• De Russische maffia, een grote villa net buiten Moskou. Het hoofdkwartier van een enorme criminele bende. Ze zijn gevaarlijk, hebberig en bezitterig. Het ergste is nog wel dat ze overal zijn, je ontkomt er niet aan. Grote, stoere mannen en mooie maar gevaarlijke vrouwen, hier vind je ze. Hier hebben ze geen medelijden met bange en gevoelige types, die komen er niet in. Alleen de meest meedogenloze wonen in werken in deze villa. Dit alles gaat natuurlijk gepaard met veel alcohol, geweld en seks.


    Meedoen als je:
    1) Graag langere stukken schrijven (rond de 200/300 woorden of meer, minstens 5 tot 10 zinnen) en bereidt zijn dit te doen. Als je dit niet doet, krijg je een waarschuwing. Je rol word geschrapt als je je er niet aan houd.
    2) Graag meedoen aan RPG's die beter uitgewerkt zijn waarin geen Mary Sue's meespelen en die dit zelf ook niet doen.
    3) Graag meedoen aan RPG's waarbij het topic niet na één dag alweer vol zit, waardoor als je het wat drukker met school hebt, ook gewoon nog mee kan doen, omdat er simpelweg minder vaak gepost wordt (maar wel langer geschreven natuurlijk).
    4) Het prettig vinden dat het gemeld wordt als iemand wilt stoppen met de RPG en als ze dit zelf ook doen.
    5) Hun personages niet enkel één op één gesprekken laten voeren, met één dezelfde persoon en snel relaties vormen.
    6) Graag lange en uitgebreide rollen schrijven.

    De rollen:
    Leden van de Maffia -met een leider- Houd er rekening mee dat er vaak meer mannen zijn dan vrouwen.
    - Arkadiy ~ Boss Porcelaneous
    - Sergey Dmitri Bogdanov ~ Underboss Cyberlord
    - Alexander Sjovenic Carmenta
    - Andrei Daniël Belikov Tortura
    - Ivar Nuriyev Ebola

    - Yelena Katya Bogdanov Ebola
    - Khristina Nyusha Valentina Tortura
    - Rosali Isabella Rivoja Carmenta
    - Darya Nastya Budian/Bohgana Yunter Corallo


    Spionnen van de politie -1 man, 1 vrouw-
    - Chase Verkerk/Rafal Fedor Hallvor Sessions
    - Leighanne Heather Rutherford/Raisa Yuliya Bezrukov Khione

    Hier een paar plaatjes van de villa.
    Rollentopic



    We beginnen aan het begin van een dag, vroeg in de lente. De meesten wonen gewoon in de villa. Het is niet een hele normale dag, er is net een grote drugstransactie mislukt en de sfeer kan behoorlijk gedrukt zijn. Pas maar op voor de baas vandaag.

    [ bericht aangepast op 18 okt 2012 - 1:08 ]


    I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

    Sergey Dmitri Bogdanov

    "Ik wilde vragen hoe het met je ging." antwoordde, wanneer ze haar schouders op haalde, "En om te zeggen dat als je hulp nodig hebt, ik wel mee wil helpen om de politie terug te pakken." Ik keek haar onderzoekend aan. "Maar aangezien je het druk hebt zal ik je wel met rust laten."
    Ik gromde. "Hoe denk je dat het met mij gaat?" vroeg ik chagrijnig aan haar, "Ik heb zin om meerdere politiebureau's op te blazen. Zo voel ik me." Ik ging tegen de deur aan leunen. "En nee, ik heb geen hulp nodig. Wat denk je dat ik ben? Een klein kind." Ik keek haar kwaad aan. Wat dacht ze wel niet! Haar laatste zin negeerde ik compleet.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Leighanne Heather Rutherford/Raisa Yuliya Bezrukov - Spion
    Sergey gromt. 'Hoe denk je dat het met mij gaat?' vraagt hij chagrijnig. 'Ik heb zin om meerdere politiebureau's op te blazen. Zo voel ik me. En nee, ik heb geen hulp nodig. Wat denk je dat ik ben? Een klein kind?' vervolgt hij en hij kijkt me kwaad aan. Ik kan het niet laten met mijn ogen te rollen. Hij kan zich soms inderdaad wel als een klein kind gedragen, maar dat kan ik beter niet zeggen. 'Hmm, ik hoop voor je dat je wraakactie beter gaat als die mislukte drugstransactie van je. Arkadiy zal vast niet leuk vinden als je weer iets verpest,' flap ik er uit. Slim Leighanne. Je had nog beter kunnen zeggen dat hij zich soms wel gedraagt als een klein kind. 'Veel succes ermee,' voeg ik er aan toe en ik maak aanstalten om weg te lopen.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Khristina Nyusha Valentina
    Yelena gaat ondertussen weer op de tafel zitten en ik kijk er even met een heel licht grijnsje naar, welke bijna niet te ontdekken is op mijn lippen. Ze blijft stil, wiebelt met haar benen en heft haar hoofd op naar ons als ze uiteindelijk begint te praten. Het verbaasd me niet dat ze haar mond hield, ze is veel kalmer dan dat ik ben en kan zich vaak rustig houden in moeilijke situaties, in tegen stelling tot mij. Dat zie je nu ook maar weer, toch vroeg ik me af wat er binnen haar afspeelde.
          “Nou, ik zou me hier niet meer laten zien in ieder geval, als ik die vieze verrader zou zijn. Als diegene hoort hoe erover gepraat word… Ik zou doodsbang worden om te worden ontdekt hoor.” Zegt ze, een serieuze toon in haar stem. Vragend kijk ik haar richting op, maar voordat ik ook maar iets erop kon zeggen, stemde Alexander al in. “Maar het zou nogal verdacht zijn om je niet meer te laten zien. Hoe meer je – je op de achtergrond gaat houden of te veel op de voorgrond hoe meer je opvalt en verdacht raakt.”
          Hier knikte ik echter wel instemmend op en stond op om wat aardbeien uit de koelkast te pakken, welke ik snel waste en vervolgens opat om de groene kroontjes in de prullenbak te gooien. Op dat moment kwam Raisa binnen, ze was er niet lang en dat was precies een goede reden om haar niet te vertrouwen. “Goedemorgen,” Ik likte listig over mijn volle lippen terwijl ik mijn blik volgde hoe ze een appel pakte, waarna Alexander haar terug begroette en er bij mij enkel een gegrom uit mijn keel te horen was. Hoe kon zij niet geïrriteerd, chagrijnig, stil, depri of whatever ze hier dan ook niet allemaal waren? Ze pakte enkel een appel en ging toen weer weg. Hm.
          “Zoals ik al zei, gedrag is bepalend.” Ik knikte nog een keer, dit keer bedachtzaam en wreef met mijn wijsvinger over mijn lippen, waarna ik me naar hem toe draaide. Daar had hij inderdaad een heel goed punt gemaakt… “Gaat één van jullie mee?” Door deze vraag werd ik uit mijn gedachten gehaald en keek hem aan, hij had een sigaret uit zijn pakje gehaald. Een klein charmant glimlachje verscheen er op mijn gezicht. “Dat is inderdaad precies wat ik nu nodig heb,” meldde ik hem.
          Niet alleen vanwege deze hele situatie nu, maar ook omdat ik er al heel lang geen meer had gehad en ik bijna de hele ochtend besteed had aan het werken van auto’s en motors. Over dat gesproken, volgens mij had ik mijn pakje in de garage laten liggen met die gedachten van mij. “Als jij er één voor mij hebt, mijn pakje ligt nog in de garage…” sloot ik toen af en maakte een kort, elegant rondje voordat ik naar buiten liep. Op zijn antwoord wachtte ik al niet meer.


    Sergey Dmitri Bogdanov

    Ze rolde met haar ogen. "Hmm, ik hoop voor je dat je wraakactie beter gaat als die mislukte drugstransactie van je. Arkadiy zal vast niet leuk vinden als je weer iets verpest." flapte ze eruit. Ik gromde eventjes en keek har aan, maar voordat ik wat kon zeggen onderbrak ze. "Veel succes ermee." voegde ze en maakte aanstalten om weg te lopen.
    Ik greep haar vast bij haar schouder en draaide haar weer terug naar mij. "Wat zei je?!" schreeuwde ik zo luid dat iedereen het zou kunnen horen. "IK heb niks verpest!" begon ik, terwijl ik haar naar binnen trok en tegen de muur duwde. "Wat denk je wel niet!" Ik sloeg haar in haar gezicht en deed toen een stap naar achteren. Wat denkt ze wel niet!


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Yelena Katya Bogdanov

    Khristina kijkt vragend mijn richting op, maar Alexander reageert al. "Maar het zou nogal verdacht zijn om je niet meer te laten zien. Hoe meer je – je op de achtergrond gaat houden of te veel op de voorgrond hoe meer je opvalt en verdacht raakt." Ik knik met een bedenkelijk gezicht, daar heeft hij ook weer gelijk in. Iemand die zo goed is dat hij of zij dit kon laten mislukken, zou ook wel zo slim zijn om dat te bedenken denk ik...
    Khristina staat ondertussen op en pakt aardbeien uit de koelkast, die ze begint te wassen, op te eten en de groene kroontjes weg te gooien. Ik kjk fronsend toe, heeft zij altijd honger of zo? Ze heeft net nog ontbeten... Ik wil er net iets van zeggen als Raisa binnen loopt. Ze ziet er nogal... onaangedaan uit, om het zo maar te zeggen. "Goedemorgen." groet ze waarna ze een appel pakt. Alexander groet gewoon terug, terwijl ik in stilte haar bewegingen volg. Ik steek dit keer niet eens mijn hand op.
    Khristina's begroeting is alleen een grom uit haar keel, verrassend zeg. Daarna is Raisa alweer weg en vestig ik mijn ogen op Alexander, die weer begint te praten. "Zoals ik al zei, gedrag is bepalend." Ik zucht hier op alleen maar en begin aan een draadje te trekken, die uit mijn broek steekt. Het heeft weinig nut om nu iedereen te gaan verdenken, ik vertrouw toch al niemand.
    "Gaat één van jullie mee." haalt Alexander mij uit mijn gedachte. Hij haalt een sigaret uit zijn pakje, nu verschijnt er een minuscuul glimlachje op mijn rozige lippen. "Dat is inderdaad precies wat ik nu nodig heb." meld Khristina alleen al voor mij. Ik knik daardoor alleen maar iets ter bevestiging. Ze heeft een klein charmant glimlachje op haar gezicht wat mij zacht laat zuchten. Dan laat ik mezelf van de tafel afglijden, waarna ik op mijn zakken klop. Uiteindelijk vind ik een aansteker en een pakje sigaretten, waar er nog maar drie inzitten, in mijn vest zak.
    "Als jij er één voor mij hebt, min pakje ligt nog in de garage." sluit ze af en ze maakt een kort, elegant rondje voordat ze zonder op antwoord te wachten naar buiten loopt. Ik besluit om er maar niet op te reageren en een klein glimlachje naar Alexander te werpen. "Geweldig idee van je. Laten we maar gaan." Mijn langste zin van vandaag geloof ik. Ik wacht wel op hem en loop samen met hem achter Khristina aan. Ze lijkt me toch iets te vrolijk geworden ineens, vooral na haar uitbarsting daarnet.
    Ik schrik op als ik Sergey hoor schreeuwen. Iemand heeft blijkbaar iets fout gedaan. Ik zucht geïrriteerd en besluit dan maar dat ik mijn broertje lastig ga vallen. Zonder nog een woord te zeggen, loop ik de richting van het geschreeuw op, waar ik Raisa met haar appel en een woedende Sergey aantref. Ik besluit nog niets te zeggen en gewoon even toe te kijken.

    [ bericht aangepast op 23 sep 2012 - 19:02 ]


    I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

    (Sergey _O_)


    [Danku :Y)]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Abram Patya
    langzaam open ik mijn ogen. Even blijf ik naar het plafond staren. De droom van vannacht was vreemd geweest. Hebber ook een vreemd gevoel aan over gehouden. Ik ga overeind zitten, zet mijn voeten op de grond en haal mijn hand door mijn donkere haren. Ik slaak even een diepe zucht en ssta op van het bed. Ik hoorde vannacht van de verpeste deal dus er zullen wel wat mensen enorm chagrijnig zijn.
    Ik neem een lange douche waarbij ik uitgebreid de tijd neem om mezelf en mijn haren te wassen. Ik trim mijn snor en sikje wat bij en scheer de rest van mijn baardgroei helemaal weg. Ik doe een donkere spijkerbroek aan die een toch wat nette uitstraling heeft. Daar bovenop doe ik een strak wit t-shirt met een gilletje eroverheen. Ik doe donkere pumas aan en ga dan weer voor de spiegel staan om mijn haren te doen.
    Als ik vind dat ik genoeg tijd aan mijn uiterlijk besteed heb, loop ik mijn kamer uit richting de keuken. Het is hier bijna altijd heel stil. Kan heel fijn staan maar nu voel ik me er ongemakkelijk bij. Ik loop de keuken in en loop door naar het koffiezetapparaat terwijl ik "goedemorgen" zeg

    [ff snel een korte vanaf me tel. srry als ie te kort is]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Leighanne Heather Rutherford/Raisa Yuliya Bezrukov - Spion
    Sergey pakt mij vast bij mijn schouders en draait me terug. 'Wat zei je?!' schreeuwt hij. Het zou me niks verbazen als ze het buiten de villa ook nog hadden gehoord. 'Je hoorde me wel!' bijt ik hem toe. 'IK heb niks verpest!' Hij trekt me naar binnen en duwt me tegen de muur. 'Wat denk je wel niet!' Hij geeft een harde klap in mijn gezicht. Het doet nog best wel pijn maar ik heb tijdens mijn training vaak ergere pijn als dit gehad. Toen vond ik dat verschrikkelijk maar nu ben ik er juist blij mee dat ze ons expres veel pijn deden. 'Wat denk jíj wel niet! Een meisje slaan, klootzak die je bent!' snauw ik zonder goed na te denken terug. Als ik mijn vuisten bal merk ik dat ik nog steeds de appel vast heb. In een impulsief smijt ik de appel richting Sergey's hoofd waarna ik met mijn hand over mijn wang wrijf. Het is wel zo handig de schijn op te wekken dat het echt pijn doet, anders slaat hij de volgende keer harder.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Sergey Dmitri Bogdanov

    "Wat denk jíj wel niet! Een meisje slaan, klootzak die je bent!" snauwde ze naar me en gooide de appel naar mijn hoofd. Ik ontweek hem met een simpele beweging en zag dat ze over haar wang wreef. Ondertussen was Yelena erbij komen staan, maar ze deed en zei niks. Slim van haar.
    "En hoe durf jij mij zo respectloos te behandelen!" snauwde ik terug, terwijl ik mijn vlindermes pakte en open klapte. Ik begon ermee te spelen terwijl mijn ogen vuur spuwden. "Ik ben je baas, jij hoort naar mij te luisteren en boven alles respect voor mij te hebben!" Het 'woord' respect slingerde ik naar haar hoofd. "Hoe komt het in je hoofd om mij te beledigen en disrespectvol tegen mij te zijn!" Nog een verkeerde opmerking en ze zou betalen voor haar fouten!


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Yelena Katya Bogdanov

    Het schouw spel vermaakt mij dan wel lichtelijk. Raisa schreeuwt dat Sergey een meisje niet mag slaan, wrong. Hier mag alles, Raisa. Ze moet er maar aan wennen. Daar op gooit ze de appel die ze net uit de keuken bij ons gehaald heeft naar zijn hoofd, die hij natuurlijk met alle gemak ontwijkt. Met haar hand wrijft ze langs haar wang, waar hij haar ogenschijnlijk geslagen heeft. Natuurlijk moet Sergey er wel op reageren. Maar wie is er dan ook zo dom om hem nu lastig te vallen?
    Sergey snauwt iets terug over respectloos, waarna hij zijn welbekende vlindermes pakt en die openklapt. Mijn ogen flitsen er een moment naar, dit zal niet veel goeds betekenen. Hij begint ermee te spelen en ik begin me zorgen te maken. Een korte preek over respect en andere dingen, in zijn ogen zie ik het vuur branden, waar door ik eindelijk naar voren stap. Zijn arm met het mes druk ik lieflijk naar beneden.
    "Sergey, iedereen is gehumeurd door de mislukte actie. Het is niet haar schuld dit keer." zeg ik zacht mompelend, op een betuttelende toon. "Trouwens, heb jij nog ergens sigaretten? Die van mij zijn bijna op." verzin ik ter plekke, terwijl ik boven op mijn kamer zeker nog wel iets heb liggen. Ik moet hem gewoon ergens mee af zien te lijden, voor Raisa's bestwil. Ze is nog redelijk nieuw, nieuw genoeg om niet te weten dat hij haar écht iets aandoet, hoe dichtbij ze ondertussen ook gekomen is.
    Ze draait langer mee in dit circuit, dat weet ik. Maar ze zit nog niet zolang echt in deze villa, tussen de rest die vertrouwt word. Dat is de enige reden waarom ik op dit moment tussen beide besluit te komen.


    I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

    Leighanne Heather Rutherford/Raisa Yuliya Bezrukov - Spion
    'En hoe durf jij mij zo respectloos te behandelen!' snauwt hij terug. Als hij zijn vlindermes pakt blijft mijn blik daar een paar seconden ophangen voordat ik weer naar zijn gezicht kijk. In het dossier van Sergey staat vaak genoeg uitgedrukt dat hij agressief is. Oké iedereen hier is wel agressief maar hij spant de kroon. Alleen Arkadiy is misschien erger. 'Ik ben je baas, jij hoort naar mij te luisteren en boven alles respect voor mij te hebben. Hoe komt het in je hoofd om mij te beledigen en disrespectvol tegen mij te zijn!' Zijn ogen spuwen vuur. Nu wordt het tijd om op mijn woorden te passen als ik niet gewond wil raken maar voordat ik kan zeggen komt Yelena er tussen. Ze mompelt iets tegen hem maar door de zachte toon kan ik niet verstaan wat. Ik vang alleen iets op over sigaretten.
    Ik zucht even en begin dan te praten. 'Ik heb je niet beledigd,' zeg ik op een kalme en rustige toon. 'Disrespectvol ben ik misschien wel geweest, maar waarom zou ik respect voor jou hebben als jij dat ook niet voor mij hebt?'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Sergey Dmitri Bogdanov

    "Sergey, iedereen is gehumeurd door de mislukte actie. Het is niet haar schuld dit keer." zei Yelena toen ze mijn arm zachtjes omlaag drukte. Ik keek haar aan. "Trouwens, heb jij nog ergens sigaretten? Die van mij zijn bijna op." Ik knikte naar een kastje achterin de kamer. "Daar zouden nog een paar pakjes moeten liggen."
    Toen richtte ik me weer op Raisa omdat ze zuchtte. "Ik heb je niet beledigd." zei ze op een kalme en rustige toon. "Disrespectvol ben ik misschien wel geweest, maar waarom zou ik respect voor jou hebben als jij dat ook niet voor mij hebt?" Ik gromde naar haar. "Je werpt me voor dat de drugsdeal is mislukt door mij." snauwde ik naar haar, "Ik kon er niks aandoen dat er opeens van alle kanten politietroepen aankwamen. Ik had de omgeving laten nachecken en alle mogelijke maatregelen." Ik ging met mijn hand over mijn hoofd en zuchtte diep. "Er is hier iemand die alles doorgeeft aan de politie en als ik die vind vermoord ik diegene met mijn handen." ging ik verder, "En waarom ik jou niet met respect behandel? Je bent de nieuwe hier. Je moet je bewijzen voordat ik je respecteer en dat heb je tot nu toe niet gedaan." Ik deed een stap naar voren en zette een vinger op haar borst. "Maar mij moet je altijd respecteren, want ik ben je baas en als ik je verdacht vind of je doet niet wat ik zeg, is het snel voorbij met je." Ik hield mijn gezicht in een plooi, maar daaronder was er een en al woede. Als Yelena me niet had tegen gehouden was ze er nu al geweest.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Chase Verkerk/Rafal Fedor Hallvor - Spion

    Ik keek toe hoe Alex en Khristina naar buiten kwamen gelopen, blijkbaar waren hun ook op het idee gekomen om naar buiten te gaan. Jammer, dat betekende dat ik me toch nog tussen de mensen moest begeven. Alhoewel, ik moest wel mijn gezicht laten zien anders kwam dat weer verdacht over. Misschien was het nu wel een voordeel dat ik zo neutraal bleef onder de mislukte missie. Zo was er weinig van mijn gezicht af te lezen, alhoewel dat eigenlijk nooit mogelijk was. Nu pas viel het me op dat ook Rosali buiten zat, het was onoplettend geweest dat ik haar niet eerder had gezien. Ik begroette Alex, Khristina en Rosali met een knikje 'Hey'. Ik stak een nieuwe sigaret op, sinds de vorige al lang gedoofd in een asbak lag. Ik voelde weinig behoefte om een soort gemaakt gesprek te beginnen en buiten dat wist ik niets te zeggen. Dus inhaleerde ik in stilte de rook, om die daarna weer rustig uit te blazen

    [ bericht aangepast op 23 sep 2012 - 21:36 ]


    There is so much you haven't seen before

    Yelena Katya Bogdanov

    Sergey kijkt mij aan, wat mij enigszins oplucht, aangezien het betekent dat ik hem heb kunnen afleiden. Hij knikt naar een kastje achter in de kamer. "Daar zouden er nog een paar moeten liggen." zegt hij en in stilte stap ik zo zacht mogelijk achteruit. Hij richt zich als nog op Raisa, alleen maar omdat die stomme doos begint met praten. Jezus, ze had nu gewoon weg moeten lopen, hem moeten gehoorzamen. Dan was alles goed geweest. Toch moet ze persé tegen hem in gaan.
    Ik hoor het gesnauw van Sergey wel, na de rustige toon van Raisa. Toch draai ik me braaf weg van die twee en kniel ik neer bij het kastje die ik open. Er liggen inderdaad wat pakjes sigaretten in, Pall Mall rood. Ik gris er een pakje uit, draai me weer terug en zie dat hij nu weer heel dicht bij haar staat, met zijn vinger op haar borst. Helaas is er nu weinig dat ik nog kan of wil doen. Nu heeft ze het gewoon uitgelokt. Soms moet je je trots opzij zetten als je wilt overleven, zeker hier.
    Ik kom weer omhoog, steek het rode pakje in mijn vest zak waar door ik nu aan beide kanten een bobbel heb zitten vanwege de pakjes. Toch loop ik terug naar Sergey, dit keer raak ik hem niet aan. Hij ziet er heel erg kwaad uit, in ieder geval, hij straalt een bepaalde dodelijkheid uit. Zelfs ik ben af en toe bang voor een rake klap als hij zo doet. "Kom je roken?" vraag ik daarom, op een neutrale toon.


    I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.