[RPG] Alcatraz - Eight. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 26 sep 2012 - 22:21 ]

Davy Ruben Carter.

"Natuurlijk heb ik gehoord van delen," antwoord hij. "Maar ik kan toch moeilijk vragen of je het bed met mij wilt delen hé. Of kom je graag naast mij liggen?"
Ik sta direct op. "Dat sla ik niet af," zeg ik met een grijns. Misschien had hij gehoopt dat ik het aanbod af zou slaan, maar natuurlijk doe ik dat niet. Ik wil warmte, nú.
Ik loop richting het bed en kijk hem aan.

Luca Jones

Tot mijn verbazing staat het broekkie gelijk op. "Dat sla ik niet af." zegt hij met een grijns en hij loopt naar het bed terwijl hij mij aankijkt. Ik frons, meent hij dit of daagt hij me alleen maar uit? Ik zou het niet weten, dus sla ik gewoon de dekens open met een aparte grijns op mijn lippen waarna ik een stukje opschuif.
"Nou kleintje, kom erbij zou ik zeggen." zeg ik tegen hem. "Ik hoop alleen wel dat je weet waarom ik hier zit." zeg ik er geheimzinnig na, als of hij er baat bij heeft om het te weten voordat hij bij mij het bed in stapt.

Your make-up is terrible

Reyna schreef:
[Davy is eigenlijk best wel zielig haha]

†

Aragog schreef:
Maya
Ik opende voorzichtig mijn ogen tegen het zwakke licht dat door de gordijnen scheen.
Gedesoriënteerd keek ik om me heen, maar toen merkte ik dat ik naakt was en met mijn hoofd op de borstkas van de slapende Drew rustte.
Een kleine grijns sierde mijn lippen toen ik terugdacht aan gisterenavond.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Davy.

"Nou, kleintje kom erbij, zou ik zeggen," zegt Luca met een grijns, terwijl hij de dekens voor me open houdt.
Van binnen ben ik woedend, omdat hij de zoveelste is die mij kleintje noemt. Natuurlijk ben ik ook klein, tenger en klein gebouwd, maar dat heeft ook voordelen. Hoewel ik die niet direct kan noemen..
Ik ga op de rand van het bed zitten om vervolgens naast Luca te gaan liggen. Twee mannen in bed. Gadverdamme.
"Ik hoop alleen wel dat je weet waarom ik hier zit,"
"Natuurlijk weet ik dat. Je moest eens weten hoeveel roddels er over jou de ronde doen," zeg ik met een scheve grijns.
Aan de ene kant ben ik nu blij dat ik een beetje warmte heb. Aan de andere kant voel ik me niet erg prettig, aangezien hij een verkrachter is. Maar kom op zeg, een jongen die een jongen verkracht? Dat klinkt vreselijk.

[ bericht aangepast op 17 sep 2012 - 22:00 ]

Luca Jones

Als hij op de rand van het bed gaat zitten en uiteindelijk naast mij komt liggen, trek ik de dekens weer recht. Ik zorg er wel voor dat onze lichamen elkaar absoluut niet raken, ik schuif dan ook zo ver mogelijk op naar de muurkant.
"Natuurlijk weet ik dat. Je moest eens weten hoeveel roddels er over jou de ronde doen." vertelt hij met een scheve grijns en ik moet ervan grinniken.
"Dan weet je vast ook dat ik geen jongens of underaged meisjes doe, bij jou ben ik er nog niet uit wat je precies bent, dus heb je geluk." zeg ik tegen hem. "Nou, vertel eens op, welke roddels?" vraag ik aan hem, met de gedachte aan wat het allemaal kan zijn.

Your make-up is terrible

Drew.

Ik voel hoe iets beweegt op mijn borstkas. Mijn ogen openen zich langzaam en het eerste dat me opvalt zijn Maya's zwarte haren die over mijn borstkas gedrapeerd zijn. Ook haar dichte ogen zie ik nu onder haar pony verschijnen.
Met een grote grijns op mijn gezicht denk ik terug aan gisteravond. Dat is zeker een avond om nooit meer te vergeten.
Wanneer ik merk dat ik naakt ben, graai ik mijn onderbroek van de bankleuning en trek deze aan. Daarbij probeer ik mijn borstkas zo min mogenlijk te bewegen.

[ bericht aangepast op 19 sep 2012 - 21:16 ]

Davy.

" Dan weet je vast ook dat ik geen jongens of underaged meisjes doe, bij jou ben ik er nog niet uit wat je precies bent, dus heb je geluk," zegt hij.
"Het is net wat je geluk noemt," brom ik.
"Nou, vertel eens op, welke roddels?" vraagt hij vervolgens.
"Over hoeveel meisjes je nou eigenlijk heb verkracht, vijftien of meer en over de manieren hoe. Oh, en af en toe beweert er weer eens iemand dat die gene iemand kent die door jou verkracht is," zeg ik tegen droogjes tegen hem.
"Nooit iets gemerkt van die roddels?"

[ bericht aangepast op 18 sep 2012 - 18:56 ]

(Komt er nog een reactie van Luca voordat ik ga slapen? )

Luca Jones

"Het is net wat je geluk noemt." bromt de tengere jongen, iets wat ik negeer. Ik wil weten wat die roddels zijn. "Over hoeveel meisjes je nou eigenlijk heb verkracht, vijftien of meer en over de manieren hoe. Oh, en af en toe beweert er weer eens iemand dat die gene iemand kent die door jou verkracht is." vertelt hij droog. "Nooit iets gemerkt van die roddels?" Ik schud kort met mijn hoofd.
"Helemaal niets, maar het klinkt wel leuk." zeg ik grijnzend en ik vouw mijn armen onder mijn hoofd. Ik neem waarschijnlijk het dubbele aan plek in in het bed. "Vijftien." lach ik zacht. Met Nicole erbij ligt het aantal op éénentwintig, zestien buiten de gevangenis, de rest er in. Maar dat ga ik hem niet aan zijn neus hangen.
"Trouwens, jouw naam is toch..." Ik denk even diep na, Quinto heeft het gezegd... "Davy, dus je bent wel een jongen!" Ik grijns gemeen. "Helaas, geen roddels over jou te melden.

Your make-up is terrible

Davy Ruben Carter.

"Helemaal niets, maar het klinkt wel leuk." Hij vouwt zijn handen onder zijn hoofd en neemt daarmee bijna het hele bed in beslag.
Ik zet mezelf schrap, zodat ik er niet uit donder.
"Vijftien." Hoor ik Luca plotseling zeggen. Vervolgens lacht hij zachtjes.
Ik denk na, vijftien meiden? Ik heb er niet eens zoveel op een legale manier gepakt.
"Trouwens, jouw naam is toch.." Het is even stil voordat hij vervolgt. "Davy, dus je bent wel een jongen!"
Ik zucht en probeer me er niks van aan te trekken. "Helaas voor jou," mompel ik. Toch kan ik het niet laten en geef ik Luca een por in zijn zij.
"Helaas, geen roddels over jou te melden,"
"Ik ben ook helemaal niet belangrijk," brom ik zacht.

Corallo schreef:
Drew.

Ik voel hoe iets beweegt op mijn borstkas. Mijn ogen openen zich langzaam en het eerste dat me opvalt zijn Maya's zwarte haren die over mijn borstkas gedrapeerd zijn. Ook haar dichte ogen zie ik nu onder haar pony verschijnen.
Met een grote grijns op mijn gezicht denk ik terug aan gisteravond. Dat is zeker een avond om nooit meer te vergeten.
Wanneer ik merk dat ik naakt ben, graai ik mijn onderbroek van de bankleuning en trek deze aan. Daarbij probeer ik mijn borstkas zo min mogenlijk te bewegen.

Luca Jones

"Helaas voor jou." reageert hij op mijn opmerking over zijn geslacht en hij geeft mij een zachte por in mijn zij, waar ik maar amper op reageer, ik geef alleen een kort grinnikje. "Ik ben ook helemaal niet belangrijk." reageert hij vervolgens met een brom op mijn volgende zin. Ik haal mijn schouders op, voor zover dat lukt.
"Dat zou ik niet zeggen." zeg ik tegen hem, gewoon totaal eerlijk. Ik hou niet zo van kleine leugentjes en zeker niet van grote leugens, ik ben dan ook meestal eerlijk. "Je bent onopvallend, dat is iets totaal anders hoor." Ik lach zacht als ik bij mezelf denk dat ik niet eens onopvallend zou kunnen zijn als ik het zou proberen, daar ben ik veel te leuk voor.
"Wil je dat ze roddelen? Ik kan best wat leuke dingen verspreiden." bied ik aan. "Natuurlijk niet voor niets..."

Your make-up is terrible

Davy Ruben Carter.

"Dat zou ik niet zeggen," reageert Luca op mijn opmerking. "Je bent onopvallend, dat is iets totaal anders hoor." Vervolgens lacht Luca zacht.
Ik frons mijn wenkbrauwen even, hij heeft vast een of ander binnenpretje.
"Wil je dat ze roddelen? Ik kan best wat leuke dingen verspreiden. Natuurlijk niet voor niets..."
Hmm, dat aanbod klinkt me behoorlijk goed in de oren. Misschien als Luca wat roddels over me kan verspreiden, dat ik dan tenminste waardig aangekeken wordt. Nu kijken mensen op me neer en kijk ik tegen iedereen op. En raak ik mijn negatieve bijnamen kwijt, want daar heb ik nu in tussen een gigantische hekel aan gekregen.
Aan de andere kant, wat moet ik er voor doen? Wie weet wat Luca voor raars bedenkt. Je weet maar nooit.. Toch besluit ik om op zijn aanbod in te gaan.
"Oké, wat moet ik er voor doen?" vraag ik aan hem. Mijn stem klinkt zelfverzekerd.

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Nicole kijkt van mij naar Quinto. “Het gaat wel ja,” antwoord ze op een wat zachte toon, waarna ze op haar lip bijt en overeind komt en over haar pols wrijft, alsof ze daar pijn heeft. “En we hebben helemaal niets gedaan,” vervolgt ze tegen mij, maar ik kon de onzekerheid erin horen. Het leek alsof ze eerder zichzelf moest overtuigen dan mij.
“Het was gewoon een nachtmerrie, meer niet,” Haar stem klinkt nog steeds iets onvast en ik trek mijn wenkbrauw op. Nog steeds voel ik me als een vijfde wiel aan de wagen, dus rol mijn ogen en laat me met een plof op het harde bed neervallen. Quinto zegt er, in tegen stelling tot mij omdat ik het bui ben, wel wat van.
“Mag jij liegen?” Ik kijk naar hem en zucht weer diep. “En voor het geval dat je het wilt weten, Nicole is uit zichzelf bij me in bed komen liggen, omdat ze het koud had. Ik heb haar niet verkracht of betast,” De laatste woorden komen gapend uit zijn mond, waardoor ik mijn wenkbrauw vragend optrek. Het lijkt hem zo echt veel te schelen. "Ik ben niet hetzelfde als Luca of Drew," Gelijk kuchte ik en kwam overeind, waarna ik hem daarna spottend aankeek. “Niet?”
Toen ik me echter herinnerde dat hij voor ons op stond tegen Luca, hield ik abrupt mijn mond en verdween de spottende blik uit mijn ogen terwijl ik deze afwendde naar de grond en op stond. “Ik word gek hier, wanneer kunnen we eten?” Precies op dat moment begon mijn maag te rammelen.

†