[RPG] Alcatraz - Eight. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 26 sep 2012 - 22:21 ]

Cocon schreef:
Rhett Colt, cipier.
De volgende ochtend werd ik chagrijnig wakker, omdat het vandaag mijn taak was om de gevangenen die in de isoleercel zaten naar het ontbijt te brengen. Niet echt een ochtendtaak die ik leuk vond, maar het moest nu eenmaal. Dus ik stond op, waste mezelf, droogde me af en trok gemakkelijke kleding aan, waarna ik naar de isoleercellen liep.
Ondertussen bedacht ik in mezelf wie er in zou kunnen zitten en wanneer ik er was opende ik de cel en zag als eerste Luca, waardoor ik luid gromde. Precies diegene die ik juist niet wilde zien! Achter hem, nog in het bed, zag ik Davy. “Kom mee, bajesklanten,” mompelde ik geïrriteerd en deed Davy en Luca boeien om, om ze daarna hardhandig mee te trekken en de isoleercel dicht te doen, waarna ik mijn hoofd schudde en richting het ontbijt met ze liep.
Dit wordt echt weer een superdag, dacht ik sarcastisch. “Hoe was het gister, Luca?” grijnsde ik vermakelijk. “Nog leuk gehad?”

Reyna schreef:
Nicole Joy Eastwood
'Ik word gek hier, wanneer kunnen we eten?' vraagt Ruby. 'Rond een uur of half negen, dat is over een kwartiertje,' zegt hij tegen haar waarna hij antwoord geeft op mijn vraag: 'Niet alle cipiers hebben een EHBO-diploma. Ik wel, dus natuurlijk wil ik dat even doen. Maar het lijkt me handig als je je eerst even omkleed," voeg ik er aan toe. Voordat ik antwoord kan geven begint Ruby te praten. 'Maar ik wil helemaal geen kwartiertje wachten. Ik wil nu eten, want zonder eten raak ik chagrijnig'. Hierna rammelt haar maag weer. 'Regels zijn regels,' mompelt Quinto. Weer wil ik antwoord geven maar Ruby begint weer te praten. Dan ook niet. 'Ik stel voor dat, nadat je haar pols hebt verzorgd, we lekker gaan eten'. Als ze zich gaat omkleden richt ik mijn blik op Quinto. 'Oké, dan doen we dat,' zegt hij terwijl hij naar de deur loopt. 'Zal ik je wat privacy geven, Nicole?' Ik schud mijn hoofd en pak een skinny jeans en een simpel maar warm zwart shirt, aangezien het nu nog wat kouder is als vannacht. 'Ik kleed me wel om in de badkamer,' mompel ik waarna ik naar de badkamer loop waar ik de kleren aan trek. Snel haal ik nog een borstel door mijn blonde lokken. Hierna loop ik weer terug naar Quinto en Ruby. 'Ik ben klaar,' mompel ik.

Luca Jones

Ik draai me gelijk om als de deur open gaat en Rhett er grommend voor staat. Ik moet wel grijnzen, gister was hij niet zo geamuseerd door mij. Hij ziet er ook niet bepaald vrolijk uit, wat mij alleen nog maar beter laat voelen.
"Kom mee, bajesklanten." mompelt hij geïrriteerd, wat voor mij bevestigend werkt dat hij alles behalve vrolijk is. Davy laat zich gelijk gehoorzaam van het bed afglijden en loopt naar Rhett toe, die hem zijn boeien om doet. Ik doe het dan iets minder vrijwillig, gewoon om de chagrijnig overkomende Rhett te sarren.
"Weer een nieuwe bijnaam." zucht Davy geërgerd. Hier kan ik alleen maar om grinniken, ik ben in een topbui. Zelfs als Rhett ons hardhandig begint mee te trekken, de isoleercel sluit en ons richting het ontbijt sleurt. Mijn maag rammelt, ik heb overduidelijk honger, zoals altijd. Nog iets wat ik altijd zeg, je moet goed eten om op krachten te blijven.
"Hoe was het gister, Luca?" grijnst Rhett vermakelijk. "Nog leuk gehad?" Daarop snuift Davy en ik vraag me af of hij iets van Quinto heeft gehoord, wat ik ten zeerste betwijfel. Daarom grijns ik breed terug naar Rhett.
"Oh, je wilt niet weten. Ik had de avond van mijn leven! Bedankt maat." zeg ik op een vrolijke toon. "Ik denk alleen niet dat die meisjes je zo dankbaar zullen zijn, dus pas maar op voor hen." grinnik ik vervolgens, om duidelijk te maken dat ik waarschijnlijk de enige ben die me geamuseerd heeft gisteren.

Your make-up is terrible

Aragog schreef:
Maya
Ik grinnikte en rolde kort met mijn ogen.
''Kunnen we gaan?'' zei Drew ongeduldig, wat me even liet lachen.
Ik knikte.
''Ja,'' antwoordde ik mompelend en glimlachte even.
Ik begon al aan mijn weg richting de deur.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

"Ja," antwoord Maya mompelend, maar mét een glimlach.
Ik open de deur, laat Maya erdoor en samen lopen we richting de ontbijtzaal. Voordat we binnen zijn, doe ik handboeien bij haar om, om het echt te laten lijken. Nee, wij hebben niks geen..
Ik duw haar richtig de eetzaal en klik daar haar handboeien los. "Eet smakelijk," zeg ik met een scheve glimlach.

Maya
''Eet smakelijk,'' zei hij met die scheve glimlach die hem zo goed stond.
Ik grijnsde even.
''Jij ook,'' zei ik, glimlachte even en schoof toen aan een tafel om vervolgens met een norse blik naar het gore voedsel te staren.
Laat maar.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

"Jij ook," zegt ze met een glimlach. Vervolgens gaat ze braafjes aan tafel te zitten om naar het eten te staren.
Ik merk dat er toch wat medelijden aan me knaagt. Dit verdient ze niet, wat voor illegale dingen ze ook gedaan heeft. Ik loop richting het magazijn, haal daar een wit bolletje brood uit, loop terug naar Maya en geef dat aan haar. "Misschien is dit beter," zeg ik met een neutraal gezicht.

[Aaaaw. Stiekem is Drew wel lief. <3]
Maya
Ik staarde nog altijd naar het vieze spul in de kom, maar ik werd wakker geschud door een wit bolletje brood dat ik in mijn handen geduwd kreeg.
''Misschien is dit beter,'' hoorde ik een maar al te bekende stem.
Ik keek Drew aan, en weer even naar het brood.
Ik probeerde hem onverschillig aan te kijken, maar tevergeefs: een klein glimlachje sierde mijn lippen.
''Ik denk het ook,'' grijnsde ik.
''Dankjewel,'' voegde ik er nog oprecht aan toe.
Ik was anders gewend van Drew, maar erg vond ik het niet. In tegendeel, zelfs.

[ bericht aangepast op 24 sep 2012 - 21:09 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Rhett Zane Colt, cipier.
Luca grijnst naar me wanneer ik binnenkom en op het moment dat Davy zich van het bed laat zakken en gehoorzaam naar me toe loopt, om vervolgens de boeien om te krijgen, doet Luca het natuurlijk weer minder vrijwillig. Hij zal het wel erg leuk vinden om zo te doen, helaas voor hem was ik nu in een extra gehumeurde bui, dus oppassen geblazen. Davy hoorde ik nog wat zuchten, maar het ging langs me heen. Het boeide me toch niet veel.
Op mijn vragen grijnst Luca breed terug, maar toch blijft de grijns op mijn gezicht aanhouden. Davy snuift minachtend. “Oh, je wilt niet weten. Ik had de avond van mijn leven! Bedankt maat.” Zegt hij op een vrolijke toon, waardoor ik afwachtend en nieuwsgierig mijn wenkbrauw omhoog trek. “Ik denk alleen niet dat die meisjes je zo dankbaar zullen zijn, dus pas maar op voor hen.” Grinnikt hij vervolgens, waarschijnlijk was hij dus de enige die zich vermaakt heeft. Jammer, ik had eigenlijk wel gehoopt dat Morbid hem een kopje kleiner had gemaakt. Het was met een reden dat ik hem daar had gebracht en nergens anders.
Ten eerste was ik gewoonweg moe geweest en geen zin in Luca zijn vermakelijke grijns gehad, en ten tweede had ik wel van Morbid verwacht dat Luca nu een gebroken neus of iets zou hebben. Hij leek echter piekfijn in orde, lichamelijk dan. Hierdoor zuchtte ik luid om ze vervolgens iets hardhandiger mee te sleuren richting het ontbijt. “Wat heb je nu weer gedaan om ze te stangen?” vroeg ik hem met een verveelde stem.

†

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Wanneer Nicole terugkomt, draagt ze een skinny jeans en een simpel zwart shit, waarop Quinto goedkeurend knikt en ik mijn wenkbrauw arrogant omhoog trek. Mannen… Hij opent de deur van de cel en begint wat te mompelen, “Ik vertrouw erop dat jullie niet weglopen,” Quinto laat ons beide door de deur gaan, om deze daarna weer te sluiten en ik grinnik. “Bad choice, we zitten hier niet voor niets…” meld ik hem mysterieus en plagend, terwijl ik hem aankijk, maar toch doe ik geen enkele aanstalten om weg te rennen. Het was ook enkel maar een grapje.
“Loop maar achter mij aan,” Hij loopt voor ons uit en ik haal enkel mijn schouders nonchalant op om hem achterna te lopen. Hij opent uiteindelijk een deur, met daarop de letters: EHBO. “Dames eerst,” Hij maakt een gebaar, maar ik zucht diep, blijf staan en sla mijn armen over elkaar. “Hoe galant van je Quinto, maar ik zou toch echt graag naar het ontbijt gaan. Kan ik niet gewoon in mijn eentje?” vroeg ik hem, ongeduldig.

†

Quinto Thomas Reynolds.

"Hoe galant van je Quinto, maar ik zou toch echt graag naar het ontbijt gaan. Kan ik niet gewoon in mijn eentje?" vraagt Ruby me, met ongeduldige toon.
"Natuurlijk, madame. Alles is eerste klas hier," zeg ik met een sarcastische glimlach.
Voorzichtig duw ik Nicole het kamertje in. Deze sluit ik vervolgens achter haar en ik loop met Ruby richting het ontbijt.
"Voor de zekerheid," mompel ik tegen haar. "Mensen die Luca in elkaar kunnen timmeren, kunnen het vast ook wel in hun hoofd halen om er tussen uit te knijpen," zeg ik gemeend.
Bij de ontbijtzaal aangekomen, sein ik naar Drew dat hij op Ruby moet letten. "Eet smakelijk," mompel ik voordat ik weg loop en terug naar het EHBO-kamertje loop, waar Nicole zit.
Ik open de deur en stap naar binnen. "Oké, laat me eens naar die pols kijken," meldt ik aan haar.

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

"Ik denk het ook," zegt Maya met een brede, dankbare glimlach. "Dankjewel," voegt ze er nog aan toe, hoewel het eigenlijk totaal onnodig is.
Wanneer Quinto Ruby binnen brengt en naar mij seint dat hij weer weg moet, schenk ik hem een knikje. Ik doe er verder niet veel aan om Ruby te groeten of zoiets. Waarschijnlijk zal ze het toch niet zo op prijs stellen.
Ik werp een blik op de vrouw, die achter de bar met eten staat. Ik besluit een praatje met haar te gaan maken en loop naar haart toe.

(Dit nummer past trouwens erg goed bij deze roleplay, al zeg ik het zelf.)

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
“Natuurlijk, madame. Alles is eerste klas hier,” zegt hij met een sarcastische glimlach en als het kon, zou ik hem zo een mep voor zijn hoofd geven, maar ik deed het maar niet. Hij duwt voorzichtig Nicole in het kamer, sluit deze vervolgens en loopt met mij mee richting het ontbijt, waardoor ik een diepe zucht van tussen mijn lippen liet. Hij vertrouwde me niet, fijn, ik wilde nu alleen maar eten hoor.
“Voor de zekerheid,” mompelde hij. “Mensen die Luca in elkaar kunnen timmeren, kunnen het vast ook wel in hun hoofd halen om er tussen uit te knijpen,” zegt hij gemeend en ik kijk hem even aan alsof hij een grapje maakt, waarna ik begin te lachen en mijn hoofd schud. “Die was grappig, Quinto, erg grappig. Zo zou ik bijna denken dat je nog humor hebt,” glimlach ik liefjes naar hem en loop verder in de ontbijtzaal. “Eet smakelijk,” mompelt hij voordat hij wegloopt. Hij had Drew geseint, iets waar ik totaal niet blij mee ben, dus ik gun hem geen enkele blik en loop door om eten te pakken. Hierna loop ik naar een tafeltje ver bij die klootzak vandaan en neem hier plaats terwijl ik een hap neem van het eten.

†

Maya
Ik plukte wat aan het brood en at het op. Zo zat ik een tijdje, terwijl ik de omgeving even in me opnam.
Er waren wat nieuwe gevangene bij gekomen, viel me op.
En Delphine was nergens te bekennen.
Ach, misschien maar goed ook.
Na een tijdje had ik het bolletje brood op, en schoof de kom met.. spul er in voor me uit.

[Volunteers for Maya?]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''