Quileute RPG || Twilight || O5 - Speeltopics

|| Regels
# Niemand doden zonder toestemming
# Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s
# Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films
# Vier rollen per account
# Maximaal vijf verzonnen rollen
# Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee, Quil en Claire, Sam en Emily, Jared en Kim, Paul en Rachel, Embry en Jezebel, Collin en Brady.
# Jezelf opgeven voor een rol kan op dit topic.

|| Rollen
# Black Roedel
Jacob Black
Leah Clearwater - MadeByHades
Embry Call - Shooter
Seth Clearwater - Alfa
Quil Ateara – Shooter

# Uley Roedel
Sam Uley - PercyWood
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller - PercyWood
Collin Littlesea - PercyWood

# Mensen
Emily Young - Overexposed
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young
Renesmee Cullen - Overexposed

# Vampiers
Carlisle Cullen - PercyWood
Edward Cullen - Shooter
Bella Cullen - Overexposed

# Onbekende personen
Brynn Maddy Danec - Halfvampier - MadeByHades
Charlie Mila Evergreen – Mens - Tsubaki
Florence Ruth Campbell - Vampier - Overexposed
Jezebel Odys Fray - Halvampier - Leave
Eva Aiden Brooks - Mens - VolturiBoss

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 13:01 ]

•

Mag ik misschien een mens aanmaken die gewoon nieuw in La Push is? Niks bijzonders ofzo.

"This may hurt just a little."

VolturiBoss schreef:
Mag ik misschien een mens aanmaken die gewoon nieuw in La Push is? Niks bijzonders ofzo.

•

|| Maakt niet uit, heel veel succes voor je werk en veel plezier bij Ruud dan maar hea (: Mijn reactie staat een pagina terug, maar ik ben waarschijnlijk de hele dag ook niet online. ||

But calm, white calm, was born into a swan.

[Dat is nou een voordeel aan blijven zitten in de derde, je hebt vakantie]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Ik heb mijn best gedaan, hopelijk is ze een leuk personage]

Eva Aiden Brooks

'Daar zijn we dan! La Push!' zei ik blij tegen mijn moeder en terwijl we liepen, draaide ik een rondje. 'Ja, heel mooi. Kun je me helpen met dragen?' grinnikte ze. Mijn moeder was 32, nog heel jong, en ze had mij op haar 20e gekregen. Mijn vader kende ze niet, om ze ging uit en dan weten we allemaal wat er gebeurd. 'Oke, oke!' glimlachte ik en ik pakte een paar koffers van haar over. We liepen langs huisjes, waar sommige mensen voor zaten. 'Geweldig, toch? Tussen de weerwolven! Net zoals Dan! Echt alle jongens hier zijn een weerwolf'' giechelde ik en ik wist dat iedereen me kon horen. We liepen naar het kleine huisje wat laatst was leeggehaald, omdat er een meisje vertrok. Ze ging op wereldreis. Pf, dat zou ik ook wel willen. Mijn moeder stak de sleutel in het slot en maakte het open. 'Gaaf' zei ik met grote ogen. Heel klein. Maar wel heel mooi. 'Oke, eerst schilderen en daarna alles klaarzetten' lachte mijn moeder. M'n moeder was een vrolijke vrouw die voor alles openstond, maar toch een echte moeder was. Ze was super. We deden allebei oude kleren aan, pakte de verf en begonnen te schilderen. Nee, niet een kleur maar echt alle kleuren. We maakte mooie versieringen zoals kleine tekeningen, en dat soort dingen. Zo werd het heel vrolijk en echt heel kleurrijk. We waren een schilderfamilie. Mijn moeder was een schilder en kon het heel precies, ik daarintegen een beetje slordiger maar alsnog best mooi. 'Mag ik naar buiten, kijken wie hier allemaal woont?' vroeg ik. 'Tuurlijk, schat. Ik maak het wel af. Of wil jij dalijk nog de keukenmuur doen?' vroeg ze. 'Ja, graag! Bedankt mam. Tot dalijk!' glimlachte ik en ik rende naar buiten.

[ bericht aangepast op 13 okt 2012 - 9:04 ]

"This may hurt just a little."

|| Ik was gister uit, en vandaag bij een vriendin dus ik ga nu snel schrijven, hihi. ||

Jezebel Odys Fray
Wanneer ik mijn ogen langzaam open merk ik de tikkende regen op. Ik probeer me zo zacht mogelijk uit Embry's greep te bevrijden en zoek vervolgens wat kledingstukken op die ik voor mijn naakte lichaam trek. Wanneer ik me heb opgefrist in de badkamer, besef ik dat Tiffany het huis al heeft verlaten. Misschien voor haar werk, of boodschappen. Met bedachtzame passen maak ik een rondje door het huis. Het gele behang in de woonkamer wordt grotendeels bedekt door fotolijstjes. Geboeid pak ik één van de portretjes in mijn handen, waarna ik de lachende jongens in de foto bekijk. De jongen die vooraan staat herken ik duidelijk als Embry. Zijn donkerbruine krulletjes neigen zwart, terwijl een groot fietsenrek zichbaar is in een bulderende lach. Zijn roodbruine huid is iets lichter en de spieren eronder bollen nog niet indrukwekkend. Hij zal een jaar of elf zijn, bedenk ik zo. De jongen ernaast doet me denken aan een verjongde versie van Quil. Ook hij lijkt hierop een dagelijks kind met een slungelig lichaam en een kwajongenslach. Met zorgvuldigheid hang ik het lijstje terug, waarna ik me op de bank settel. Mijn gedachten zijn bij Claire, het meisje dat nog geen enkel benul heeft van de monsters om zich heen. Ze zal nooit een keuze hebben in de liefde, zelfs niet als ze dat zou willen. Een punt dat ik persoonlijk erg betwijfel. Claire zal altijd veilig zijn bij Quil. Maar Quil zelf zal zoveel geduld moeten leveren dat ik hoop dat hij dat later allemaal terugkrijgt. Er rolt een zucht over mijn lippen terwijl ik me op de tv richt. Eén of andere kleffe soap waarin de verhaallijn een grote brei van verhoudingen blijkt. Blegh.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Met het gevoel alsof mijn hoofd ieder moment uit elkaar kan knallen open ik in een ruk mijn ogen, hap even naar adem en laat mijn handen over de lege plaats in het bed langs mij glijden. 'Jez?' vraag ik zacht, terwijl ik mijn blik kort door mijn slaapkamer laat glijden om haar te zoeken en weer bij me in bed te trekken om te zorgen dat de hoofdpijn zal afnemen. Bij het opmerken dat haar kleren uit de kamer zijn verdwenen en het zachte geluid van een soapserie uit de televisie van beneden constateer ik dat Jezebel is wakker geworden en naar beneden is gegaan om televisie te kunnen kijken zonder mij te wekken. Met stijf dichtgeknepen ogen kom ik langzaam overeind en wurm mezelf in een zwarte boxershort, waarna ik een spijkerbroek aantrek en - terwijl ik halfjes de trap af dender - een shirt over mijn hoofd probeer te trekken zonder de hoofdpijn erger te maken.
Eenmaal in de woonkamer glimlach ik voorzichtig als ik Jezebel op de bank zie zitten en kijk even naar de televisie - waar een sappige soapserie aan de gang is. 'Lekker kunnen slapen?' vraag ik met een schorre stem, waarna ik mijn ogen weer even stijf dichtknijp om de hoofdpijn proberen te laten verdwijnen. Voorzichtig laat ik mezelf langs Jezebel op de bank glijden en trek mijn benen op, waarna ik mijn hoofd tegen de leuning van de bank leg en opnieuw mijn ogen sluit.

Edward Cullen
Grinnikend blijf ik op de bank in de woonkamer zitten terwijl ik luister naar de taferelen die zich afspelen in de keuken onder Bella en Renesmee, waarbij het vooral over chocolade gaat en de recente ontwikkeling die Renesmee de afgelopen week heeft meegemaakt. Snel schud ik mijn hoofd, ik was er nog steeds niet aan toe om daar op een gemakkelijke manier over na te denken. Ik wist natuurlijk dat Bella het ook had gehad in haar mensenperiode, maar het was nooit in me opgekomen dat Renesmee het wel zou krijgen, aangezien ze maar een halfvampier was. Snel blader ik verder in het fotoboek en glimlach een aantal keer in mezelf om alle verhalen die in me op komen wellen bij het zien van de herinneringen.

•

Jezebel Odys Fray
Wanneer Embry naast me op de bank gaat zitten, trek ik hem voorzichtig tegen me aan. Mijn vingers glijden zachtjes over zijn slapen. ‘Ik wel.’ Prevel ik hem zachtjes, terwijl ik mijn lippen zachtjes tegen zijn voorhoofd druk. ‘Je hebt hoofdpijn. Komt vast door gister. Het spijt me dat ik je leven nogal moeilijk maak.’ Mijn vingers glijden masserend over zijn schouders, waarna ik mijn hoofd tegen zijn borst laat rusten. Het voelt goed om Embry zo in mijn armen te hebben. ‘Em?’ Mijn armen sluiten zich om zijn borst waarna ik hem glimlachend aankijk. ,‘Je bent de beste.’ Vul ik vervolgens aan, waarna ik een zachte kus tegen zijn lippen druk. Hij voelt nog warmer dan normaal, en ik vraag me even af of dat wel een goed teken is. Ik had me nooit voor kunnen stellen dat er iemand zou zijn die echt zoveel om me zou kunnen geven. Embry takelt zichzelf zelfs toe om mij uit mijn eigen puinhoop te redden. Mijn Embry.

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Iemand Eva meeten?]

"This may hurt just a little."

Isabella Marie Cullen

Nadat ik warme chocolademelk voor Renesmee heb gemaakt laat ik haar alleen in de keuken. Met een gelukkige zucht kijk ik naar Edward die tegen het fotoboek zit te glimlachen. "Ze wilt onze opnames zien van de bruiloft." Zeg ik zachtjes terwijl ik naast hem op de bank plof en mijn benen optrek. Ik strijk een van de plukken haar achter mijn oor terwijl ik me de beelden van onze trouwfilm probeer terug te halen. De speech van Charlie, Mike Newton en natuurlijk Jessica. Een paar keer was ik Mike en Jessica tegen gekomen, ze waren getrouwd en als ik het goed had was Jessica in verwachting. Ik kroop wat dichter tegen Edward aan en wachtte op zijn antwoord.

But calm, white calm, was born into a swan.

Embry Call
Glimlachend open ik voorzichtig mijn ogen - waarbij ik hoop dat de brandende hoofdpijn achter mijn ogen langzaamaan zal afnemen - en kijk dan liefdevol naar Jezebel. Haar zachte vingers over mijn slapen en schouders hadden geholpen de hoofdpijn te laten afnemen, ik kon het licht weer verdragen en mezelf ergens op concentreren, terwijl er slechts nog een kloppende pijn merkbaar was, ergens in de buurt van mijn achterhoofd. 'Jij bent veel beter,' grinnik ik zachtjes waarna ik haar zachtjes terug kus en haar in een beweging mijn benen op de bank slinger en Jezebel's lichaam op mijn borst trek, zodat ze op me komt te liggen en we samen comfortabel in de bank liggen genesteld. 'Je was foto's aan het kijken,' constateer ik - als ik zie dat een oude jeugdfoto van mij en Quil een tikkeltje is verschoven op het kleine kastje. Daarnaast bevinden zich vooral foto's van mij, met nu en dan een foto van mijn moeder, van de afgelopen jaren tot terug in mijn babytijd.
Mijn vingers glijden gedachteloos over Jezebels haren, terwijl ik mijn blik naar beneden heb gericht om naar haar gezicht te kijken, de emoties en gedachten proberend te ontcijferen die er zo nu en doen overheen schieten.

•

Edward Cullen
Lang druk ik mijn lippen tegen Bella's zachte voorhoofd, fluister een zachte 'ben zo terug' en flits dan naar onze slaapkamer. Binnen twee seconden zit ik weer naast Bella op de bank en sla mijn arm rond haar lichaam, terwijl er twee dvd's liggen te blinken in het licht van de schermlamp op de salontafel. Renesmee komt net weer terug uit de keuken gelopen, in haar handen nog wat voedsel - wat uitsluitend bestond uit chocolade. 'Kijk eens Ness,' begin ik rustig, 'op deze twee dvd's staat de bruiloft van mama en mij,' vervolg ik dan met een grote glimlach. Ik hoef niemand te vertellen dat de bruiloft van mij en Bella een van de mooiste dagen van mijn bestaan was geweest, samen met de geboorte van Renesmee.

•

Jezebel Odys Fray
Ik knik schuldig, waarna ik hem een lichte glimlach schenk. ‘Ik zag de foto en ik kon het niet laten. Ik dacht na over hoe het zou zijn als ik jullie toen had ontmoet.’ Vertel ik hem luchtig, waarna ik een foto van het dressoir pak en deze vervolgens voorzichtig openvouw. ‘Em? Ik weet dat jij je niets kan herinneren over Brynn, maar ik vond dat je deze moest hebben.’ Ik pak zijn hand vast en leg de kleine, vierkante foto vervolgens in de palm. Embry en Brynn, op het strand. En de blik die Embry in zijn ogen heeft zorgt er ergens voor dat ik me rot voel. ‘Ik hou van je.’ Ik druk een zachte kus tegen zijn lippen, waarna ik overeind kom op het moment dat Tiffany de deur puffend opent. Met een ietwat neppe glimlach neem ik één van de tassen over en zet deze vervolgens op de bar in de keuken.
‘Oh, wat lief van je Jezebel.’ Tiffany excuseert zichzelf met het feit dat ze een tikje moe is, en verdwijnt naar de badkamer boven. Het is voor mij het teken om mezelf tegen Embry te nestelen. ‘Weet je het zeker? Dit alles? Met mij?’ Vraag ik hem vervolgens zachtjes, mijn onderlip voelt koud wanneer ik hem zacht tussen mijn tanden neem.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Geheel tegen mijn gewoontes in neem ik niet de moeite om mezelf op te richten, de boodschappentassen van mijn moeder over te nemen en haar een kus op haar wang te drukken omdat ze weer thuis is gekomen. Niet van dat alles gebeurd, nadat Jezebel een foto in mijn handen heeft gedrukt en me even alleen heeft gelaten terwijl zíj degene was die mijn moeder hielp met haar boodschappentassen. Het kon me op dat moment vrij weinig schelen, ieder vezeltje van mijn lichaam werd opgeslokt door de foto van twee verliefde - liever gezegd; ingeprente - mensen op het strand. De jongen op de foto was ik zelf, aan mijn lichaamsbouw en kapsel te zien nog niet heel erg lang geleden. Het meisje op de foto was het meisje dat door iedereen Brynn werd genoemd, het meisje dat ik s'avonds - na de avond waarop ik een klap op mijn hoofd had gekregen - had ontmoet en dat tegen me had gezegd dat ze het haar speet dat ze mijn leven had verpest en dat ze op wereldreis zou gaan.
Verward schud ik mijn hoofd als ik mijn moeder de trap op hoor lopen en ik Jezebel weer tegen me aan voel zitten. 'Weet je het zeker? Dit alles? Met mij?' hoor ik Jezebel zachtjes vragen terwijl ik mijn blik probeer te los te rukken van de foto. Met grote ogen staar ik even zijwaarts, waar Jezebel onzeker op haar onderlip zit te bijten. Aarzelend kijk ik opnieuw naar de foto, waarna ik hem achteloos op de salontafel laat dwarrelen. 'Ik ken dat meisje niet,' fluister ik bars en richt mijn aandacht op de tv, terwijl mijn gedachten alle kanten opspringen.

|| Ik post hierna nog een stukje, heb de afgelopen dagen echt een giga terugval gehad met mijn pfeiffer en ben net een wandelend lijk. Beetje moeilijk aangezien ik ook naar school moet, tentamens moet voorbereiden, moet werken & naar Ruud ben geweest, maar ik heb het overleefd! Dus ik ga vanavond vroeg slapen! Alvast sorry daarvoor, maar hierna komt dus nog één stukje! XX ||

•

|| Geeft toch niet sweetie! Slaaplekker alvast en ik hoop dat het weer goed gaat :] ||

Jezebel Odys Fray
‘Embry. Kijk me aan.’ Mijn vingers glijden om zijn gezicht waardoor ik hem me dwing aan te kijken. ‘Ik wil geen rebound zijn. En hoeveel ik ook van je houd.. Ik wil dat je zeker van jezelf bent.’ Ik laat mijn handen zakken en lik kort, bescheiden over mijn onderlip omdat ik er te hard op heb gebeten. Er vormt zich een klein, perfect druppeltje dat vrijwel meteen in mijn mond verdwijnt. ‘Wat ik met jou voel, is zo speciaal. Maar zoals je naar die foto keek..’ Er rolde een zachte zucht over mijn lippen waarna ik opstond en voor het raam ging staan. Mijn handen voelden ijzig koud. Iets dat ongebruikelijk was, voor mijn doende. Misschien kwam het gewoon vanwege alles van de afgelopen dagen. Alles was ook zo ingewikkeld geweest. En ik voelde me zo onzeker tegenover Embry. Hoe kon ik hem ooit vertellen..

Feel the fire, but do not succumb to it.