[Rpg] Who is it? [1] - Speeltopics

who is it ,who is the murder of this crime?
Nobody knows or they just saying that to hide it from us.A crime at the highschool in New York.A school of more than 1000 students and a murder.All the students have to stay in school beacause the murder is still there but does that cause for more death people who knows?The murder know.

Deze rpg speelt zich dus af in de middelbare school Belmont Preparatory High School.Een school met meer dan duizend leerlingen.Een gewone school waar niets mis kon lopen,maar daar hadden ze het mis.Een vermoorde cheerleader klonk het ze zeiden dat ze heel bekend was in school dat ze dus populair was.Maar dat betekend niet geliefd.De politie nam in en verplichte alle leerlingen in het schoolgebouw te laten blijven tot ze wat meer weten over de moordenaar,maar als de moordenaar nog steeds in het gebouw doolt betekend dat niet een groter gevaarvoor de leerlingen ?
So who is it?

Rollen :
Students(nerds ,populaire mensen(waaronder cheerleaders en footbal players) , pestkoppen(max2 kunnen ook footbal players zijn), seutenbitcherige types ,(max2 kunnen ook cheerleaders zijn)normale studenten , ...)

-James Johnsen ~Moonly~Normale student
-Isabel 'Bel' Melinda Silverson ~ Tsubaki ~Cheerleader
-Kylie Louise Adams~carpediemx~Normale student
- Yune Brighton~Memoria~Normale leerling, cheerleader
-Charles Johnsen~Assassin~Alternatieve student
-Rayn Maxwell Golddigger~Nyan~ Football speler, populair iemand
-Jayden Brooks~Memoria ~Normale student, Football speler
-David Pure~Moonly~Populair iemand, footballplayer
-Lou Mc.Down~Nyan~Gewoone student,Nerd
- Elena Yana Bennett ~LostMagic ~Normale Studente, nerd
-Evalyn Janice Fisher~ Arriver~ Normale leerlinge
-Riley Lauryn Mayer~Khione~Leerling, skatermeisje
Moordenaar(s)
(Max 2 dan moeten ze wel samen werken)
-Aileen Sony Millers ~Rememberyouxx +Cheerleader meisje
-Steven Gavin McLawerson ~Tsubaki ~Moordenaar
Politie(max 3)
-Angelica Wolfe~Assassin
-Axel Cael Rebel~Isuzu
-

Regels
Reserveringen blijven 24 uur staan.
~Maximaal 3 character per persoon.
~Ruzies alleen IC
~OOC tussen haakjes
~Het liefst mensen die wat vaker online zijn en mee hebben gedaan aan meer dan 3 topics (ervaring)
~als je niet meer wil meedoen met deze Rpg meld het dan even aub
~Naamsverandering melden
~Speel niet voor een ander
~Begrijp je iets niet of zijn er vragen gb mij dan

[ bericht aangepast op 8 okt 2012 - 18:26 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Charles Johnsen

In eerste instantie knikt Riley alleen maar, pakt ze haar lichtblauwe met zwart beschreven eastpeak op en de zak met gummiberen. "Misschien is het beter als we op school blijven." zegt ze met tegenzin en ik frons. Is ze soms ziek, Riley die de kans op naar huis te gaan niet grijpt. "Er komt waarschijnlijk politie aan er het is misschien wat verdacht als wij weg gaan." Nu snap ik haar. Aarzelend bijt Riley op haar lip terwijl ik haar rustig mee het lokaal uit trek. Alles beter dan een lokaal, er zijn genoeg favoriete plekjes van mij en Riley op school, waar het rustig genoeg is. Ze zucht even en blijft maar door eten, een bekend fenomeen. Wij worden beiden niet snel dik, al eet zij wel meer dan mij. Ze is toch een stuk kleiner dan ik ben, dus is het af en toe wel vreemd.
Als we ooorlopen, zie ik een brandcard met een wit doek er over heen, waar duidelijk iemand onderligt. Even later voel ik hoe Riley haar gezicht tegen mijn gezicht aan duwt en ik sla even verbaasd mijn armen om haar tengere lichaam heen. Nu ben ik wel even stil, het is dus echt waar. Ik wrijf zachtjes over haar rug heen en normaal zou ik nu genieten van het moment dat ze bij me wegkruipt, zoals bij horrorfilms die ik altijd om die reden opdring bij haar, maar dat lukt nu gewoon niet omdat de film waarheid lijk te zijn geworden.
"Kom, Riles, dan zoeken we een rustig plekje op." mompel ik, terwijl ik haar weer meetrek, weg uit de mensenmassa en richting de trappen. Ik open de deuren van het trappenhuis, laat Riley voor en trek haar daarna mee de trappen op. Op de eerste verdieping is er een grote mediatheek met een bibliotheek, waar bijna nooit iemand is. Daar neem ik haar mee naartoe, omdat het stil is. Iedereen is toch beneden.

---

Your make-up is terrible

Riley Lauryn Mayer
Charlie slaat zijn arm om me heen en wrijft over mijn rug. 'Kom, Riles, dan zoeken we een rustig plekje op,' mompelt hij en hij trek me weg bij de mensen vandaan, richting de trappen. Het dringt niet echt tot me door dat hij me mee de trappen optrekt. Ik blijf het beeld maar voor me zien en kijk afwezig voor me uit. Het beeld van een vermoorde leerling maakt langzaam plaats voor het beeld van mijn ouders. Ik weet het nog als de dag van gister, het is één van de weinige dingen die ik nog weet van toen ik klein was. Ik was net een paar week zes en Alec zou bijna negen worden. We waren een dagje naar de dierentuin geweest en gingen weer op weg naar huis. Toen we nog ongeveer tien minuten moesten rijden reed een dronken tegenligger tegen ons op en vlogen we een paar keer over de kop, over de vangrail van de brug heen. Mama raakte door de klap gelijk bewusteloos, tenminste dat is wat de dokters zeiden. Papa had het voor elkaar gekregen zijn deur op tijd open te krijgen en haalde eerst mij uit de auto, en daarna Alec. Mijn knuffeltje lag alleen nog in de auto en papa had die nog gepakt voordat hij mama er uit wilde gaan halen, omdat ik zo erg aan het huilen was. Toen ging papa nog een keer terug voor mama, maar ze kwamen allebei niet meer bovenwater. Ze denken dat mijn vader vast was komen te zitten en zich niet meer los heeft weten te krijgen. Mijn ogen zijn inmiddels gevuld met tranen en wezenloos laat ik me op één van de zitzakken in de mediatheek zakken. Mijn armen sla ik beschermend om me heen en ik heb niet eens door dat Charlie er ook nog is.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Axel Cael Rebel.
Doordat ik mijn pas versnelt had, moest Angelica praktisch gezien bijna rennen om me bij te houden, toch liet ze er verder niets van merken. Hierdoor had ik deels respect voor dat gekregen, het andere deel vond het gewoon vermakelijk. Ze gromt zacht als ik met de sleutels schud die ik te voorschijn had gehaald. Kort keek ze hierna, waarna ze met haar hoofd schudt. Als ze ook maar enige mogelijkheid doet om die sleutels af te pakken, is ze er geweest.
      Vlak erna wordt mijn ‘wens’ verhoord, want ze grist de sleutel grijnzend uit mijn handen en zet een sprintje door de gangen, naar de uitgang en richting de auto. Mooi niet dat ik zomaar over me heen laat lopen. Precies op het moment dat ze deze handeling had uitgevoerd, gleden er enkele vervloekingen over mijn lippen heen, waarna ik snel de achtervolging inzette en haar achterna rende.
      Ondanks dat ze een behoorlijke conditie en snelheid had opgebouwd, was ik nog steeds iets sneller, wat er voor zorgde dat ik haar ruw tegen de muur drukte vlak voor de uitgang. Ze zal er wel de pest in hebben nu, maar dat kon mij niets schelen, had ze die verdomde sleutels maar niet af moeten pakken. Mijn onderarm lag ruw tegen haar hals, maar wel zo dat ze gewoon nog kon ademhalen. Het zou slecht zijn als ik deze expres af zou snijden, zo kwaad was ik nu ook weer niet. Wel had ze me nu al flink geïrriteerd gemaakt, waar dit dus als gevolg uit kwam.
      Mijn gezicht was gevaarlijk dicht bij die van haar, waar dit keer een gehumeurde, prikkelbare uitstraling over lag. “Waag het eens dat nog een keer te flikken,” gromde ik zachtjes, waarbij ik haar hardhandig de sleutel uit haar hand pakte. “Ik rijd.” Voor een kort moment waren mijn ogen nog in die van haar geboord, maar hierna liet ik los en liep met flinke passen het gebouw uit, richting de auto. Je kon duidelijk merken dat ik er nog steeds de pest in had, ze moest ook geen spelletjes met me spelen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Charles Johnsen

Ik kijk wat hulpeloos toe hoe de ogen van Riley zich vullen met tranen, terwijl ze nergens op lijk te reageren. Ze laat zich wezenloos op één van de zitzakken in de mediatheek zakken en slaat haar armen beschermend om zich heen. Ik bijt even op mijn lip en weet al wat er is, al weet ik nog steeds niet echt hoe ik ermee om moet gaan. Ik ga naast haar op de zitzak zitten, samen passen we er maar net op. Wat aarzelend sla ik mijn armen om haar heen en trek ik haar voorzichtig tegen me aan. "Moet ik Alec bellen?" vraag ik zacht aan haar. Met mijn hand glij ik door haar mooie, blonde haar heen. Ik weet niet of het helpt of wie haar moet troosten, maar ik kan het niet aanzien om haar zo te zien.

Angelica Wolfe

Ik hoor de vervloekingen nog zacht als ik het al op een lopen gezet heb, maar besteed er weinig aandacht aan. Als mijn pas vertraagd door mijn been weet ik wel zeker dat ik het niet red tot de auto en inderdaad. Hij drukt me vlak voor de muur bij de uitgang en ik kan me alleen maar bedenken dat ik het zonder dat been wel had gered. Nog geen reden om er moeilijk over te doen want dit was natuurlijk maar een spelletje voor mij. Als het om echte daders ging die achtervolgt moeten worden, heb ik altijd Axel nog om ze achterna te zitten, die duidelijk sneller blijk te zijn.
Zijn arm ligt tegen mijn hals, maar hij drukt er verder niet tegen aan zodat ik gewoon adem krijg. Hij ziet er behoorlijk geïrriteerd uit, maar op mijn donkerrode lippen ligt enkel een klein grijnsje. Zijn gezicht is gevaarlijk dicht bij die van mij, waar een gehumeurde, prikkelbare uitstraling over ligt. "Waag het eens dat nog een keer te flikken." gromt hij zacht, waarbij hij hardhandig de sleutel uit mijn hand pakte, die ik toch behoorlijk stevig omklemd had de hele tijd. Zijn bedreiging zorgt er alleen maar voor dat ik het zeker nog eens ga proberen, met als doel te winnen van hem.
"Ik rijd." zegt hij en voor een kort moment boort hij zijn ogen nog in die van mij, maar daarna laat hij me los en loopt hij hij met flinke passen het gebouw uit. Zo, die is ongesteld ofzo. Moet hij maar niet zo dom doen. Ik wrijf even over de plek waar het litteken zit en begin dan zo normaal mogelijk achter hem aan te lopen, al ben ik gewoon iets trager geworden. Hij is dan ook al bijna bij de auto als ik het gebouw nog maar uit loop. Hier door word ik wel iets chagrijnig en begin ik iets sneller te lopen, naar de auto. "Krijg ik nu dan eindelijk de details?" vraag ik aan hem.

---

Your make-up is terrible

James Johnsen

Ik zet een paar stappen achteruit zodra Kylie dat oranje ding voor mijn neus houd. 'Dag Henk.' zeg ik zacht. Ik zet nog een stap achteruit. Ik haal diep adem en zet een klein stapje richting de sinaasappel. Ik doe mijn ogen dicht en steek mijn hand uit. 'Wil je Henk op mijn hand neerleggen?'

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Aileen Sony Millers
Ik glimlach als hij zijn ogen dicht doet. ,,Ben blij dat ik je kan vertrouwen.,, fluister ik. Ik sluit mijn ogen ook, genietend van dit moment. Als ik hem niet had gehad, was ik waarschijnlijk moederziel alleen.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[Moet ik nog op iemand reageren?]

---

That is a perfect copy of reality.

Arriver schreef:
[Moet ik nog op iemand reageren?]

[volgens mij nog op Yune^^]

---

"It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."

Kylie Adams
'Tuurlijk.' Ik leg de sinaasappel in zijn hand en kijk toe.

---

night thinking, day dreaming

Memoria schreef:
(...)
[volgens mij nog op Yune^^]

[Wat is haar laatste reactie dan?]

---

That is a perfect copy of reality.

Memoria schreef:
Yube Brighton

'Nee, ik moch haar niet, maar dat betekend toch niet dat het niet erg is dat ze vermoord is?'
Ik keek haar aan, Evalyn is de sterkste van ons twee. Nu ik goed om mij heen kijk zie ik best veel huilende gezichten, maar het zijn vooral de personen die ik niet echt mag. Allemaal vriendjes van Kimberly, nee ik mocht haar niet. Altijd maar de baas over ons spelen en ons zeggen dat ze de beste was, ze kan de pot op. Normaal maakte ik me niet druk om Kimberly, maar nu ze vermoord is is dat wel een ander verhaal. Waarom is Kimberly vermoord?

---

"It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."

Riley Lauryn Mayer
Het dringt nauwelijks tot me doordat Charlie naast me op de zitzak gaat zitten. Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan. Als ik zijn vertrouwde geur ruik krul ik me tegen hem op. 'Moet ik Alec bellen?' vraagt hij zacht terwijl zijn hand door mijn haar gaat. Ik schud met mijn hoofd. 'Alec is op de universiteit,' mompel ik. Ik weet dat hij nog niet zo heel lang weg is, maar toch mis ik hem al. Het is een stuk stiller zonder hem. Gelukkig heb ik Charlie nog. Er glijdt een traan over mijn wang, veeg die snel weg en hoop dat Charlie het niet gezien heeft. Met mijn hand tast ik naar de zak met snoep die ik op de grond had gelegd en haal ik er een paar gummibeertjes uit die ik in mijn mond stop, maar zelfs snoep kan me niet opvrolijken.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Steven Gavin McLawerson
"McLawerson, Millers, Opletten graag?" snel kijk ik naar voren, en zie de leraar met een opgetrokken wenkbrauw naar ons kijken. Ik lach verontschuldigend naar Aileen, en open mijn boeken. "De Hunnen, reteinteressant," zeg ik geboeid tegen Aileen. Dus niet.

---

Tijd voor koffie.

Isabel 'Bel' Melinda Silverson
Het meisje draait zich om, en kijkt me recht aan. Geschrokken kijk ik weer voor me uit. Ik kende het meisje vaag doordat ze bij mij in de klas zit. Elena was het volgens mij.
"McLawerson, Miller?" zegt de leraar ineens, en ik kijk achter me. Het zijn de jongen en het meisje die die opmerking maakte. De klas houdt zo langzamerhand een beetje op met keten, en ik probeer me zo goed mogelijk op het boek te richten, maar de leraar begint zijn riedeltje al op te dreunen.

"De Hunnen waren een confederatie van Euraziatische nomaden, voornamelijk van Turks-Mongoolse en Oeraalse afkomst, maar ook later met Oost-Germaanse onderdanen. Deze nomadenstammen, die in de 5e eeuw vanuit Centraal-Azië door Europa trokken, waren in hun tijd berucht om de verwoestingen die ze aanrichtten..."

Ik kijk in het boek, en zie een plaatje van Atila de Hun die Italië binnenvalt. Ik probeer ze te vergelijken met de klas, en glimlach lichtelijk. Net op dat moment voel ik een propje in mijn haar terecht komen. Natuursgetrouw vis ik het uit mijn haar. Ze richten op me, en dat weet ik. Cheerleaders zouden eigenlijk altijd populair moeten zijn. Ik haal mijn neus op. Dacht het niet.

[ bericht aangepast op 10 okt 2012 - 17:42 ]

---

Tijd voor koffie.

[lol gaan ze serieus een les volgen als er iemand vermoord is?]

---

Your make-up is terrible