• House of Nightmares, hét nieuwe realityprogramma van het jaar. Acht mensen, vier jongens en vier meisjes, gaan het grote oude huis in om daar geconfronteerd te worden door hun grootste nachtmerries in de hoop te winnen. Wat ze niet weten is dat zodra ze het huis binnen zijn gegaan en de deur achter hun sluit, alle connectie met de buitenwereld verloren gaat. Maar dat was niet het orginele plan. De wezens die in dit oude huis wonen nemen de controle over. Nu is het een zaak van overleven geworden.


    De regels:
    - Geen ruzie OOC.
    - 16+ is toegestaan.
    - Niet moorden zonder toestemming.
    - Als je niet meer reageert, vermoorden we je karakter.
    - Alleen ik, DarkSavior en Rechazame openen nieuwe topics.
    - Geen one-liners, minimaal 5 regels. Als je dat niet doet, krijg je echt een waarschuwing.
    - Geen perfecte karakters die zich uit elke situatie kunnen redden etc.


    Rollen:

    Meisjes:
    - Dahlia Evangeline Orellana ~ Rechazame
    - Rikki Madeleine Beck ~ Assassin
    - Katherine Sarah Gray ~ Broadfields
    - Niamh Raine Pierce ~ Frey

    Jongens:
    - Matthew Freeman ~ InOblivion
    - Sal Levine ~ Kaien
    - Caleb Nathaniël Riverson ~ Sirens
    - Nathaniel Carter ~ Rizzoli

    Wezens:
    - Nightshade/Darren Shade ~ DarkSavior
    - Parthenope ~ General
    - Amartistus/Amy Jackson ~ RememberYoux
    - Ayaki ~ Ivan

    Even een kleine beschrijving van het huis:
    Het huis heeft in totaal vijf verdiepingen. De kelder, de begane grond, de eerste verdieping, de tweede verdieping en een zolder. Daarbij is er nog een achtertuin met een veranda waar je kan zitten. De tuin zelf is overwoekerd en er staat een hoge muur omheen. De achterdeur is dan ook de enige buitendeur die niet op slot is.
    De kelder is een donkere ruimte die amper verlicht word. Het is er net een doolhof met gangetjes en opgestapelde dozen. Er gaat een trap heen en bovenaan die trap zit een deur.
    Op de begane grond is alles een stuk normaler. Er is een keuken, een eetkamer, een huiskamer en een wc. In de hal is er een trap die naar boven leid. Er zijn verder geen tv's of radio's aanwezig. Ook is er geen Wi-Fi.
    Op de eerste verdieping slapen de kandidaten. Ze hebben allemaal een identieke slaapkamer met een kleine badkamer eraan. Het bevat een groot, houten bed, een kledingkast en een kaptafel. De badkamer heeft een wc en een kleine douche. Er is maar een beperkte hoeveelheid warm water.
    De tweede verdieping heeft ook allemaal kamers. Deze bevatten schilderijen, portretten, oude stoffige meubels met lakens erover heen, alles wat je je maar kan bedenken. Het is geen fijne omgeving.
    Op de zolder is geen licht en ook geen ramen. Daar kan je ook niet zien wat voor vreselijks zich daar bevind.
    Er zijn maar weinig stopcontacten in het huis. Die heb je ook niet nodig want telefoos, laptops, tablets etc. zijn dan ook niet toegestaan. Er is wel gewoon electriciteit.

    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 26 aug 2012 - 22:36 ]


    Your make-up is terrible

    [Nee, doe jij maar eerst. Anders word hij weer zo kort. Ik kan hier amper iets aan toevoegen. Ik laat Ayaki het dit keer zelf uitzoeken.]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    CyberLord schreef:
    [Nee, doe jij maar eerst. Anders word hij weer zo kort. Ik kan hier amper iets aan toevoegen. Ik laat Ayaki het dit keer zelf uitzoeken.]

    Hm.
    *sly smile*.


    No growth of the heart is ever a waste

    Rikki Madeleine Beck

    Zacht lacht hij, pakt hij mij bij de pols en neemt mij mee de gang door.
    "En zien we wel mensen.. Dan eh.. Rennen we er gewoon van door." zegt hij met zijn schouder ietjes opgehaald. "Slim idee, of niet? Waar wou jij allemaal langs?" Ik lach zacht zachtjes en loop gewillig met hem mee.
    "Uitermate goed plan, heel slim bedacht, Sal. Kan jij eigenlijk wel rennen?" vraag ik dan, zacht lachend. "En mij maakt het niet uit, ik loop gewoon met jou mee. Waar jij heen gaat, ga ik ook heen." zeg ik en ik zie dat we de trap naderen. Zo dichtbij beneden, dichtbij boven... De rillingen over mijn rug als ik aan boven denk, maar ik uit het niet. Nee, het is wel genoeg zo.


    Your make-up is terrible

    (Hm. Mister Nice-Guy. 8D
    Dan hoop ik dat jullie hier wat aan hebben haha.)

    Niamh Raine Pierce.
    Ayaki kijkt lichtelijk verrast op, al heb ik geen idee waardoor dat komt, dus zeg ik er verder ook niets over. Door mijn woorden kan ik duidelijk de verbazing zien, waarschijnlijk had hij dus niet verwacht dat ik dit zou zeggen. Hij boog kort en knikte, waardoor er lichte glimlach op mijn lippen te vinden was.
    “Goed.” Zijn blik was kort naar Darren gegleden, maar ik dacht er verder niets bij. Misschien wist hij gewoon niet goed hoe hij met mijn opmerkingen om moest gaan? Dat kon toch…
    “Uw geur is aangenaam,” zegt hij abrupt en neemt een tweede glas water, waardoor ik weer uit mijn gedachten word onderbroken en naar Ayaki opkijk. Ik neem de kans dat hij nu is opgestaan en sta zelf ook op nadat ik mijn glas cola had leeg gedronken. Mijn geur? Ik wist niet wat hij ermee bedoelde, maar het klonk in ieder geval als een compliment en vanaf hieruit moest ik verder.
    Kom op Ayaki, geef me nou een hint! Geef me iets… iets waarmee ik het zwarte gat kon vullen in mijn geheugen!
    Weer liep ik naar hem toe, maar omdat hij in de tussentijd dat ik mijn gedachten weer niet kon inhouden al was gaan zitten, stopte ik toen ik naast zijn stoel stond. Mijn slanke vingers gleden weer over zijn wang naar zijn hals, terwijl ik tegelijkertijd op zijn schoot ging zitten en mijn blik in die van hem boorde. Mijn mond bewoog naar zijn oor toe en ik vervloekte mezelf, want ik hoopte zo erg dat Darren niet achter mijn plan kwam, als dit al een plan te noemen was… “Dank je voor het compliment…” Fluisterde ik zacht, bijna onhoorbaar.
    Kom er niet achter, kom er niet achter…

    [ bericht aangepast op 11 sep 2012 - 21:42 ]


    [Oeeeeh! Wil jij eerst Ivan of ik eerst?]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Sal Levine

    Ze lachte zachtjes en liep gewillig met mij mee.
    'Uitermate goed plant, heel slim bedacht, Sal. Kan jij eigenlijk wel rennen?' vroeg ze dan, zacht lachend. Verbaasd keek ik haar aan. Rennen, waarom niet? Al kom het misschien door dreunen.. 'En mij maakt het niet uit, ik loop gewoon met jou mee. Waar jij heen gaat, ga ik ook heen.' Ik knikte lichtjes en we naderde een trap. Dat bracht mij op een idee. Ik begon wat sneller te lopen naar een trap die naar zolder ging. Voor de trap bleef ik staan en keek ik even naar Rikki.
    'Even kijken bij de deur,' zei ik en ik keek weer omhoog. 'H-het zit me nog niet helemaal lekker met die spijker. In mijn geheugen zie ik die spijker als één beeld. Alleen die.. Ik zie dezelfde kant, nooit een ander kant. Niet dichterbij of ver weg. Ik word er zo beetje gek van. Wil je mee gaan kijken? Alleen die spijker. Dan gaan we weer terug.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Oh, I'll continue.

    Ayaki.

    Deze keer ben ik gaan zitten en ben begonnen met aan mijn water te drinken. Ben ik buiten het boekje gaan werken, heb ik hier een grens overschreden? Haar leven is Nightshade dierbaarder dan mij, maar als ik haar door een of andere reden niet laat leven zal het mij flink bezuren. En ik wil niet nog een keer gestraft worden. Niet.. als die straf een herhaling is van wat er eerder gebeurde. Mijn maag ligt in een knoop bij de gedachte. Ik voel een welling van misselijkheid opkomen, maar weet wonderlijk genoeg mijn kalmte te bewaren.
    Ineens voel ik een hand op mijn wang, waardoor ik opschrik en in de richting van de jonge vrouw kijk. Waarom.. raakt ze me graag aan? Ik krijg de kans niet om erover te speculeren als ze op mijn schoot gaat zitten met de benen aan weerszijden van mijn schoot. Mijn ogen verwijden zich van verbazing.
    'I-ik..' Nu, dit was niet geveinsd. Net als bij Nightshade destijds, weet ik me ook nu geen raad met deze vreemde vorm van fysiek contact. Mijn geest raakt verward en ik focus me op mijn ademhaling om de rust te hervatten. Ik weet niet wat ik moet doen. Is een verontwaardigde reactie gepast? Volwassenen, zo heb ik van horen zeggen, vatten iets in deze trant vaak op als een vorm van.. intimiteit. Maar waarom zou ze intiem met mij willen zijn, een vreemde en in haar ogen, een kind?
    Haar mond is bij mijn oor. Het kloppen van haar halsslagader is dichtbij, te dichtbij. Ik slik het slijm in mijn keel weg en probeer aan de bomen in het bos te denken.
    'Dank je voor het compliment,' fluistert ze.
    'Ik uhm.. wil niet onbeleefd doen, maar-' Op dat moment laat een zuchtje wind haar haar wiegen, ontbloot het stuk hals. Onbedoeld glijden mijn ogen naar haar hals. Ik moet.. ik kan niet.. ik steek mijn tong uit met een hypnotiserende subtiliteit en laat het puntje over haar hals strijken. Haar bloed.. ik wil die ader.. tussen mijn tanden. Ik kan niet- niet nu. Ik hou de lippen stijf op elkaar als de pupillen in mijn ogen verkleinen. Voor een moment, een kort moment ben ik het verloren.
    Tegen de tijd dat ik besef wat ik heb gedaan, is het glas water uiteengespat op de grond en is mijn lichaam een levenloze homp gelei geworden. Ze zit nog steeds op mijn schoot. Nu pas dringt de realiteit echt tot me door.
    'Het spijt me,' fluister ik nederig.
    'Dat was ongepast. Ik meende het in films te hebben gezien en dacht dat u- ik.. het spijt me.' Hoe ik in staat ben om zo goed te liegen weet ik niet, maar ze moet nu op een zijspoor zijn gezet dat ik een dergelijke seksuele intentie had.
    'Ik moet dit schoonmaken,' zeg ik, knikkend naar de scherven.


    No growth of the heart is ever a waste

    [OEEEEEEEEEEEEH!]

    Nightshade

    Ik keek naar wat Niamh deed. Ze had ons door, ze probeerde ons uit te lokken. Toen Ayaki met zijn tong over haar nek likte schrok ik me dood. Al helemaal toen hij zijn glas liet vallen. Mijn ademhaling versnelde en ik sprong van mijn stoel af. Toen zag ik dat er, gelukkig, niks gebeurd was. Ayaki's tanden zaten niet in haar nek en zij leefde nog. Ik liep met stampende voetstappen naar Niamh toe.
    "Wat ben jij van plan?" vroeg ik streng aan haar en dwong haar mijn wil op. Ze moest en zou dit keer antwoorden. "Zie je niet dat je hem helemaal van streek maakt?" Ik voelde me net een vader, maar het kon nu niet anders. Ze kon dit niet doen, als hij haar had gebeten waren we nu verloren en zover wilde ik het niet laten komen.
    Ik pakte Niamh bij haar hand vast en trokk haar omhoog. Ik keek haar recht in haar ogen. "Wat ben jij van plan?" vroeg ik nog eens toen ze niet antwoordde, "En probeer niet tegen me te liegen, want ik heb je zo door." Een grom ontsnapte mijn lippen.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    (Hij dwingt haar nu het te zeggen, right? Dus ze moet gewoon de waarheid antwoorden of wat?)


    [Ja.]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Rikki Madeleine Beck

    Sal knikt lichtjes en hij begint sneller te lopen. Uiteindelijk lopen we naar de trap naar zolder en volg ik hem, steeds langzamer tot ik ergens halverwege stil sta. Voor de trap blijft hij stilstaan en hij kijkt naar mij. Ik kijk bang terug, weer die angst, onverklaarbare angst.
    "Even kijken bij de deur." zegt hij en hij kijkt weer omhoog. "H-het zit me nog niet helemaal lekker met die spijker. In mijn geheugen zie ik die spijker als één beeld. Alleen die.. Ik zie dezelfde kant, nooit een ander kant. Niet dichterbij of ver weg. Ik word er zo beetje gek van. Wil je mee gaan kijken? Alleen die spijker. Dan gaan we weer terug." Ik schud wild met mijn hoofd.
    "Nee Sal! We hebben die spijker gevonden, laat het nou rusten! Ik wil helemaal niet naar zolder, het maakt me bang!" Mijn stem klinkt luider dan bedoeld, smekend en bang. Met mijn grote, smekende blauwe ogen kijk ik hem aan vanaf het afstandje waarop ik gebleven ben.
    "Alsjeblieft, ik hou echt niet van zolders. Twee keer was meer dan genoeg, ik ben er niet voor niets niet gebleven. Darren snapte dat tenminste en bracht me terug. Blijf alsjeblieft."


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Wild schudde ze met haar hoofd.
    'Nee Sal! We hebben die spijker gevonden, laat het nou rusten! Ik wil helemaal niet naar zolder, het maakt me bang!' zei ze luid, smekend en bang. Met smekende ogen keek zij mij aan. Ik wou de trap oplopen en alleen gaan, maar ze begon weer met praten. 'Alsjeblieft, ik hou echt niet van zolders. Twee keer was meer dan genoeg, ik ben er niet voor niets niet gebleven. Darren snapte dat tenminste en bracht me terug. Blijf alsjeblieft,' zei ze. Even bleef ik besluiteloos staan.
    'M-maar de spijker,' zei ik zachtjes en ik keek weer even omhoog. Toch ging mijn blik weer naar haar smekende ogen en liep ik terug met een beetje tegenzin.
    'Ik ga een ander keer wel,' mompelde ik zachtjes terwijl ik langs haar heen liep. 'Jouw ogen zijn gemeen. Ze doen dingen wat ik niet kan. Het is mooi hoe veel emoties ze kunnen laten zien, maar ze zijn ook zo hypnotiserend.. Dat is gemeen.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Hij was alweer begonnen met lopen maar blijft besluiteloos staan na mijn woorden.
    "M-maar de spijker." zegt hij zacht en hij kijkt weer omhoog, waarna zijn ogen terug naar mij gaan en hij weer een stukje terugloopt. "Ik ga een andere keer wel. Jouw ogen zijn gemeen. ze doen dingen wat k niet kan. Het is mooi hoe veel emoties ze kunnen laten zien, maar ze zijn ook zo hypnotiserend... Dat is gemeen." Ik glimlach breed en loop naar Sal toe die langs mij heen is gelopen. Ik ga voor hem staan en sla mijn armen om zijn middel en druk mijn hoofd tegen zijn lichaam.
    "Bedankt! Je bent geweldig!" zeg ik en ik laat hem snel weer los. "En ik kan er niets aan doen dat mijn ogen zo doen, zo zijn ze gewoon, sorry." murmel ik en trek een pruillipje naar Sal. Natuurlijk kan ik er wel iets aan doen, maar dat mag hij niet weten. Het is de enige manier waarop ik hem af en toe een beetje kan sturen.
    "Waar zullen we dan heen?" vraag ik iets opgewekter.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Ze ging voor mij staan, sloeg haar armen om mijn middel heen en drukte haar hoofd tegen mijn lichaam aan. Ik schrok ervan en mijn adem ging even de hoogte in.
    'Bedankt! Je bent geweldig!' zei ze en ze liet me al snel weer los. Amy deed het ook zo ongeveer vanmiddag, maar eerlijk gezegd voelde dit wel prettiger.
    'En ik kan er niets aan doen dat mijn ogen zo doen, zo zijn ze gewoon, sorry,' murmelde ze en ze trok een pruillipje naar me. 'Waar zullen we dan heen?' vroeg ze iets opgewekter. Ik bleef haar nog verbaasd en geschokt aankijken en haalde wat vaagjes mijn schouders op.
    'Ergens,' zei ik en ik keek even de gang door. Wat afwezig door de schrik van net liep ik door de gang heen. 'Ik weet het eerlijk gezegd nu niet. Kies jij maar.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Niamh Raine Pierce.
    Ayaki schrok op en keek vrijwel gelijk in mijn richting, maar ik liet me niet tegenhouden. Ze hadden, om de een of andere reden, met mijn geheugen geknoeid en ik had geen idee hoe ze dat hadden gedaan of wat ze geflikt hadden. Dit was de enige manier om er achter te komen, al voelde ik lichte medelijden voor Ayaki dat ik hem gebruikte.
    Zijn ogen verwijdden van verbazing wanneer ik op zijn schoot ging zitten. “I-ik…” Het leek helemaal niet alsof hij acteerde, maar ik moest me hierdoor niet in de luren laten leggen. Misschien acteerde hij wel, en dan deed hij het verdomde goed.
    Ik hoor hem slikken, hij voelt zich duidelijk ongemakkelijk, weet niet hoe hij ermee om moet gaan. “ik uhm… wil niet onbeleefd doen, maar–” Hij stopt, een zuchtje wind laat mijn goudblonde krullen wiegen en een stuk hals ontbloot, waardoor ik lichtelijk moet grinniken door het gekietel van mijn haarlokken die erover heen waren gestreeld. Mijn vingers streelden ondertussen zijn haar ook weg van zijn hals, waarna ik er zacht overheen ging en kort mijn ogen neersloeg, echter opende ik deze vrijwel gelijk weer wanneer ik opeens het puntje van zijn tong over mijn hals voel strijken. Een licht schokje gaat er door mijn lichaam en ik voel mijn hart in mijn keel kloppen. Ik wilde erop reageren, maar de tijd had ik er niet voor, want ik schrok me letterlijk rot wanneer ik abrupt glas gerinkel hoorde. Het glas water spatte uiteen op de grond en ik keek er verward naar. Wat was er precies gebeurd?
    “Het spijt me,” fluisterde hij, het klonk nederig, waardoor ik hem een nieuwsgierige blik stuurde. “Dat was ongepast. Ik meende het in films te hebben gezien en dacht dat u– ik… het spijt me. Ik moet dit schoonmaken,” knikkend naar de scherven. Ik opende mijn dieprode lippen en wilde antwoorden, weer lukte het niet. Darren kwam er tussen. Eerlijk gezegd had ik niet eens gemerkt dat hij er al stond, zo snel, ik moest echt erin op zijn gegaan… Fout, Niamh, fout! Hij leek er echter niets mee te maken te hebben, hij leek zo onschuldig als wat…
    “Wat ben jij van plan?” Hij klonk streng, maar het kwam enkel vaag tot me door. “Zie je niet dat je hem helemaal van streek maakt?” Hij leek net Ayaki zijn vader wel, met die toon in zijn stem, maar het werkte wel degelijk om mij een ongemakkelijk gevoel te brengen. Ik wilde opstaan, net zoals Ayaki buigen en zo mijn verontschuldigingen maken, maar ik bleef bevroren zitten. Mijn handen vielen hulpeloos naast me neer, alleen pakte Darren er één vast en trok me omhoog, waardoor ik dit keer wel degelijk op moest staan. Wat moest ik doen? Het voelde slecht nu opeens, wat ik probeerde bij Ayaki. Hem verleiden zodat hij hetzelfde zou proberen, wat het ook was, of zodat hij het zou zeggen.
    Darren Shade keek me recht in mijn ogen en ik blikte recht terug, maar kon het ongemakkelijke gevoel niet onderdrukken. “Wat ben jij van plan?” vroeg hij nog eens, toen ik niet had geantwoord, “En probeer niet tegen me te liegen, want ik heb je zo door.” Een grom ontsnapte zijn lippen en ik vervloekte mijzelf weer. Shit, shit, ik kon het weten en moest zo nodig doorgaan, maar waarom voelt het dan alsof ik het hem móet vertellen nu? De waarheid dit keer, helaas.
    “I-ik… Eh,” Al heel lang had ik niet meer gestameld, het lag zelfs niet in mijn aard, maar waarom deed ik het nu? Waarom was ik zo nerveus en voelde ik me ongemakkelijk? “Ik weet het,” antwoordde ik toen, deels waarheid en deels niet. Mijn stem klonk iets zekerder, maar nog steeds ging het ongemakkelijke gevoel niet weg. “Ik weet wat jullie probeerden. Waarom?” Verslagen schudde ik mijn hoofd, al was hiervoor mijn blik nog aan het vlammen. “Ayaki, hij…” Mijn adem stokte en ik wist even niet wat ik moest antwoorden, er was een hevige tegenstrijd gaande in mijn hoofd.

    [ bericht aangepast op 11 sep 2012 - 23:07 ]