• House of Nightmares, hét nieuwe realityprogramma van het jaar. Acht mensen, vier jongens en vier meisjes, gaan het grote oude huis in om daar geconfronteerd te worden door hun grootste nachtmerries in de hoop te winnen. Wat ze niet weten is dat zodra ze het huis binnen zijn gegaan en de deur achter hun sluit, alle connectie met de buitenwereld verloren gaat. Maar dat was niet het orginele plan. De wezens die in dit oude huis wonen nemen de controle over. Nu is het een zaak van overleven geworden.


    De regels:
    - Geen ruzie OOC.
    - 16+ is toegestaan.
    - Niet moorden zonder toestemming.
    - Als je niet meer reageert, vermoorden we je karakter.
    - Alleen ik, DarkSavior en Rechazame openen nieuwe topics.
    - Geen one-liners, minimaal 5 regels. Als je dat niet doet, krijg je echt een waarschuwing.
    - Geen perfecte karakters die zich uit elke situatie kunnen redden etc.


    Rollen:

    Meisjes:
    - Dahlia Evangeline Orellana ~ Rechazame
    - Rikki Madeleine Beck ~ Assassin
    - Katherine Sarah Gray ~ Broadfields
    - Niamh Raine Pierce ~ Frey

    Jongens:
    - Matthew Freeman ~ InOblivion
    - Sal Levine ~ Kaien
    - Caleb Nathaniël Riverson ~ Sirens
    - Nathaniel Carter ~ Rizzoli

    Wezens:
    - Nightshade/Darren Shade ~ DarkSavior
    - Parthenope ~ General
    - Amartistus/Amy Jackson ~ RememberYoux
    - Ayaki ~ Ivan

    Even een kleine beschrijving van het huis:
    Het huis heeft in totaal vijf verdiepingen. De kelder, de begane grond, de eerste verdieping, de tweede verdieping en een zolder. Daarbij is er nog een achtertuin met een veranda waar je kan zitten. De tuin zelf is overwoekerd en er staat een hoge muur omheen. De achterdeur is dan ook de enige buitendeur die niet op slot is.
    De kelder is een donkere ruimte die amper verlicht word. Het is er net een doolhof met gangetjes en opgestapelde dozen. Er gaat een trap heen en bovenaan die trap zit een deur.
    Op de begane grond is alles een stuk normaler. Er is een keuken, een eetkamer, een huiskamer en een wc. In de hal is er een trap die naar boven leid. Er zijn verder geen tv's of radio's aanwezig. Ook is er geen Wi-Fi.
    Op de eerste verdieping slapen de kandidaten. Ze hebben allemaal een identieke slaapkamer met een kleine badkamer eraan. Het bevat een groot, houten bed, een kledingkast en een kaptafel. De badkamer heeft een wc en een kleine douche. Er is maar een beperkte hoeveelheid warm water.
    De tweede verdieping heeft ook allemaal kamers. Deze bevatten schilderijen, portretten, oude stoffige meubels met lakens erover heen, alles wat je je maar kan bedenken. Het is geen fijne omgeving.
    Op de zolder is geen licht en ook geen ramen. Daar kan je ook niet zien wat voor vreselijks zich daar bevind.
    Er zijn maar weinig stopcontacten in het huis. Die heb je ook niet nodig want telefoos, laptops, tablets etc. zijn dan ook niet toegestaan. Er is wel gewoon electriciteit.

    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 26 aug 2012 - 22:36 ]


    Your make-up is terrible

    (Eh, laten we dat vermoorden nog maar even achterwege. (cat) Ik wil nog wel dat ze blijft leven lol. Anyway, doe gewoon iets dat echt bij hem past. I dunno wat dat is, maar ik zeg maar wat lol.)


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Nightshade

    Ze keek me eerst niet-begrijpend aan, maar knikte vervolgens wazig. Opeens keek ze me met grote ogen aan en nu keek ik haar vragend aan.
    "Bloed!" was het enige wat ze zei, helder en duidelijk. Mijn hart, als ik die zou hebben, sloeg een slag over. Razendsnel probeerde ik iets te bedenken. Een smoes dit keer, haar hoofd was nog veel te veel in de war met de vorige keer dat ik haar hypnotiseerde.
    Ze liet me gelijk los, maar bleef staan om me aan te kijken. Ze legde haar handen op mijn gezicht en ik voelde haar warmte door mijn lichaam schieten. Ze draaide mijn hoofd van links naar rechts en probeerde blijkbaar een wond te vinden. Daar kon ik wel een smoes voor verzinnen.
    Ze fronste eventjes en liet me toen los. "Je brengt de geur van bloed met je mee. Wat is er gebeurd?" vroeg ze me terwijl haar ogen naar mijn handen keken. Ik glimlachte eventjes naar haar. "Niks ergs. Zoals ik al zei had ik een woedeaanval en sloeg die spiegel kapot." zei ik terwijl ik me omdraaide en naar de spiegel wees. "En tja, een van die brokstukken raakte hard mijn neus waardoor ik een bloedneus kreeg." Ik haalde mijn schouders op. Hopelijk geloofde ze me. Het klonk in mijn oren best te geloven, maar ik wist niet hoe goed gelovig zei zou zijn.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Sal Levine

    'Je doet maar waar je zin in hebt. Ik kan het je niet eens verplichten, hoe wil ik dat nou doen?' vroeg ze en ik haalde mijn schouder iets op. 'Ik kan moeilijk dat ding achter in je strot douwen of je ineens gaan hechten, vooral dat laatste niet.' Ik hield me stil en hoorde hoe ze zuchtte. Ze haalde haar armen van elkaar af en legde die neer op haar knieën.
    'Sorry, ik wil je echt niet dwingen,' murmelde ze toen zacht. Ik zei nog eventjes niets en frunnikte weer aan het verband.
    'Wil je er wat overheen doen?' vroeg ik dan toch aan haar. 'Het is volgens mij niet echt prettig om heel de tijd er tegen aan te moeten kijken. Ik verneem het nu niet zo, maar dat zal straks wel weer komen. Misschien dat ik er dan weer over na ga denken.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Sal blijft stil en frunnikt weer aan het half natte verband. Straks doe ik er nog een plastic zakje overheen ook, ik word er helemaal gek van, dat gefrunnik.
    "Wil je er wat over heen doen?" vraagt hij en ik kijk op. "Het is volgens mij niet echt prettig om heel de tijd er tegen aan te moeten kijken. Ik verneem het nu niet zo, maar dat zal straks wel weer komen. Misschien dat ik er dan weer over na ga denken." Ik knik en glimlach lichtjes waarna ik opsta en naar de badkamer loop. Ik kom terug met de tape en het verband.
    "Ik zal het er losjes opplakken voor de nacht." vertel ik hem. Ik leg het verbandje erop en plak hem maar een beetje vast aan de zijkanten zodat hij er ook weer makkelijk af kan als dat moet.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    'Ik zal het er losjes opplakken voor de nacht,' vertelde ze nadat ze weer terug kwam. Ze was terug gekomen met tape en verband. Ze legde het verbandje erop en plakte hem een beetje vast aan de zijkanten. Vriendelijk glimlachte ik naar haar als bedankje. Stiekem moest ik even gapen en wreef toen iets in mijn oog.
    'Eigenlijk hoop ik wel dat ik nog een beetje kan slapen,' biechtte ik zachtjes op. Ik keek naar mijn hand die eerlijk gezegd lichtelijk klopte.
    'Werken die dingen maar voor één iets of voor meerdere?' vroeg ik toen zachtjes aan haar.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Niamh Raine Pierce.
    Kort glimlachte hij naar mij. “Niks ergs. Zoals ik al zei had ik een woedeaanval en sloeg die spiegel kapot.” Hij draaide zich om naar de spiegel en wees hiernaar, maar ergens bekroop me het gevoel dat hij loog en omdat ik dit eerder ook al een paar keer had gehad, luisterde ik naar het ongemakkelijke gevoel en mijn intuïtie die zei dat ik hem niet moest geloven. Al deed ik voor nu maar voor wel, aangezien ik nu niet één van de sterkste was, met die zwarte vlekken voor mijn ogen en deze duizeligheid zou ik niet verder komen dan de deur.
    “En tja, een van die brokstukken raakte hard mijn neus waardoor ik een bloedneus kreeg.” Hij haalde zijn schouders op en ik keek hem even zwijgzaam onder, zonder glimlach of iets in mijn blik. Mijn ogen dwaalden langzaam over zijn gezicht, maar deden verder niets, namen niets in zich op. Toen zuchtte ik, draaide me om en nam tegelijkertijd als steun zijn hand weer vast. “Laten we maar wat te drinken pakken.” Fluisterde ik heimelijk zachtjes, terwijl ik begon te lopen met zijn koude hand nog vast, waardoor ik hem lichtelijk mee trok.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Ayaki.

    Mijn lichaam is bezweet en mijn haar plakt aan mijn gezicht. Ik heb een illusie nog nooit langer dan vijf minuten weten op te houden. Elke aanval die ik uitvoerde was gebonden aan die tijd. De dorpsklok tikt tergend langzaam. Mijn ademhaling is zwaar en gehaast. Ik heb de vuisten gebald en alles in mijn lichaam is in een opperste staat van concentratie. Tien minuten. Ik probeer mijn ogen te sluiten, maar voel de illusie beginnen op te hevelen. Gauw open ik de ogen om de gaten weer in te vullen met de omgeving. Ik begrijp nu wat hij bedoelde, toen hij nog in me verborgen zat. Lang niet iedereen is in staat een illusie op te roepen die een goede representatie van de werkelijkheid is. Daarvoor moet je ten eerste een fotografisch geheugen hebben. Ten tweede, moet je ervoor zorgen dat je het beeld vasthoudt en het niet in een fractie van een seconde weer uit de gedachten verdwijnt. Gedachten zijn razendsnel, volgen elkaar vliegensvlug op. Om zo lang mogelijk aan niks anders dan puur deze illusie te denken is moeilijk.
    Vijftien minuten. Mijn hoofd voelt zwaar. Ten tweede is er niet alleen een geloofwaardig beeld oproepen en vasthouden: er is de atmosfeer die de zintuigen aanroept. Natuurgeluiden, geuren, de warmte van de zon, een windje. Alles moet kunstmatig verwerkt worden. Zo is iemand ook in staat een bepaalde atmosfeer te creeren. Als diegene het goed doet. Twintig minuten. Ik hijg. De illusie wordt opgeheven. Ik laat me tegen de muur van mijn kamer zakken, de ogen staan glazig. Nightshade.. ik kan niet te lang wegblijven. Alles wat ik doe of zeg; hij draagt er verantwoording over. Ik moet mijn gezicht weer laten zien en over mijn schaamte heen stappen. Ik moet doen alsof het.. nooit gebeurd is.
    Ik sta op, wat bijgekomen van de geestelijke inspanning en verlaat mijn kamer. Het duurt niet lang voor ik Nightshades geur heb gelokaliseerd. Maar die geur is niet de enige. Ik stop als mijn ogen zich verwijden. Nee.. het is een mens. Ik weet niet of ik me wel kan beheersen. Ik bal de vuisten. Ik zal wel moeten. Dit is een stadium waar ik vroeg of laat doorheen zal moeten. Bovendien zal Nightshade me op zijn beurt inmiddels wel geroken hebben. Nu terugtrekken zou.. laf zijn. Ik stap verder. Op dat moment komen Nightshade en de jongedame uit de ruimte gelopen. Ze heeft hem aan de hand en zegt iets over wat te drinken pakken.
    'Goedemiddag,' zeg ik en maak een korte buiging naar beiden.
    'Als u wilt, kan ik u voorzien van drinken.'

    [ bericht aangepast op 10 sep 2012 - 18:56 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Nightshade

    Ze keek me zwijgzaam aan, zonder enige emotie op haar gezicht. 'Ze zou toch niet wat door hebben?' dacht ik bij mezelf, 'Anders zit met een probleem.' "Laten we maar wat te drinken pakken." fluisterde ze uiteindelijk heimelijk zachtjes, terwijl ze begon te lopen en me mee trok aan mijn hand. "Ja, dat lijkt me een goed idee." zei ik bevestigend en knikkend.
    Toen we buiten de deur waren rook ik een erg bekende geur. Ayaki! Was hij weer terug gekomen? Nu, terwijl ik met haar rond loop? Ik hoop voor hem dat hij zich in kan houden, anders heeft hij een nog groter probleem dan net!
    Hij kwam naar ons toe en ik rook een mengeling van angst en zweet. Hij is vast bang geweest om hier te komen, maar vanwaar de andere geur? De zweet? Had hij geoefend? Ik besloot het hem later te vragen.
    Uiteindelijk stond hij voor ons en boog. "Goedemiddag. Als u wilt, kan ik u voorzien van drinken." Ik keek Niamh aan. "Wat denk jij, lopen we helemaal naar beneden om drinken te pakken of laten we hem het doen?" vroeg ik zachtjes grinnikend. Ik moest de situatie onder controle houden!


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Niamh Raine Pierce.
    “Ja, dat lijkt me een goed idee.” Zei hij bevestigend en knikkend, waardoor ik zachtjes moest grinniken, maar nog steeds veranderde het ongemakkelijk gevoel vanbinnen niet, waardoor ik moest uitkijken met wat ik zou zeggen en doen. Ik hield me dus maar wijselijk stil en liep verder, echter stopte ik abrupt toen ik een jonge man zag. Lange zwarte haren en een bekend gezicht, het triggerde mijn geheugen en onbewust deed ik hierbij een stap naar achteren en liet Darren zijn hand los. Hoe kan het dat mijn hart sneller gaat slaan als ik hem zie, terwijl ik hem niet eens ken? Ergens herken ik hem wel degelijk van, maar ik wist niet meer. Het leek alsof ik geheugenverlies had gekregen, iets dat me mateloos irriteerde.
    “Goedemiddag,” Een korte buiging maakte hij naar ons beiden, waardoor ik maar weer normaal ging staan. Mijn gedrag was absurd, het was vast niets. “Als u wilt, kan ik u voorzien van drinken.” Mijn lichte, kristalblauwe ogen lieten zich in de ogen van de jonge man dringen, nog maar vaag merkte ik dat Darren mij aankeek. Ondertussen was mijn mond een streep geworden. “Wat denk jij, lopen we helemaal naar beneden om drinken te pakken of laten we hem het doen?” vroeg hij zachtjes grinnikend, maar het kwam allemaal wazig binnen, want ik focuste mijn blik nog steeds op diegene voor ons.
    “Wat was uw naam ook alweer?” sprak ik, met een nette toon waarvan ik mezelf niet bewust was, al hoorde je ook duidelijk dat ik op mijn hoede was. Ik herkende hem ergens van en ik zal erachter komen ook! Hierna draaide ik me weer terug naar Darren, echter met een klein, charmant glimlachje op mijn lippen. “Well, let him be the cute, little gentleman he is.” Sprak ik, bracht mijn blik vervolgens naar de jongen voor ons. “He can come with us.” Dit kwam er zachter uit dan dat ik bedoeld had.

    (Dit is mijn andere profiel en ik heb geen zin om telkens te switchen, so I hope you don't mind.)


    Rikki Madeleine Beck

    Sal glimlacht vriendelijk als bedankje. Hij gaapt en wrijft in zijn oog.
    "Eigenlijk hoop ik wel dat ik nog een beetje kan slapen." biecht hij zachtjes op. "Werken die dingen maar voor één iets of voor meerdere?" vraagt hij daarna zachtjes. Ik zag dat hij naar zijn hand keek en bijt even op mijn lip.
    "Tegen elke pijn, Sal. Alles." antwoord ik. "Is er dan iets aan de hand? Heb je nog ergens anders last van?" vraag ik, alsof ik het niet weet en om hem niet te overrompelen. Ik laat mijn handen weer op mijn knieën rusten maar speel ondertussen wel met het rolletje tape wat ik nog in mijn handen vast heb.


    Your make-up is terrible

    [Ivan, wil jij eerst reageren?]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Sal Levine

    'Tegen elke pijn, Sal. Alles,' antwoordde ze. 'Is er dan iets aan de hand? Heb je nog ergens anders last van?' vroeg ze en ik lachte heel zachtjes. Als of ze het zelf niet doorhad waar nog meer.
    'Alle pijn,' zei ik zachtjes. 'Ook verschillende pijn tegelijk?' vroeg ik en ik keek Rikki nieuwsgierig aan. 'Dat ze twee soorten pijn doen en niet één per keer?' voegde ik er nog aan toe. Vond het nogal onnozel van mij dat ik het zelf niet wist hoe ze werkten en zo. Ik zuchtte zachtjes.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Hij lacht zacht en ik trek een donkere wenkbrauw op.
    "Alle pijn." zegt hij zacht. "Ook verschillende pijn tegelijk? Dat ze twee soorten pijn doen en niet één per keer?" vraagt hij en hij zucht zachtjes.
    "Nou, die pilletjes zijn eigenlijk niet zo kieskeurig." antwoord ik met een kleine glimlach op mijn naturel roze lippen. "Ze pakken gewoon elk pijntje aan die ze tegenkomen, elk pijntje. Daar zijn ze voor gemaakt." Aan de ene kant is het soms schattig hoe onwetend hij kan zijn. Maar het feit dat hij in zijn ontblote bovenlichaam zit, laat me af en toe sporadisch rood worden als ik er op let en dan kijk ik snel weer weg.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    'Nou, die pilletjes zijn eigenlijk niet zo kieskeurig,' antwoordde ze met een klein glimlachje. 'Ze pakken gewoon elk pijntje aan die ze tegenkomen, elk pijntje. Daar zijn ze voor gemaakt,' vertelde ze verder. Ik voelde me soms af en toe bekeken, maar wanneer ik naar haar keek, keek zij de andere kant op.
    'Dus alle pijn tegelijk?' vroeg ik voor de zekerheid en knikte toen al voor bevestiging. Alle pijn.. Ik keek weer naar mijn hand. Die pijn gaat dan ook weg en die van mijn schouder ook. Door één pilletje!
    'En je hoeft ze alleen te slikken? Of moet je er nog op gaan kauwen of zo?' vroeg ik aan haar. Zouden ze ook smaken naar smarties? Vroeg ik stilletjes in mijzelf af, maar dat kon toch niet? Het was een pilletje, geen snoepje.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    CyberLord schreef:
    [Ivan, wil jij eerst reageren?]

    Yo ;] Was effe bezig wat RPG ideetjes uit te werken en mij kennende ben je dan weer aardig wat regeltjes verder, maar de post komt eraan.


    No growth of the heart is ever a waste