[Rpg] Who is it? [1] - Speeltopics

who is it ,who is the murder of this crime?
Nobody knows or they just saying that to hide it from us.A crime at the highschool in New York.A school of more than 1000 students and a murder.All the students have to stay in school beacause the murder is still there but does that cause for more death people who knows?The murder know.

Deze rpg speelt zich dus af in de middelbare school Belmont Preparatory High School.Een school met meer dan duizend leerlingen.Een gewone school waar niets mis kon lopen,maar daar hadden ze het mis.Een vermoorde cheerleader klonk het ze zeiden dat ze heel bekend was in school dat ze dus populair was.Maar dat betekend niet geliefd.De politie nam in en verplichte alle leerlingen in het schoolgebouw te laten blijven tot ze wat meer weten over de moordenaar,maar als de moordenaar nog steeds in het gebouw doolt betekend dat niet een groter gevaarvoor de leerlingen ?
So who is it?

Rollen :
Students(nerds ,populaire mensen(waaronder cheerleaders en footbal players) , pestkoppen(max2 kunnen ook footbal players zijn), seutenbitcherige types ,(max2 kunnen ook cheerleaders zijn)normale studenten , ...)

-James Johnsen ~Moonly~Normale student
-Isabel 'Bel' Melinda Silverson ~ Tsubaki ~Cheerleader
-Kylie Louise Adams~carpediemx~Normale student
- Yune Brighton~Memoria~Normale leerling, cheerleader
-Charles Johnsen~Assassin~Alternatieve student
-Rayn Maxwell Golddigger~Nyan~ Football speler, populair iemand
-Jayden Brooks~Memoria ~Normale student, Football speler
-David Pure~Moonly~Populair iemand, footballplayer
-Lou Mc.Down~Nyan~Gewoone student,Nerd
- Elena Yana Bennett ~LostMagic ~Normale Studente, nerd
-Evalyn Janice Fisher~ Arriver~ Normale leerlinge
-Riley Lauryn Mayer~Khione~Leerling, skatermeisje
Moordenaar(s)
(Max 2 dan moeten ze wel samen werken)
-Aileen Sony Millers ~Rememberyouxx +Cheerleader meisje
-Steven Gavin McLawerson ~Tsubaki ~Moordenaar
Politie(max 3)
-Angelica Wolfe~Assassin
-Axel Cael Rebel~Isuzu
-

Regels
Reserveringen blijven 24 uur staan.
~Maximaal 3 character per persoon.
~Ruzies alleen IC
~OOC tussen haakjes
~Het liefst mensen die wat vaker online zijn en mee hebben gedaan aan meer dan 3 topics (ervaring)
~als je niet meer wil meedoen met deze Rpg meld het dan even aub
~Naamsverandering melden
~Speel niet voor een ander
~Begrijp je iets niet of zijn er vragen gb mij dan

[ bericht aangepast op 8 okt 2012 - 18:26 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Lou Mc.Down
Ik keek verveeld naar het bord.Geschiedenis was niet mijn beste vak.Ik kon het wel,maar ik vond het gewoon saai. Ik begon wat te krabelen op mijn map. Plots drongen vragen tot me door.Wat zal er nu gebeuren met de vermoorde.En wie zou de moordenaar zijn.Wie had er nu zo'n zieke gedachtes?

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Riley Lauryn Mayer
Charlie begint te lachen. 'Welles, heel traag. Je was zo bijna het lokaal voorbij gelopen omdat je niet nadenkt, vreetzak,' zegt hij plagend. 'Eten is belangrijker dan school hoor,' verdedig ik me school. 'Zonder eten ga je dood, en zonder school ga je niet dood. Ik kan dus beter mijn tijd aan eten besteden dan aan school. Dan word ik maar dik en werkloos. En ik sla wel een rijke voetballer aan de haak die eten voor mijn koopt, en omdat hij zo rijk is heeft hij genoeg geld om voor van die operaties te zorgen dat ik niet echt dik word,' vertel ik hem op een serieuze toon. Hij zou het nog wel echt kunnen geloven, hij weet dat ik er gek genoeg voor ben om het echt te doen.
Ik wil net mijn hoofd op mijn armen leggen om een lekkere slaaphouding te zoeken als ik zie dat Charlie fronsend rondkijkt. 'Wat is er mis?' vraag ik aan hem. 'Er is bijna niemand...' mompelt hij. Nu hij het zegt....Ik kijk ook rond en zie dat er inderdaad bijna niemand is. Dan dringt er iets tot me door en kijk ik Charlie met een wat angstige blik in mijn ogen. 'Straks is er echt iemand vermoord,' zeg ik zacht. Er loopt er rilling over mijn rug bij de gedachte dat de moordenaar nog wel eens in school zou kunnen zijn. Bij het kijken van horrorfilms word ik al bang voor dit soort dingen.
'Ik wil naar huis,' mompel ik tegen Charlie.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James Johnsen

Ik grinnik zacht. 'Zullen we anders proberen allebei onze angsten te overwinnen? Jij kijkt in de spiegel en ik eet een sinasappel. Dan zijn we beiden van de angst af.'

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Angelica Wolfe

Ik slaap ondertussen zowat in mijn kantoor, op de stapel papierwerk op mijn bureau. De nare kant aan mijn werk en absoluut niets voor mij. Ik ben geknipt voor het veldwerk, maar voor de rest niet. Ik vul dan ook altijd haastig en soms zelfs foutief in hierdoor. Ik wil er op uit, iets doen! Niet zitten niksen terwijl ik zoveel goede dingen kan doen buiten. Ik wil net mijn gezicht op de grote stapel papier neerleggen als ik mijn naam hoor.
"Wolfe." Ik kijk op als ik Rebel zie staan, die net aanklopt en me vlak aankijkt. "Je bent weer mijn partner bij een zaak, dit keer een High School. Kom mee." Hij loopt al weg en ik sta haastig op. Ik gris mijn spullen van allerlei plekken in mijn kleine kantoortje om hem te volgen. Alwéér met hem, het lijkt wel niet op te houden. Niet dat ik iets tegen hem heb, hij is een onwijs lekker ding, maar daar kan ik toch niets van zeggen of denken op mijn werk. Ik lik met mijn lippen langs mijn donkerrode lippen en loop gehaast de afstand tussen ons in, terwijl ik mijn riem vast probeer te maken.
"Details graag, Rebel." zeg ik kortaf, op een eisende toon. Ik maak net mijn riem vast waar van alles aanhangt en zet mijn pet goed op mijn hoofd. Mijn haar hangt nog los, dat doe ik onderweg wel goed. Ik weet zeker dat hij wilt rijden, maar dit keer zal ik proberen om al eerste bij de auto te zijn. "Ik rijd." merk ik abrupt op, mezelf verbazend. Daarna grijns ik lichtelijk, onze karakters kunnen nogal botsen.

---

Your make-up is terrible

Kylie Adams
'Hmm...' Ik twijfel even. 'Oke, is goed. Laten we meteen beginnen.' Ik kijk om me heen, waar is een spiegel? Oh ja, bij de wc's natuurlijk, maar dat lijkt me nu niet zo'n goed idee. Of toch juist wel, dan kan ik mijn angst voor bloed ook gelijk overwinnen. 'Zal ik naar de spiegel bij de wc's gaan?' vraag ik toch maar even, voor de zekerheid.

---

night thinking, day dreaming

James Johnsen

Ik knik. 'Heb jij een sinasappel bij je? Ik blijf wel bij de deur van de wc staan. Ik ben namelijk een jongen.' Ik kijk om me heen. De meeste mensen zaten nu in de les. Ik had nu een tussenuur, al wist ik niet of Kylie dat wel had.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Kylie Adams
'Goh, je meent het! Ik dacht toch echt dat je een meisje was.' Ik grinnik. 'Ik heb niks bij me, maar je kunt er wel eentje kopen.' Ik wijs naar een automaat met fruit. Dan zie ik hoe rustig het er is. 'Fuuu, is de bel al gegaan?'

---

night thinking, day dreaming

James Johnsen

Ik grinnik even en kijk naar de automaat. 'Ja, de bel is al gegaan, maar ik heb een tussenuur.' Ik sta op en loop dapper naar de automaat toe. Daar liggen die oranje duivels. Ik pak weer een dollar terwijl ik met grote ogen naar de sinasappels kijk. Nummer zeventien. Ik druk op de 1 en daarna op de 7 en een oranje vrucht valt in de bak. Ik steek mijn hand twijfelachtig in de bak. Een seconde voel ik de gladde schil en trek snel mijn hand weg. Ik zucht diep en probeer het nogeens.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Kylie Adams
'Ja poep, ik dus niet.' Ik sta op en ga naast James staan. 'Ach whatever, het is toch maar engels. Daar haal ik tienen op.' Ik kijk naar James, die zijn hand in de bak stopt en dan weer terugtrekt. Ik grinnik. 'Lukt het? Of moet ik hem er voor je uit pakken?'

---

night thinking, day dreaming

Charles Johnsen

"Eten is belangrijker dan school hoor." verdedigt ze zichzelf en ik lach. "Zonder eten ga je dood, en zonder school ga je niet dood. Ik kan dus beter mijn tijd aan eten besteden dan aan school. Dan word ik maar dik en werkloos. En ik sla wel een rijke voetballer aan de haak die eten voor mijn koopt, en omdat hij zo rijk is heeft hij genoeg geld om voor van die operaties te zorgen dat ik niet echt dik word." vertelt ze op een serieuze toon. Ik probeer mijn gepijnigde blik bij me te houden omdat ik weet dat ze gek genoeg is om het nog echt te doen ook.
"Wat is er mis?" vraagt ze. Ik mompel mijn antwoord en ik hoop maar dat ze daar op doelt. Normaal kan ik mijn emoties goed genoeg binnen houden, maar om haar lukt het steeds moeilijk. Ik snap niet dat ze het nog altijd niet heeft opgemerkt. Nu kijkt Riley ook rond, waarna ze mij met een wat angstige blik aankijkt. "Straks is er echt iemand vermoord." zegt ze zacht. "Ik wil naar huis." mompelt ze en ik knik, waarna ik opsta.
"Kom, ik breng je wel." glimlach ik lief. Het zou geweldig zijn om nu te spijbelen en bij haar thuis te gaan zitten ouwelullen. Ik doe het graag, ik luister graag naar hoeveel ze praat. Gewoon omdat ze leuk praat. Ik pak haar losjes bij haar pols en sleur haar weer overeind, nadat er kort een verlangende blik in mijn ogen verschenen is. Maar die is ook al net zo snel verdwenen. "Lekker een dagje spijbelen!" grijns ik.

---

Your make-up is terrible

James Johnsen

'Mijn naam komt uit Engeland.' zeg ik. 'Lekker nutteloos feitje.' Ik kijk nogmaals naar de sinasappel, maar wend mijn blik snel weer af. 'Wil jij hem pakken?' vraag ik met een hoge stem.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Kylie Adams
'Cool. Tuurlijk.' Ik buk en graai in de bak. Grijnzend ga ik weer rechtop staan en kijk naar de sinaasappel in mijn hand. 'Hallo sinaasappel. Ik noem jou Henk.' Ik hou hem voor James' neus. 'Dit is James. James, zeg maar hoi tegen Henk.'

---

night thinking, day dreaming

Axel Cael Rebel.
Mensen konden duidelijk merken dat Wolfe niet geschikt was voor het papierwerk, aangezien ze half lag te slapen toen ik binnen kwam. De laatste paar keren kon ik steeds vaker merken, en niet te vergeten irriteren, aan het feit dat zij de leiding wilde nemen.
      Vaag hoor ik hoe ze al haar spullen bij elkaar grist en me volgt, wat ik eigenlijk al verwacht had. Het is maar goed dat ik te allen tijde klaar zat voor actie en mijn spullen bij me had, anders zou ik dat waarschijnlijk vergeten. Een deel van me die ik verachtte, omdat het zwak was, al liet ik dit niet merken. Wanneer ze naast me komt te lopen, probeert ze tegelijkertijd haar riem vast te maken, waar ik een enkele blik op richtte voordat ik weer voor me keek. “Details graag, Rebel.” Zegt ze kortaf, en in eerste instantie wilde ik haar deze geven, totdat ik de eisende toon erin hoorde. Ze leert het echt nooit af, dacht ik zuchtend. Hierdoor bleef ik dus stil, net alsof ik haar niet gehoord had en versnelde mijn pas.
      Angelica zet haar pet goed op haar hoofd, al snap ik niet waarom ze dat ding überhaupt op heeft. Ik draag het nooit, waar ik meerdere opmerkingen over had gekregen, maar ik wilde er gewoonweg niet aan vastzitten. Het uniform droeg ik wel, alleen de pet niet. Kort stuurde ik een vlakke blik naar haar, zag in een oogopslag, wat me eerlijk gezegd nu pas opvalt, haar donkere haar loshangen. “Ik rijd.” Zegt ze abrupt, waarna ze grijnst en wat bij mij zorgt voor een geïrriteerde blik in mijn diepblauwe ogen, welke zelfs voor een kort moment donkerder werden. “Nee, dat doe je niet. Je zult trouwens niet ver komen zonder sleutels,” vertelde ik haar, op een strenge toon waar lichtelijk vermaak in te horen was, omdat ik met de sleutels schudde die ik te voorschijn had gehaald.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Riley Lauryn Mayer
Charlie knikt en staat op. 'Kom, ik breng je wel,' glimlacht hij lief. Voor een paar seconden staat er een verlangende blik in zijn ogen die even snel weer verdwijnt als die kwam, waardoor ik niet zeker weet of die er wel echt was. Waarschijnlijk heb ik me vergist. Hij pakt me vast bij mijn pols en trekt me overeind. 'Lekker een dagje spijbelen,' grijnst hij. Ik knik alleen maar, pak mijn eastpack, die eerst een lichtblauwe kleur had maar die nu meer zwart lijkt door alle dingen die Charlie er op heeft geschreven, en de zak met gummiberen.
'Misschien is het beter als we op school blijven,' zeg ik met tegenzin als ik me iets bedenk. 'Er komt waarschijnlijk politie aan er het is misschien wat verdacht als wij weg gaan'. Aarzelend bijt ik op mijn lip. Het liefst wil ik nu naar huis om een domme film te kijken met Charlie, maar ik wil niet dat de politie denkt dat Charlie of ik er iets mee te maken hebben. Dat wordt hier blijven dus. Ik zucht even en stop nog wat snoepjes in mijn mond, het is eigenlijk wel een wonder dat ik niet dik ben als je kijkt naar hoeveel ik eet. Ik heb altijd al van eten gehouden. Ik weet nog, in groep één, toen Charlie en ik elkaar nog niet echt mochten, hij mijn koekje had opgegeten en ik vervolgens alle poppen van de poppenkast naar zijn hoofd had gesmeten terwijl ik schreeuwde dat hij van mijn eten moest afblijven.
Ik schrik op uit mijn gedachten als ik de geluiden wat luider hoor worden en merk dat we het lokaal al uit zijn en zelfs al een stuk verder zijn gelopen. Ik kan nog net de ambulancebroeders een brancard met een wit doek er over heen zien wegduwen. Ik krijg een beeld van wat er onder het doek zit, knijp mijn ogen stijf dicht en begraaf mijn gezicht in Charlie's shirt.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Angelica Wolfe

Hij negeert mijn eis om meer details en versnelt zijn pas zelfs, waardoor ik ondertussen bijna moet rennen om hem bij te houden. Toch laat ik er niets van merken, omdat ik niet als zwakkere gezien wil worden en zeker niet door hem. Later stuurt Axel nog een vlakke blik op mij af, wat ik nu negeer. Mijn bovenbeen begint een beetje te trekken door het snelle tempo, nog iets wat ik zo goed kan negeren. Ik krijg er steeds vaker last van maar weiger het ook maar te melden of ernaar te laten kijken, bang om mijn geliefde baan kwijt te raken. Het doet toch geen pijn, alleen een vervelend, trekkend gevoel.
Nadat ik heb gezegd dat ik rijd, verschijnt er een geïrriteerde blik in zijn diepblauwe ogen, welke zelfs voor een kort moment donkerder lijken te worden. "Nee, dat doe je niet. Je zult trouwens niet ver komen zonder sleutels." vertelt hij op een strenge toon, ook al hoor ik het lichtelijke vermaak er duidelijk in terug. Ik grom zacht als hij met de sleutels schud die hij te voorschijn heeft gehaald. Ik kijk er kort naar, waarna ik met mijn hoofd schud. Hij heeft werkelijk meer spieren dan hersenen, geloof ik.
Ik gris de sleutel grijnzend uit zijn handen en zet een sprintje in door de gangen, naar de uitgang van het gebouw, richting de auto. Alleen maar beter voor mij dat hij meer spieren dan hersenen heeft! Ik weet alleen niet of het zo goed is als hij ook gaat rennen, want hij kan nog wel eens een stuk sneller zijn dan mij met zijn spieren. Al heb ik toch een behoorlijke conditie en snelheid opgebouwt de laatste en ik hou wel van een wedstrijdje. Ik vervloek mijn been in mijn hoofd omdat hij er alleen maar eigenwijzer van word en mijn pas zelfs lichtelijk vertraagd.

---

Your make-up is terrible