Quileute RPG || Twilight || O5 - Speeltopics

|| Regels
# Niemand doden zonder toestemming
# Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s
# Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films
# Vier rollen per account
# Maximaal vijf verzonnen rollen
# Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee, Quil en Claire, Sam en Emily, Jared en Kim, Paul en Rachel, Embry en Jezebel, Collin en Brady.
# Jezelf opgeven voor een rol kan op dit topic.

|| Rollen
# Black Roedel
Jacob Black
Leah Clearwater - MadeByHades
Embry Call - Shooter
Seth Clearwater - Alfa
Quil Ateara – Shooter

# Uley Roedel
Sam Uley - PercyWood
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller - PercyWood
Collin Littlesea - PercyWood

# Mensen
Emily Young - Overexposed
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young
Renesmee Cullen - Overexposed

# Vampiers
Carlisle Cullen - PercyWood
Edward Cullen - Shooter
Bella Cullen - Overexposed

# Onbekende personen
Brynn Maddy Danec - Halfvampier - MadeByHades
Charlie Mila Evergreen – Mens - Tsubaki
Florence Ruth Campbell - Vampier - Overexposed
Jezebel Odys Fray - Halvampier - Leave
Eva Aiden Brooks - Mens - VolturiBoss

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 13:01 ]

•

Jezebel Odys Fray
Ik kijk opzij als Embry naast me neerploft en glimlach zoetjes naar Claire. Vervolgens knijp ik zachtjes in Embry's hand. Ik leg het hem later nog wel uit. ‘Áls het een jongetje word?’ Ik kijk opzij naar Embry en haal mijn schouders vervolgens verontschuldigend op. ‘Iets speciaals.’ Grijns ik vervolgens raadselachtig naar het enthousiaste meisje. Over de periode van de zwangerschap kan ik me geen beeld scheppen. Misschien een maand of vijf, als ik al onze ongewone genen bij elkaar zou kunnen optellen. Claire ratelt door over hoe mooi onze baby wel niet zal worden, en dat ze hem met haar poppen zal laten spelen.
Ik laat het kleine meisje - dat druk aan het gebaren is met haar armpjes - begaan en nestel me tevreden tegen Embry aan. Mijn Embry.
Wanneer Leah in beeld verschijnt kijk ik kort, verrast op. Leah die haar excuses maakt? ‘Leah, ik weet zeker dat jij perfect zult zijn om alle drukte bij ons weg te houden. Een vrouw om mee te praten is toch iets handiger als je ook weet hoe de magnetron werkt.’ Ik tik plagerig tegen Embry's neus, waarna ik een bescheiden kus op zijn wang druk. ‘Ik denk dat het een jongetje wordt, en dat het niet bepaald een kerkse jongen is.’ Ik klop zachtjes op mijn buik en glimlach vervolgens half. ‘Ik kan hem nu al voelen, maar dat is gewoon iets met mijn andere helft.’ Leg ik hen vervolgens zachtjes uit. Het verklaart de dorst, gelukkig.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Vijf maanden. Vijf maanden zal ik nog moeten wachten, totdat ik het kleine ventje - of eventueel toch meisje - in mijn armen kan houden. Het gelukkige gevoel wat me overspoelt kan ik niet onderdrukken, het ligt als een dikke laag over mijn gezicht, alle andere gedachten en emoties weghoudend. Mijn hand gaat nog steeds automatisch heen en weer over Jezebels buik, over het beginsel van mijn kindje, ons kindje.
Onwillekeurig nam ik mezelf voor ervoor te gaan zorgen dat ons kindje het beste leven ooit zal krijgen, geen straffen, geen interventies, alleen plezier en genieten, genieten van het leven en alles daaromheen.
'Ik hou van jou,' fluister ik zacht in Jezebels oor, waarna ik zachtjes een kusje in haar nek druk.
Plotseling schieten er verschillende herinneringen door mijn hoofd, waardoor ik mijn nekharen overeind voel gaan staan en mezelf totaal voel verstenen. 'Shit,' fluister ik zacht terwijl mijn ogen die van Quil opzoeken. 'Gaat alles wel goedkomen? Ik bedoel, met de bevalling?' De paniek in mijn stem is duidelijk hoorbaar, nu ik denk aan de bevalling van Renesmee, waarbij Bella zonder het vampiergif was gestorven.

•

Leah Clearwater

Ik grinnikte toen Jezebel vertelde dat ik wel handig was. Even twijfelde ik. Zou ik haar het vertellen? Vertellen dat ik nooit een moeder zou worden, de verklaring waarom ik altijd zo verbitterd was, waarom ik niemand mocht? Ooit moest ik het haar toch wel vertellen. Embry wilde geen geheimen voor haar. Maar het is mijn privacy. Uiteindelijk ging ik maar gewoon weer verder in het gesprek. 'Waar jaag je op?' vroeg ik voorzichtig, wetend dat ik kwaad zou worden als ze mensen zei. Ik slikte en bereidde me alvast voor. Maar net als Embry, werden mijn ogen groot. 'Zal dat ook bij haar gebeuren?' vroeg ik twijfelend.

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 21:08 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jezebel Odys Fray
Ik kijk ietwat geschrokken op wanneer Embry in blinde paniek over de bevalling begint, waardoor ik zachtjes zijn handen vastpak en daar vervolgens geruststellend in knijp. ‘Mensen, in verwachting van een vampier, zijn kwetsbaar. Hun kind is te sterk omdat ze enkel hun menselijke genen hebben.’ Leg ik hem zachtjes uit. ‘Bovendien herstel ik heel snel, en omdat ik deels onverwoestbaar ben zal ik hooguit een paar dagen nodig hebben om mezelf te herstellen. Maak je geen zorgen, gekkie. Ik zou álles doen om dit te kunnen krijgen.’ Ik schenk hem een glimlach en kijk vervolgen geboeid naar Claire, die een hele namenlijst opnoemt. Natuurlijk ben ik ook wel wat bezorgd over de bevalling: vrouwen lijken er niet echt enthousiast over.. Maar ach. Uiteindelijk is dat het allemaal waard. ‘Jij moet het aan jouw moeder vertellen en ik aan mijn familie. Ithuriël stond er op dat als ik ooit besloot om op mezelf te gaan wonen - hij een huis voor me zou kopen. Dan mag hij ook mooi een babykamer intrichten.’ Grinnik ik quasi-gemeen terwijl ik tevreden over mijn buik strijk. Ik weet zeker dat dit hummeltje alles waard is, en ik weet wat míjn moeder moet hebben gevoelt. Zij was echter zwak, en dat ben ik niet. Ik kom er wel overheen
Ik kijk op als Leah me vraagt waar ik op jaag. Ik kijk verontrust naar Claire, en slik vervolgens ongemakkelijk. ‘Sinds ik me zo voel, op mensen.’ Geef ik zachtjes toe.

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 21:12 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Opgelucht haal ik adem als Jezebel me duidelijk maakt dat de bevalling geen probleem voor haar gaat worden en dat ze het allemaal gaat overleven zonder er enige complicaties aan over te houden. Glimlachend kijk ik naar Leah, die - tot mijn verrassing - ook angstig had gereageerd toen ik over de bevalling van Renesmee en de problemen daarbij was begonnen. Ik vond het fijn dat ze met ons aan het meeleven was, dat ze er voor ons wilde zijn en dat ze haar gevoelens toonde, zo was ze een stuk leuker als gezelschap.
Echter, ik kon het niet laten om beschermend voor Jezebel te gaan zitten toen ze had toegegeven dat ze op mensen aan het jagen was gegaan. Leah vond dat altijd een zeer gevoeling onderwerp en ik had vaak genoeg gezien hoe ze totaal uit haar vel kon schieten op mensen dat ze het ergens niet mee eens was. 'Leah, ze jaagt ver buiten ons gebied, dat heeft ze me belooft, maak er alsjeblieft niet zo'n punt van, ze kan nu niet anders met de baby. Ik moet nog steeds aan Carlisle vragen of hij wat bloedzakken meebrengt van het ziekenhuis.'

•

Leah Clearwater

Ik duwde Embry weg en gaf een schouderklopje aan Jezebel. 'Ik reageer nu niet zo overdreven, omdat ik weet dat ik me dan aanstel. Maar ik kan je niet beloven dat ik mezelf echt heel goed beheersen' mompelde ik. 'Embry, als Sam dit te weten komt...' zei ik, een beetje meelevend met Embry en Jezebel. Het verbaasde me dat ik zo kalm was, en het was verrassend hoe ik reageerde toen ze zei dat ze mensenbloed dronk. Ik was trots op mezelf, ik werd steeds beter met het beheersen. Ondertussen liet ik een grinnik horen. 'Sorry, ik ben gewoon blij dat ik me eindelijk kan beheersen' grinnikte ik.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call
Ik sta op het punt om Leah met een harde stoot van ons weg te duwen nadat ze me met een duw aan de kant heeft gezet, totdat ik zie dat ze rustig begint te praten en zelfs over dingen zoals de reactie van Sam nadenkt. Verward schud ik langzaam mijn hoofd, om het daarna iets heftiger te knikken. 'Ja eh - Bedankt Leah,' zeg ik, waarbij de verbazing diep merkbaar is in mijn stem. 'Ik moet het Sam nog vertellen, maar als hij hoort dat Jez zwanger is en dat we een oplossing hebben dan zal het wel goed komen, hoop ik...' fluister ik zacht. Sam was een onderwerp waar ik liever niet over nadacht, waarschijnlijk zou hij flippen bij het idee dat Jezebel mensenbloed drinkt, ook al weet ze dat ze niemand mag aanvallen binnen het reservaat.
Even kijk ik glimlachend naar Leah. 'Weet je Lee, dat heb je goed gedaan, dat beheersen,' zeg ik oprecht, 'het gaat de laatste tijd een stuk beter.'

•

Jezebel Odys Fray
‘Het is niet zo dat ik me op random mensen stort, Leah. Ik kies mensen die geen leven hebben, iets vreselijks hebben gedaan of pijn hebben.’ Vertel ik haar zacht, en kijk vervolgens toe hoe ze Embry opzij duwt. ‘Ik probeer het te veranderen maar je moet geloven dat dierenbloed zwak is en momenteel.. Heb ik alles nodig.’ Vul ik daar zachtjes aan toe, terwijl ik een verdwaalde lok achter mijn oor duw. Er staat een onaangename wind op het strand, en ik voel me moe.
‘Ik denk dat Claire naar haar bedje verlangt.’ Glimlach ik richting Quil, die een half slapende Claire vasthoud. ‘En jij, Leah, mag Seth gaan uitleggen dat we familie uitbreiding krijgen. Hij verdient het om het van jou te horen.’ Ik ga voorzichtig overeind staan en kijk omhoog naar Leah's gezicht. Ze torent - evenals de jongens - hoog boven me uit. ‘Ik waardeer je vriendelijkheid.’ Knik ik haar langzaam toe, waarna ik met langzame passen richting Embry loop, en mijn hoofd vervolgens tegen zijn borst leg. ‘Oh, en als jullie óóit geweldig intieme gedachten over me delen, weet ik je te vinden, Leah.’ Waarschuw ik haar quasi-dreigend, gezien zij degene is die ruimtelijk heeft kunnen meegenieten. Ik knipoog haar kort toe, waarna ik mijn armen om Embry sla en mijn ogen sluit. Het is een lange, bizarre dag geweest. En ik heb honger.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Automatisch sla ik mijn armen rond Jezebel, nadat ze haar hoofd slaperig tegen mijn borst aan heeft gelegd en Leah had geplaad met het feit dat ze mijn gedachten had kunnen lezen. Het warme gevoel wat zich door mijn lichaam verspreid bij haar aanraking treft me iedere keer weer opnieuw, laat me iedere keer weer naar verlangen. Onwillekeurig trek ik haar iets dichter tegen mijn borst, zodat het gevoel warmer en intenser wordt.
'Ik zal je naar huis brengen, dan kun je even slapen,' zeg ik met een shorre stem die ik probeer te corrigeren met het schrapen van mijn keel. 'Bedankt Leah,' zeg ik gemeend, 'jij ook Quil, en natuurlijk jij ook Claire.' Een reactie van Claire komt er niet meer, ze ligt vredig in Quil's armen te slapen, die ondertussen is opgestaan en met een hoofdknikje duidelijk maakt dat hij Claire naar bed zal gaan brengen. Glimlachend kijk ik hem na, bedenkend dat ik over een tijdje ook zo met een klein hummeltje in mijn armen door het reservaat loop. Een knikkebollende Jezebel tegen mijn borst aan brengt me weer terug bij het hier en nu, binnen een aantal fracties van een seconde heb ik haar opgetild in mijn armen, knik Leah nog een keer toe en loop dan naar huis.
Mijn moeder moet boven nog steeds in bed liggen, ze is in ieder geval niet meer te zien in de woonkamer of de keuken. Op mijn eigen slaapkamer zet ik Jezebel op haar eigen voeten en begin haar langzaam en geconcentreerd uit te kleden, totdat ze alleen nog maar haar ondergoed en een hempje draagt. Zelf trek ik ook mijn joggingsbroek en t-shirt uit en til haar het bed in, waarna ik zelf naast haar kruip. 'Nu lekker slapen jij,' zeg ik - met nog steeds een schorre stem door het intense gevoel binnen in me.

•

Leah Clearwater

Ik gaf een knikje naar Embry, waarna ik naar huis liep. Daar lag Sue al in bed en Seth was niet thuis. Gapend trok ik de koelkast open en pakte er de overgebleven nasi uit. Hongerig deed ik het in een bakje, zette het in de magnetron en drukte 30 sec in. Daarna trok ik het deurtje open, pakte een vork en ging als een normale tiener op de bank zitten en zette de tv aan. Er was een horrorfilm op, en ik lachte omdat het best grappig was dat allerlei mensen werden verbrand en dan opgegeten werden. Ondertussen was ik gaan liggen, en sloeg mijn benen over elkaar, terwijl ik at. Vanmiddag was best wel leuk geworden. Jezebel was erg aardig, en ik wist dat ze me zou begrijpen. Alhoewel als er een vampier in de buurt kwam, zou het vast over zijn.

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 22:19 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jezebel Odys Fray
Ik sta gewillig toe hoe Embry me begint te ontdoen van mijn kleding, en me vervolgens naast zich in bed trekt. ‘Je bent opgewonden.’ Costateer ik plagerig, met een onschuldig grijnsje in mijn stem. Ik strijk geduldig enkele plukjes voor zijn ogen vandaan, waarna ik een zacht kusje tegen zijn neus druk. Alles aan Embry is warm. Zijn lichaam, zijn lippen. Mijn vingers glijden zachtjes langs zijn slapen. Het is gek om te beseffen dat er straks een klein, perfect hummeltje tussen ons in zal liggen. Ik weet namelijk zeker dat ik nooit genoeg zal krijgen van mijn eigen zoontje. Ik ben er nog steeds zeker van dat het een jongetje zal worden met perfecte krulletjes. Leah was in ieder geval.. Positief. Ik wist niet dat het mogelijk was, maar ze bevalt me eigenlijk wel. Ze doet me herinneren aan wie ik ooit was. Quil leek ook zo blij. Hij wacht vast op het moment waarop Claire hem vertelt dat ze zwanger is en tegen die tijd zal ík degene zijn die hen vol loof toejuicht. Het is een teken van liefde, een begin. Het is iets goeds.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
'Je bent opgewonden,' constateert Jezebel direct als we eenmaal in bed liggen. Met een zachte kreun rol ik mezelf op mijn rug en staar naar het plafond. 'Helemaal niet,' zeg ik - weinig overtuigend, 'jij bent moe, ga maar lekker slapen,' pers ik er dan moeizaam uit. Snel knijp ik mijn ogen stijf dicht en concentreer me weer op het kleine wondertje dat in Jezebels buik aan het groeien is, hoe het dadelijk op de wereld zal zijn en hoeveel ik ervan zal houden, met mijn hele hart, gesteund door alle mensen uit het reservaat, de roedelleden, mijn moeder en de allerbelangrijkste; Jezebel.
Jezebel. Nadat haar naam weer was teruggekomen in mijn gedachten voel ik mezelf weer warmer worden, het intense gevoel in mijn lichaam groeien. Met een kleine grom klem ik mijn kaken op elkaar en klem mijn handen even als vuisten in elkaar. Denk aan iets anders, laat ik door mijn gedachten gaan, maar het kwaad is al geschied. Vliegensvlug draai ik mezelf op mijn buik, waardoor het hele bed op en neer stuitert, en druk mijn gezicht in het kussen. 'Let niet op mij, ga maar lekker slapen,' brom ik zacht.

•

Jezebel Odys Fray
‘Ik heb een baby met je gemaakt, liefje. Ik weet heus wel wat je aan het doen bent.’ Plaag ik hem liefkozend terwijl ik zijn voorbeeld volg en vervolgens zachte kusjes tegen zijn slaap begin te drukken. Naar zijn kaaklijn en keel waar ik het niet kan laten om even naar zijn versnelde hartslag te luisteren. ‘Em, zo gemakklijk kom je echt niet van me af.’ Grinnik ik teder terwijl mijn handen zachtjes over zijn rug glijden. Vervolgens draai ik hem zonder morren op zijn rug - vampierkracht is zo nu en dan een zegening - waarna ik hem hoofdschuddend in de ogen kijk. ‘Embry Call.’ Spreek ik hem grinnikend toe, waarna ik op zijn buik ga liggen en vervolgens zachtjes door zijn lokken woel. Het is inderdaad wat korter, waardoor het bij zijn slapen gaat krullen. Het geeft hem iets onschuldigs.
‘Het is niet zo dat ik nu een heilige non ben, of zo, hoor. Dus go ahead. Fuck me already.’ Grijns ik hem onschuldig toe terwijl ik voorover buig om hem plagerig te kussen tegen zijn mondhoeken. Zijn lippen vermijd ik expres. Ik mag hem wel een beetje plagen om het feit dat hij zo stom deed over dit alles.
Ik ben niet achterlijk, zou hem noch verdelen. Embry is van mij en hij zou me op z'n minst aan kunnen kijken als hij me wilde hebben. Ach, misschien was ik ook wel wat veeleisend. Who cares.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Nadat Jezebel me plagend heeft duidelijk gemaakt dat ik alles met haar mag doen wat ik in gedachten heb knijp ik opnieuw mijn ogen dicht en probeer mijn gedachten naar iets anders te verzetten. 'Maar, Jez,' probeer ik zachtjes met een schorre stem duidelijk te maken, 'de baby...' Voorzichtig open ik mijn ogen en probeer haar reactie te peilen. Ik had werkelijk waar geen flauw idee of het wel een goed idee was om nu bovenop haar te rollen en mijn gang te gaan, terwijl dat kleine hummeltje in haar buik zat en aan het groeien was. Ik wilde geen invloed hebben op het groeiproces en kon alleen maar hopen dat het baby'tje gezond ter wereld zou komen, daar wilde ik geen veradering in brengen door mijn behoeften perse bevredigd te hebben.
'Ik wil het wel... Geloof me, ik wíl het...' als bevestiging druk ik mijn heupen even omhoog, waardoor ze mijn erectie tegen haar been moet voelen drukken, en laat ze dan weer zakken, 'ik weet alleen niet of het wel zo'n goed idee is...'

•

Jezebel Odys Fray
Ik schud mijn hoofd terwijl ik mijn wijsvinger tegen zijn lippen druk. ‘Kom op, Em: ik ben voor zover ik weet niet van flut botten gemaakt dus ik denk dat de baby ook niets zal mankeren. Alsjeblieft. We kunnen jongen zijn én goede ouders worden.’ Ik strijk een moment liefdevol over zijn gezicht, waarna ik een zachte kus tegen zijn lippen druk. Hoewel ik zwanger ben, wil ik echt niet gehandicapt worden gezien. Ik voel me prima. Arme Embry. Hij moest eens weten wat ik heb doorstaan voor hem. Bergvallen, vampiers, een paar dodelijke aanvallen. Ach, dit zou een eitje worden. ‘Luister. Als je nu niet ophoud met piekeren, laat ik je een week met Leah achter.’ Ik tik streng tegen zijn neus, waarna ik mijn gewicht verplaats en plagend tegen zijn erectie ga leunen. Het is gewoon zo grappig om hem te plagen. Ik druk mijn lippen opnieuw zachtjes tegen die van Embry en laat mijn tong de zijne vinden. Het is zo.. Vanzelfsprekend. En ik weet dat het altijd zo zal blijven. Perfect. Voor mij in ieder geval.

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 22:48 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.