereen is uitgestapt en er is een beer. Hayden wilde vuur maken, beren zijn namelijk bang voor vuur, maar David vond dat geen goed idee. En thsjaa, dat gaat nu dus niet door. Maar die beer zit nu aan Blaine's tas te vreten dus David had niet zo koppig moeten zijn en dat vuur moeten laten maken x)

En Riley zorgde ervoor dat Ellie bij David weg ging, dmv een leugen. En nu zit zij 15 minuten verderop te janken]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

jaimyhoi schreef:
[De bus is kapot gegaan, zowat iedereen is uitgestapt en er is een beer. Hayden wilde vuur maken, beren zijn namelijk bang voor vuur, maar David vond dat geen goed idee. En thsjaa, dat gaat nu dus niet door. Maar die beer zit nu aan Blaine's tas te vreten dus David had niet zo koppig moeten zijn en dat vuur moeten laten maken x)

En Riley zorgde ervoor dat Ellie bij David weg ging, dmv een leugen. En nu zit zij 15 minuten verderop te janken]

{Ugh, iedere keer als ik Ellie zie denk ik dat het over mij gaat

Don't be like the rest of them, darling

Rory Williams
Ik bleef maar bij Hayden staan, in de hoop toch iets nuttigs te doen. Ik voelde me in dit soort situaties vaak nutteloos, maar dit was iets wat ik altijd deed, altijd had gedaan en waarschijnlijk ook altijd zou blijven doen: Ik bekeek de situatie, ik hield mijn mond erover en ik trok er mijn conclusies uit. Ik was een muurbloempje, altijd geweest ook. Nu stond ik hier dus maar gewoon. Te luisteren naar mijn vrienden om me heen, me afvragend waar mijn broer nu weer uithing en afwachtend naar wat de beer ging doen. Ik was dan niet bang voor wilde dieren, maar zo'n beer was eigenlijk best groot. Ik had een vreemd gevoel in mijn buik, alweer. Maar dit keer geen slecht gevoel. Ik had het nooit voor iemand anders gevoelt dan mijn broer tot nu toe. Ik voelde me verantwoordelijk voor de bescherming van de anderen, vooral Hayden. Het voelde vreemd, maar ik vertrouwde op mijn onderbuikgevoelens. Die hadden het vaak goed... Al hadden mijn hersens het nog vaker goed.

Bowties were never Cooler

Hayden Noralie Everett
Ik begin een beetje in de war te raken en daardoor ook gefrustreerd. Eerst moet er geen vuur komen maar dan toch wel en dan is Riley er ineens en zijn David en Ellie weg en dan knabbelt de beer aan Blaine's tas en ze willen er wat aan doen en komen dan met het idee voor honing.
Ik kijk naar Rory die vlak bij me staat, in de groep is hij toch wel mijn beste maatje. Maar eigenlijk kan ik het met iedereen goed vinden.
'Moet ik nou wel of geen vuur maken?' Vraag ik aarzelend. 'Ik wil namelijk niet dat mensen het koud krijgen, hoewel ik Ellie nu niet meer zie en het nog niet koud is.'
Een zacht zuchtje verlaat mijn mond. Mijn zorgzame kant zet weer aan, ik wil voor de anderen zorgen dat ze het goed hebben.
Dit is echt een verschrikkelijke rot dag. Ik scheld niet dus zeg ik geen fuck, verdomme of klote. Wat dan ook.
Mijn vader is vandaag 9 jaar overleden en dan zijn we ook nog eens verdwaald in de middle of nowhere.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Montmartre schreef:
David Daniel Casper Mason
Mijn hersenen draaien op volle toeren als ik naar de beer kijk die langzaam de inhoud uit Blaines rugzak begint te trekken zodat het makkelijker is om deze te besnuffelen. Broodnodig eten en drank komen uit de rugzak, dat kunnen we niet verloren laten gaan! Ik loop naar Blaine toe.
'We moeten hem niet kwaad maken. Ik denk dat we hem het beste weg kunnen lokken van de rugzak,' zeg ik bedachtzaam tegen hem.
'Maar hoe?' vervolg ik dan, 'We kunnen wel wat eten voor zijn neus houden en dan weggooien. Iets dat beren lekker vinden,' Ik denk diep na.
'Honing!' Komt er dan ineens in me op.
'Als we gewoon wat honing aan hem geven en dan nog wat honing op de bladeren in het bos smeren zodat hij dat opeet. Dan legen we de honingpot of waar de honing dan ook in zit ergens in het bos en dan kan hij dat daar gaan opeten terwijl wij hier weggaan. Is dat geen goed idee?' vragend kijk ik Blaine aan. Mijn idee was nu niet bepaald geniaal. Genialer dan de meeste plannen die ik tot nu toe had gehoord, maar niet echt een wereldplan. Eerder een noodoplossing die waarschijnlijk tot niets uitdraait, maar het was te proberen...

Rory Williams
Ik zag Blaine naar de beer lopen. Dat ging nog mis. Ik liet mezelf op mijn knieen zakken en grabbelde wat in de tas die onze moeder Riley en mij had meegegeven voor onderweg. Ik vond er een doos muslirepen in. Ik keek op het pak. Yes! Honingrepen! Ik scheurde de doos open haalde er een uit en begon er mee te zwaaien. Man, dit was eigenlijk een heel stom plan, maar ik wist niets beter. Toen de beer het rook kwam hij op mij afgesukkelt. Ik zwaaide het nog even en gooide het toen een stukje naar het bos toe. Zo liep ik rustig verder, een spoor van honingrepen achterlatend tot ik de laatste paar diep het bos in smeet en de beer erachteraan verdween. Nu pas merkte ik echt de ernst van de situatie. Ik zakte door mijn knieen op de grond en staarde wezeloos voor me uit. Die beer had me in duizende kleine stukjes levend kunnen verslinden. Wat was ik blij dat hij gewoon rustig erachteraan was gelopen en me niet was aangevallen voor meer.

Bowties were never Cooler

Riley Williams

Ineens komt Rory langs met iets in zijn handen, de beer volgt hem en angst overspoelt mij.
"Rory!" roep ik met en trillende stem.
Ik ren achter Rory aan en zie hem uiteindelijk zitten op zijn knieën. Ik ren naar hem toe en sla mijn armen om hem een.
"Sukkel dat je bent!" zeg ik met een lachje en geef hem een knuffel.
"Nooit, maar dan ook nooit meer ga jij zo iets doms doen!" zeg ik en geef mijn broertje een duw. Dan druk ik mijn lippen op zijn wang en trek hem dan overeind.
Ik begin rustig terug te lopen. Hij lijkt een beetje geshockt, wat ik ook wel kan begrijpen.
Hij had niet ingeschat hoe gevaarlijk het was en later voelde hij het pas, dat heeft hij later.
"Gaat het? Broertje?" Vraag ik en trek hem weer tegen mij aan.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

David Daniel Casper Mason
Alles gaat ineens heel snel en radeloos kijk ik om me heen. Eleanor is zojuist weggerend met een gezicht alsof ze wel kan huilen en ik heb werkelijk geen idee waarom. Ik wil haar graag achterna gaan, want ik vind niet dat ze veilig is in het bos zonder iemand. Maar tegelijkertijd wil ik Blaine niet in de steek laten. Niet dat ik nu echt een geniaal brein heb, maar ik wil wel graag helpen.
'Wat nou als we gewoon een vuur aan maken en kijken hoe de beer daarop reageert,' zeg ik dan. Ineens zie ik dat de beer achter Rory aan loopt die met iets aan het gooien is. Het kan me niets meer schelen wat er met hem gebeurt, de beer is in ieder geval weg.
'Ik weet het ook niet meer hoor, weten jullie wat, zie maar. Ik ga Eleanor zoeken,' zeg ik dan opeens. Ik ren in de richting die Eleanor ook op is gegaan en ga naar haar op zoek. Het duurt een hele tijd voordat ik voor de tweede keer vandaag een zielig hoopje mens zie dat Eleanor heet. Ik ren op haar af, uitgeput door de lange tijd rennen.
'Ellie,' verzucht ik en ik sla mijn lange armen om haar heen, 'Waarom ren je toch de hele tijd weg?'

[ bericht aangepast op 29 okt 2012 - 21:01 ]

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page