• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ is toegestaan.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 3 tot 5 regels.
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Cloudbreaker
    Quinto Thomas Reynolds - Cloudbreaker
    Rhett Zane Colt - Morticia
    Marilyn Jones - CottenCloud
    Nog 2 mannelijke en 4 vrouwelijke cipiers.

    Prisoners: (Totaal 14)
    Maya Juliëtte Adams - Aragog
    Nicole Joy Eastwood - Amorphous
    Delphine Sarah Parker - Frodo
    Vanity Valeriya Cerena McCarthy - Bd
    Ruby Maeve Valentina - Morticia
    Michelangelo Xavier Faelds - Bd
    Nog 6 mannelijke en 2 vrouwelijke gevangenen.

    Cell Division.
    Cell 1: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 2: Ruby Maeve Valentina en Michelangelo Xavier Faelds.
    Cell 3: Vanity Valeriya Cerena McCarthy en Maya Juliëtte Adams.

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 15 aug 2012 - 10:01 ]

    Michelangelo Xavier Faelds
    Ik voel een tintelend gevoel op de plek waar ze me sloeg, maar het deed niet opvallend veel pijn, ik heb ergere pijn gevoeld.
    "Het spijt me echt. Ik had het nooit moeten doen, ik had rekening met je moeten houden. Het spijt me echt, Morbid. Duizendmaal sorry," zeg ik oprecht.
    Ik zorg ervoor dat ik zo ver mogelijk bij haar vandaan kom te staan, want dichtbij komen zou nu slecht zijn.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Ruby Maeve Valentina
    "Het spijt me echt. Ik had het nooit moeten doen, ik had rekening met je moeten houden. Het spijt me echt, Morbid. Duizendmaal sorry," Het klonk oprecht, maar het kwam zo vaag tot me door dat ik alleen mijn hoofd maar kon schudden. Ik moest de gedachten aan de man die ik had vermoord uit mijn hoofd slaan, omdat de gebeurtenis weer vers in mijn geheugen kwam te staan en ik begon moeilijker te ademen. Mijn handen grepen in mijn haar terwijl ik mijn benen optrok en mijn gezicht tegen mijn knieën deed. Haal de gebeurtenis uit je hoofd, Ruby, weg. Weg. Weg..


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Michelangelo Xavier Faelds
    "Morbid, is alles goed?" vraag ik bezorgd.
    Ik kom iets dichterbij en probeer in te schatten hoe erg het is. Dit is allemaal mijn schuld, het is mijn schuld.
    Het ís mijn schuld. Ik begin de woorden te geloven en raak in paniek.
    Het is mijn schuld, alles is mijn schuld, het is mijn schuld, alles is mijn schuld, het is mijn schuld, alles is mijn schuld. Werkelijk alles is mijn schuld.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Ruby Maeve Valentina
    Hard en vooral pijnlijk beet ik op mijn volle, rood gestifte onderlip en ik proefde de ijzersmaak in mijn mond, wat betekende dat ik mijn lip kapot gebeten had en het nu bloedde.
    Niet aan denken, Ruby. Alleen het lukte niet, de gedachte die in mijn hoofd zat werd weer levend en ik hoorde hoe zijn stem in mijn hoofd klonk. "Je was het niet eens waard.." Zachtjes begon ik te trillen toen ik het hoorde en mijn vingers grepen nog erger in mijn donkere haar, waarna ik zachtjes begon te snikken.
    Ga weg, ga weg, ga weg. Dit kon ik alleen maar denken, maar het mocht niet baten. Alles speelde zich weer opnieuw af en ik had me geen besef meer van waar ik was.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Michelangelo Xavier Faelds
    Als ik haar gesnik hoor, omhels ik haar onhandig en wrijf met mijn rechterhand over haar rug.
    "Morbid, huil of snik alsjeblieft niet. Het verdiend jouw tranen niet," fluister ik.
    Is dit serieus alles dat ik kan zeggen?
    Ik wil zoveel meer zeggen.
    "Ik houd van je. Ondanks het feit dat ik je pas net ken," mompel ik.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Ruby Maeve Valentina
    Vaag komt het tot me door dat er iemand mij omhelst en het haalt me weer terug in de werkelijkheid met een klap, waardoor ik chaotisch om me heen keek en zag hoe Michelangelo me omhelsde en met zijn rechterhand over mijn rug wreef.
    Ik fronste even en bedacht me waarom we zo zaten, waarom ook alweer? Snel veeg ik de tranen met de achterkant van mijn hand weg en kijk hem aan, voor zover dat lukt.
    "Ik houd van je. Ondanks het feit dat ik je pas net ken," hoorde ik hem mompelen en dit keer fronste ik nog een keer. Wat was hier aan de hand? Alsof ik door de bliksem geraakt was kreeg ik een soort inslag wat er een paar seconden geleden was gebeurd. Hij had me gekust, ik had zijn lippen gevoeld en hij die van mij.. Dat is waar ook en nu zit hij zo met zijn armen om me heen en -
    Snel sprong ik op uit zijn armen en ik voelde hoe mijn hart sneller begon te kloppen, alsof ik net een marathon had gerend, was ik buiten adem en keek hem aan met een blik die ik zelf niet eens snapte. Had ik iets gevoeld? Weg, gevoelens, je moet aan je reputatie denken.
    "Je kunt niet van mij houden," siste ik hem toe. "Ik ben een harteloze moordenaar, hoor je dat! Je kunt niet van zo iemand houden, dus houd op." Ik balde mijn vuisten en ging tegen de andere muur staan.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Michelangelo Xavier Faelds
    "Je bent niet harteloos. Anders was je nu volgens mij dood," zeg ik.
    Wanneer realiseert ze dat ze geweldig is.
    "Ik kan van iemand houden zoals jou. Iemand die interessant, beeldschoon en geweldig is. En jij bent zo'n iemand," zeg ik.
    Ik begin het opvallend warm te krijgen en trek mijn shirt uit.
    Hoe zou ik niet van Morbid kunnen houden? Alles aan haar is geweldig, ze is anders.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Ruby Maeve Valentina
    "Ach, houd die droge opmerkingen voor je," knarsetand ik en grom eventjes, waarna ik me nog verder bij hem uit de buurt probeerde te gaan. "Kappen, gewoon!" riep ik naar hem uit en gooide hierbij mijn armen omhoog.
    "Stop om te zeggen dat je van me houd, want dat doe je niet, dat zit tussen je oren, omdat je gek bent. Je bent net zo goed als dat ik ben, want we zitten beide hier." sis ik, alleen toen hij zijn shirt uittrok, kon ik het niet laten mijn ogen over zijn lichaam te laten glijden en toen ik in de gaten kreeg wat ik deed, wendde ik snel mijn gezicht af, al voelde ik lichte blosjes op mijn wangen komen.
    "En trek dat verdomde shirt weer aan, ik irriteer me dood aan je." grom ik.

    [ bericht aangepast op 3 aug 2012 - 0:03 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Michelangelo Xavier Faelds
    "Ik heb het gewoon warm in dat shirt. En ik kan wel stoppen met het zeggen ervan, maar de gevoelens blijven. En het zit niet tussen mijn oren, het zit tussen dat plekje in mijn brein waar alle gevoelens zitten en al ben ik gek, ik houd van je, ik ben gek op je en ik houd ervan om van je te houden. Ik ben er dol op," zeg ik.
    Ik geef nooit op, ik geef niet op, omdat ik dan Morbid kwijt kan raken en dat is het laatste wat ik wil.
    Ik zou doodgaan als ik daardoor één uur haar geliefde zou kunnen zijn.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Ruby Maeve Valentina
    Mijn adem stokte in mijn keel en ik liet me weer op de grond vallen, mijn handen voor mijn gezicht en het gevoel dat ik niet meer normaal kon ademen. Waarom hield hij niet op met die leugens te vertellen, waarom ging hij gewoon door als ik zei dat hij moest stoppen?
    Zoveel vragen kwamen er in mijn gedachten, waardoor ik geen eens de moeite meer deed om ze te sorteren, want het verwarde me. Alles verwarde me op het moment. Ik kon me alleen maar bedenken dat hij of ik uit deze cel moest. Flirten zou niet werken om hem af te schrikken, want waarschijnlijk zou hij hierop in gaan, schreeuwen werkt dus ook niet en zeggen dat ik een harteloze moordenaar ben al helemaal niet. What the heck helpt dan wel, in helsnaam?
    Ik knarsetandde en gromde. "Dan krijg je het maar warm in dat verdomde shirt, het kan mij niets schelen, je trekt hem maar gewoon aan." eiste ik bits naar hem, "Je kent me pas net, je kunt niet nu al van iemand houden en zeker niet als die desbetreffende persoon ik ben. Zet die gevoelens uit, je bent een man." sneerde ik.
    Het beangstigde me dat ik hem zo bekeken had op het moment dat hij zijn shirt uit had gedaan en zeker dat hij zijn gevoelens naar mij verklaarde. Het beangstigde me zo erg dat ik gek werd, want ik kon niet weg hier, ik zat met hem opgescheept in deze cel en ik wilde het uitschreeuwen. Ik wilde iets, maar ik wist niet wat ik kon doen.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Michelangelo Xavier Faelds
    Ik trek het shirt weer aan en zucht.
    "Mannen hebben ook gevoelens en blijkbaar kan het dus wel. Er is niks mis met je, je bent piekfijn. Ik verzin dit niet en ik ben al helemaal niet zoals de gozer die je zoals dit heeft laten denken, want hij was gewoon vast zo'n liegende seks-freak en ik zweer het je, ik ben niet zo, ik heb de juiste bedoelingen en ik houd verdomde veel van je. Ik houd meer van je dan wat dan ook, ik koester je meer dan de lucht in mijn longen," zeg ik.
    Alles wat ik zojuist zei was waar, ik houd van haar. Ik wil haar niets slechts aandoen, ik wil gewoon samen met haar kunnen zijn.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Ruby Maeve Valentina
    Ik haalde mijn overige moed bij elkaar en durfde hierdoor na enkele seconden weer te kijken, dit keer had hij zijn shirt weer aan en ik zuchtte hoorbaar opgelucht, wat ik eigenlijk niet had willen laten merken.
    Wat hij zei, probeerde ik te negeren door een emotieloze blik op mijn gezicht te zetten, al herhaalde het meerdere keren door mijn hoofd - wat me nog meer verwarde.
    Ik stond op, liep naar hem toe met snelle passen en wanneer ik voor hem stond, pakte ik zijn gezicht vast en keek hard in zijn ogen terug. "Wat moet ik doen om je te laten zien of merken dat die gevoelens nep zijn? Of die gevoelens weg te laten gaan? Haal ze weg."


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Michelangelo Xavier Faelds
    "Ze zijn niet nep en ik kan ze niet weghalen. Ik houd van je, ik heb maar één keer zulke gevoelens gehad voor iemand.
    Wat moet ik doen zodat je inziet dat ik niet zoals hem ben? Ik ben bereid het te doen," zeg ik oprecht en verliefd.
    Ik ben bereid te vechten voor haar. Ik ben bereid oud te worden met haar.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Ruby Maeve Valentina
    Ik begon bijna te kokhalzen hoe verliefd en oprecht hij klonk, waardoor ik hem automatisch losliet en me weer omdraaide. "Mannen zijn allemaal hetzelfde, je bent niet anders dan de rest." siste ik en ergens had ik het idee dat dit misschien hard aan was gekomen, maar dit was nu eenmaal nodig om mezelf te beschermen. Mijn verdediging-mechanisme.
    "Laten we gewoon doen alsof dit nooit gebeurd is, right?" Ik probeerde een zwak glimlachje op mijn roodgestifte lippen te laten, wat zwaar mislukte, maar liet me toen zakken op het bed die er stond.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Michelangelo Xavier Faelds
    "Ik kan en wil het bewijzen, bewijzen dat ik niet zoals hem ben," zeg ik.
    Ik wil gewoon zo snel als we allebei vrij zijn gelukkig met haar leven.
    Ik vraag me af wat ze echt over me denkt, want ik denk over haar als de meest geweldige persoon die ik ooit heb ontmoet.
    Ze laat me mijn zorgen vergeten, wanneer ik haar zie, mijn brein goes stupid en wil ik haar gewoon omhelzen en kussen.
    Ze laat me denken over alle mooie dingen in het leven.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.