[RPG] Alcatraz - Eight. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 26 sep 2012 - 22:21 ]

Luca Jones

Davy lijkt eerst na te denken. "Oké, wat moet ik er voor doen?" vraagt hij vervolgens met een zelfverzekerde stem. Om mijn mond heen kwam een tevreden glimlachje. Onder de dekens is het ondertussen redelijk behagelijk warm geworden, wat mooi uitkomt.
"Ligt eraan wat je wilt geven." antwoord ik hem. "Voor een pakje sigaretten zal ik zeggen dat je een vent hebt geslagen die ik ken omdat zijn blik je niet aanstond. Als je me helpt met Ruby te pakken te krijgen, zal ik zeggen dat je hem en zijn twee vrienden het ziekenhuis in hebt geslagen. Oh, ééntje is trouwens permanent verlamd aan zijn benen en zit voor zijn leven in een rolstoel." antwoord ik, op een emotieloze, zakelijke toon.
"Of misschien iets anders, als je iets liever hebt. Zolang het maar niet te overdreven word, vergeet dat niet." waarschuw ik hem. Ik rek me een beetje uit en gaap vervolgens.

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood
Ruby trekt haar wenkbrauw op waarna ze met haar ogen rolt en weer op haar bed gaat zitten.
'Mag jij liegen?' vraagt Luca. 'Ik lieg niet,' protesteer ik, maar het klinkt alsnog wat zwakjes. Ik schraap mijn keel en praat verder. 'Alleen wat last van mijn pols, meer niet'. Het klinkt wat zelfverzekerder maar er staat nog staat een wat angstige blik in mijn ogen.
'En voor het geval dat je het wil weten, Nicole is uit zichzelf bij me in bed komen liggen, omdat ze het koud had. Ik heb haar niet verkracht of betast,' eindigt hij gapend. 'Ik ben niet hetzelfde als Luca of Drew'. Ruby kucht en kijkt Quinto spottend aan. 'Niet?' Ineens stop ze met praten, verdwijnt de spottende blik uit haar ogen en kijkt ze naar de grond. 'Ik word gek hier, wanneer kunnen we eten?' Ik kan het niet laten zacht te grinniken als haar maag rammelt. Hierna bijt ik weer op mijn lip en glijdt mijn blik weer naar Quinto. Hij zegt dat hij niks heeft gedaan, en ik zou hem moeten geloven maar toch loopt er een lichte rilling over mijn rug. 'Eh, Quinto?' begin ik dan aarzelend. 'Alle cipiers hebben toch een EHBO-diploma?' vervolg ik. 'Dus eh, als je die hebt zou je dan misschien naar mijn pols willen kijken?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Davy Ruben Carter.

"Ligt eraan wat je wilt geven. Voor een pakje sigaretten zal ik zeggen dat je een vent hebt geslagen die ik ken omdat zijn blik je niet aanstond. Als je me helpt met Ruby te pakken te krijgen, zal ik zeggen dat je hem en zijn twee vrienden het ziekenhuis in hebt geslagen. Oh, ééntje is trouwens permanent verlamd aan zijn benen en zit voor zijn leven in een rolstoel," vertelt Luca. Zijn stem is emotieloos en zakelijk. Het lijkt wel alsof ik in een of anders business-gesprek beland ben. Alleen zit ik niet aan een lange tafel en draag een nek pak, maar ik lig bij Luca in bed en draag een afgesleten spijkerbroek met een faal zwart t-shirt en een grijs vest. De schoenen die ik draag zijn simpele vans zonder veters, aangezien je je met die dingen op kunt hangen en daar zijn alle cipiers bang voor, dus hebben ze die afgepakt.
"Of misschien iets anders, als je iets liever hebt. Zolang het maar niet te overdreven word, vergeet dat niet,"
Ik knik even. "Ik zou niet weten hoe ik aan een pakje sigaretten kan komen, laat staan dat jij ergens kan roken, dus ik ga voor dat tweede." Ik had net zo goed iets zelf bedenken, maar wie weet wat hij daar dan tegenover wilt hebben? Dit aanbod klinkt perfect.
"Maar wie is Ruby en waarom wil je haar terug pakken?"

Quinto Thomas Reynolds.

"Ik lieg niet," protesteert Nicole zwakjes.
Ik schud mijn hoofd. Waarom zijn de meiden hier toch altijd zo dwars? Waarom geven ze nou niet één keer iets toe?
"Alleen wat last van mijn pols, meer niet," zegt ze lichtelijk zelfverzekerd, maar wanneer ik haar aankijk, zie ik de angst in haar ogen staan.
Het blijft even stil in het cel en dat geeft mij de kans om van het bed op te staan en mijn kleren - bestaande uit een grijze spijkerbroek en een zwart shirt - aan te trekken, aangezien ik nu enkel mijn ondergoed draag.
Wanneer ik mijn kleren aangedaan heb, ga ik weer op het bed zitten. Die kans grijpt Ruby aan om te gaan praten.
"Niet?" vraagt ze met een spottende blik. Al snel verdwijnt de blik uit haar ogen en kijkt ze naar de grond.
"Nee," zeg ik kort, maar krachtig. Ik ben niet zoals Drew en Luca en zal ook nooit zo worden. Vrouwen hoor je netjes te behandelen.
"Ik word gek hier, wanneer kunnen we eten?"
Ik kijk naar Ruby. Rond een uur of half negen, dat is over een kwartiertje," meld ik haar, nadat ik een blik op mijn horloge had geworpen.
"Eh, Quinto?" begint Nicole aarzelend. "Alle cipiers hebben toch een EHBO-diploma? Dus eh, als je die hebt, zou je dan misschien naar mijn pols willen kijken?"
Nu glijd mijn blik naar Nicole. "Niet alle cipiers hebben een EHBO-diploma. Ik wel, dus natuurlijk wil ik dat even doen," zeg ik tegen haar. "Maar het lijkt me handig als je je eerst even omkleed," voeg ik er aan toe.

Luca Jones

Davy knikt even. "Ik zou niet weten hoe ik aan een pakje sigaretten kan komen, laat staan dat jij ergens kan roken, dus ik ga voor dat tweede." zegt hij. "Maar wie is Ruby en waarom wil je haar terug pakken?" Ik lach zachtjes.
"Mooi zo, precies waar ik op gehoopt." vertel ik. "Ruby is één van de meisjes die hier zit. Het irritantste en agressiefste mens dat je ooit zal ontmoeten." Ik kijk naar het plafond waarna ik mijn hoofd terug naar Davy draai. "Ze verdient het om terug gepakt te worden en ze moet nodig een lesje leren. Met mij spot je niet." antwoord ik kil.
Daarna lach ik even, mijn ogen lachen zoals gewoonlijk niet mee. "Wanneer halen die mongolen ons nou eens hieruit? Ik heb vreten nodig." zeg ik tegen hem. "Oh ja, als je iemand aan hoort komen, bij jij het bed uit. Ze denken al genoeg." verklaar ik hem serieus.

Your make-up is terrible

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
“Rond een uur of half negen, dat is over een kwartiertje,” meld hij mij, maar naar hem kijken deed ik niet, dus zag ik niet wat hij allemaal aan het doen was. Wat me eerlijk gezegd ook helemaal niet boeide.
“Maar ik wil helemaal geen kwartiertje wachten. Ik wil nu eten, want zonder eten raak ik chagrijnig,” meldde ik hem al, ietwat geïrriteerd met mijn buik die precies weer op het goede moment rammelde. Ik liet me vermoeid langs de muur omlaag zakken en liet een hand door mijn donkere, lange haarlokken gaan.
“Eh, Quinto?” begint Nicole aarzelend en ik kijk op naar haar en vervolgens naar Quinto, terwijl ik hun gedrag bestudeerde. “Alle cipiers hebben toch een EHBO-diploma? Dus eh, als je die hebt, zou je dan misschien naar mijn pols willen kijken?” Quinto’s blik glijdt naar Nicole en automatisch volg ik die kort. “Niet alle cipiers hebben een EHBO-diploma. Ik wel, dus natuurlijk wil ik dat even doen, maar het lijkt me handig als je je eerst even omkleed.”
“Ik stel voor dat, nadat je haar pols hebt verzorgd, we lekker gaan eten,” meld ik nog een keer, loop dan naar het enige kleine stapeltje kleding wat ik hier heb en kleed me om. Een zwarte, gerafelde jeans en een zwarte corset met daaroverheen een witte blouse die me iets te groot is. Ik hield gewoonweg van de kleur zwart.

(Ik had geen idee hoe ik die dingen anders moest noemen.. Het bedekt trouwens wel haar buik en zo.)

†

Maya
Onder me voelde ik Drew bewegen en na een tijdje opende ik opnieuw mijn ogen.
Ik keek hem glimlachend aan, te lui om op te staan en me om te kleden.
''Goedemorgen,'' zei ik zachtjes, terwijl een kleine grijns mijn lippen sierde.
Ik trok de dekens dichter tegen me aan om vervolgens wat donkere haarplukjes uit mijn gezicht te vegen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Quinto Thomas Reynolds.

"Maar ik wil helemaal geen kwartiertje wachten. Ik wil nu eten, want zonder eten raak ik chagrijnig," moppert Ruby.
Ik haal mijn schouders op. "Regels zijn regels," mompel ik geërgerd. Waarom moeten vrouwen toch altijd zo moeilijk doen? Nu begrijp ik waarom ik vroeger altijd te horen kreeg; Quinto, blijf single. Vrouwen zijn aparte gevallen, die geen enkele man snapt.
"Ik stel voor dat, nadat je haar pols hebt verzorgd, we lekker gaan eten,"
Ik lach zachtjes. Net wat je lekker noemt hier. Het eten wat ik te eten krijg ik veel beter dan de snot die ze hier voorschotelen. Waarschijnlijk weten ze dat ook wel, maar ik hou mijn mond. Anders ben ik 'de verwende cipier'. En met zo'n bijnaam word je niet gespaard.
Wanneer Ruby zich omkleed, wend ik mijn blik af om haar enigszins wat privacy te geven.
Ik werp een blik op Nicole. "Oké, dan doen we dat," bevestig ik, om vervolgens naar de deur te lopen. "Zal ik je wat privacy geven, Nicole?"

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

"Goedemorgen," zegt Maya zachtjes, terwijl ze het deken dat ik vannacht over ons heen heb gelegd, tot haar kin omhoog trekt.
Ik grijns als ik naar haar kijk. "Ik wil je niet opjutten, maar het ontbijt is over tien minuten en daar moet ik zijn, dus ik ga zo naar de ontbijtzaal. En aangezien ik ga, moet jij mee," zeg ik tegen haar. "Kleed je je even aan of ga je zo mee?" zeg ik, voordat ik zachtjes lach.

Assassin schreef:
Luca Jones

Davy knikt even. "Ik zou niet weten hoe ik aan een pakje sigaretten kan komen, laat staan dat jij ergens kan roken, dus ik ga voor dat tweede." zegt hij. "Maar wie is Ruby en waarom wil je haar terug pakken?" Ik lach zachtjes.
"Mooi zo, precies waar ik op gehoopt." vertel ik. "Ruby is één van de meisjes die hier zit. Het irritantste en agressiefste mens dat je ooit zal ontmoeten." Ik kijk naar het plafond waarna ik mijn hoofd terug naar Davy draai. "Ze verdient het om terug gepakt te worden en ze moet nodig een lesje leren. Met mij spot je niet." antwoord ik kil.
Daarna lach ik even, mijn ogen lachen zoals gewoonlijk niet mee. "Wanneer halen die mongolen ons nou eens hieruit? Ik heb vreten nodig." zeg ik tegen hem. "Oh ja, als je iemand aan hoort komen, bij jij het bed uit. Ze denken al genoeg." verklaar ik hem serieus.

Luca Jones

Na mijn woorden begint Davy zacht te lachen, maar ik gun hem alleen maar een dodelijke blk. Hij mag denken wat hij wilt, maar als hij ook maar één woord ervan hardop uitspreekt, tegenover wie dan ook, is hij er gewoonweg geweest. Zijn leven hier zal vreselijk worden.
"Oké. Wanneer wilde je haar terug gaan pakken?" vraagt hij aan mij. Ik denk even na terwijl ik hem aan blijf kijken, probeer het beste moment ervoor te bedenken. Dat is nog best moeilijk.
"Op een chaotisch moment. Jij pakt haar, dat ziet ze vast niet aan komen. Dan kom ik erbij, we nemen haar mee naar een cel, jij mag haar armen vasthouden. Als je ook iets wilt, mag je dat zelf maar uitzoeken." zeg ik op een emotieloze toon. "Daar voor wil ik absoluut niet met je gezien worden." verklaar ik erna.
Dat is ook wel logisch, dan heeft ze het alleen maar sneller door. En volgens mij is zij wel een snugger meisje die de dingen snel ziet. Daardoor moet ik haar gewoon te slim af zijn. Daarna zal ze haar bek wel houden, eindelijk. Nou maar hopen dat ze net zo angstig en onderdanig word als Nicole... die ik trouwens nooit meer wil spreken.

Your make-up is terrible

Cheryl mag wel reageren, want ik weet toch niet wat ik met Morbid kan doen. Anders gaat ze enkel weer zeuren om eten, etc.

†

Davy Ruben Carter.

"Op een chaotisch moment. Jij pakt haar, dat ziet ze vast niet aan komen. Dan kom ik erbij, we nemen haar mee naar een cel, jij mag haar armen vasthouden. Als je ook iets wilt, mag je dat zelf maar uitzoeken, zegt hij op emotiloze toon.
Ik knik kort. Misschien begrijp ik wat hij bedoelt met 'als je ook iets wilt', maar als hij dát bedoelt.. Nee, dankje.
"Daar voor wil ik absoluut niet met je gezien worden,"
Opnieuw knik ik. Daarna werken mijn hersens overuren. Een goed moment, etenstijd? Nee, dan zou er al een voedselgevecht moeten ontstaan en na gisteren is iedereen veel te bang dat hij of zij voor de rest van zijn of haar celtijd in een isoleercel gestopt word. En de cipiers zullen veel te veel opletten.
"Wat dacht je van het moment dat we naar buiten mogen? Alle cellen worden dan in één keer geopend en iedereen wil snel naar buiten voor die paar uurtjes frisse lucht. Als een van ons twee de wacht houd en checkt of Ruby komt, pakt de ander haar en sleurt haar een cel in," leg ik aan hem uit.

Cocon schreef:
Cheryl mag wel reageren, want ik weet toch niet wat ik met Morbid kan doen. Anders gaat ze enkel weer zeuren om eten, etc.

Maya
"Ik wil je niet opjutten, maar het ontbijt is over tien minuten en daar moet ik zijn, dus ik ga zo naar de ontbijtzaal. En aangezien ik ga, moet jij mee," zei Drew, en een geërgerde zucht verliet mijn mond. Ik had zin om de rest van de dag te blijven liggen. Ik sloot koppig mijn ogen.
"Kleed je je even aan of ga je zo mee?" voegde hij er nog aan toe, en ik schudde mijn hoofd om vervolgens zachtjes te grinniken.
Met tegenzin stond ik op en trok mijn kleding aan.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''