[RPG] Alcatraz - Nine. - Speeltopics

Introduction.
Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

Environment.
Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

Rules.
• 16+ is toegestaan.
• Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
• Minimaal 3 tot 5 regels.
• Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
• Naam veranderingen doorgeven.
• Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

Persons.
Jailers: (Totaal 10)
• Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Corallo
• Quinto Thomas Reynolds - Corallo
• Rhett Zane Colt - Cocon
• Dana Charlotta McGuire - Corallo
• Nathalie Leyla Alix - Assassin
Nog 2 mannelijke en 3 vrouwelijke cipiers.

Prisoners: (Totaal 12)
• Maya Juliëtte Adams - Aragog
• Nicole Joy Eastwood - Khione
• Ruby Maeve Valentina - Cocon
• Ruya Aichi - Assassin
• Blythe Durance - Khione
• Alicia Joan Beaton - Porcelaneous
• Luca Jones - Assassin
• Davy Ruben Carter - Corallo
• Tye Shade Steele - Cocon
• Cameron Blake Welling - Khione
Nog 2 mannelijke gevangenen en 0 vrouwelijke gevangenen.

Cell Division.
Cell 1: Maya Juliëtte Adams en Nicole Joy Eastwood.
Cell 2: Ruby Maeve Valentina en Ruya Aichi.
Cell 3: Blythe Durance en Alicia Joan Beaton.
Cell 4: Luca Jones en Tye Shade Steele.
Cell 5: Davy Ruben Carter en Cameron Blake Welling.

Daily Schedule.
8.30 - 9.30 - Ontbijt.
12.00 - 13.00 - Middageten.
14.00 - 16.00 - Buiten.
18.00 - 19.00 Avondeten.

Have fun!

[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 19:22 ]

[Iemand die naar Nicole wil?]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Nathalie Leyla Alix

Cameron haalt zijn schouders op. "Daar heb je een punt ja." geeft hij toe en er verschijnt een tevreden grijnsje op mijn lippen. "En mensen zullen waarschijnlijk minder snel een vooroordeel over je hebben als je lastig in te schatten bent." voegt hij er aan toe, waar ik licht op knik. Ik bestudeer hem eigenlijk, van hem zou ik niet denken wat hij gedaan heeft. Maarja, uiterlijk zegt lang niet alles in deze gevangenis, dat wist ik wel. Daden betekenen pas veel, en ik wist ze van ieder persoon. Het zorgt ervoor dat ik wrok begin te koesteren tegen sommigen, waardoor ik soms harder optreed dan nodig is.
"Dan heb ik toch mooi een voordeel." grijns ik lichtjes naar hem. Ik pak een warrige, blonde pluk haar die uit mijn wirwar van spelden is gevallen en maak hem weer vast, met mijn sigaret nog gewoon in mijn hand. Ik neem er nog een trekje van. "Jij hebt alleen minder geluk, ik heb jouw dossier. Blijft weinig te raden over." meld ik hem en ik haal er licht mijn schouders bij op.

---

Your make-up is terrible

Rhett Zane Colt, cipier.
Alice liet een zacht gegrinnik horen toen ik de handboeien om haar polsen deed, terwijl ze haar hoofd schudde, alsof ze al wist dat ik zo zou handelen. Ze mocht denken en doen wat ze wilde, maar ik zou niet zomaar erin meegaan, aangezien bijna iedereen wel wist dat ik dit werk erg serieus nam. Hierdoor werd ik vaak ook gezien als de strenge en chagrijnige van de cipiers.
      Nadat ik haar ‘Alice’ had genoemd, begon ze te knarsetanden en richtte haar gezicht verwaand naar mij op. Het maakt me niet uit dat ze dit doet, ik noem ze allemaal bij hen eigen naam, net zoals Ruby die liever ook Morbid genoemde wilde worden. Pech gehad, ook al was het voor hun reputatie waarschijnlijk.
      Ze begon weer te glimlachen, maar dit keer sadistisch en haar ogen begonnen te glinsteren. Ik vroeg me af of ze misschien in haar periode zat, want wist ik veel hoe dat werkte voor die vrouwpersonen. Op haar eigen tempo liep ze met me terug, geen aandacht besteedde ze aan mijn hardhandige manier van begeleiden. Toch trok ik haar praktisch gezien hierdoor mee terug naar haar cel. “Relax, Rhett,” begon ze sinister te glimlachen, “Ik zal jou niet vermoorden.” Zei ze kortaf, doelend op de politieagent die ze vermoord had.
      Een moordlustige blik was er in haar ogen terwijl we de cellen langsliepen en ze gunde niemand, behalve mij, een sadistische blik waardig. Ze zou meer uit de kast moeten trekken eer ze mij bang of geïntimideerd kon maken. Kort likte ik over mijn gebarsten, droge lippen voordat ik zuchtte en een verveeld, sarcastisch, toch streng antwoord gaf, “Dat is mooi, dan kan ik je met een gerust hart in de cel gooien.” Het duurde dan ook niet lang meer voor we bij haar cel aankwamen en ik deze opendeed om haar vervolgens erin te laten en de boeien af te doen, waarna ik alweer aanstalten maakte om weg te gaan.

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
“Gebeurd het dan vaker?” vroeg ze zacht haperend aan mij, waardoor ik kort stopte met over haar rug heen te strelen. Je wilt niet weten hoe vaak het gebeurd, hoe Luca mij bijna te pakken had gekregen, al heeft hij mij wel deels gehad… Ik vroeg me nog verdere dingen af, waardoor haat in me op begon te borrelen, maar ik riep mezelf bijeen, aangezien het hier om Ruya ging. Bovendien wilde ik niet in de afgrond getrokken worden door de nare flashbacks die het me gaven. Antwoord op haar vraag gaf ik niet, omdat ik haar het antwoord niet aan wilde doen en ik anders er telkens aan moest denken. Het kwam nu al niet goed met mij en die herinneringen eraan, maar ik zou niet willen weten wat er gebeurd als ik er de hele tijd aandacht aan gaf.
      Uiteindelijk schudde Ruya langzaam haar hoofd. “Nee, dat heb ik niet gedaan…” mompelt ze zacht. “Misschien is het wel een goed idee.” Ze glijdt uit mijn omhelzing en kijkt naar me op, waardoor ik de moorddadige streep snel modelleerde in een zuinig glimlachje. Zou ze het gezien hebben? Ging een vraag door mijn hoofd heen, maar deze duwde ik al snel weg, want wat zou het mij moeten schelen als ze het zag. “Dat weet ik wel zeker.” Vertelde ik haar, met een vaag, in gedachten verzonken toontje hoewel ik dit zwaar probeerde te maskeren door het zuinige glimlachje op mijn lippen.
      Ruya staat gelijk op van het bed en zet enkele stappen achteruit. “Dan ga ik dat maar doen.” Fluistert ze zacht, waarop ik knik en zij zichzelf aarzelend omdraait, zonder mijn blik los te laten. Het ziet eruit alsof ze bang is voor me en denkt dat ik haar elk moment een mes in haar rug kan jagen of iets. Er kraken een paar ledematen bij haar, waardoor ik begin te fronsen en haar stappen volg naar de badkamer. Met een klap slaat ze de deur dicht, terwijl ik weer opsta en op mijn bed ga liggen. Opeens overvloeit de slapeloosheid mij, en sluit ik mijn ogen, waarbij ik snel de dunne deken over me heen sla en in slaap val. Hopelijk zou het niet weer een nachtmerrie worden.

Tye Shade Steele.
Mijn ogen waren weer dicht, maar wanneer iemand abrupt binnen kwam, schoten mijn ogen open naar de persoon. Luca, en het leek alsof er wat gebeurd was door de blik in zijn ogen. Hij negeerde mij en knielt neer bij een kastje, waar hij vervolgens een grote stapel papieren uithaalt. Hierdoor trek ik mijn wenkbrauw nieuwsgierig op, terwijl ik al aanstalten deed om iets omhoog te komen.
      Toen hij echter een korte blik op mij wierp en hierna naar de badkamer liep, liet ik me weer zakken. What the hell was er verdomme met hem aan de hand? Wat was er gebeurd dat hij zo handelde? De badkamer had hij gesloten en vaag hoorde ik hoe er papieren in stukken werd gescheurd. Waarom zou hij die papieren verscheuren? Nu was ik nog meer nieuwsgieriger naar hem en wat er mogelijk gebeurd was, geworden. Hij zou het vast niet vertellen, maar ik kon het altijd proberen.
      Als hij weer de badkamer uitkomt, zonder de papieren, kantel ik mijn hoofd naar hem. Er zitten natte plekken op zijn shirt en armen, waardoor ik lichtelijk mijn hoofd schudde en weer ging liggen, mijn ogen gesloten. Ik hoorde hoe hij op het bed ging liggen, wat voor mij een mogelijkheid was om dingen te vragen of bespreekbaar te maken. Al wachtte ik nog enkele, ellelange secondes voor dat, aangezien te snel niet goed zou zijn. “Je hebt een verdomd rare blik in je ogen, Luca,” merkte ik op, mijn ogen nog steeds gesloten met mijn armen onder mijn hoofd. “What the hell is er gebeurd?”

[ bericht aangepast op 10 okt 2012 - 0:34 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Bump. Ik wil niet dat deze RPG doodloopt.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ik had het niet gezien, sorry. :x ik ga zometeen wat schrijven.

---

Your make-up is terrible

Ruya Aichi

Ruby geeft geen antwoord op mijn vraag, wat me iets beangstigt. Ze zal toch niet samenwerken met die twee jongens? Als ik naar haar opkijk, veranderd de moorddadige streep al snel in een zuinig glimlachje, ik heb het gevoel alsof ik paranoïa word hier zo. "Dat weet ik wel zeker." verteld ze, met een vaag, in gedachten verzonken toontje. Als ik van het bed af ben, fronst ze naar me en volgt ze mijn bewegingen.
Ik ben blij dat ik nu alleen ben, veilig in de badkamer. Ik durf er alleen nog zo goed uit te komen. Ik trek mijn kleren langzaam uit en doe de douche aan. Ik ga wat levenloos onder het warme water staan, terwijl ik levenloos voor me uitkijk. Ik word bijna bang van mijn eigen naakte lichaam. Ik had verwacht dat de sporen van een verkrachting veel erger zouden zijn. Het enige dat je aan mijn lichaam kan zien is dat er rode plekken om mijn polsen zitten, om mijn hals en dat alles trekt alweer weg. De pijn in mijn lichaam en tussen mijn benen is nog veel erger, het schrijnt en doet pijn. Zelfs als ik het daar probeer aan te raken, doet het pijn. Ik weet wel dat de emotionele pijn veel erger is dan al het lichamelijke bij elkaar. Dat geneest niet zomaar. Het enige wat ik nu kan doen is voelen hoe het warme water mijn lichaam iets ontspant, maar het helpt niet veel.
Ik heb niet eens de neiging om mezelf helemaal schoon te schrobben. Ik heb alleen het gevoel dat al mijn emoties compleet afgevlakt zijn nu, ik voel amper iets. De tijd gaat voorbij terwijl ik voor me uit staar, maar ik weet niet hoeveel. Uiteindelijk zet ik dan toch de douche uit en begin ik mezelf langzaam af te drogen. Ik pak wat van mijn kleding, ik heb niet zulke modieuze kleding als Ruby. Het is gewoon nog een zwarte broek met een te groot zwart shirt erop. Ik verzuip er in, wat mij nog kleiner en meer tenger laat lijken. Ik zucht, mij maakt het toch weinig uit. Nu maar hopen dat iedereen mij er niet uit vind zien in deze kleding...
Langzaam begin ik mijn klitterige en natte haar door te kammen. Al snel is het weer zo glad en stijl als het altijd is. Ik probeer te glimlachen, maar het ziet er niet uit. Dan draai ik me om en doe ik de deur op een kiertje, om er door heen te kijken. Ruby ligt op het bed, dus lijkt het veilig genoeg om de badkamer uit te komen. Op mijn tenen sluip ik de kamer in, doe ik de deur zo zacht mogelijk dicht en ga ik weer op mijn eigen bed zitten, terwijl ik haar in de gaten houd.

Luca Jones

"Je hebt een verdomd rare blik in je ogen, Luca." hoor ik Tye ineens opmerken. "What the hell is er gebeurd?" Voor een tijdlang negeer ik dit. Mijn hoofd is een te erge chaos om te verwerken wat hij nou eigenlijk zegt. Ik kan het gegil horen, het gejammer, de machteloze ogen van de rest. Dan pas dringt het echt goed tot me door, Tye is er ook en hij heeft het alweer opgemerkt. Zacht vloek ik in mijn hoofd, maar niet hard op. "Ik heb haar te pakken gekregen." antwoord ik met een vlakke stem. Ik zucht en wrijf even in mijn ogen. Ik merk dat ik mezelf een beetje terug begin te krijgen, het machteloze gevoel verdwijnt en ik ben lang niet meer zo kwaad. Ik weet dat ik de veroorzaker ben van de woede, niet Ruby, niet iemand anders. Toch geef ik er niet aan toe en negeer ik dat. Het moet haar schuld zijn en ze gaat er voor boeten ook, eens.. Iedereen zal er voor boeten. Mijn geliefde zussen bestaan niet meer in mijn ogen, ze zijn dood. Dat zal ik alle meisjes laten voelen die ik in mijn handen krijg.

---

Your make-up is terrible

[Ik zal na training met Cameron reageren, voor de rest wacht ik nog steeds op Maartje ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Cameron Blake Welling
'Dan heb ik toch mooi een voordeel,' grijnst Alix. Ze pakt een blonde lok die uit haar wirwar van speldjes is gesprongen , stopt die weer terug en neemt weer een trekje van haar sigaret. 'ij hebt alleen minder geluk, ik heb jouw dossier. Blijft weinig te raden over,' vertelt ze.
Ik haal mijn schouders op. 'Dat je weet welke misdaad ik begaan ben wil nog niet zeggen dat je weet wie ik ben. Je weet niet waarom ik het gedaan heb, en of als ik de tijd terug zou kunnen draaien ik het weer zou doen of niet'. Ik neem een trekje van de sigaret, die bijna op begint te raken. 'Maar goed, wat maakt het ook uit. Ik zit hier toch nog wel een behoorlijke tijd vast'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Nathalie Leyla Alix

Hij haalt zijn schouders op. "Dat je weet welke misdaad ik begaan ben wil nog niet zeggen dat je weet wie ik ben. Je weet niet waarom ik het gedaan heb, en of als ik de tijd terug zou kunnen draaien ik het weer zou doen of niet." zegt hij en neemt nog een trekje van zijn sigaret. Ik doe hetzelfde en gooi de sigaret dan een eind weg, aangezien hij alweer op is. Ja, ik rook vaak behoorlijk snel. "Maar goed, wat maakt het ook uit. Ik zit hier toch nog wel een behoorlijke tijd vast."
Ik knik even. "Gelukkig wel, jou mogen ze niet zomaar weer los laten." grinnik ik, maar wel op een kille toon. "Maar het zegt toch al een hoop over je. Het is een hoop meer dan dat jij van mij weet. Daarbij is jou dossier behoorlijk dik, met kopies van tijdens de hoorzitting. Niet dat ik de moeite neem om alles door te lezen, maar ik zou het best kunnen doen." Ik grijns even triomfantelijk en neem een iets rechtere houding aan, wat laat zien dat ik weet dat ik de baas ben en dat ook altijd zal blijven.

---

Your make-up is terrible

(Oké, ik ben er weer. Waar moet ik op reageren en wat is er allemaal gebeurt?)

(Ik heb Alice even in de begin-post gezet. (: )

Corallo schreef:
(Oké, ik ben er weer. Waar moet ik op reageren en wat is er allemaal gebeurt?)

(Eh, ik weet niet wat je allemaal nog hebt meegekregen eigenlijk, dus ik kan je alleen vertellen wat ik zelf heb gelezen. Tye heeft in ieder geval Ruya verkracht en Luca hielp met vasthouden, waarna hij een woedende Nathalie op hem afkreeg, welke hem ook sloeg en daarna vertrok. Luca had Ruby bijna verkracht, maar kwam enkel tot het moment dat hij met zijn vingers bij haar binnendrong en niet met zijn jongeheer. (Ik zal 't nog netjes voor je houden.) Luca is nu terug in zijn cel en bozer, killer dan ooit, lijkt mij.
Rhett brengt Alice (nieuwe personage) naar haar cel en... verder weet ik het niet echt. Oh! Ruby probeerde Ruya te helpen met sussende woorden, maar dat lukte niet echt, want het kwam er sadistisch uit door haar flashbacks die ze kreeg.)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

(Bedankt voor de samenvatting! Waar kan ik met een van mijn personage's inspringen? Misschien eentje naar Ruby en Ruya of naar Luca?)

(Mij maakt het niet uit. 'T ligt eraan met wie je wilt spelen van je personages?)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Davy is nog steeds bij Blythe en Nicole wacht nog op Drew a.]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered