[RPG] Between life and death - O2 - Speeltopics

By xSpookje and Aragog.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 30 okt 2012 - 16:36 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Blaine Anderson

Ik merk dat hij tegen mijn schouder leunt en ik kijk even naar hem. 'Wát als hij niet wakker wordt? Hij heeft het wel vaker gehad maar was bijna altijd meteen bij. Maar deze is wel heel erg.' zegt hij en ik bijt op mijn lip. 'Het komt wel goed ik weet het zeker, zo opent hij gewoon weer zijn ogen. Hij gaat jou toch niet alleen laten' zeg ik en glimlach zwakjes. Kom op Rory wordt wakker! 'Ik kan niet zonder hem oké? Vroeger misschien wel en had ik hem ook vaak dood gewenst, maar nu niet. Nee nu wens ik dat we voor altijd samen zullen zijn.' zegt hij en begraaft zijn hoofd in mijn hals. 'Je hoeft niet zonder hem oké, zo meteen wordt hij gewoon weer wakker' zeg ik besloten en aai even zachtjes door Riley's haar. Riley was mijn beste vriend en meestal lukte me het wel hem te troosten en wat rustiger te worden maar deze keer was best moeilijk. Ik snap het ook wel, het ging om zijn tweelingbroer! Riley's schouders schokken en ik zie hem zacht door Rory's haar aaien. 'Rustig maar, het komt wel goed' zeg ik zachtjes tegen hem en daarna volgen nog wat woordjes, in de hoop dat hij wat rustiger wordt ervan.

Aurore Noëlle Maréchal
Een paar seconden nadat ik op de grond lig helpt Noah me overeind en zet hij me op zijn knieën. 'Gaat het?' vraagt hij bezorgd waarna hij wat zand van mij afklopt. 'Dat straks ook maar eventjes schoonmaken. Denk je dat kan lopen?' Ik kijk naar mijn benen en merk nu pas de schram op mijn knie op. Bah. Nu kan ik niet meer echt rokjes dragen. Voorzichtig veegt hij wat lichtbruine lokken uit mijn gezicht, wat me lichtjes irriteert, ook al is het een lief gebaar. 'Als het niet gaat til ik je wel, en niet koppig doen omdat ik het ben.'
Ik schud mijn hoofd. 'Het is maar een schram, geen gecompliceerde botbreuk. Ik kan heus nog wel lopen,' antwoord ik waarna ik van zijn schoot af stap en mijn rokje even glad strijk. 'Maar toch bedankt,' zeg ik dan tegen Noah en ik glimlach lichtjes naar hem. Hierna begin ik weer te lopen, met mijn blik nu voor me uit gericht zodat ik niet weer kan vallen.
Mijn gedachtes gaan naar de kapotte auto. 'Noah,' begin ik dan op een zachte toon en ik draai me naar hem om. 'Denk je dat we hier lang vast zullen zitten?' vraag ik. Kort bijt ik op mijn lip. 'Want ik slaap niet echt lekker in een bos denk ik, met al die beesten en zo'. Dat ik deels niet lekker zal kunnen slapen omdat het te donker is zeg ik er maar niet bij, dan lacht hij me waarschijnlijk uit.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Zullen we wachten tot weer een berichtje van Rory plaats heeft genomen? Hihi. Ow morgen ben ik er weer na 7 uur. Misschien iets eerder, maar wacht alsjeblief op Riley als Rory wakker word okay? ^^]

Ich liebe dich 27.12.23

[ik vindt het goed, ze s nu online dus denk dat die reactie toch morgen pas komt,

ik ben er denk ik rond half 8 klaar ben met training, maar moet ik nog eten enz. dus denk dat ik pas rond 8 uur reageer, ga plz niet te snel dan ]

Noah Ackles

'Het is maar een schram, geen gecompliceerde botbreuk. Ik kan heus nog wel lopen,' antwoordde ze, nadat ze lichtjes haar hoofd had geschud. Ze stapte van mijn schoot af en streek haar rokje glad. Stiekem keek ik toe. 'Maar toch bedankt,' zei ze dan tegen mij en glimlachte lichtjes. Ik ging weer omhoog en hield haar in de gaten toen ze aan het lopen was.
'Noah,' begon ze op een zachte toon en ze draaide zich naar mij toe. Vragend keek ik aan, knikte iets om te bevestigen dat ik luisterde naar haar. 'Denk je dat we hier lang vast zullen zitten?' vroeg ze en ze beet kort op haar lip. 'Want ik slaap niet echt lekker in een bos denk ik, met al die beesten en zo.' Een klein glimlachje sierde mijn gezicht en liep wat dichter naar haar toe.
'Het komt wel goed,' zei ik tegen haar in de hoop haar gerust te stellen. Even legde mijn hand op haar hoofd en glimlachte vriendelijk naar haar. 'Ik zorg er wel voor dat die insecten uit jouw buurt blijven, bovendien kan je ook gewoon in het busje slapen.. Misschien is dat was lastiger om in te liggen, maar als de deuren dicht zijn komen er geen insecten naar binnen. Ik wil mijzelf ook wel aanbieden als kussen voor je. Het komt allemaal wel goed. Zullen we verder gaan?' vroeg ik vriendelijk aan haar.

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

[*leest nu pas*

Ja hoor ik vind het goed om te wachten op reactie van Rory (:]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Rory Williams
Ik zonk steeds verder weg in de duisternis. Mijn ademhaling werd steeds zwakker... en stopte compleet. Dat was het moment dat ik nieuwe kracht vond om te vechten. Ik moest terug. Voor mijn vrienden en bovenal voor mijn broer. Ik begon zo goed en zo kwaad als het ging mijn weg terug te vechten. Het was zo zwaar en het ging zo langzaam, maar toch ging ik door. Ik moest en zou doorgaan. Pas na een minuut kwam ik weer zover bij dat mijn hart en longen het weer begonnen te doen. Ik was er nog lang niet en ik kon bijna niet meer maar ik moeswt door. Ik moest terugkomen. Ik was nog nooit zo ver weg geweest, ik had ook nog nooit zo iets stoms gedaan. Ik ging door. Ondertussen sloeg mijn ademhaling opeens over van oppervlakkig naar hijgen. Ik werd fysiek moe van mijn mentale inspanningen, vreemd, maar het was wel zo. Na nog even was ik er bijna, bijna... k moest nog maar en klein stukje. Heel langzaam deed ik mijn ogen open en glimlachte naar Riley.

Bowties were never Cooler

Aurore Noëlle Maréchal
Er staat een klein glimlachje op Noah's gezicht en hij loopt naar me toe.
'Het komt wel goed,' zegt hij en hij legt zijn hand even op mijn hoofd terwijl hij vriendelijk glimlacht. 'Ik zorg er wel voor dat die insecten uit jouw buurt blijven, bovendien kan je ook gewoon in het busje slapen.. Misschien is dat was lastiger om in te liggen, maar als de deuren dicht zijn komen er geen insecten naar binnen. Ik wil mijzelf ook wel aanbieden als kussen voor je. Het komt allemaal wel goed. Zullen we verder gaan?' vraagt hij vriendelijk.
Ik bijt op mijn lip, knik en loop verder. 'Maar er zijn vast wel meer mensen die in het busje willen slapen, ik kan niet zo maar een plek op eisen, vind ik,' zeg ik. 'Geld je aanbod als kunnen ook als we gewoon buiten moeten slapen?' vraag ik. Op een gegeven moment zou ik toch sowieso wel buiten moeten slapen, tenminste...Het lijkt me niet dat we hier blijven, net zo lang totdat iemand ons vind of onze ouders ons missen. Het is logischer als we zelf opzoek gaan naar andere mensen. Bovendien zie ik de meeste hier er niet voor aan om gewoon op hun kont te blijven wachten,

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Hayden Noralie Everett
Het zijn echt zenuwslopende moment en de tranen komen steeds meer op. Nee, Rory, kom op. Maar mijn ogen worden groot als ik zijn borstkas niet meer op en neer zie gaan.
Gelijk sla ik mijn ogen op naar Riley. Er loopt een traan over mijn wang.
Dan kijk ik weer naar Rory, wat moet ik dan? Kan ik doen? Ik heb ehbo. Mond op mond beademing? Ik kan niet twijfelen. Het heeft haast nodig.
Maar dan gaat hij toch weer ademen. En mijn hart gaat ietsje rustiger weer. O God, gelukkig.
Maar het lijkt me niet goed als hij ineens gaat hijgen. Hijgen? Ja, hijgen.
En dan zie ik langzaam zijn ogen open gaan.
'Rory,' fluister ik zachtjes met een glimlach en waterige ogen.
Hij glimlacht naar zijn broer. Echt, wat ben ik blij dat hij zijn ogen open heeft.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Damm ik heb heel veel gemist volgens mij, ik was gisteravond echt dood op ;x
Kan iemand me een samenvatting geven?]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lizor schreef:
[Damm ik heb heel veel gemist volgens mij, ik was gisteravond echt dood op ;x
Kan iemand me een samenvatting geven?]

quin98 schreef:
(...)

[Uhhm Riley had tegen Eleanor gezegd dat David haar irritant vond, David is er achter na gegaan en zijn er achter gekomen dat Rory loog.
De beer zat bij de rugzak van Blaine, Rory heeft uiteindelijk gezorgd dat de beer wegging maar daardoor kreeg hij een black out, nu wordt hij weer langzaam wakker. De rest weet ik eigenlijk niet zo goed.

[ bericht aangepast op 30 okt 2012 - 9:45 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Noah Ackles

Ze beet op haar lip, knikte en liep toen verder.
'Maar er zijn vast wel meer mensen die in het busje willen slapen, ik kan niet zo maar een plek op eisen, vind ik,' zei ze, wat mij eerlijk gezegd verbaasde. Ik had wel verwacht dat ze een plek ging opeisen. 'Geld je aanbod als kunnen ook als we gewoon buiten moeten slapen?' vroeg ze daarna. Verbaasd keek ik haar aan, hoorde ik haar dat nou echt vragen? Ik glimlachte vriendelijk en knikte daarbij. Niet dat zij dat zag, aangezien ze verder liep. Ik nam een heel klein sprintje zodat ik naast haar kon lopen.
'Natuurlijk geld die aanbod, zowel als het insecten verjagen als het kussen zijn,' zei ik met een glimlachje. Eventjes deed ik mijn arm om haar heen om haar eventjes tegen mij aan te drukken. 'Maak je maar geen zorgen,' zei ik, nadat ik mijn arm weer weg had gehaald. Ik had eindelijk zo ver dat ze mijn aanbod aan wou nemen, dan moest ik dat nu niet gelijk weer verpesten. 'Het komt goed.'

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Lizor schreef:
(...)
[Oké thanks (:
Iemand voor Camille? ]

Lizor schreef:
(...)
[Oké thanks (:
Iemand voor Camille? ]

Don't be like the rest of them, darling