[RPG] Greenfields Coven ~ 6 - Speeltopics

Greenfield California, 2012. Population: 16,330. In dit relatief kleine stadje gebeurd iets bijzonders, iets wat al jarenlang aan de gang is. Een coven gevult met heksen, goedaardige heksen en een enkele kwaadaardige. Daarnaast heb je degene die op hun jagen, de hunters.

De regels:
- Geen perfecte karakters.
- Orginele karakter die je niet ergens anders gebruikt.
- Geen tijd = niet meedoen.
- Niemand buitensluiten.
- 16+ is toegestaan.
- Geen one-liners.
- Alleen ik open nieuwe topics.
- Naamsveranderingen graag melden.
- Blijf realtisch, je kan geen onmogelijke krachten hebben.
- Alle krachten komen uit spreuken, niet uit jezelf.
- Maximaal 2 rollen per persoon, alleen in variatie.

Het hoofdkwartier van de hunters. Dit is hun vergaderzaal.
Dit is waar de Coven bijeenkomt.
In dit eeuwenoude gevecht proberen de heksen niet op te vallen en normaal te doen terwijl ze terugvechten tegen de hunters. Gaan ze alleen in de verdediging of slaan ze keihard terug met een aanval? Dat is aan de heksen.
De hunters stellen ondertussen allerlei missies op om erachter te komen wie de heksen zijn en hoe ze ze uit hun tent kunnen lokken in hun hoofdkwartier. Het liefst willen ze deze heksen vangen om erachter te komen waar hun coven bij elkaar komt en welke leden er allemaal zijn.

Heksen:

- Susanna Olive Penn Souvenir
- Phoenix Riley Rossella Rechazame
- Rosalyn 'Rose' Janice Agney Aragog
- Abbigail Sapphire Stone Sirens

- Ray(mond) Benedict Taylor Alladin
- Kyle Dyer Kaien
- - -
- - -

Hunters:

- Angelica 'Angel' Wolfe Assassin
- Katherine Chérie Molyneux Aragog
- Alice Hale Frodo
- - -

- Blaise Wolf Hunter Frey
- Lucian Puck Grossman TrueKlainer
- Ian Sadler LostMagic
- Thomas Robbin Willson Souvenir

Rollenstory
Rollentopic

[ bericht aangepast op 21 aug 2012 - 19:42 ]

---

Your make-up is terrible

Kyle Dyer

Een harde klap hoorde ik die afkomstig was door de handen van Blaise die hard op tafel terecht kwamen. Ik schrok op uit mijn gedachtes en keek ze beide aan.
'Wát? Zeg niet dat je die aan Kyle hebt gegeven!' riep hij naar Angel. Hij keek haar aan alsof hij dacht dat ik er niet meer bij zat.
'Je kent dat jochie amper, misschien is het allemaal wel een list!' ging hij verder. Mijn mond zakte verder open van verbazing. Eventjes keek ik Angel aan en toen Blaise.
'Een list?' vroeg ik verbaasd. Ik schudde verbaasd mijn hoofd. 'Een list van wat?'

[Tot zo ver mijn geweldige inspiratie]

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Angelica Wolfe

Zijn mond is halfopen gezakt en ik glimlach triomfantelijk als ik de beledigde en verslagen blik in zijn ogen ziet. Dan schieten ze door naar Kyle en zie ik de spieren in zijn armen aanspannen. Even word ik wat angstig. Hij springt op en slaat hard met zijn handen op de tafel. Kyle schrikt zich zo te zien rot, ik had wel zoiets verwacht.
"Wát? Zeg niet dat je die aan Kyle hebt gegeven!" roept hij en zijn ogen boren zich in die van mij. Ik lik eventjes kort en tevreden over mijn lippen.
"Je kent dat jochie amper, misschien is het allemaal wel een list!" gaat hij verder.
"Een list?" vraagt Kyle verbaast en hij schud zijn hoofd. "Een list van wat?" Ik knik op Kyles woorden en kijk Blaise doordringend aan. Hij moet toch wel weten dat hij dat soort dingen niet kan zeggen waar een buitenstander bij is?
"Inderdaad, Blaise." zeg ik langzaam en duidelijk. "Een list van wat? Ben je soms bang dat hij me iets aandoet? Of had je die kamer gewoon liever voor jezelf gehad?" Mijn stem blijft uitermate kalm terwijl ik dat zeg en mijn lippen zijn opgekrult tot een grijnsje. Wat denkt hij wel niet? Mij de les kunnen lezen? Het is mijn huis, niet de zijne. Hij is hier zelf nota bene maar één keer geweest. Zelfs Kyle is hier vaker geweest.

[ bericht aangepast op 15 aug 2012 - 13:39 ]

---

Your make-up is terrible

Blaise Wolf Hunter.
“Een list?” vraagt Kyle verbaasd, maar ik let er niet op en kijk nog steeds richting Angel. “Een list van wat?” Angel knikt op zijn woorden en kijkt me doordringend aan, maar ik rol enkel boos mijn ogen.
“Inderdaad, Blaise.” Zegt ze langzaam en duidelijk, waardoor ik bijna door moet overgeven door het onschuldige ervan. “Een list van wat? Ben je soms bang dat hij me iets aandoet? Of had je die kamer gewoon liever voor jezelf gehad?”
Haar stem blijft uitermate kalm terwijl ze dat zegt, haar lippen opgekruld tot een grijnsje, iets wat me duidelijk en mateloos irriteert. Geïrriteerd kijk ik dan dus ook weer richting Kyle, schud mijn hoofd verwoed en kijk weer terug naar Angel.
“Niet te geloven! Straks is dit allemaal één of andere onschuldige act en kom je bij mij aanzeuren dat ik gelijk had, verdomme.” Boos loop ik weg, richting de deur, maar draai me dan om. “Mooi niet dat ik je ga helpen hem bij je in te laten trekken!”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Angelica Wolfe

Hij kijkt geïrriteerd nar kyle, schud zijn hoofd en kijkt terug naar mij.
"Niet te geloven! Straks is dit allemaal één of andere onschuldige act en kom je bij mij aanzeuren dat ik gelijk had, verdomme." Hij loopt boos weg, richting de deur en ik lach tevreden. Dan draait hij zich om bij de deur.
"Mooi niet dat ik je ga helpen hem bij je in te laten trekken." Ik glimlach en sta ook op waarna ik een stukje naar Blaise toeloop, maar niet voordat ik Kyle eerst een knipoog heb gegeven. Ik los het wel op.
"Nou, ik zal niet tegen je aanzeuren als het fout gaat, Blaise. Vertrouw daar maar op." zeg ik kil en sta tegen de deurpost van de keuken aangeleunt terwijl ik naar hem kijk bij de deur. "Blijf jij maar lekker geloven dat je het daarom doet. We weten beide de échte reden wel." Het is meer geplaag dan dat ik het echt meen, ook al is dit misschien niet het juiste tijdstip voor geplaag. Ik hoop alleen dat ik hem daarmee wegjaag zodat Kyle en ik rustig verder kunnen gaan en dit kunnen vergeten. Jezus, wat zal Kyle wel niet denken van mijn collega's. Ik zal hem later mijn excuses wel aanbieden.
Ik blijf Blaise aankijken met het zelfvoldane grijnsje dat ik net in de keuken ook op mijn lippen had. Het zou wat extra effect hebben gegevevn als ik mijn normale rode lippen had, maar ik ben helaas vergeten om mijn lippen te stiften.

---

Your make-up is terrible

[zo, dit wou ik al de hele tijd met hem doen ]

Kyle Dyer

Ik luisterde vaag naar het gesprek tussen Blaise en Angel. Blaise stond op en liep richting de deur.
'Mooi niet dat ik je ga helpen hem bij je in te laten trekken,' zei hij. Ik zag Angel glimlachen. Ze gaf mij een knipoog en liep toen naar Blaise waar ze verder praatte. Ik keek even de keuken rond en wou eigenlijk al een tijd geleden weggaan. Ik stond op en schoof de stoel aan. Eventjes keek ik naar Blaise en Angel en liep toen naar boven.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

[Wanneer komt iemand me halen?]

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

[Go Kyle! En er komt zo wel iemand denk ik.]

---

Your make-up is terrible

[Komt er eigenlijk nog een reactie?]

---

Your make-up is terrible

(Het spijt me zeer. Ik had koppijn.)

Blaise Wolf Hunter.
Tot mijn verbazing glimlachte ze, ik had een hele tirade terug verwacht, maar ze glimlacht verdomme gewoon! Ze liep een stukje naar me toe en ik druk mijn lippen stevig op elkaar, waardoor het weer een streep word.
“Nou, ik zal niet tegen je aanzeuren als het fout gaat, Blaise. Vertrouw daar maar op.” In plaats van de glimlach die ze op haar lippen had, zegt ze het met een kille stem en ik frons even, maar dit verplaatst zich al snel naar een woedende streep. Dit omdat ik niet wil laten merken dat ik nadenk over haar acties, over waarom ze het doet en precies deze woorden zegt.
En wanneer ze de volgende woorden zegt, krijg ik dan ook een helder moment, dit laat ik nog steeds niet zien. Ze mag wel in de waan verder leven dat ze me heeft, met het spelletje dat ze nu speelde. “Blijf jij maar lekker geloven dat je het daarom doet. We weten beide de échte reden wel.” Angel bleef me aankijken met een zelfvoldaan grijnsje, die ze net ook al in de keuken op haar lippen had, en even bleef ik ernaar kijken. Haar lippen heb ik niet vaak blank meegemaakt, aangezien ze altijd wel die rode lippenstift op leek te hebben, iets wat ik nu wel van haar leek te missen.
Grommend schudde ik mijn ogen van haar lippen af en dacht nog eens diep na. Ze wilde me wel heel graag weg hebben… alsof ze bang was dat ik Kyle wat aan ging doen of zo, want het zal niet over haarzelf gaan. Ik zucht even diep en vernauw mijn ogen even om haar verder te bestuderen, waarna ik over mijn hart moest strijken en dus een glimlachje op mijn lippen verscheen. Meestal zou ik er nu zo hard de pest in hebben gehad dat ik ook daadwerkelijk was weggegaan, maar nu ging het erom dat ik Angel ook terug kon ‘plagen’.
Ik zag Kyle naar boven vertrekken, waarschijnlijk had hij er genoeg van, wat ik deels kon snappen. De voordeur had ik nog niet open gedaan, waardoor ik me dus ook helemaal richting Angel draaide om vervolgens met een grijnsje naar haar toe te lopen en vlak voor haar te stoppen. Niet meer dan een halve stap ertussen, waardoor ik haar gemakkelijk even kon analyseren. Analyseren, niet bekijken. “Hm, ik bedenk me, ik help je graag mee met dat jochie erin te laten verhuizen. Hij heeft vast nooit sex gehad, dus zo gevaarlijk zal hij wel niet zijn,” Grijnsde ik en liep de keuken weer in met een nonchalante houding, zelfvoldane grijns op mijn gezicht en een vermakelijke blik in mijn ogen.

[ bericht aangepast op 16 aug 2012 - 16:25 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Angelica Wolfe

Ik hoor hem grommen en zijn blik word losgetrokken van mijn lippen. Mijn glimlachje vervaagt wat en hij zucht waarna zijn ogen ich vernauwen. Ik zie hoe hij me bestudeerd en er een glimlachje op zijn gezicht verschijnt. Ik kijk verbaasd op als Kyle langs ons heen loopt en naar boven gaat. Natuurlijk, die heeft het ook wel gehad nu. Ik kan het hem niet kwalijk nemen, absoluut niet.
Tegen mijn verwachtingen in draait hij zich weg van de voordeur en naar mij toe, waarnaar hij in mijn richting loopt met een grijnsje op mijn gezicht. Ik weet dat ik deze slag verloren heb. Vlak voor mij blijft hij stilstaan. Even denk ik dat hij me bekijkt maar dan zie ik hoe hij mij analuseert.
"Hm, ik bedenk me, ik help je graag mee met dat jochie erin te laten verhuizen. Hij heeft vast nooit sex gehad, dus zo gevaarlijk zal hij wel niet zijn." grijnst hij en loopt de keuken weer in met een nonchalante houding. Ik grom zacht en het grijnsje verdwijnt nu geheel van mijn lippen waarna mijn mondhoeken lichtjes naar beneden trekken. Ik voel de woede in mij omhoog borrelen en loop met grote, boze passen op Blaise af. In mijn woede duw ik hem kwaad tegen de koelkast aan die licht ervan schud.
"Vind je dit nou leuk, Blaise?" vraag ik grommend en luid. "Je lijkt wel complexer dan een vrouw, ik snap echt niet waarom je dit doet!" Er klinkt wanhoop in mijn stem door, ik begrijp het ook gewoon niet meer. Ik snap zijn beweegredenen niet, ik weet niet wat ik verkeerd heb gedaan dat hij zo enorm probeert om mijn vriendschap met Kyle te verpesten. Ik ben misschien niet even aardig geweest net maar dat is gewoon zijn eigen schuld.

---

Your make-up is terrible

Blaise Wolf Hunter.
Wanneer ik in de keuken ben met nog steeds die grijns op me gezicht, hoor ik abrupt boze passen op me af komen. Het is Angel en ze is woedend. Ik wil me omdraaien, maar dat doet Angel al voor me: ze duwt me kwaad tegen de koelkast aan, en ook al zou ik dit niet moeten doen, maar ik grinnik lichtjes omdat deze er iets van schud.
“Vind je dit nou leuk, Blaise?” vroeg ze grommend en luid. Ik denk na wanneer de laatste keer was geweest dat ik haar zo kwaad had gezien, maar daar herinner ik me niets van. Ten minste niet tegen mij, het was wel een keer tegen iemand anders, maar verder niet, waardoor ik begin te fronzen. Als ik niet zou zijn zoals ik was, zou ik misschien lichtelijk geïntimideerd raken van de plotselinge woede, maar ik voel niets meer dan nieuwsgierigheid en hetzelfde beschermende gevoel.
“Je lijkt wel complexer dan een vrouw, ik snap echt niet waarom je dit doet!” Ik heb geen idee of ik dit als een compliment moet beschouwen of niet, maar ik houd het maar op niet, aangezien ze iets wanhopig klinkt. Ze snapt er dus degelijk niets meer van.
Voorzichtig pak ik haar schouders vast en zucht diep terwijl ik haar nog steeds recht aan kijk. De kans dat ze mijn handen van haar schouders schud is groot, maar die kans neem ik wel. We zitten nu toch in een goede, complexe situatie, dacht ik ironisch. “Angel, als je niet snapt waarom ik dit doe, moet je toch echt even goed bij jezelf na gaan,” vertelde ik haar duidelijk, waarbij ik haar even lichtjes schud. “Ik vind het niet leuk, totaal niet, kom op zeg! Wat denk je allemaal niet van me, dat ik harteloos ben en graag van jou ellende geniet? Dat ik die expres wil veroorzaken?” Ik schudde mijn hoofd even maar liet haar nog steeds niet los.
“Ik weet dat je prima jezelf kunt beschermen, don’t blame me, alright? Ik wil gewoon niet dat je ook maar iets overkomt, ik wil niet op mijn geweten hebben dat er iets met je gebeurd is, terwijl ik er wat had aan kunnen doen. Ik gun je alle geluk in de wereld, maar ik wil je graag beschermen…” verklaar ik mezelf en bijt even hard en ongemakkelijk op mijn lip, waarna ik haar serieus en beschermd aankijk. “Laat je me dat toe?” Er klonk bijna iets van smeken in mijn stem, maar het maakte me voor deze keer niet uit dat ze dat kon horen.

(Bleh. Ik wist echt niet hoe ik sommige dingen goed kon opschrijven, maar hopelijk snap je er iets van. Mijn familie fokt me namelijk op, om eten te gaan pakken. Ik word gek.)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Kyle Dyer

Ik was naar de kamers gegaan, maar mijn aandacht werd afgeleid door het geschreeuw van beneden. Dit was een slecht idee en Angel was er ook nog eens de dupe van. Voorzichtjes ging ik boven aan de trap zitten en luisterde ik mee met wat er gezegd werd in de keuken. Ik kon het makkelijk horen door de deuren die er niet in zaten waardoor het geluid niet gedempt kon worden. Blaise was best wel een onbeschoft iemand, maar wel een beschermend iemand tegenover Angel. Dat was mij nu wel duidelijk. Alleen dacht hij nou echt dat ik haar wat aanging doen? Ik had daar geen enkele reden voor. Ik wilde haar niets eens wat aan doen. Waarom zou ik? Ze heeft mij een onderdak gegeven voor niets!

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Angelica Wolfe

Hij pakt mijn schouders vast, ik dacht om mij hard weg te duwen maar dat is niet het geval. Het is zacht en voorzichtig waardoor ik ze niet meteen van me af schud. Hij zucht diep en kijkt me recht aan, waardoor ik licht beschaamd terug kijk. Zo'n woede uitbarstig is echt niets voor mij.
"Angel, als je niet snapt waarom ik dit doe, moet je toch echt even goed bij jezelf na gaan." vertelt hij op een duidelijke toon, waarbij hij mij even lichtjes schud. "Ik vind het niet leuk, totaal niet, kom op zeg! Wat denk je allemaal niet van me, dat ik harteloos ben en graag van jou ellende geniet? Dat ik die expres wil veroorzaken?" Hij schud even mijn zijn hoofd en ik voel de warmte van zijn handen door de stof van mijn blouse heen branden.
"Ik weet dat je prima jezelf kunt beschermen, don’t blame me, alright? Ik wil gewoon niet dat je ook maar iets overkomt, ik wil niet op mijn geweten hebben dat er iets met je gebeurd is, terwijl ik er wat had aan kunnen doen. Ik gun je alle geluk in de wereld, maar ik wil je graag beschermen..." verklaart hij en hij bijt even hard en ongemakkelijk op zijn lip, waarna hij me serieus en beschermd aankijk. "Laat je me dat toe?" Ik hoor de smekende ondertoon in zijn stem en het lijkt hem niets te kunnen schelen dat hij zo klinkt. Ik kijk hem even aan terwijl ik zijn woorden verwerk en de boosheid verdwijnt uit mijn ogen.
"Het spijt me." Ik slaak een zuchtje, schud de handen van Blaise uiteindelijk van me af en doe een stap naar achter waardoor we niet meer dicht op elkaar staan. Het voelt sowieso veel te ongemakkelijk als ik er over na ga denken. Ik weet dat ik de lichamelijke aantrekkingskracht nog voel, maar hij niet meer. Wat natuurlijk logisch is.
"Ik zoek niet iemand om me te beschermen, Blaise. Ik sta het niet toe. Als ik zo iemand nodig had, had ik een ander type dan Kyle in huis gehaalt. Hij is juist een type dat verzorgt moet worden, misschien dat ik hem daarom toegelaten heb. Ik had een verandering nodig en dringend ook." Ik zucht nogmaals en wend mijn gezicht af. Ik draai me om en zet mijn handen op het aanrecht waar ik op blijf steunen, zodat ik met mijn rug naar Blaise toe sta. Ik hoop maar dat Kyle dit niet meeluistert, het gaat hem gewoon niet meer aan.
"Door dat hele incident van gisteren is alles veranderd, alles." mompel ik. Ik zou Kyle niet voor de tweede keer tegengekomen zijn en ook niet voor de derde keer. Niemand zou me kunnen overhalen tot een vrije dag omdat ik hiervoor gewoon niet besefte dat ik echt een vrije dag nodig had. Het heeft me laten weten dat ik op een verkeerde manier bezig was met mijn werk en mijn leven.

---

Your make-up is terrible

(Damn, dat was nog een hele klus, zeg.)

Blaise Wolf Hunter.
Ze kijkt me even aan zonder iets te zeggen, waardoor ik ook zwijgzaam blijf en mijn hoopvolle blik in haar ogen dring. Ik zie hoe de boosheid uit haar ogen verdwijnt, maar een opgelucht zuchtje dwing ik terug, want dat is de goede tijd nu niet.
“Het spijt me.” Gelijk nadat ze die woorden gezegd had, verwacht ik het ergste. Iets wat bij mijn karakter hoort, er iets aan doen kan ik niet. Angel slaakt een zuchtje, schud mijn handen van zich af en doet een stap naar achter waardoor we niet meer dicht op elkaar staan. Mijn handen laat ik verloren naast mijn lichaam hangen terwijl ik naar iets achter haar kijk, alsof ik haar blik nu niet aankon.
“Ik zoek niet iemand om me te beschermen, Blaise. Ik sta het niet toe. Als ik zo iemand nodig had, had ik een ander type dan Kyle in huis gehaald. Hij is juist een type dat verzorgt moet worden, misschien dat ik hem daarom toegelaten heb. Ik had een verandering nodig en dringend ook.” Ik knik, ten teken dat ik het begrijp of dat ik het in ieder geval wil begrijpen. Ik had al gedacht dat hij haar bescherming nodig had, maar dat Angel dat nu ook daadwerkelijk zegt, verrast me lichtelijk. Misschien had ze dat inderdaad nodig en kwam ze door mijn beschermde daden onder de plak te zitten, alsof ze het gevoel had dat ze zelf niets meer kon.
Er komt nog een zucht tussen haar lippen vandaan en ze wend haar gezicht af, waardoor ik mijn kans pak en haar gezicht even bestudeerd. Ze leek me iets gebroken, en gelijk kwam er weer een schuldgevoel bij mij op. Angel draait zich om en zet haar handen op het aanrecht, en ik zucht diep omdat ze met haar rug naar me toe staat.
“Door dat hele incident van gisteren is alles veranderd, alles.” Mompelt ze en de moed zakt me lichtelijk in de schoenen wanneer ik besefte waar ik überhaupt mee bezig was. Haar ‘bemoederen’ alsof ze het zelf niet kon, haar het gevoel geven het zelf niet te kunnen en dat bezorgde mij weer een schuldgevoel. Ik had haar alleen maar willen beschermen, omdat ik niet wil dat haar wat gebeurd. Angel heeft al heel lang geen vrije dag gehad en ik kom deze gewoon letterlijk even verpesten. Fijn, heel fijn.
Ik zet een paar stappen richting Angel en ben al bezig mijn hand op haar schouder te leggen, alweer, maar mijn hand blijf bevroren halverwege in de lucht hangen. Het is waarschijnlijk niet zo goed om dat te doen, Blaise. Zuchtend liet ik mijn hand weer naast mijn lichaam hangen, maar omdraaien deed ik niet. Ik bleef naar haar rug staren alsof ik haar in de ogen keek. “Ik snap het,” begon ik zachtjes, “Dit was mijn bedoeling niet, Angel en hopelijk snap je dat ook. Alleen wat wil je dat ik dan doe? Aan de zijlijn zitten en toekijken is niet mijn ding en dat weet je verdomde goed, Angel.” Haar naam zei ik alsof ik het nodig had, alsof ik die naam moest zeggen om te kunnen leven, om er zeker van te kunnen zijn dat ze echt was. “Het spijt me heel erg,” verontschuldigde ik me en dat goed je gemakkelijk horen aan de toon waarmee ik het zei, “Ik heb nooit gewild dat je pijn had of hierdoor zou krijgen. Ik wil je graag helpen en Kyle ook, ik zal mijn best doen, goed?” Ik meende het, ik meende alles wat ik zei. “Wil je me een kans geven? Of wil je liever dat ik wegga…?” Ik slikte hoorbaar en pijnlijk, maar draaide me niet van haar weg.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Angelica Wolfe

Ik hoor zijn voetstappen, hij komt dichterbij. Ik verwacht een klein aanraking of iets dergelijks om te laten weten dat hij er is, vlak bij, maar die komt niet. Alleen een klein zuchtje.
"Ik snap het." begint hij zacht. "Dit was mijn bedoeling niet, Angel en hopelijk snap je dat ook. Alleen wat wil je dat ik dan doe? Aan de zijlijn zitten en toekijken is niet mijn ding en dat weet je verdomde goed, Angel." De manier waarop hij mijn naam zegt klinkt, het duurt even voordat ik er mijn vinger op kan leggen. Het klinkt bijna wanhopig, alsof hij het nodig heeft.
"Het spijt me heel erg." verontschuldigt hij zichzelf en het klinkt gemeend. "Ik heb nooit gewild dat je pijn had of hierdoor zou krijgen. Ik wil je graag helpen en Kyle ook, ik zal mijn best doen, goed? Wil je me een kans geven? Of wil je liever dat ik wegga...?" Hij slikt hoorbaar en pijnlijk. Ik bijt hard op mijn lip, probeer mijn tranen in te slikken en voel me schuldig dat ik zo ben uitgebarsten tegen hem terwijl hij het zo goed bedoeld. Uiteindelijk draai ik me om en probeer ik glimlachen naar hem om te laten weten dat het in orde is. Ik vind het vreselijk om hem gepijnigd te zien.
"Ik snap het en het spijt me ook echt. Ik wil niet dat je weggaat, ik wil dat je blijft. Ik vond het in eerste instantie zelfs fijn dat je aan mijn deur stond..." Ik slik de woorden 'zonder Alice' nog net op tijd in en kijk hem aan. Ik hoop dat mijn schuldige blik niet te erg doorschemerd zodat dat hij me door krijgt. Ik mag Alice heel graag, maar niet in zijn bijzijn.
"Ik zou het zeker fijn vinden als je mij en Kyle wilt helpen vandaag." ga ik verder, mijn stem oprecht. "Je mag best je excuses aanbieden, die arme jongen is zich vast helemaal rot geschrokken van je optreden." Ik geef hem een zacht stootje met mijn vuist tegen zijn bovenarm en glimlach wat zwak naar hem, hoewel mijn stem plagerig klinkt.

---

Your make-up is terrible