• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ is toegestaan.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 3 tot 5 regels.
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    • Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Corallo
    • Quinto Thomas Reynolds - Corallo
    • Rhett Zane Colt - Cocon
    • Dana Charlotta McGuire - Corallo
    • Nathalie Leyla Alix - Assassin
    Nog 2 mannelijke en 3 vrouwelijke cipiers.

    Prisoners: (Totaal 12)
    • Maya Juliëtte Adams - Aragog
    • Nicole Joy Eastwood - Khione
    • Ruby Maeve Valentina - Cocon
    • Ruya Aichi - Assassin
    • Blythe Durance - Khione
    • Alicia Joan Beaton - Porcelaneous
    • Luca Jones - Assassin
    • Davy Ruben Carter - Corallo
    • Tye Shade Steele - Cocon
    • Cameron Blake Welling - Khione
    Nog 2 mannelijke gevangenen en 0 vrouwelijke gevangenen.

    Cell Division.
    Cell 1: Maya Juliëtte Adams en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 2: Ruby Maeve Valentina en Ruya Aichi.
    Cell 3: Blythe Durance en Alicia Joan Beaton.
    Cell 4: Luca Jones en Tye Shade Steele.
    Cell 5: Davy Ruben Carter en Cameron Blake Welling.

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 19:22 ]

    Nathalie Leyla Alix

    Hij haalt hier op nonchalant zijn schouders op. "Als je mijn respect niet wil dan zal ik je ook geen u noemen." meld hij en hij haalt een hand door zijn donkere haar, wat ondertussen behoorlijk warrig zit. "Maar goed, ik mag je barbies dus niet leven?" vraagt hij daarna met een lichte grijns. "Of ben je zo'n meisje dat actiefiguur heeft?" vraagt hij daarna met de nadrukt op meisje. Ik grom hem zacht toe.
    "Jij zal het hier nog flink moeilijk gaan krijgen als je elke keer zo graag stoer wilt doen." Met deze woorden grijp ik hem halverwege zijn onderarm vast en draai ik zijn arm strak op zijn rug. Als ik hem verder draai, zal zijn schouder uit de kom schieten.
    Nu sta ik achter zijn lichaam en buig ik me iets naar zijn oor toe. "Pas op met wat je zegt, miss." sis ik in zijn oor, waarna ik hem een ruwe duw vooruit geef en los laat. De meeste gevangenen kan ik wel schieten hier, nu heb ik er één bij gekregen.


    Your make-up is terrible

    (Oké, ik ben er ook weer. Dankzij school heb ik drie dagen niet kunnen roleplayen..
    Wie is waar en wat is er allemaal gebeurt?)

    Khione schreef:
    Blythe Durance
    'Dus? Gay-seks in een gevangenis omdat je niet beter kunt krijgen? Kom op, zo zwak zullen ze niet zinken,' mompelt Davy. 'Als je iemand verkracht ben je sowieso al laag gezonken,' zeg ik. 'Maakt niet uit of je een jongen of een meisje verkracht, als je dat doet verdien je niets meer dan de hel'.
    Davy begint met zijn vork te spelen waardoor er een klodder eten op mijn wang terecht komt. Ik trek een vies gezicht en met een dodelijk blik op Davy, die zachtjes lacht, gericht veeg ik het er af waarna ik mijn handen weer afveeg aan de tafel. Gatver. 'Aangezien je het zo leuk vindt om met je eten te spelen,' begin ik terwijl ik zijn bord met één hand beet pak. 'Vind je dat vast ook niet zo erg,' vervolg ik om vervolgens een beetje over de tafel heen te leunen en het bord in zijn gezicht te duwen. Er komt een tevreden glimlach op mijn gezicht als ik zie dat zijn gezicht er onder zit. 'Perfect, je ziet er nu al helemaal uit als een klein jongetje,' zeg ik met een brede glimlach. Ik kijk even rond of ik één van de cipiers zie, als ik niemand zie haal ik een aansteker uit mijn broekzak en knip ik het vlammetje aan. 'En als je nog een keer eten mijn kant op gooi dan steek ik je haar in de fik'. Aan de toon in mijn stem kan je horen dat ik het echt meen.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Cameron Blake Welling
    Ze gromt zacht. 'Jij zal het hier nog flink moeilijk gaan krijgen als je elke keer zo graag stoer wilt doen'. Plotseling grijpt ze mijn onderarm vast en draait ze mijn arm strak op mijn rug. Een zachte kreet van pijn komt over mijn lippen. 'Pas op met wat je zegt, miss,' sist ze in mijn oor. Hierna geeft ze me een ruwe duw. Meteen draai ik me om, om haar geïrriteerd aan te kijken. 'Dat zal ik ook echt gaan doen,' mompel ik sarcastisch terwijl ik haar goed in de gaten blijf houden. Nu weet ik dat ze onverwachte dingen kan doen, en ook dat ze behoorlijk sterk is, voor een meisje. Dat is ook wel nodig als je als meisje je hier veilig wilt voelen. Volgens mij bestaat een aardig deel van de mannelijke gevangenen hier uit verkrachters. Eigenlijk zouden ze die in een andere gevangenis moeten stoppen, in elk geval niet bij vrouwen in de gevangenis. De idioot die dat heeft bedacht kan zich zelf gaan ophangen.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Nathalie Leyla Alix

    De zachte kreet van pijn die over zijn lippen kwam toen ik zijn arm omdraaide, deed mij goed. Zo hoort het te zijn, zo moeten ze zich voelen. Hij draait zich gelijk om als ik hem weg hebt geduwt en kijkt me geïrriteerd aan. Ik kijk hem alleen maar fel terug aan, met een blik dat hij niets moet proberen.
    "Dat zal ik nu ook echt gaan doen." mompelt hij sarcastisch terwijl hij me goed in de gaten blijft houden. Ik glimlach lieflijk, maar erg nep. Dat is zeker te merken aan hoe kort het duurt en hoe fel mijn ogen er mee in contrast staan. Ze dragen een spottende, maar vooral gevaarlijke blik met zich mee.
    "Natuurlijk, blijf je maar lekker stoer gedragen, miss." zeg ik spottend. "Dat is nu nog leuk, maar het zal zeker niet altijd leuk blijven. Voor mij is het reden genoeg voor een weekendje isoleercel." dreig ik waarna mijn lippen omkrullen. Ja, met zulke dingen ben ik echt in mijn hum, het lijkt wel mijn tweede natuur.


    Your make-up is terrible

    Cameron Blake Welling
    Ze zet voor een paar seconden een neppe lieve glimlach op terwijl ze mij fel en spottend aankijkt. 'Natuurlijk, blijf je maar lekker stoer gedragen, miss,' zegt ze spottend. 'Dat is nu nog leuk, maar het zal zeker niet altijd leuk blijven. Voor mij is het reden genoeg voor een weekendje isoleercel'. Nadat ze daarmee heeft gedreigd krullen haar lippen om en trek ik mijn wenkbrauwen op. 'Dus je zet me een weekend in een isoleercel omdat ik me “stoer” gedraag'. Ik rol met mijn ogen. 'Die isoleercel kan je beter voor die verkrachters bewaren,' voeg ik er aan toe terwijl ik mijn handen weer in mijn broekzakken stop. 'Maar goed, als mevrouwtje zich zo ergeerd er aan zal ik er maar mee stoppen hé?'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Nathalie Leyla Alix

    Hij trekt zijn wenkbrauwen op. "Dus je zet me een weekend in een isoleercel omdat ik me “stoer” gedraag." vraagt hij en hij rolt met zijn ogen. Ik knik er luchtig op. "Die isoleercel kan je beter voor die verkrachters bewaren." voegt hij er aan toe terwijl hij zijn handen weer in zijn broekzakken steekt. Ik vernauw me ogen als ik hem aankijk en hoor het volgende wat hij zegt niet eens echt. "Maar goed, als mevrouwtje zich zo ergert er aan zal ik er maar mee stoppen hé?"
    Ik frons iets, pak hem stevig en verrassend bij zijn boven arm waarna ik hem mee sleur naar de meest rustige plek in de kantine. Hierna buig ik me iets naar hem toe en spreek ik op een gedempte toon tegen hem. "Wat weet jij daar van?" vraag ik hem sissend. "Als je daar enige informatie over hebt ben je het verplicht om het te vertellen, dan zorg ik er voor dat de verkrachters er in komen en jij niet."


    Your make-up is terrible

    Cameron Blake Welling
    De vrouwelijk cipier fronst en pakt me dan stevig vast bij mijn bovenarm. Stilletjes vervloek ik mezelf, ik moet echt meer op die onverwachte dingen van haar letten. Ze sleurt me mee naar een hoekje in de kantine waar niemand zit, of in de buurt is. 'Wat weet jij daar van? Als je daar enige informatie over hebt ben je het verplicht om het te vertellen, dan zorg ik er voor dat de verkrachters er in komen en jij niet,' sist ze op een gedempte toon. Rustig trek ik mijn arm los uit haar greep. 'Ik weet er niks van,' antwoord ik naar de waarheid. 'Ik weet alleen dat het, volgens de geruchten tenminste, regelmatig gebeurd dat er hier iemand verkracht wordt. Jullie cipiers zouden jullie tijd niet moet besteden aan onnozele dingen als roken en weet ik veel wat jullie nog meer doen, maar aan het in de gaten houden van de verkrachters'. Blijkbaar hebben de cipiers hier niet genoeg gezag om de gevangenen in de hand te houden.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Nathalie Leyla Alix

    Rustig trekt Cameron zijn arm los uit mijn greep. Ik laat hem los, ik heb geen reden om hem vast te houden. Ik weet dat ik voorzichtig aan moet doen omdat ik Tye al een behoorlijk stoot op zijn gezicht gegeven heb. "Ik weet er niets van." antwoord hij en hij klinkt eerlijk, maar je weet nooit hoe goed ze kunnen liegen. "Ik weet alleen dat het, volgens de geruchten tenminste, regelmatig gebeurd dat er hier iemand verkracht wordt. Jullie cipiers zouden jullie tijd niet moeten besteden aan onnozele dngen zoals roken en weet ik veel wat jullie nog meer doen, maar aan het in de gaten houden van de verkrachters."
    Zo, hij durft wel. Mijn gezichtsuitdrukking veranderd naar woedend en mijn ogen spuwen voor. "Ik heb vandaag nog geen enkele fucking sigaret kunnen roken omdat ik al de halve ochtend achter ze aan zit. Alleen laten de meisjes niets los en de jongens doen alsof er niets aan de hand is, waar door wij godverdome helemaal niets kunnen doen!" grom ik hem toe. Daarna probeer ik hem even in te schatten, ga recht staan en kucht ik even. "Zou jij voor ons rond kunnen vragen, voor een beloning uiteraad. Zeg maar wat je nodig heb." opper ik, nog altijd met een scherpe stem en vlammende ogen, maar daar kan ik nou eenmaal weinig aan doen.


    Your make-up is terrible

    Cameron Blake Welling
    Ze kijkt me woedend aan met vuurspuwende ogen. 'Ik heb vandaag nog geen enkele fucking sigaret kunnen roken omdat ik al de halve ochtend achter ze aan zit. Alleen laten de meisjes niets los en de jongens doen alsof er niets aan de hand is, waardoor wij godverdomme helemaal niets kunnen doen!' gromt ze.
    'Rustig maar,' mompel ik. 'Ik kan toch ook niet ruiken dat jullie er mee bezig zijn of wel soms?' Aan de resultaten is in ieder geval niet te merken dat ze er mee bezig zijn, maar dat zeg ik er maar niet bij.
    Ze gaat rechtop staan en kucht. 'Zou jij voor ons rond kunnen vragen, voor een beloning uiteraad. Zeg maar wat je nodig heb,' stelt ze voor, maar haar ogen “vlammen” nog steeds net als dat er nog een scherp randje aan haar stem zit. Ergens vraag ik me af of ze echt zo is, of dat er is iets gebeurd waardoor ze zo fel is. Alleen lijkt het me slimmer om dat niet te vragen, niet nu tenminste.
    'Dat zou ik kunnen doen ja,' zeg ik. 'Maar als ze er achter komen dat ik informatie doorgeef aan jullie bestaat de kans dat ze me in elkaar willen slaan en daar zit ik niet bepaald op te wachten'.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Nathalie Leyla Alix

    "Rustig maar." mompelt hij "Ik kan toch ook niet ruiken dat jullie er mee bezig zijn of wel soms?" vraagt hij, maar ik word daar absoluut niet rustiger van. Toch dwing ik mezelf om niet zo enorm fel te reageren op hem, hij kan er ook maar weinig aan doen.
    "Dat zou ik kunnen doen ja." zegt hij, als antwoord op mijn vraag. "Maar als ze er achter komen dat ik informatie doorgeef aan jullie bestaat de kans dat ze me in elkaar willen slaan en daar zit ik niet bepaald op te wachten." Ik knik langzaam en bedenkelijk, waarna ik met mijn vinger tegen mijn getuite lippen druk als teken dat ik er over aan het na denken ben.
    "Ik zal natuurlijk de andere cipiers in lichten, zodat ze allemaal een extra oogje in het zeil kunnen houden op jou natuurlijk. Als je wilt verplaatsen we je van cel, naar de andere kant van het complex waar ze niet zitten." stel ik voor. "Maar dan moet ik eerst weten wat je er voor in de plaats vraagt." Ik sla mijn armen kritisch over elkaar heen terwijl ik hem bekijk. Ik ben heus wel zo redelijk om hem te belonen als hij wilt helpen om dit te stoppen.


    Your make-up is terrible

    [abo.]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    (Sowwy voor de korte post. ;x)

    Ruby Maeve Valentina, Morbid.
    Na de flashback aan vroeger, schoten mijn grijsblauwe poelen abrupt open en schoot ik naar boven, waardoor het water om me heen spatte. Vaag had ik enkele keren harde kloppen op de badkamerdeur gehoord, maar me ertoe zetten om de deur ook daadwerkelijk open te doen, deed ik niet. Het was vast mijn celgenoot en die kon best even wachten als ze persé hierin wilde.
    Toch stond ik op uit het bad, wrong mijn donkere, lange haarlokken uit en liet het bad leeglopen, waarna ik een handdoek om mijn lichaam heen sloeg en richting de deur liep met langzame stappen. Deze deed ik toen open met een zacht, waarna ik het Aziatische meisje inderdaad zag staan. “Wat wil je?” stelde ik haar vervolgens, op een doodse toch lichtelijk geïrriteerde toon.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Cameron Blake Welling
    Ze knikt langzaam en drukt haar vinger tegen haar volle, getuite lippen. knik langzaam en bedenkelijk, waarna ik 'Ik zal natuurlijk de andere cipiers in lichten, zodat ze allemaal een extra oogje in het zeil kunnen houden op jou natuurlijk. Als je wilt verplaatsen we je van cel, naar de andere kant van het complex waar ze niet zitten,' zegt ze. 'Maar dan moet ik eerst weten wat je er voor in de plaats vraagt'. Haar armen slaat ze kritisch overelkaar waarna ze me bekijkt.
    Ik haal mijn schouders op. 'Ik hoef er niet echt iets voor terug,' antwoord ik. 'Maar het zou fijn zijn als ik niet naar de isoleercel zou moeten, alleen bepalend op hoe ik me gedrag,' voeg ik er aan toe. 'Ik denk er nog overna, als ik het weet zeg ik het je wel'. Het zou fijn zijn voor de vrouwelijke gevangen hier als de verkrachters beter in de hand gehouden kunnen worden en daar wil ik opzich ook wel bij helpen, maar andere kant wil ik er zelf niet door in de problemen helpen, en mij verplaatsen naar een cel aan het andere kant van het complex helpt waarschijnlijk niks.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Ruya Aichi

    Ik hoor het water weer spetteren, wat mij enigszins oplucht, al voel ik me nu wel een idioot dat ik op de deur sta te kloppen om blijkbaar niets. Toh blijf ik aarzelend bij de deur staan, tot de deur ineens zacht open gaat. "Wat wil je?" vraagt het natte meisje in een handdoek dat vervolgens verschijnt, met een doodse en geïrriteerde toon. Geschrokken zet ik enkele stappen achteruit en kijk ik naar haar op, aangezien ze langer is dan ik ben.
    "Eh, s-sorry." mompel ik waarna ik mijn ogen neer sla. "Ik dacht... eh, ik hoorde niets meer en..." Ik zucht gefrustreerd omdat ik over mijn woorden aan het struikelen ben. Ik kijk nogmaals op, met een verwarde blik in mijn ogen en een rode blos van schaamte op mijn wangen. "Niets, laat maar." murmel ik vervolgens, waarna ik me omdraai en weer op één van de bedden ga zitten. Ik kan moeilijk aan komen bij dat meisje dat ik me zorgen maakte, ik ken haar helemaal niet en in tegenstelling tot hoe ze hier daarnet binnen kwam wandelen, komt ze nu behoorlijk intimiderend over op mij, waar door ik eindelijk snap wat Rhett tegen mij zei over haar.


    Your make-up is terrible