• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ is toegestaan.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 3 tot 5 regels.
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Corallo
    Quinto Thomas Reynolds - Corallo
    Rhett Zane Colt - Cocon
    Nog 2 mannelijke en 5 vrouwelijke cipiers.

    Prisoners: (Totaal 14)
    Maya Juliëtte Adams - Aragog
    Nicole Joy Eastwood - Reyna
    Ruby Maeve Valentina - Cocon
    Luca Jones - Assassin
    Davy Ruben Carter - Corallo
    Tye Shade Steele - Cocon
    Nog 4 mannelijke en 4 vrouwelijke gevangenen.

    Cell Division.
    Cell 1: Maya Juliëtte Adams, Nicole Joy Eastwood en Ruby Maeve Valentina.
    Cell 2: Luca Jones, Davy Ruben Carter en Tye Shade Steele./blue]

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 26 sep 2012 - 22:21 ]

    Davy Ruben Carter.

    "Ik ben Luca en jij ligt op mijn plek," antwoord Luca, zoals hij zich had voorgesteld, op een simpele toon. "Opzouten," snauwt hij naar me.
    Ik trek 'n wenkbrauw op en kijk hem aan. "Jij bent hier dus wel vaker, Luca," Zijn naam spuug ik bijna over mijn lippen. Dat doe ik namelijk bij iedereen. Dat is 'mijn manier van praten'. "Maar ik ben hier eerder, dus jij mag op de grond liggen," zeg ik droogjes tegen hem, waarna ik op het bed ga liggen.
    "Waar kom jij trouwens zou laat nog vandaan? Mannetjes zoals jij horen toch allang ik hun bedje te liggen?" Expres zeg ik 'mannetje' aangezien ik zeker weet dat hij ouder dan mij is. Het verkleinwoord gebruik ik alleen, om hem wat te plagen.

    [ bericht aangepast op 15 sep 2012 - 22:24 ]

    (Ik zeg: Morbid heeft goed werk gedaan hahaha, nu Luca last heeft van zijn rug. (cat))


    Luca Jones

    Hij trekt een wenkbrauw op en kijkt naar mij. "Jij bent hier dus wel vaker, Luca" zegt hij, mijn naam lijkt hij wel uit te spugen. "Maar ik ben hier eerder, dus jij mag op de grond liggen." zegt hij droog, waarna hij op het bed gaat liggen. Grommend kom ik dichterbij, dat kletsgrage jochie krijgt zijn lesje wel van mij! Hoe durft hij!
    "Waar kom jij trouwens zo laat nog vandaan? Mannetjes zoals jij horen toch allang in hun bedje te liggen?" Hij maakt me met deze woorden alleen nog maar kwader. Hierdoor kom ik kwaad dichterbij en grijp ik hem ziedend bij zijn kraag vast. Ziedend trek ik hem overeind, de pijn in mijn rug negerend.
    "Jou plaats is op de grond, hond." sis ik in zijn gezicht. "Als je het zo graag wilt weten, ik heb de avond doorgebracht met een paar dames." grijns ik vervolgens. Helaas krijg ik hem niet geheel omhoog door mijn pijnlijke rug.


    Your make-up is terrible

    Davy Ruben Carter.

    Luca komt grommend dichterbij, waarschijnlijk wil hij hier iets mee bereiken, maar ik word hier niet bang van. Ik ben wel meer gewend dan een jongen van minstens twintig die op me afkomt als een grommende beer.
    Plotseling grijpt hij me bij mijn kraag en trekt me een eindje van het bed af. "Jou plaats is op de grond, hond," sist hij. "Als je het zo graag wilt weten, ik heb de avond doorgebracht met een paar dames," voegt hij er met een grijns aan toe.
    "Als jij me niet heel snel los laat, lig jij straks bewusteloos op de grond," snauw ik naar hem. Opeens valt me iets op. Hij hijst me niet verder omhoog, maar hou me op één hoogte. Ook word ik nog niet in een hoek gesmeten. "Wat hebben die dames dan met je gedaan? Want als ik jou was, lag ik nu al in de hoek," zeg ik met een opgetrokken wenkbrauw.

    Luca Jones

    "Als jij me niet hel snel los laat, lig jij straks bewusteloos op de grond." snauw hij. "Wat hebben die dames dan met je gedaan? Want als ikjou was, lag ik nu al in de hoek." zegt hij met een opgetrokken wenkbrauw. Daarop sleep ik hem met veel moeite het bed af en gooi ik hem inderdaad in de hoek neer, gommend en wel.
    "Sommige kunnen seks niet zo waarderen." is mijn korte antwoord. "Sommige cipiers trouwens ook niet. En hou op met dreigen, jij bent veel te tenger om mij iets aan te kunnen doen. Ik merk dat je mijn reputatie nog niet kent." Daarom loop ik naar het bed en laat ik mezelf er op zakken. Mijn rug kraakt pijnlijk.

    [Hehe, Morbid heeft hem flink pijn gedaan ja, Quinto heeft het ook niet veel beter gemaakt.]


    Your make-up is terrible

    Davy Ruben Carter.

    Eigen schud dikke bult, ik heb Luca op een idee gebracht en helaas voert hij deze uit. Het volgende moment lig ik in de hoek van de cel.
    "Sommige kunnen seks niet zo waarderen,"
    Ik vouw mijn handen onder mijn hoofd en blijf op mijn rug liggen. Ondertussen bestudeer ik Luca eens goed. Waarom zou hij hier zitten? Zware diefstal, drugs smokkel, verkrachting?
    "Sommige cipiers trouwens ook niet. En hou op met dreigen, jij bent veel te tenger om mij iets aan te kunnen doen. Ik merk dat je mijn reputatie nog niet kent," Vervolgens laat hij zich op het bed zakken.
    "Maar als ik jouw iets aan doe, zullen ze dat niet geloven, aangezien ik geen reputatie heb. Als jij mij daarin tegen iets aandoet, zal je overgeplaatst worden," Ik pauzeer even en vervolg; "Dus ben ik in het voordeel," zeg ik met een grijns.

    Luca Jones

    De jongen heeft zijn handen onder zijn hoofd gevouwen en blijft braaf in de hoek liggen, op zijn rug. Ik kan er nu ook niet iemand die vervelend gaat lopen doen.
    "Maar als ik jou iets aan doe, zullen ze dat niet geloven, aangezien ik geen reputatie heb. Als jij mij daarin egen iets aandoet, zal je overgeplaatst worden. Dus ben ik in het voordeel." vervolgt hij na een korte pauze met een grijns. Ik grom geïrriteerd en laat me met een pijnlijke kreun plat op mijn rug zakken, op het harde matras. Vanuit mijn ogenhoeken hou ik hem in de gaten.
    "Als ze me wilden overplaatsen, hadden ze dat allang gedaan, redenen genoeg voor." antwoord ik chagrijnig. "Waarom zouden ze mij niet geloven? Als of ik mezelf iets aan zou doen zodat jij de schuld zou krijgen. Daar heeft niemand iets aan. Streng zijn ze hier niet, als je het nog niet wist. Nou, houd je bek want ik wil slapen."


    Your make-up is terrible

    (Oh, wat is Luca toch weer een joy om te lezen. (krul))


    Nicole Joy Eastwood
    Als het licht aangaat nadat er op de celdeur is geklopt knijp ik mijn ogen dicht tegen de felheid ervan. Het licht gaat vrijwel gelijk weer uit. Voor een paar seconden ben ik bang dat het Luca of Drew is maar wanneer ik Quinto's gemompelde sorry hoor zucht ik zacht en opgelucht. 'Welterusten,' klinkt het iets later. Ik reageer er niet op en blijf stil liggen. Na een paar minuten van doodse stilte begin ik het koud te krijgen, niet zo gek aangezien de dekens hier nou niet bepaald dik zijn. Ik veeg de tranen van mijn gezicht en glij mijn bed uit om wat warmers aan te trekken. Dat zal in het donker moeten aangezien ik het licht niet aan wil doen. Waarschijnlijk slaapt Ruby al, en misschien Quinto ook al wel, en ik wil ze niet wakker maken. Voorzichtig loop ik door de cel, opzoek naar mijn sweatshirt. Het is alleen omdat het compleet donker is nogal lastig. Dat is goed te merken want in plaats van waar mijn kleren liggen kom ik bij het douche gedeelte, dat merk ik doordat de vloer anders word. Met een zachte zucht draai ik me om en zet ik een paar passen terug, iets wat ik beter niet had kunnen doen omdat ik tegen één van de bedden aanknal en op de persoon die daar op ligt val. Aan de grote van het lichaam te voelen is het Quinto. Nu ben ik juist blij dat het donker is want mijn rode wangen kan hij niet zien. 'Sorry,' mompel ik op een fluistertoon.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Quinto.

    Na mij slimme actie met het licht, hoor ik verder niets meer. Beide meiden liggen vast te slapen. Gelukkig maar, aangezien het gene wat met Nicole gebeurd is, zwaar klote voor haar is.
    Nadat ik in het bed ben gaan liggen, ben ik vrijwel direct in slaap gevallen. Een aantal dromen komen voorbij. Over Drew, Nicole, Luca en ook over Ruby.
    Plotseling schrik ik wakker, wanneer iets of iemand boven op me beland. "Sorry," Hoor ik Nicole mompelen.
    Ik wrijf door mijn ogen. "Als je bij me in bed wilt liggen, kan je dat ook vragen," zeg ik met een schaapachtige glimlach. "Maar van waar de nachtelijke wandeling?" vraag ik serieus.

    Nicole Joy Eastwood
    'Als je bij me in bed wilt liggen, kan je dat ook vragen,' zegt Quinto. Weer ben ik blij dat het donker is omdat mijn wangen haast nog roder worden. 'Maar van waar de nachtelijke wandeling?' vraagt hij dan op een serieuze toon. 'Oh, niks om je zorgen over te maken,' antwoord ik. 'Ik heb het koud en was van plan iets warmers aan te trekken, maar ik wilde het licht niet aan doen omdat jij of Ruby dan misschien wakker zou worden. Maar doordat het dus donker was kon ik niet echt zien waar ik heen liep'. Ik glimlach verontschuldigend, ook al weet ik dat hij het niet kan zien. Dan merk ik dat ik nog steeds bovenop hem lig en rol ik snel van hem af.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Davy.

    Ik trek mijn sweater uit en vouw deze als een kussentje om 'm vervolgens onder mijn hoofd te leggen.
    "Als ze me wilden overplaatsen, hadden ze dat allang gedaan, redenen genoeg voor," Klinkt de stem van Luca door de kleine ruimte. Zo te horen is hij hier niet de braafste. Hebben we tenminste nog iets gemeen.
    "Waarom zouden ze mij niet geloven? Als of ik mezelf iets aan zou doen zodat jij de schuld zou krijgen. Daar heeft niemand iets aan. Streng zijn ze hier niet, als je het nog niet wist. Nou, houd je bek want ik wil slapen," Krijg ik naar mijn kop gesnauwd.
    "Ze zullen je niet geloven, omdat je in een van de beruchtste gevangenissen van Amarika zit en, omdat je je zelfs hier niet kunt gedragen, zo te horen,"
    "En voor het geval dat je het wilde horen; Welterusten meneer," Vervolgens draai ik me op mijn buik op de harde vloer en probeer in slaap te vallen.

    Quinto.

    Ook haal ik mijn hand door m'n warrige haren, aangezien deze half voor mijn gezicht hangen.
    "Oh, niks om je zorgen over te maken," antwoord ze nonchalant. Als het licht aan was geweest, zou ze er nog zo'n handbeweging bij gemaakt hebben, dat weet ik wel zeker.
    "Ik heb het koud en was van plan iets warmers aan te trekken, maar ik wilde het licht niet aan doen omdat jij of Ruby dan misschien wakker zou worden. Maar doordat het dus donker was kon ik niet echt zien waar ik heen liep," legt ze uit.
    Ik knik, maar realiseer me dan opnieuw weer dat het donker is. "Ik begrijp je,"
    Opeens rolt ze van me af, oh ja.. Stom om dat te vergeten natuurlijk.
    "Heb je je sweater gevonden?" Ondertussen hijs ik mezelf een stukje overeind, zodat ik half rechtop ik bed zit. Ik slaap enkel in een boxer en een hemd en heb het niet koud, maar ik ben natuurlijk een kacheltje op zich.

    Luca Jones

    Ik zie hoe hij zijn sweater uittrekt en hem opvouwt om onder zijn hoofd te leggen. Ik klop demonstratief nog even het kussen op dat ik hem en leg hem terug onder mijn hoofd. De dunne dekens trek ik een stuk op zodat ik het warmer krijg, niet dat ik het echt koud heb ofzo.
    "Ze zullen je niet geloven, omdat je in een van de beruchtste gevangenissen van Amerika zit en, omdat je je zelfs hier niet kunt gedragen zo te horen." zegt hij. "En voor het geval je het wilde horen; weltrusten meneer." Ik hoor geritsel en sluit mijn ogen dan. Ik ben eigenlijk wel moe geworden.
    "Ik wil helemaal niets meer horen van je." grom ik. Nu weet ik toch wel dat ik niet bang hoef te zijn. Hij heeft veel praatjes maar blijft toch mooi op de grond liggen. Anders zou hij dat ook niet doen. Ik blijf toch nog even wachten tot ik niets meer van hem hoor voordat ik mezelf ook in slaap laat vallen.


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood
    'Ik begrijp je,' zegt hij. 'Heb je je sweater gevonden?' vraagt hij en aan zijn bewegingen merk ik dat hij overeind gaat zitten. 'Oh eh, nee,' antwoord ik. 'Het is nogal lastig dingen te vinden in het donker,' voeg ik er aan toe. 'Maar ik overleef het vast wel zonder sweater'. Mijn ogen zijn intussen een héél klein beetje gewend aan het donker waardoor ik vaagjes de omtrekken van Quinto's gestalte zie. 'Het is niet de eerste keer dat ik het hier 's nachts koud heb'. Ik kom net als hem overeind. Het is nogal raar als ik blijf liggen aangezien het nu voor even zijn bed is. 'Heb jij het niet koud dan?' vraag ik.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered