Quileute RPG || Twilight || O5 - Speeltopics

|| Regels
# Niemand doden zonder toestemming
# Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s
# Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films
# Vier rollen per account
# Maximaal vijf verzonnen rollen
# Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee, Quil en Claire, Sam en Emily, Jared en Kim, Paul en Rachel, Embry en Jezebel, Collin en Brady.
# Jezelf opgeven voor een rol kan op dit topic.

|| Rollen
# Black Roedel
Jacob Black
Leah Clearwater - MadeByHades
Embry Call - Shooter
Seth Clearwater - Alfa
Quil Ateara – Shooter

# Uley Roedel
Sam Uley - PercyWood
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller - PercyWood
Collin Littlesea - PercyWood

# Mensen
Emily Young - Overexposed
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young
Renesmee Cullen - Overexposed

# Vampiers
Carlisle Cullen - PercyWood
Edward Cullen - Shooter
Bella Cullen - Overexposed

# Onbekende personen
Brynn Maddy Danec - Halfvampier - MadeByHades
Charlie Mila Evergreen – Mens - Tsubaki
Florence Ruth Campbell - Vampier - Overexposed
Jezebel Odys Fray - Halvampier - Leave
Eva Aiden Brooks - Mens - VolturiBoss

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 13:01 ]

•

Renesmee Carlie Cullen

Glimlachend gris ik de bovenste dvd van de tafel af en stop hem in de dvdspeler. Papa en mama hadden niet een, maar wel twée dvd's van hun trouwdag. Stiekem had ik deze video al wel eerder willen bekijken, maar ik kon hem nooit vinden. Zodra de film zich klaar maakte om te gaan beginnen draaide ik me om, papa had zijn arm om mama heen geslagen en ze gaven elkaar een kus. Ik kon het niet laten om met mijn ogen te rollen. "Niet waar ik bij ben, danku." zeg ik grinnekend waarna ik op de bank plof. Een paar zinnen kwamen in beeld, met sierlijke letters. Ik nam aan dat dit hun uitnodiging geweest moest zijn. De film begon met Alice die trots de laatste dingen in de tuin klaar zet, het zag er echt prachtig uit. Een reeks korte stukjes komen daarna. Ik wist dat het een traditie was dat de man de vrouw niet zag totdat ze naar het altaar liep, dus ik stelde me voor dat papa er ook niet bij was toen ze mama helemaal opmaakte. Voor de voorbereidingen had ik niet heel veel aandacht. Ik begon pas echt op te letten toen de ceremonie begon. Het lied wat speelde had ik al wel eens eerder thuis gehoord. Zachtjes grinnik ik om het moeilijke gezicht van opa Charlie als hij mama's hand weggeeft. "Awh," is het enige wat ik kon uitbrengen.

{ Maakt er iemand btw hier covers? Zo ja, welk programma of site gebruiken jullie dan? (: }

[ bericht aangepast op 14 okt 2012 - 21:03 ]

But calm, white calm, was born into a swan.

Embry Call
Als verdoofd kijk ik toe hoe Jezebel aangeeft dat ik zeker van mezelf wil zijn om met haar verder te gaan, dat ik met een vreemde blik naar de foto had gekeken en dat ze wat anders in gedachten had. Op het moment dat ze via het raam naar buiten staat te kijken komen mijn gedachten en gevoelens weer bij me los, besef ik waar ik in godsnaam mee bezig ben, alles komt met een grote klap weer precies op hetzelfe plekje terug te liggen. Met een ruk schiet ik overeind en been met grote passen naar het raam waar Jezebel staat - de afstand is uiteindelijk in drie passen overbrugd en met een ruk aan haar schouder zorg ik ervoor dat Jezebel omdraait en me recht in mijn ogen aanstaart. Mijn handen omsluiten de hare, koud en warm vermengen zich met elkaar wat uiteindelijk een fijne temperatuur uitgeeft, iets wat ons verband bevestigd, ons karakteriseert.
'Ik weet niet. Wie dat is,' zeg ik nogmaal, duidelijk en hard. 'Ik wil met jóu verder en met niemand anders. Ik wil met jou samen oud worden. Ik wil genieten van het leven met jou aan mijn zijde. Ik hóu van jou, Jezebel Fray,' fluister ik er zacht en teder achteraan.

|| Thaaaaanks honey. Goodie nightie allemaal! XX ||

•

|| Ik post hierna nog een stukje, heb de afgelopen dagen echt een giga terugval gehad met mijn pfeiffer en ben net een wandelend lijk. Beetje moeilijk aangezien ik ook naar school moet, tentamens moet voorbereiden, moet werken & naar Ruud ben geweest, maar ik heb het overleefd! Dus ik ga vanavond vroeg slapen! Alvast sorry daarvoor, maar hierna komt dus nog één stukje! XX ||

But calm, white calm, was born into a swan.

Jezebel Odys Fray
Er komt een weke glimlach rond mijn lippen te staan wanneer hij me een preek geeft over zijn liefde. ‘Samen oud worden.’ Herhaal ik hem plagend. ‘Jij, lieverd, jij zult op een dag oud worden.’ Ik ga op mijn tenen staan en druk een kus tegen zijn wang. ‘Ik kan het niet. Mijn vampierkant is agressief. Ik zal hooguit zeventien kunnen aantonen met enkele details maar..’ Mijn stem sterft weg waarna ik hem een glimlach schenk. ‘Voor nu ben jij ook jong. Mijn lieve puppy.’ Ik sla mijn armen om zijn nek en glimlach vervolgens voorzichtig. Ik voel een brok in mijn keel, om wat Ithuriël me heeft verteld voor hij de stad verliet.
Mijn vingers sluiten zich vervolgens zacht om die van Embry. ‘Laten we naar Quil en Claire gaan. Ik wil Claire laten zien wat een fietsenrek hij had.’ Grinnik ik plagend, waarna ik mijn hoofd tegen zijn borst leg en vervolgens een zachte zucht slaak. ‘Tiffany slaapt. Ze heeft het vast erg druk.’ Constateer ik zachtjes. Ze leek zo anders toen ze nog met een kleine Embry rondliep. Ze zat volgens mij een beetje vast. Arme Tiffany. Ze zou liefde opnieuw moeten vinden. Mijn vingers gleden zachtjes door zijn geknipte lokken, waarna ik hem aan zijn hand mee naar buiten nam. Er knaagde iets aan me.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Edward Cullen
Met een grote glimlach op mijn gezicht kijk ik gefascineerd toe hoe Renesmee naar het telivisiescherm staart alsof haar leven er vanaf hangt. Mijn arm ligt nog steeds rond Bella's schouder, wiens blik ook op de televisie is gericht. Ook al kan ik de film tot in detail afspelen in mijn hoofd, kan ik alle geuren en kleuren oproepen, ik kan er niets aan doen dat mijn blik naar het televisiescherm wordt gezogen als Bella in haar jurk tevoorschijn komt. Voorzichtig geef ik een zacht kneepje in haar schouder en voel mijn glimlach - ik wist niet eens dat het mogelijk was - nog groter worden.
'Ahw,' verzucht Renesmee zacht, op het moment dat Charlie Bella's hand aan mij moet geven en afstand moet doen van zijn dochter. Grinnikend schud ik mijn hoofd, chief Swan, ook al was hij soms een van de meest nonchalante vaders ooit, hij zal altijd van Bella blijven houden, hij zal altijd om Bella bezorgd blijven, wat er ook zou gaan gebeuren.

Embry Call
Glimlachend stap ik met Jezebel het zonlicht in, dat het reservaat verlicht en in de zee wordt weerspiegeld. Mijn totale hoofdpijn was verdwenen, wat ik toewees aan Jezebel waardoor ik haar een zacht kneepje in haar hand gaf. Op het moment dat ik mijn blik opzij wierp schrok ik een klein beetje, het leek alsof ze ergens mee in haar maag zat, dat er iets was wat ze niet los kon laten. 'Jez?' vroeg ik aarzelend, terwijl ik even stopte en mijn lichaam naar haar toedraaide. 'Jez, je gelooft me toch wel hè? Wat ik daarbinnen zei? Ik wil alleen verder met jou, en met niemand anders,' fluister ik opnieuw, waarna ik met mijn lippen zacht haar voorhoofd kus. 'Je ziet eruit alsof je alle problemen van de wereld op je schouders draagt, ontspan toch eens, gekkie,' grinnik ik daarna.
Met een grote zwaai heb ik er binnen twee seconden voor gezorgd dat Jezebel op mijn rug ligt. Zo lopen we samen naar het huisje van Emily en Sam, waar Claire en Quil samen op de veranda zitten, met een heleboel stenen rond hen heen. 'Ik vind de blauwe mooi, Claire,' hoor ik Quil zeggen alsof zijn leven er vanaf hangt. 'Qweel neehee! Cwaire gwoen mooi!'
Grinnikend laat ik Jezebel van mijn rug afglijden en steek groetend mijn hand op terwijl ik mijn andere hand op Jezebels onderrug leg. 'Goedemiddag prinsesje en ... prins,' zeg ik er uiteindelijk grijnzend achterna.

•

[Dan meet Leah Eva wel]

Leah Clearwater

Ik werd wakker en grinnikte nog even, daarna liep ik maar naar het huisje van Brynn. Ik was opgelucht dat Embry d'r niet meer herinnerde, weer een meisje minder. Ineens zag ik een meisje van zo'n 15 of 16 staan. Toen ik goed keek, leek ze 12. Meteen stapte ik erop af. 'Dat meen je niet, weer iemand die hier komt wonen' gromde ik. 'Wie ben je en wat moet je hier?' vroeg ik fel. Ze leek me heel aardig, maar dat boeide niks. Haar haren waren bruin met een lichtelijk blonde pluk.

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 13:30 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Eva Aiden Brooks

Ineens kwam er een vrouw van 19 of 20 op me afgestapt. 'Ik ben Eva Aiden Brooks, en ik kom hier wonen' zei ik met een glimlach. 'En jij bent vast iemand die ingeprent is met een weerwolf! Ik zie gewoon dat je iets van ze weet. Mijn broer is er ook een, ik praat teveel, maar hoe heet jij?' vroeg ik met een grijns. Ik zette de vrouw goed in mijn geheugen, en keek daarna nieuwsgierig. 'Zijn hier ook vampiers? En halfvampiers? Oh, zijn hier ook weerwolven? Breng me naar ze toe!' zei ik met grote, blije ogen.

"This may hurt just a little."

Leah Clearwater

Mijn mond zakte open. Met tegenzin tilde ik het meisje op, liep naar het huisje van Emily en Sam, zette haar neer voor Quil, Embry, Claire en Jezebel. 'Hier, leef je uit. En ik ben Leah' gromde ik. Ik had het meisje hier gebracht omdat ik wist dat ze anders ging zeuren. 'Jongens, dit is Eva. Eva, dit zijn Quil, Embry, Jezebel en Claire. Eva weet ervan en ik heb hier geen zin in' Ik rolde met mijn ogen en liep naar binnen. Daar pakte ik snel vijf muffins en liep weer terug. Ik ging tegenover de veranda tegen een boom aanzitten en at de muffins op. 'Iemand nog Seth gezien?' vroeg ik mompelend. Binnen had ik niet bepaald opgelet, dus Seth kon daar zitten.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jezebel Odys Fray
Ik schonk hem een glimlach en kneep zacht in zijn hand toen hij me neerzette voor Claire en Quil.
‘Jeews!’ Claire klemde haar armpjes rond mijn benen waarna ik haar met een glimlachje in mijn armen tilde. ‘Clairy, toch. Wat doe je arme Quil toch aan?’ Claire giechelde kinderlijk terwijl ik haar op haar benen zette. Net toen ik Embry zachtjes met me mee wilde trekken, sprong Leah tussen ons in.
‘Jongens, dit is Eva. Eva, dit zijn Quil, Embry, Jezebel en Claire. Eva weet ervan en ik heb hier geen zin in.’ Ik perste mijn mond tot een streep en schudde mijn hoofd. Ervan weten? Als de Volturi hier achter kwamen.. En dat meisje kwam hier doodleuk.. Ik klapte mijn kaken op elkaar en schudde mijn hoofd waarna ik Embry losliet en weg liep. Claire liep eerst met me mee, maar bleek zich te bedenken en draaide zich schuldig weer naar Quil. Mijn vingers gloeiden. Hoe kon ik het Embry ooit vertellen met al die problemen tussendoor? Voor nu konden we gezellig een ratelend kind bezighouden dat enorm graag vampiers wilde zien. Geweldig, echt.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Eva Aiden Brooks

Ik rende achter het ene meisje aan. 'Jezebel, toch? Geen zorgen, ik vertel niks door. Mijn broer is een weerwolf en ik kan zien dat jij een halfvampier bent. Echt waar, ik zorg ervoor dat niemand het weet. Alstjeblieft, vergeef me' smeekte ik. Ik wilde niet slecht overkomen bij mensen. 'Ik zweer het! Alstjeblieft! En jullie kunnen me toch niks laten vergeten, want ik heb een fotografisch geheugen' Dat laatste mompelde ik. 'Ik ga weer terug, Please' mompelde ik en ik rende terug, en keek naar de jongens die Embry en Quil heetten.

"This may hurt just a little."

Embry Call
Verward keek ik toe hoe Jezebel een eindje weg begon te lopen van het groepje mensen, nadat Leah had verteld dat het meisje - genaamd Eva - van weerwolven en vampiers afwist. Ik wist dat het niet normaal was dat een mens van dat soorten dingen af wist, maar zo erg kon het toch niet zijn? Voordat ik naar Jezebel wilde lopen om haar te vragen wat er aan de hand was klemden Claire's armpje zich rond mijn benen en ging mijn beurt voorbij aan het meisje Eva, dat inmiddels al bij Jezebel stond en van alles stond te vertellen zonder ook maar een keer Jezebel aan het woord te laten. De blik van het meisje ging toen naar Quil en mij, waardoor ik even beduusd terug stond te kijken en daarna mijn hoofd schudde. Snel richtte ik mijn aandacht op Claire, die nog steeds mijn benen in bedwang hield. 'Zeg Clairetje, zou ik mijn benen terug mogen? Ga Quil maar eens flink pesten,' zei ik met een grote glimlach op mijn gezicht. Claire klapte even kort in haar handjes en sprong toen op Quil, die haar met pretlichtjes in zijn ogen opving.
Grinnikend liep ik op Jezebel en het meisje af en stap beleefd mijn hand uit. 'Mijn naam is dus Embry, welkom in het reservaat,' zei ik met een grote glimlach op mijn gezicht.

•

Jezebel Odys Fray
‘Het is Jézebel. En nee, het is niet oké dat je dat weet. Wees een normaal mens en blijf bij me uit de buurt.’ Mijn handpalmen slaan letterlijk vuur uit wanneer ik het meisje bij haar keel grijp. Ik voel de huid eronder verhitten. ‘Blijf. bij. me. uit. de. buurt.’ Sis ik haar woord voor woord toe, waarna ik haar los laat en me met een onmenselijk tempo naar de bossen begin te begeven. Een mens dat claimt alles te weten, er bij te horen. Misselijkmakend. Ik ben dood als de Volturi dat hoort. Meer dan dood. Ik kon het Embry niet zeggen, en dat kan ik voorlopig niet. Ik hoop dat die Eva goed kan luisteren. Want als ze één misstap maakt, zal ik haar met mijn blote handen vermoorden. Ik snap niet dat Embry hier blij om kan zijn. Hij zou hetzelfde hebben gedaan als hij wist wat ik nu weet.
Mijn vingers omvatten de zachte ronding van een tak langzaam, waarna ik mezelf omhoog hees. Mijn keel brandde. Het zou zo gemakkelijk zijn om het meisje open te scheuren en daarmee alle bijdehante kennis te wissen van deze aarde. Hoofdschuddend trek ik mijn benen op.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Compleet verstijfd blijf ik op mijn plek staan, mijn hand nog steeds in uitgestoken positie in de lucht, terwijl ik toekijk hoe Jezebel het meisje bij haar keel grijpt en vervolgens op vampiertempo de bossen in snelt. Het korte, kleine gilletje van Claire brengt me weer terug in de werkelijkheid, waardoor ik het geschrokken gezicht van Eva zie. 'Quil, Leah, zorg voor d'r!' roep ik snel, waarna ik langs Eva af sprint en achter Jezebel de bossen in verdwijn. 'Jez? Jez!' roep ik na een tijdje gerend te hebben, waarbij ik veel moeite moest doen om alle bomen en laaghangende takken te ontwijken. Mijn focus lag nu eenmaal bij Jezebel vinden, daar kon het goed uitkijken niet bijkomen. Vroeg of laat moest het gebeuren, vanaf het ene op het andere moment lig ik languit gestrekt op de bosgrond en begin ik te trillen van woede. Voordat ik mezelf overeind kan helpen voel ik mezelf uit mijn kleren scheuren en veranderen in mijn oude vertrouwde wolvenvorm. Met een korte grom schiet ik verder het bos in, de geur van Jezebel - die nu onmiskenbaar in mijn neus brandt - volgend.
Na een aantal minuten kom ik slippend tot stilstand onder een grote boom en hef mijn kop omhoog. Jezebel zat - met opgetrokken benen - op een van de takken en staarde vooruit. Een misvormde kef, die er grotendeels uitkwam als een grom, moest haar aandacht trekken.

Quil Ateara
Vliegensvlug druk ik Claire's gezicht tegen mijn borst en houdt mijn handen over haar oren zodat ze niet zou hoeven zien en horen wat Jezebel met Eva deed. Het korte, hoge gilletje wat ze in mijn t-shirt slaakte gaf aan dat het echter al te laat was en sussend trok ik haar snel in mijn armen. 'Stil maar Claire, er gebeurd niks, Jezebel en Embry zijn even weg, oké?' zeg ik met een bibberende stem. Ik wist dat Jezebel niet van plan was om Claire iets aan te doen, maar zojuist was ze ook van het ene op het andere moment van emoties veranderd, ik zou er later met haar over moeten praten.
Snel stond ik - met Claire in mijn armen - op en begon op Eva af te lopen die met een geschrokken gezicht achter Jezebel en Embry aankeek. 'He, gaat het een beetje? Halfvampiers zijn nogal opvliegend hè?' probeer ik haar een beetje te sussen, 'maar ze heeft wel gelijk weet je, het is niet normaal dat gewone mensen er vanaf weten, ook al is je familie er een...'

•

Jezebel Odys Fray
Ik kijk kort omlaag, naar Embry's donkerbruine irissen en schud mijn hoofd. ‘Je hoeft me niet te vertellen dat ik op een monster leek, Em. Het is gewoon zó egoïstisch dat mensen als zij altijd maar opnieuw claimen een deel van ons te zijn. Dat is ze niet, dat zal ze ook nooit worden. En als de Volturi hier achter komt, ben ik dood.’ Mijn stem trilt. Niet van woede, maar van verdriet. Claire was bang voor me, Quil ongetwijfeld boos op me en daarmee had ik bewezen dat halfvampiers inderdaad woede problemen kenden. ‘Normaal zou ik er niet mee hebben gezeten, Em. Mijn leven kan me gestolen worden.’ Ik laat me uit de boom vallen en strijk vervolgens gedachteloos langs zijn grijze vacht. ‘Ik weet dat ik anders ben, gevoeliger, misschien. Maar ik durfde het je niet te zeggen.’ Er ontstaat een brok in mijn keel terwijl ik Embry's kop iets naar beneden trek zodat ik hem kan aankijken. ‘Ik dacht niet dat het mogelijk was.. Om.. Om..’ Ik schud mijn hoofd langzaam waarna ik op mijn onderlip bijt. ‘Ik wist het niet.. Echt niet.. En..’ Ik pluk fronsend aan zijn vacht terwijl ik mijn kaken op elkaar klem. Mijn vingers trillen lichtjes wanneer ik zijn ogen langzaam op zoek. ‘Ik ben zwanger, Embry.’ De woorden branden op mijn lippen wanneer ik hem onzeker probeer te pijlen. Zal hij flauwvallen? Naar me schreeuwen? Naar me uithalen omdat.. Ik zet enkele passen naar achter en bekijk vervolgens het gras. Het is kouder dan zou moeten. Misschien komt het door de sfeer, of mijn lage bloedspiegel.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Blij kijk ik toe hoe Jezebel uit de boom komt en gedachteloos door mijn vacht begint te aaien met haar zachte handen. Ze had me even doen schrikken toen ze over de Volturi was begonnen, maar het was in me opgekomen dat alle vampiers en halfvampiers waarschijnlijk van deze monsters afwisten en dat het niet vreemd was dat ze daarover begon. Als we Eva in bedwang konden houden en konden duidelijk maken dat het niet de bedoeling was dat iedereen ervan afwist zou alles goed komen, daar was ik zeker van. Op het moment dat ik Jezebel voorzichtig over haar wang wilde likken en mijn kop tegen haar schouder wilde aandrukken versteende ik, 'ik ben zwanger, Embry,' de vier simpele woorden gleden als vanzelf over haar lippen waarna ze achteruit stapt en naar het gras kijkt. Doodsstil blijf ik staan, laat mijn gedachten de vrije loop, ga alle mogelijkheden na, ga alle gebeurtenissen na, maar kom uiteindelijk op niets uit.
Ze is zwanger. Je wordt vader. Het is niet erg. Je moet het Tiffany vertellen. Je moet het verzorgen. Ze is zwanger.
Een korte piep kwam uit mijn borst naar voren terwijl ik mijn oren wild heen en weer liet bewegen uit machteloosheid. Van de ene kant werd ik overspoeld door vrede, van de andere kant werd ik overspoeld door twijfel. Konden we het wel aan? Waren we zelf niet nog kinderen? Was dit de goede weg?
Wild schudde ik mijn kop een aantal keren heen en weer om mijn gedachten vrij te maken, wat uiteindelijk eindigde in een grote flits waarin alles duidelijk werd. Binnen drie seconden veranderde ik van mijn wolvenvorm naar mijn mensenvorm en trok in een soepele beweging een joggingbroek langs mijn benen omhoog - die ik tijdens mijn tocht in het bos aan een van mijn poten had gebonden. Binnen vier stappen stond ik voor Jezebel, mijn ogen woeste draaikolken van emoties, waarna ik mijn rechterhand teder - alsof het breekbaar was - op haar buik neerleg. Onwillekeurig en ongecontroleerd verschijnt mijn ouderwetse grijns op mijn gezicht, 'het lijkt erop dat we 'n kleine krijgen,' fluister ik dan.

•