[RPG] Alcatraz - Eight. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 26 sep 2012 - 22:21 ]

Corallo schreef:
(...)

(Oh, god. Ik wil niet weten wat jij in je hoofd heb.)

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Assassin schreef:
Luca Jones

Ik zie hoe hij zijn sweater uittrekt en hem opvouwt om onder zijn hoofd te leggen. Ik klop demonstratief nog even het kussen op dat ik hem en leg hem terug onder mijn hoofd. De dunne dekens trek ik een stuk op zodat ik het warmer krijg, niet dat ik het echt koud heb ofzo.
"Ze zullen je niet geloven, omdat je in een van de beruchtste gevangenissen van Amerika zit en, omdat je je zelfs hier niet kunt gedragen zo te horen." zegt hij. "En voor het geval je het wilde horen; weltrusten meneer." Ik hoor geritsel en sluit mijn ogen dan. Ik ben eigenlijk wel moe geworden.
"Ik wil helemaal niets meer horen van je." grom ik. Nu weet ik toch wel dat ik niet bang hoef te zijn. Hij heeft veel praatjes maar blijft toch mooi op de grond liggen. Anders zou hij dat ook niet doen. Ik blijf toch nog even wachten tot ik niets meer van hem hoor voordat ik mezelf ook in slaap laat vallen.

Is het nu de volgende dag? ^^.

†

Reyna schreef:
Nicole Joy Eastwood
'Ik begrijp je,' zegt hij. 'Heb je je sweater gevonden?' vraagt hij en aan zijn bewegingen merk ik dat hij overeind gaat zitten. 'Oh eh, nee,' antwoord ik. 'Het is nogal lastig dingen te vinden in het donker,' voeg ik er aan toe. 'Maar ik overleef het vast wel zonder sweater'. Mijn ogen zijn intussen een héél klein beetje gewend aan het donker waardoor ik vaagjes de omtrekken van Quinto's gestalte zie. 'Het is niet de eerste keer dat ik het hier 's nachts koud heb'. Ik kom net als hem overeind. Het is nogal raar als ik blijf liggen aangezien het nu voor even zijn bed is. 'Heb jij het niet koud dan?' vraag ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Cocon schreef:
Is het nu de volgende dag? ^^.

Aragog schreef:
Maya
Terwijl er ook bij hem een grijns rond zijn lippen voelde, trok hij me naar zich toe nadat hij zijn hand op die van mij legde.
Ik drukte een zacht kusje op zijn lippen. Want ja, ook ik kon zo af en toe teder en 'lief' zijn. Al verwachtte je het niet.

Nicole Joy Eastwood
'Je kan het licht wel aanzetten als je wilt, ik ben toch al wakker en ik wed dat Morbid niet wakker wordt,' zegt Quinto. Ik schud weer mijn hoofd. 'Straks wordt ze wel wakker, ik red het wel zonder sweater,' zeg ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Gelukkig maar,' mompelt hij.
'Ik ben een soort wandelend kacheltje,' lacht hij na mijn vraag. 'Anders zou ik niet in mijn ondergoed slapen'. Hij gaapt en aan de bewegingen van zijn gestalte te zien rekt hij zich uit. 'Als dat van vanochtend niet gebeurt was, zou ik aanbieden om bij mij in bed te slapen, maar als ik het nu zou vragen zal je waarschijnlijk nee zeggen'. Ik bijt op mijn lip en haal mijn schouders op. 'Ik vertrouw je,' zeg ik na een korte stilte. 'Ik weet zeker dat je me dan niks aan zou doen'.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Quinto Thomas Reynolds.

"Ik vertrouw je," zegt ze na een korte stilte. "Ik weet zeker dat je me dan niks aan zou doen,"
Ik knik kort. "Natuurlijk zou ik jou niks aandoen," mompel ik zacht. Alhoewel, soms kan ik mezelf ook niet beheersen, maar dan zal ik nooit een vrouw verkrachten, dat gaat echt ver beneden mijn grens.
"Nou, als je wilt mag je wel blijven liggen," mompel ik tegen haar.

Nicole Joy Eastwood
'Natuurlijk zou ik jou niks aan doen,' mompelt hij zacht. 'Nou, als je wilt mag je wel blijven liggen'. Aarzelend blijf ik nog even staan maar uiteindelijk ga ik weer naast hem liggen en probeer me er overheen te zetten dat dit nogal ongemakkelijk is. 'Dankje,' zeg ik zacht en ik bijt kort op mijn lip. 'En slaap lekker,' voeg ik er na een paar seconden van stilte aan toe waarna ik langzaam maar zeker in slaap begin te vallen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Quinto Thomas Reynolds.

Je ziet hoe Nicole aarzelt. Ze kijkt van mij naar het bed en weer terug. Toch gaat ze uiteindelijk naast me liggen.
Ik laat me zakken en leg mijn hoofd op het kussen neer. Vervolgens sla ik de dekens over ons heen.
"Dankje," zegt Nicole zacht. "En slaap lekker," voegt ze er aan toe.
"Welterusten," mompel ik slaperig. Na een paar seconden val ik in een diepe slaap.

YAY. Nu slaapt iedereen.

†

Het is de volgende ochtend, rond acht uur. Het regent buiten en het is nog kouder dan vannacht.

[ bericht aangepast op 16 sep 2012 - 20:30 ]

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Ik kwam maar moeilijk in slaap en zeker wanneer Nicole opeens begon rond te lopen, waardoor ik me afvroeg wat ze zocht of wilde doen. Op een gegeven moment hoorde ik haar en Quinto zacht praten, een raar gevoel ging er door mij heen, alsof ik buiten gesloten werd.
Toch lette ik er niet al te veel op en kneep mijn ogen dicht, en draaide ik me niet om, om de doodsimpele reden dat het allemaal vaag langs me heen ging. Dit teken van mijn lichaam was dat ik bijna in slaap ging vallen, echter wist ik niet of het een nachtmerrie zou worden of een droom. Ik had het idee dat het de eerste optie zou worden…
De volgende ochtend werd ik als eerste slaperig wakker, maar een goede nacht had ik niet gehad, omdat ik telkens om de twee uur wakker werd. Een goede nachtrust zat er voor mij dus niet in, zeker omdat ik Luca’s dreigende woorden in mijn gedachten hoorde. Dit ging gelijk door aan de gedachten van diegene die mijn verkrachter was. Verdomde Luca, ik kreeg hem nog wel. Mijn gedachten werden vaag onderbroken door het wazige geluid van regen die ik hoorde. Het was nogal gehorig.
Ik keek naar Nicole, maar zag dat ze niet in haar bed lag, dus fronste ik en liet mijn blik door de kamer gaan wanneer ik rechtop ging zitten. Opeens zag ik haar bij Quinto in bed liggen, onder de dekens, nog slapen. Mijn mond viel halfopen en ik schudde mijn hoofd afkeurend. Ik kon echt niet geloven dat ze me nu al in mijn rug had gestoken, met Quinto!

†

Nicole Joy Eastwood
Ik schrik wakker van de celdeur die met een klap open wordt geslagen. Als ik de gestalte in de deuropening herken als Luca kijk ik met een angstig gezicht naast me maar Quinto ligt er niet meer. Ik kijk naar de plek waar Ruby's bed hoort te staan alleen is Ruby er niet, net als het bed. Het enige wat nog in de cel staat is het bed waar ik in lig. Ik doe mijn monder open om tegen Luca te zeggen dat hij op moet rotten maar er komt geen geluid uit mijn keel. Met een grijns op zijn gezicht loopt hij verder en Drew verschijnt achter hem. Ik slik hoorbaar en trek de dekens stevig om me heen. Veel zin heeft dat niet want een paar seconden later trekt Luca de dekens al weg. Met mijn armen probeer ik mijn lichaam te bedenken, alleen heeft dat net als de dekens niet veel zin. Hard handig pakt Luca mijn armen vast en drukt hij ze naast mijn weg. Ik doe mijn mond open maar er komt weer geen geluid uit. Dan lijken Luca en Drew samen te smelten en het gezicht verandert in de van Quinto. Een opgelucht gevoel gaat door me heen maar die verdwijnt gelijk weer als hij zijn hand onder hemdje laat glijden. Voordat hij bij mijn borsten is lijkt hij zich te bedenken trekt hij zijn hand terug en doet met een simpel gebaar zijn broek uit, waarna zijn onderbroek volgt. De opluchting is nu helemaal verdwenen en angst is er voor in de plaats gekomen. Terwijl hij mijn handen met één hand vast houdt laat hij zijn hand weer onder mijn shirt glijden. Nu lukt het wel om geluid uit mijn keel te krijgen, alleen komt het er een stuk zwakker en zachter uit dan de bedoeling is. 'Stop,' klinkt het zwak. De grijns op zijn gezicht wordt nog breder. 'Kop dicht, slet,' snauwt hij dan waarna hij mijn slipje naar beneden trekt. Er springen tranen in mijn ogen en er komt weer een zachte stop over mijn lippen. 'Ik zei: Kop dicht!' bijt hij me toe en hij geeft een harde klap in mijn gezicht. Voordat ik nog iets kan zeggen dringt hij ruw bij me naar binnen.

Met een gil vlieg ik overeind. Het duurt even totdat het tot me door dringt dat het maar een droom, of beter gezegd, nachtmerrie was en mijn borstkas gaat als een gek op en neer. Het valt me niet op dat Ruby ook al wakker is. Als ik weer een beetje gekalmeerd ben ga ik weer liggen. Al snel merk ik dat er iemand naast me ligt en kijk ik opzij. Quinto. Het angstige gevoel komt weer terug en met een zachte gil rol ik van het bed af, waarbij ik de dekens meetrek.

To the stars who listen — and the dreams that are answered