• House of Nightmares, hét nieuwe realityprogramma van het jaar. Acht mensen, vier jongens en vier meisjes, gaan het grote oude huis in om daar geconfronteerd te worden door hun grootste nachtmerries in de hoop te winnen. Wat ze niet weten is dat zodra ze het huis binnen zijn gegaan en de deur achter hun sluit, alle connectie met de buitenwereld verloren gaat. Maar dat was niet het orginele plan. De wezens die in dit oude huis wonen nemen de controle over. Nu is het een zaak van overleven geworden.


    De regels:
    - Geen ruzie OOC.
    - 16+ is toegestaan.
    - Niet moorden zonder toestemming.
    - Als je niet meer reageert, vermoorden we je karakter.
    - Alleen ik, DarkSavior en Rechazame openen nieuwe topics.
    - Geen one-liners, minimaal 5 regels. Als je dat niet doet, krijg je echt een waarschuwing.
    - Geen perfecte karakters die zich uit elke situatie kunnen redden etc.


    Rollen:

    Meisjes:
    - Dahlia Evangeline Orellana ~ Rechazame
    - Rikki Madeleine Beck ~ Assassin
    - Katherine Sarah Gray ~ Broadfields
    - Niamh Raine Pierce ~ Frey

    Jongens:
    - Matthew Freeman ~ InOblivion
    - Sal Levine ~ Kaien
    - Caleb Nathaniël Riverson ~ Sirens
    - Nathaniel Carter ~ Rizzoli

    Wezens:
    - Nightshade/Darren Shade ~ DarkSavior
    - Parthenope ~ General
    - Amartistus/Amy Jackson ~ RememberYoux
    - Ayaki ~ Ivan

    Even een kleine beschrijving van het huis:
    Het huis heeft in totaal vijf verdiepingen. De kelder, de begane grond, de eerste verdieping, de tweede verdieping en een zolder. Daarbij is er nog een achtertuin met een veranda waar je kan zitten. De tuin zelf is overwoekerd en er staat een hoge muur omheen. De achterdeur is dan ook de enige buitendeur die niet op slot is.
    De kelder is een donkere ruimte die amper verlicht word. Het is er net een doolhof met gangetjes en opgestapelde dozen. Er gaat een trap heen en bovenaan die trap zit een deur.
    Op de begane grond is alles een stuk normaler. Er is een keuken, een eetkamer, een huiskamer en een wc. In de hal is er een trap die naar boven leid. Er zijn verder geen tv's of radio's aanwezig. Ook is er geen Wi-Fi.
    Op de eerste verdieping slapen de kandidaten. Ze hebben allemaal een identieke slaapkamer met een kleine badkamer eraan. Het bevat een groot, houten bed, een kledingkast en een kaptafel. De badkamer heeft een wc en een kleine douche. Er is maar een beperkte hoeveelheid warm water.
    De tweede verdieping heeft ook allemaal kamers. Deze bevatten schilderijen, portretten, oude stoffige meubels met lakens erover heen, alles wat je je maar kan bedenken. Het is geen fijne omgeving.
    Op de zolder is geen licht en ook geen ramen. Daar kan je ook niet zien wat voor vreselijks zich daar bevind.
    Er zijn maar weinig stopcontacten in het huis. Die heb je ook niet nodig want telefoos, laptops, tablets etc. zijn dan ook niet toegestaan. Er is wel gewoon electriciteit.

    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 26 aug 2012 - 22:36 ]


    Your make-up is terrible

    [Moet ik hierop reageren of zal ik jullie twee eerst laten praten?]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    (Je mag van mijn part reageren, maar als je niets weet, hoeft het niet en zal ik reageren.)


    [Reageer jij dan maar, want het word sowieso een korte post omdat jullie tegen elkaar praten.]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Sal Levine

    'Daar heb je helemaal gelijk in, Sal,' antwoordde ze wat beschaamd. 'Maar misschien slaapt niet iedereen en waren er wel mensen. Wij zijn immers ook nog wakker,' vertelde ze. Ze gaapte en hield haar hand voor haar mond, niet veel later volgde ik ook.
    'Misschien moeten wij ons ook eens aan slapen wagen, zometeen,' zei ze zacht waarop ik lichtjes knikte. Ik keek weer even van het water, naar het pilletje.
    'Misschien,' zei ik zacht en merkte dat de angst mij nu toch weer te boven in ging. Ik draaide mijzelf om met de rug naar haar toe. De pil had ik meegenomen. Ik nam hem in, slikte hem door met water en begon toen flink te hoesten.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    "Misschien." zegt hij zacht, nadat hij van het pilletje naar het water had gekeken. Hij heeft ook gegaapt, het is gewoon bedtijd denk ik. Hij draait zich om met zijn rug naar mij toe en ik kijk fronsend toe. Ik zie aan zijn bewegingen dat hij de pil inneemt en een slok water neemt. Daarna begint hij flink te hoesten waardoor ik zacht op zijn rug klop.
    "Oh jezus, Sal. Gaat het?" vraag ik bezorgd. "Sorry, ik wist niet dat dit gebeurde..." Oh, als hij die pil nu niet uitkotst zal hij de volgende keer nooit meer een pil nemen! Ik bijt hard op mijn lip waardoor ik uiteindelijk bloed proef, waar ik vervolgens weer misselijk van word.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Zacht geklopt voelde ik op mijn rug, terwijl ik de pil verder probeerde door te slikken.
    'Oh jezus, Sal. Gaat het?' vroeg ze bezorgd waarna ik mijn hoofd schudde. Ze zei dat er niets gebeurde! 'Sorry, ik wist niet dat dit gebeurde...' Ik slikte, nam wat water en bleef nog even doorslikken al was de pil allang weg. Ik schudde met mijn hoofd, alweer.
    'Nooit meer,' zei ik nog wat na hoestend. 'Nooit weer neem ik dat ding! Dat word nog eens mijn dood.' Ik draaide mijzelf weer om naar haar toe en keek haar niet begrijpend aan. 'Je zei dat er niets gebeurde, waarom gebeurde dat? Is dat normaal? Ik snap het niet.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Niamh Raine Pierce.
    Zijn mond gaat iets open, klaar om te antwoorden, maar doordat onze ogen elkander kruisen, is hij stil. Hij blijft timide, zwijgzaam en ik vraag me af wat hij van plan is en gaat flikken. Nog steeds kijk ik hem fel aan, mijn lippen iets getuit, waarna mijn tong er ongewoon traag overheen gaat.
    “Bent u in orde?” vraagt hij dan, nog steeds de kalmte in zijn stem, met een beschaafde toon eraan verworven. “Als ik zo vrij mag zijn om me te uiten; u lijkt wat gespannen. Is er iets wat ik voor u kan betekenen? Wat het drinken betreft: er is water, melk, cola en appelsap,”
    Hij kijkt naar ons twee, maar ik kijk hem enkel zwijgzaam aan, mijn ogen ondertussen een grijze, vage leegte. Abrupt slaat hij zijn ogen neer, het leek wel alsof hij zich lichtelijk verlegen voelde, maar ik trapte er niet in en keek hem nog steeds op dezelfde manier aan. Het was een klein tijdje stil voordat ik weer sprak, echter klonk het niet als mijn normale stem. “Ayaki, zei je?” vroeg ik, vragend om bevestiging voor zijn naam, welke ik toch weer zou krijgen.
    Weer kwam er een kleine flashback op mijn netvlies terecht, of ten minste dat was wat ik dacht. Ayaki en Darren waren er beide, maar Ayaki was diegene die zo absurd dichtbij was gekomen, dat was iets wat ik zag en ik snapte het niet. Wat wilde hij? Wat was hij van plan geweest? Ik stond onbewust op, liep de kleine afstand tussen ons af en ging recht voor hem staan. Het verbaasde me dat hij enkele centimeters groter dan mij was, al was ik zelf ook niet echt lang. “Voel jij je nu ongemakkelijk?” sprak ik langzaam, fluisterend, terwijl ik dichter naar hem toe liep, tot bijna onze neuzen elkaar raakten. Mijn kristalblauwe ogen die nu tekenen van grijze leegte vertoonden, boorde zich in die van hem. Mijn vingers streelden tergend langzaam over zijn gezicht, zijn wang en belandde in zijn nek. “Ik wil cola.” Zei ik toen, iets harder en nu pas merkte ik dat ik mijn adem in had gehouden.
    Hij had iets geflikt, ik zou erachter komen wat en ik had zo’n idee dat Darren er ook mee te maken had.


    Rikki Madeleine Beck

    Hij slikt, neemt nog wat water en blijft doorslikken. Hij schud opnieuw met zijn hoofd.
    "Nooit meer." zegt hij, nog wat na hoestend. "Nooit weer neem ik dat ding! Dat word nog eens mijn dood." Hij draait zich om naar mij en kijkt mij niet begrijpend aan. Ik bijt opnieuw op mijn lip, hoewel ik misselijk en nu ook duizelig word van de ijzerachtige smaak.
    "Je zei dat er niets gebeurde, waarom gebeurde dat? Is dat normaal? Ik snap het niet." Ik schud snel met mijn hoofd als teken dat het niet normaal is.
    "Ik weet het niet, Sal. Het is mij ook wel eens gebeurd, misschien omdat je je verslikt hebt. Dat is niet de schuld van de pil maar van jou lichaam." antwoord ik zacht, bang dat ik het verkeerd breng. Hij is al zo gevoelig. Ik kijk naar mijn friemelende handen en dan weer op naar Sal.
    "Sorry, ik wist het echt niet."


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Ze schudde snel haar hoofd als teken dat het niet normaal was.
    'Ik weet het niet, Sal. Het is mij ook wel eens gebeurd, misschien omdat je je verslikt hebt. Dat is niet de schuld van de pil maar van jou lichaam,' antwoordde ze zacht. Haar gezicht was witter dan zo net. Ik had haar ook op haar lip zien bijten.
    'Sorry, ik wist het echt niet,' zei ze. Ik keek omlaag, toen weer naar haar. Ik ging met mijn vinger naar haar lippen toe en trok die zachtjes los van haar tanden. Toch niet raar dat ik dat deed?
    'Ik wil hem niet weer,' zei ik vast besloten. Ik voelde het nog steeds bonken, maar ze zei al dat hij eerst in moest werken of ergens in die trans. 'Kan ik straks ook gewoon slapen zonder pijn?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Ik voel zijn vinger over mijn lippen en hij trekt hem los van mijn tanden. Ik word knal rood en kijk hem met grote ogen aan. Deed hij dat nou echt?
    "Ik wil hem niet weer." zegt hij vastbesloten. "Kan ik straks gewoon slapen zonder pijn?" Ik breng mijn hand naar mijn lip en wrijf er afwezig over, op de plek waar hij het net aanraakte. Daarna kijk ik hem weer aan.
    "Ik hoop het. Het zal minder zijn, maar ééntje werkt niet tegen hele extreme pijn. Ik weet niet of je zo kan slapen." murmel ik. "Moet ik... uh... je eh..." zeg ik en ik schud met mijn hoofd. Nee, begin nou niet over zijn broek! Hij zal heus lekkerder slapen maar het hoeft niet, ga er nou niet over door!


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Haar vingers gingen afwezig over haar lippen heen, daar waar ik hem aan had geraakt. Was het dan wel raar om dat te doen?
    'Ik hoop het. Het zal minder zijn, maar ééntje werkt niet tegen hele extreme pijn. Ik weet niet of je zo kan slapen,' murmelde ze. Ik keek omlaag. Dus ik moest er nog één nemen? 'Moet ik... uh... je eh...' zei ze toen en ze schudde met haar hoofd. Ik deed mijn hoofd iets schuin. Even duurde het voordat ik door had wat ze bedoelde. Lichtjes schudde ik mijn hoofd.
    'Ik kan wel eventjes in deze broek slapen. Ik wil je niet tot last zijn Rikki. Ik ben dat, dat weet ik. Ik houd je wakker, vraag je dingen die jij eigenlijk niet aan kunt. Voorname het gedeelte waar bloed in voorkomt, maar wil ik kunnen slapen.. Moet ik dan nog een pil nemen?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Ayaki.

    'Ayaki, zei je?' vraagt ze dan. Ik kijk op, mijn ogen nog altijd emotieloos. Ik besluit te knikken en geef een klein, bedeesd glimlachje. Ik kijk verbaasd op als ze op staat. Er vanuit gaande dat ze zichzelf wil voorzien van drinken, stap ik opzij, maar in plaats van de koelkast, loopt ze naar mij toe. Haar blik is nog altijd penetrerend. Heeft Nightshade de hypnose wel goed uitgevoerd? schiet er door me heen. Ze staat dichtbij me, zo dichtbij dat ik haar lichaamsgeur kan ruiken, dat ik haar bloed kan ruiken. Ik adem zacht, focus me op mijn kalmte.
    “Voel jij je nu ongemakkelijk?” vraagt ze dan. Ze stapt nog dichter op me af. Onze lichamen raken elkaar bijna. Ze is.. te dichtbij. De aanlokkelijke geur van haar bloed jaagt het vampierinstinct naar ongekende hoogte. Ik moet al mijn zelfbeheersing de ring in gooien om haar niet hier en nu om te brengen. Ik wil Nightshade een hulpeloze blik toeschieten, maar hou de ogen op de grond gericht.
    'U brengt me in verlegenheid,' zeg ik zacht en stap naar achteren. Tot mijn verbazing sta ik nu tegen het keukenblok aan. Ik kan nergens heen. Nu slik ik de brok in mijn keel toch weg, neem een rustige, diepe ademteug om mezelf weer te herstellen. Op dat moment voel ik haar warme hand op mijn gezicht. Nu kan ik mijn verbijstering niet verbergen. Haar bloed is.. dichtbij.
    "Ayaki, wat heb ik nu gezegd over je broer zijn spullen gebruiken? Die messen zijn geen speelgoed." Mijn moeder pakt mijn broers gerei op en bergt ze weer op in haar kamer. Haar blik kruist de mijne. Een zeldzame, felle blik kruist de mijne. Ik zet een stap naar achteren, buig en bied mijn verontschuldigingen aan.
    "Het spijt me. Ik.. ik wilde ze gebruiken voor mijn training." Ze zucht en legt haar hand op mijn wang. De warmte voelt aangenaam.
    "Je bent te jong voor zulke dingen. Je bezeert jezelf nog een keer." Ze omhelst me. Ik sla kort mijn armen om haar heen, glimlach en laat dan los.
    "Ik zal bewijzen dat ik net zo sterk zal worden als mijn broer," zeg ik met een glimlach.
    "Och, Ayaki. Je bent echt een kind van je vader."

    Haar vinger belanden in mijn hals. Waarom raakt ze me aan? Ze is niet iemand die om me geeft of me lief heeft.
    'Ik wil cola,' zegt ze dan. Ik knik.
    'En u?' vraag ik als ik me tot Nightshade wend. Even schitteren mijn ogen met een subtiele uiting van hulpeloosheid die waarschijnlijk alleen hij kan detecteren. Wat moet ik doen?


    No growth of the heart is ever a waste

    Nightshade

    'Ze had ons door' was het enige wat ik de hele tijd kon denken, 'Ze had ons door en mijn hypnose had gefaald.' Op zich was het best logisch dat hij faalde, omdat ik hem snel moest doen. Ik had niet genoeg tijd gehad om een perfecte hypnose door te voeren. "En u?" vroeg Ayaki en ik schrok op uit mijn gedachten. "Uuuh, water." zei ik en toen ik de schittering in zijn ogen zag knikte ik zachtjes, zo zodat Niamh het niet zou merken. Niet dat het veel zou uitmaken, maar in meer problemen had ik geen zin. "Vind je Ayaki leuk, Niamh?" vroeg ik lachend, in een poging haar weg te krijgen bij hem. Wat als hij haar weer zou aanvallen, dat zou ze niet overleven. Tenminste, niet zonder ernstige mentale en fysieke schade. Ik klopte hartelijk op de stoel naast me en bedacht wat de volgende stap zou zien. Op zich was die logisch, opnieuw hypnotiseren en anders veranderen. Hoewel.. er was nog een keuze. Het gewoon toegeven en hopen dat ze niks zou doen, maar dat betwijfelde ik.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Niamh Raine Pierce.
    Zijn ogen staan emotieloos wanneer hij opkijkt, knikt vervolgens en een klein, bedeesd glimlachje siert zijn gezicht. Ik weet zeker dat hij iets had gedaan, hij was dichterbij mij gekomen, steeds dichterbij en toen… wist ik het niet meer, werd het helemaal zwart. Gelijk vragen wat hij dan wel had gedaan, deed ik niet, het leek me geen goed moment hiervoor. Verbaasd had hij opgekeken wanneer ik opstond, maar me door iets tegen laten houden deed ik niet. Zijn ogen zijn op een gegeven moment op de grond gericht.
    “U brengt me in verlegenheid,” zegt hij zacht en stapt naar achteren. Hij staat echter nu tegen het keukenblok aan, waardoor ik weer dichterbij kom en mijn hand langs zijn wang naar zijn hals laat dwalen. Hij leek me ver in gedachten, maar er nu vanaf gaan deed ik niet. Ik wilde proberen het nog wat verder te schoppen, misschien zou hij dan iets toegeven. Het was een riskant plan, maar ik had zo het idee dat ik er anders nooit achter zou komen.
    Hij knikte toen ik zei dat ik cola wilde. “En u?” Ayaki wend zich tot Darren, ook hij moet er iets mee te maken hebben. Darren was ook namelijk in dezelfde kamer als Ayaki geweest, al had ik me op dat moment meer op Ayaki gefocust. Wat had hij gedaan, wat kan ik me niet herinneren maar probeer ik zo erg? “Uuuh, water.” Klonk er in de richting van Darren. Was hij net als Ayaki en ik in gedachten verzonken geweest? Toch keek ik nog steeds niet naar hem, al mijn aandacht ging naar Ayaki en mijn hand lag nog steeds in zijn hals.
    “Vind je Ayaki leuk, Niamh?” vroeg Darren lachend, waardoor ik lichtelijk begon te fronzen en dit keer wel naar hem keek. Zwijgzaam onderzocht ik hem en zag dat hij hartelijk op de stoel naast hem klopte, maar ik negeerde zijn gebaar en wendde me terug naar Ayaki. Wat moest ik zeggen, doen, zodat Ayaki iets toe zou geven? Misschien een hint? Maar ik had geen idee hoe ik dan moest handelen, al leek hij zich wel ongemakkelijk te voelen dat ik zo dichtbij hem stond. Zomaar weer van hem weglopen en naast Darren plaats nemen, was dus geen optie voor me.
    “Misschien…” antwoordde ik met een mysterieuze stem en blikte vanonder mijn wimpers naar Darren, maar keek vervolgens terug naar Ayaki. Die ogen kwamen me zo bekend voor en telkens zorgde het voor dezelfde flashbacks. Een buiging, Ayaki die dichterbij kwam, zwart, Ayaki die vroeg of alles wel goed ging. Wat was er gebeurd op het moment dat het zwart werd? Ik deed mijn lippen van elkaar om weer iets te zeggen, maar ik had geen idee wat nu handig was, dus sloot ik deze weer.


    Ayaki.

    Nightshade antwoordt dat hij water wenst. Ik wil me omdraaien en het tweetal van drinken voorzien, maar het meisje haar hand zit nog steeds in mijn nek. Haar geur bedwelmt langzamerhand mijn zintuigen. Ik moet oppassen nu.
    'Ik uh, als u het niet erg vindt..' zeg ik zacht, aanstalten makend om de afstand tussen ons te vergroten.
    'Vind je Ayaki leuk, Niamh?' Mijn ogen blijven apathisch. Voor het eerst hoor ik haar naam. Mij.. leuk vinden? Ik heb verstand van de werking van de menselijke geest, maar dit soort dingen gaan mijn verstand te boven. Hij klopt op de stoel naast zich en ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat ze me met rust laat en gaat zitten, voor het welzijn van ons allen. Maar ze doet het niet. Na een korte blik op Nightshade te hebben geworpen wendt ze zich weer tot mij. Diezelfde beladen stilte vult de ruimte.
    'Misschien.' Ik, niet wetend hoe te handelen, blijf zwijgen. Voorzichtig zet ik een stap naar zij, zorg ervoor dat de hand uit mijn nek valt.
    'Ik zal wat drinken pakken,' zeg ik om de stilte te verbreken en wend me tot de koelkast.
    'Neemt u gerust plaats.' Mijn stem is nog immer beheerst. Ik kan het erop wagen om hier en nu een illusie te maken, maar de laatste keer dat ik het bij Nightshade deed, liep het niet goed af. Het is onmogelijk voor me om tegelijkertijd te praten en de illusie op te houden voor lange tijd. Het was al een wonder dat ik die paar minuten bij Nightshade volhield.
    Ik voorzie het tweetal van cola en water. Zelf vind ik cola een vreemde drank. Ik ben niet echt thuis in prikkende dranken en de kleur bevalt me niet. Het is zoet en smaakt apart, maar de jeugd schijnt er verzot op te zijn.
    Ik zal haar moeten hypnotiseren, schiet er door me heen. Ik zal het moeten doen voor ze erachter komt. Het is me ook bij Nightshade gelukt, zij het maar tot een bepaalde extensie. Misschien wil hij het zelf doen. In dit geval, in deze situatie, kan ik het beste afwachten.


    No growth of the heart is ever a waste