Quileute RPG || Twilight || O5 - Speeltopics

|| Regels
# Niemand doden zonder toestemming
# Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s
# Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films
# Vier rollen per account
# Maximaal vijf verzonnen rollen
# Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee, Quil en Claire, Sam en Emily, Jared en Kim, Paul en Rachel, Embry en Jezebel, Collin en Brady.
# Jezelf opgeven voor een rol kan op dit topic.

|| Rollen
# Black Roedel
Jacob Black
Leah Clearwater - MadeByHades
Embry Call - Shooter
Seth Clearwater - Alfa
Quil Ateara – Shooter

# Uley Roedel
Sam Uley - PercyWood
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller - PercyWood
Collin Littlesea - PercyWood

# Mensen
Emily Young - Overexposed
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young
Renesmee Cullen - Overexposed

# Vampiers
Carlisle Cullen - PercyWood
Edward Cullen - Shooter
Bella Cullen - Overexposed

# Onbekende personen
Brynn Maddy Danec - Halfvampier - MadeByHades
Charlie Mila Evergreen – Mens - Tsubaki
Florence Ruth Campbell - Vampier - Overexposed
Jezebel Odys Fray - Halvampier - Leave
Eva Aiden Brooks - Mens - VolturiBoss

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 13:01 ]

•

Embry Call
Ik kan er niets aan doen, begin na een aantal seconden al zachtjes te kreunen, sluit genietend mijn ogen als Jezebels lippen langs de mijne strijken en haar handen door mijn haren glijden. Zachtjes trekjes die ze aan mijn haren geeft moedigen me steeds maar weer aan, maken het dat ik ons in een ruk heb omgedraaid zodat ik bovenop lig en op een loome manier mijn heupen heen en weer beweeg. Een lichte grijns speelt rond mijn lippen, ik ben niet vergeten wat ik Jezebel heb beloofd, dat het nu haar beurt zou zijn, dat ik niet meer aan mezelf mag denken. Het is moeilijk om mijn gedachten naar iets anders te verzetten om ervoor te zorgen dat ik niet weer zo snel klaar kom als de vorige keer. Met opeen geklemde kaken probeer ik een ritme aan te houden wat ze prettig vindt, probeer uit alle macht haar reacties te ontrafelen en daarop in te spelen. Langzaam buig ik mijn hoofd naar voren, kus haar voorhoofd, haar neus, haar lippen, haar nek, laat mijn tong in het gaatje onder haar nek glijden en kom dan weer grijnzend omhoog. 'Jou beurt,' fluister ik zacht, terwijl ik langzaam heen en weer blijf bewegen.

•

Jezebel Odys Fray
Ik sluit mijn benen genietend om zijn middel terwijl ik mijn ogen sluit en voel hoe de ontlading door mijn onderbuik suist. Er rollen zachte kreunen over mijn lippen terwijl ik me besef dat het best een prettig gevoel is. Het voelt een beetje als de extase na de brand in je keel te hebben geblust met heerlijk mensenbloed. Mijn vingernagels glijden plagerig langs Embry's rug omlaag, terwijl ik mijn hart tegen mijn ribbenkast voel drummen. Ik vraag me af of Embry het expres zo lang heeft uitgesteld voor zichzelf. Dat zou wel iets voor hem zijn. Het is vreemd te bedenken dat je zo snel gewend kunt raken aan dingen als deze. Zoals aan Embry die me iedere nacht liefdevol in zijn armen houd, en me een familie geeft bij hem in La Push. Volgens Ithuriël leven hij en de rest nu in de bossen van Virginia. Ze zijn echter van plan om voor een tijdje in Forks te komen wonen, gezien Ithuriël hen heeft verteld van mijn zwangerschap. Zij weten uiteraard meer dan ik en het is prettig om iets vertrouwds in de buurt te hebben, moet ik toegeven. Zij waren immers mijn familie voor heel lange tijd en het voelt goed om ze in de buurt te hebben als ik ze nodig heb.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Direct nadat er een aantal zachte kreunen uit Jezebels mond komen schieten alle remmen binnen in mezelf weer los, de drie daaropvolgende bewegingen zijn genoeg om me trillend te laten klaarkomen, waarna ik opnieuw half naast - half op Jezebel op het bed in elkaar zak. Zwaar ademend druk ik mijn lippen tegen haar nek en begin kleine kusjes te geven terwijl ik me langzaam op mijn zij laat rollen en mijn armen rond haar lichaam sla om haar dicht tegen me aan te trekken. 'Het blijf geweldig Jez,' fluister ik zachtjes in haar oor. Nagenietend sluit ik mijn ogen, merk op dat mijn lichaam iedere aanraking en beweging van Jezebel tien keer gevoeliger opvat als normaal gesproken, waardoor ik zachtjes glimlach. Mijn vingers gaan langzaam heen en weer over haar buik, over ons kindje, het kleine wondertje wat op dit moment in Jezebels buik groeit en na een aantal maanden van deze wereld in La Push kunnen genieten.
Ik merk dat mijn ademhaling weer langzamer begint te worden, mijn hartslag daalt en de gevoeligheid van mijn lichaam langzaam weer afneemt. Als ik mijn ogen open moeten ze even wennen aan het donker, maar ik kan nog net Jezebels contouren onderscheiden, die met geopende ogen naar het plafond ligt te staren. 'Vertel me waar je aan denkt,' fluister ik zacht, geïntigreerd door haar gedachten en gevoelens.

•

Leah Clearwater

Ik zou dit voor niemand doen, maar ik moest toch ooit me leren beheersen en aardiger zijn. Door Jezebel te dienen zou het me vast wel lukken, en kon ik alles vergeten. Snel rende ik naar het huis van de Cullens en bleef wachten, tot dat super Ed naar buiten zou komen. 'Ik heb zo'n vijf maanden voorraad mensenbloed nodig' dacht ik naar hem en ik ging maar liggen. 'En schiet een beetje op, ik wil hier weg uit die stinkende lucht. Ik heb niet alle tijd, huphup!' dacht ik nors en ongeduldig.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jezebel Odys Fray
Ik glimlach liefdevol naar Embry, waarna ik me opnieuw tot het witte plafond richt. De wittige kleur heeft met de jaren plaatsgemaakt voor een ietwat vergeelde versie, maar zelfs met die imperfectie is het een prachtige kleur. ‘Later, over waar we moeten gaan wonen. Ithuriël mist me, omdat hij iemand nodig heeft waarvan hij kan winnen als hij schaakt.’ Grinnik ik in gedachten verzonken. ‘En ik mis Tesera, ze was altijd een soort moeder voor me en ze ging uit haar dak toen Ithuriël het haar vertelde.’ Ik rol me op mijn zij en strijk vervolgens enkele plukjes voor Embry's ogen vandaan. ‘Ik hoop dat hij op jou zal lijken, Em.’ Geef ik hem zacht toe. Zwarte krulletjes, en een teint die hem verteld dat hij speciaal is. ‘Want als hij op jou lijkt, heb ik niets om me zorgen over te maken.’ Geef ik hem zachtjes toe terwijl ik een kusje tegen zijn kaak druk. ‘Maar-’ opper ik vervolgens serieus ‘dan is het kind dat hierna komt een meisje.’ Grijns ik hem plagerig toe, waarna ik mijn armen om zijn middel wurm en mijn hoofd vervolgens tegen zijn borst nestel. Het had spontaan geklonken, en dat was het ook. Als ik één zwangerschap overleefde, waarom dan niet nog één? Ik weet hoe fijn het kan zijn om familie te hebben, maar biologisch moet het nog geweldiger zijn. ‘Dan wordt het een meisje met lichtbruine krullen, een roomblanke huid en diepbruine ogen.’ Stel ik hem grijnzend voor.

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Heeft Jezebel dan krullen? o-o]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

|| Als ze iets korter haar zou hebben. Nu is het meer slag, omdat het vrij lang is, maar bij kortere stukken zie je wel dat ze eigenlijk krullen heeft :]. ||

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Grinnikend trek ik Jezebel dicht tegen me aan, geniet van haar ademhaling en de geur die haar haren verspreiden als ik er met mijn neus zachtjes doorheen ga. 'Dat beloof ik,' zeg ik grinnikend, 'kan ik met die kleine gaan voetballen terwijl jij thuis lekker met make-up gaat zitten spelen met de andere,' zeg ik lachend. Het vooruitzicht dat ik met een kind van mezelf aan het voetballen ben doet mijn hart wat sneller gaan. Ik had er nog nooit over nagedacht of ik wel kinderen zou willen hebben, maar nu er een op komst was besefte ik bij mezelf dat dit wel een van de mooiste gebeurtenissen uit mijn leven zou kunnen zijn, dat ik er voor de volle honderd procent klaar voor was en dat ik er niet op kon wachten tot ik het kleine hummeltje in mijn armen kon sluiten. 'Hoe zullen we hem eigenlijk gaan noemen?' zeg ik dromerig, ervan uitgaand dat het een jongen zou worden omat dat Jezebels vooruitzichten waren. Ik vertrouwde haar volkomen en als zij het gevoel had dat het een jongen zou worden dan zou ik daarin meegaan.

Edward Cullen
Verward keek ik naar Leah, schoot daarna direct terug het huis in en kwam terug met een grote koelbox waarin voor een half jaar mensenbloed uit het ziekenhuis van Carlisle zat opgeslagen. Ik had kort in haar gedachten opgevangen waar het voor diende, en het had me verrast dat Embry vader zou worden, ik was ontzettend blij voor hem en besloot voor mezelf dat ik alles zou doen om hem daarmee te helpen. De vreugde die Renesmee met zich had meegebracht zou iedereen moeten voelen. Voorzichtig zet ik de koelbox voor Leah neer en zet dan een paar passen achteruit. 'Alsjeblieft, Leah,' zeg ik aardig en draai me dan om om naar binnen te lopen.

•

Leah Clearwater

Ik gaf een kort knikje, waarna ik met de hendel van de koelbox in mijn bek rende naar Embry's huisje, het neerzette en weer terug naar het bos rende. Zo, dat was gedaan.

[Moet ff weg]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jezebel Odys Fray
Ik steek mijn tong uit wanneer hij over make-up begint, en haal vervolgens onschuldig mijn schouders op. ‘Misschien leer ik haar wel wat van mijn geheime skillz, zoals het pesten van opstandige wolfjes.’ Ik tik tegen zijn neus, waarna ik hem een glimlach schenk. ‘Ik weet het niet, ik wil iets bijzonders, maar niet iets waar ze hem mee zullen gaan pesten.’ Peins ik zachtjes, terwijl ik mijn ogen bedachtzaam langs de volgehangen muren laat gaan. ‘Wat dacht je van Demetri?’ Vraag ik hem weifelend. Het is een bijzondere naam, uit het Italië waar ik oorspronkelijk vandaan kom. ‘Laat maar.’ Prevel ik vervolgens zachtjes. Het is vast gebruikelijker om hem een Amerikaanse naam te geven. Zoals.. Thomas, of iets dergelijks. Er verschijnt een moeilijke frons boven mijn ogen, waarna ik mijn schouders langzaam ophaal. ‘We vinden vast wel een betere naam.’ Murmel ik met een klein knikje. Ik vraag me sterk af waar mijn moeder Jezebel ooit vandaan haalde. Het is oud Italiaans, maar nooit erg gebruikelijk geweest. Misschien was het een suggestie van mijn vader geweest. Wauw, ik zou willen dat ik het hen had kunnen vragen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Zachtjes knik ik met mijn hoofd heen en weer, terwijl ik zelf ook begin na te denken over allerlei verschillende vragen. De meeste jongens uit de stam hadden allemaal bijzondere namen die vaak werden gebruikte bij de Quileute, zoals Embry, Quil, Brady of Jared. Het beviel me wel dat Jezebel een Italiaanse naam wilde gebruiken, dus toen ze over Amerikaanse namen begon te praten stopte ik haar snel. 'Ik vind een Italiaanse nam wel mooi, en het past bij jou oorsprong, ik bedoel, ik heb ook geen gebruikelijke Amerikaanse naam, en ons kleine hummeltje is speciaal, dus waarom geen speciale naam?' vroeg ik aarzelend. Ik had geen idee welke naam we hem konden geven, wat gebruikelijk was in Italië, maar daar zouden we wel iets op vinden, een naam die echt bij het kleine ventje paste, iets wat hem zou karakteriseren en wat hem in een klap zou kunnen voorstellen.
'We hebben nog alle tijd van de wereld over daarover na te denken,' fluister ik zacht, waarna ik mijn lippen over die van Jezebel laat glijden en ze zachtjes open, zodat mijn tong op zoek gaat naar de hare en ik mezelf weg voel zakken in een intense zoen.

•

Jezebel Odys Fray
Ik knik langzaam. We zouden er wel uitkomen. Vijf maanden waren lang genoeg om me een helder moment in te bedenken. Mijn vingers glijden liefkozend door Embry's lokken terwijl ik me gewillig in de zoen versmelt. Wanneer de geur van bloed mijn neus binnendringt, sta ik echter meteen naast het bed. Het is niet van Embry, en ook niet van Tiffany. Het vuur in mijn keel laait ongemakkelijk terwijl ik sussend over mijn buik strijk. ‘Ruik jij dat ook of krijg ik last van waanbeelden?’ Vraag ik hem zachtjes terwijl ik voor enkele minuten naar de badkamer verdwijn om mezelf op te frissen en kleding aan te trekken. Het is diep in de nacht, dat weet ik wel. Vragend loop ik vervolgens door de slaapkamer om een blik uit het raam te werpen. ‘Leah. Leah heeft.. Bloed voor me gehaald?’ Vraag ik alsof ik water zie branden. Mijn vingers werpen eerst vonken af, voor er een aangenaam lichtje ontstaat in mijn handpalm. ‘Wauw. Bloed. Op je voordeur. Is daar zoiets als een service voor?’ Ik schud mijn hoofd terwijl ik me langzaam naar Embry draai. ‘Em, dat kan ik echt niet hier bewaren. Tiffany wordt gek en jullie bloed is meer dan ik kan verdragen.’ Vertel ik hem zacht terwijl ik mezelf op de bedrand laat zakken.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
In de tijd dat Jezebel zich opfrist in de badkamer schiet ik snel in een joggingbroek maar blijf op het bed liggen, waarna Jezebel op de rand komt zitten en haar problemen met me deelt. 'Jez, we zullen het hier wel moeten bewaren, we leggen het wel in de kelder, Tiffany komt er niet achter. We zullen het dadelijk echt nodig hebben voor de kleine,' zeg ik zacht. De gedachte dat ik mijn eigen kind misschien bloed moet gaan geven als het eenmaal is geboren maakt het even dat er een rilling door me heen trekt, maar ik besluit het te negeren. Ik zou alles doen om te zorgen dat mijn kind het beste van het beste krijgt en zo gezond mogelijk zal worden zonder enige problemen tegen te komen.
'We komen er wel uit,' fluister ik zacht terwijl ik uit bed spring en de trap af sluip. Met de grote koelbox - waarvan de inhoud klotsend heen en weer gaat - loop ik de keldertrap af, een plek waar mijn moeder nooit komt omdat ze trap naar beneden te eng vind om af te dalen. Onder de trap, verstopt onder een dikke deken leg ik de koelbox neer, waarna ik hem open en even walg van de inhoud. Tussen twee vingers pak ik een klein pakje vast, wat ik een armlengte van mijn lichaam verwijderd van mezelf af houdt en er mee terug naar de slaapkamer loop. 'Dorst?' vraag ik met een vertrokken gezicht.

•

Jezebel Odys Fray
‘Oh, Em.’ Ik schud mijn hoofd een moment verontschuldigend. ‘Dát ga ik echt niet hier doen.’ Ik sta op, pak het bloed uit zijn handen, waarna ik hem een kus op zijn lippen schenk. ‘Ik wed dat als de baby eenmaal geboren is - jouw genen agressiever zullen zijn dan die van mijn vampierkant en dat is iets goeds, hoop ik.’ Mijn blik betrekt iets wanneer ik Embry's walgende blik kan onderscheiden in het donker. ‘Het spijt me, het is hoe ik geboren ben ik..’ Ik schud mijn hoofd langzaam terwijl ik me tot het raam keer en me vervolgens langzaam van het dak laat glijden. Het gras plakt vanwege het douw. ‘Ik wil even alleen zijn, Em.’ Prevel ik hem zacht toe, wetend dat hij het wel kan horen. Ik neem een sprintje richting het bos en laat mezelf vervolgens in het donkere gras zakken.
Mijn ogen glijden over de bloedzak. De inhoud klotst misselijkmakend tegen de doorzichtige zak, en het vuur in mijn keel brand. Toch weet ik het bloed met een boogje ergens ver weg neer te gooien. Het knaagt aan me dat ze me allemaal walgelijk zullen vinden vanwege mijn honger naar bloed. Het is gewoon wie ik ben, denk ik. Ik kauw peinzend op mijn onderlip terwijl ik mijn benen optrek.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Verdrietig kijk ik toe hoe Jezebel via mijn slaapkamerraam in het donkere bos aan de overkant van ons kleine huisje verdwijnt. Het ligt vast aan mij, schiet het direct door mijn hoofd heen, ik had niet zo walgelijk gezicht moeten trekken toen ik de zak met bloed naar Jezebel had gebracht, het was verdorie het middel waardoor zij overeind bleef staan en voor ons kleine kindje kon zorgen zodat het goed zou groeien. Snel schud ik mijn hoofd en pak de vensterbank met twee handen vast. Met een plof kom ik neer op het gras en maak een halve rol doordat ik de hoogte verkeerd had ingeschat. Er schiet een steek door mijn enkel die ik negeer, binnen een uur was - wat er dan ook geknapt was - weer genezen en zou ik er geen last meer van hebben.
Halverwege een tocht door het bos van welgeteld een minuut lang blijf ik staan. Jezebel wilde tijd voor zichzelf hebben, ze had geen zin om nu mij erbij te hebben, ze zou vast voor zichzelf moeten nadenken. Even kijk ik naar beneden, ik sta op mijn blote voeten en zonder t-shirt midden in de nacht in het bos. Zuchtend laat ik mijn hoofd even op en neer gaan. Dit ging helemaal nergens meer over. Op het moment dat ik mezelf omdraai hoor ik wat ritselen in de bosjes. Kort kijk ik de kant op maar besluit het te negeren, vast een dier dat op jacht was of wilde gaan slapen en van me was geschrokken.

•