[RPG] The Real Gleeks 32 - Speeltopics

El Diablo.

Kurt

Ze duwde me waardoor ik wankelend naar achteren liep en bijna mijn evenwicht verloor. 'Nee, hij is er kapot van, ook al zegt hij dat niet.' zei ik en keek Rachel doordringend aan. 'Niemand herkent je, zelfs ik niet en we zeiden altijd alles tegen elkaar.' zuchtte ik.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Rachel
Ik kijk hem vurig aan " zeiden ja tot jij beslot niets te vertellen"
" en als hij niets zegt is dat zijn probleem"" sis ik erachter

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Kurt

Weer kreeg ik tranen in mijn ogen en keek ik haar aan. 'Denk je dat ik van Steven niet wikde zeggen,' vroeg ik schor. 'Ik kon niets zeggen, begrijp dat dan!' zei ik een tikje wanhopig.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Rachel
" ow maar niet alleen dat hoor, van blainen jou vertelde je ook niets" chagerijnig kijk ik he, aaan.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Kurt

'IK dacht dat we dat hadden uitgepraat.' zuchtte ik. 'en meteen nadat Blaine, Finn en Alex me hadden geholpen van Steven af te komen had ik je een sms'je gestuurd waarin stond dat ik alles zou uitleggen.' zei ik bozig. 'Maar daar was geen tijd voor want mevrouw moest zo nodig de diva uithangen.'

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Rachel
" schatteke ooit gehoord dat iemand weleens douchet of ligt te slapen ofzo" ik kijk hem aan.
" en als ik er niet op reageer vraag je ieteens of ik het gelezen heb" ik doe nog een s tap naar hem, ik begon woedend te worden.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Kurt

Ze was heel woedend en zette een stap in nijn richting, ik bleef gewoon staan en keek haar aan. 'Wie ben jij?' vroeg ik afkeurend aan haar. Ik herkende haar echt niet meer zo. Ik zette mijn goede arm in mijn zij zodat ik wat sterker in mijn schoenen stond en keek haar boos aan. 'Ik heb dat niet gevraagd, want toen Blaine en ik nog in gesprek zaten kregen we te horen dat jij weer eens de bitch aan het uithanen was, dus schatteke je was niet aan het douchen of slapen.' zei ik spottend terug. Vervolgens draaide ik me om voordat het uit de hand liep en liep ik weer terug naar de uitgang van het spookhuis en bleef weer wachten op Blaine, Isabella en Finn.

[ bericht aangepast op 24 juli 2012 - 8:59 ]

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Paintball schreef:
Rosalia

'Weet ik,' glimlachte ik.
'Ik ben alleen zenuwachtig in het begin.' zei ik lachend, en met die woorden werd de achtbaan afgeschoten.

El Diablo.

Blaine Anderson:

'Kurt?!' roep ik nu kalm. Ik had mezelf weer in controlle en keek met Finn rond. 'Misschien is Kurt al buiten?' vraag ik aan Finn en kijk hem gespannen aan. Waar was Kurt?! Misschien was hij buiten en was dit gewoon de actie dat ze wouden maken. 'Misschien is hij gewoon buiten en is dit gewoon de actie om ons bang te maken' zeg ik vervolgens. 'We kunnen beter snel doorlopen naar de uitgang en misschien zien we Kurt' stel ik voor aan Finn. Ik zag dat Isabella bang was, dus die konden we beter met rust laten, anders zou ze nog meer bang worden.


Isabella Elizabeth Espinoza:

Ik kon niets doen uit angst. Ik vond dit zo eng, waar was Kurt?! Steviger druk ik me tegen Finn. Bij hem voelde ik me veilig en hij rook zo lekker, het voelde zo vertrouwt aan bij hem. Ik voelde zijn ademhaling in mijn gezicht en keek hem vanuit mijn wimpers hem aan. Mijn blik gleed naar zijn lippen. Zijn lippen waren zo zacht toen hij zijn lippen op de mijne drukte. Weer een warm gevoel ging door me heen, verdomme! Waarom was ik op Finn? Dit kon niet en het mocht niet.

One Who Travels A Higher Path.

Finn

'Dat is inderdaad het beste, denk ik.' zei ik tegen Blaine. Ik hield Bella dicht tegen me aan om haar gerust te stellen want ze was echt doodsbang. En liep samen met Blaine zo snel mogelijk door de kamers heen, we negeerden de spoken en al die andere dingen en ondertussen keken we goed of we Kurt zagen. Maar pas toen we buiten kwamen zagen we hem staan en liep hij met een snelle pas naar Blaine en liet hij zich in zijn armen vallen. 'We zijn buiten, Bella.' zei ik lief tegen haar, maar hield haar nog stevig tegen me aan zodat ze tot rust kon komen. 'Wat is er gebeurt?' vroeg ik zonder mijn blik los te maken van Bella.

Kurt

Eindelijk kwamen ze buiten en liet ik mezelf in Blaine's armen vallen, ik was zo blij dat ik hem weer kon omhelzen. Ik hoorde Finn's vraag en zuchtte boos. 'Het waren domme grapjes van Rachel en Jesse.' zei ik boos. Het waren nog best gevaarlijke grapjes want zo te zien was Bella doodsbang. Wat als ze een paniekaanval had gehad of erger? In ieder geval had ik echt een 'trauma' opgelopen voor spookhuizen en ging ik er nooit meer in.

Rosalia

Ik gilde de longen uit mijn lijf maar lachte ook tegelijk.
Dit was echt leuk!

[ bericht aangepast op 24 juli 2012 - 12:56 ]

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

We kwamen uiteindelijk buiten en we zagen Kurt verderop staan. Hij liep met snelle passen naar me toe en liet zich in mijn armen vallen, snel sloeg ik mijn armen om hem heen en druk hem dichter tegen me aan. Ik drukte een kus op zijn lippen en luisterde naar Finn en Kurt. 'Wat?!' zeg ik ook nu boos en kijk Kurt aan. 'Bella, kon wel een paniekaanval krijgen of iets anders krijgen' zeg ik bezorgd en kijk naar Bella, die doodsbang in de armen van Finn lag. 'Gaat alles goed met jou, Kurt?' vraag ik nu bezorgd aan Kurt en kijk naar zijn lichaam en gezicht of er iets was.

Isabella Elizabeth Espinoza:

Ik opende mijn ogen langzaam en zie dat we buiten zijn, wat Finn zei. Ik kijk om me heen en zie dat Kurt in de armen is van Blaine. Ik voelde dat de angst langzaam verdween en ik kon me een beetje ontspannen, maar liet Finn nog niet los. Ik veegde voorzichtig mijn tranen weg van mijn wangen en ik kijk naar Finn. Ik zie dat hij naar mij kijkt en ik hoor dat Kurt op zijn vraag heeft beantwoordt. Waarom deed Rachel dit? Ik kende haar natuurlijk amper, maar zo moest ze zich niet gedragen, als aankomende moeder. Wat zal haar kind lijden onder haar gedrag.

One Who Travels A Higher Path.

Sebastian

Ik lach, en kijk haar aan.
Al snel stopt de kar, en ik grijns.
'En was het eng?' lach ik..

El Diablo.

Kurt

'Ik ben oké, alleen geschrokken.' zei ik naar waarheid. Ik was me echt rot geschrokken dankzij Jesse. 'Ik heb ze ook geconfronteerd met wat ze gedaan hadden maar ze deden er gewoon lacherig om,' mompelde ik boos. 'Uiteindelijk probeerde Rachel mij klein te krijgen op een valse manier en heb ik een slushie in haar gezicht gegooid.' zei ik droogjes waarna ik vanbinnen lachte. 'Eén ding weet ik zeker, ik ga nooit meer in spookhuizen.' zei ik en keek vervolgens naar Bella en kreeg medelijden met haar. 'Ik ga wel wat drinken halen voor haar.' zei ik waarna ik naar een kraampje liep, en een flesje water kocht en het vervolgens aan Isabella gaf en trok Blaine naast Finn en Bella op het bankje.

Finn

Ik liep uiteindelijk naar een bankje naar Blaine en Kurt en ging daar zitten en trok Bella bij me op schoot, maar hield haar nog steeds dicht tegen me aan. Daarna gaf Kurt haar een flesje water en keek ik hem dankbaar aan. 'Gaat het Bella?' vroeg ik lief aan haar terwijl ik haar troostend over haar rug bleef wrijven om haar nog te kalmeren. Dit was echt een zieke grap van Jesse en Rachel, dat doe je toch gewoon niet? Ze beseften waarschijnlijk niet wat er allemaal kon gebeuren.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Rosalia

De beugels sprongen weer open en ik keek hem lachend aan. 'Een klein beetje,' gaf ik toe. 'In het begin vond ik het best eng, maar daarna was het leuk.' zei ik en ging samen met hem uit het karretje.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

Kurt en ik gingen samen naast Finn en Isabella zitten, ik zag dat Finn bella op zijn schoot trok. Ik deed hetzelfde met Kurt en trok hem ook op zijn schoot en de beer leg ik naast ons neer op de bank. Ik sloeg teder mijn armen om Kurt heen en druk een kus op zijn wang. 'Je hoeft ook niet meer in de spookhuis, Kurt en ik trouwens ook niet' zeg ik en kijk hem aan. Ik was niet bang ofzo, maar ik vond de spookhuizen gewoon zo saai geworden.

Isabella Elizabeth Espinoza:

Dankbaar nam ik het flesje aan van Kurt en ik nam een paar slokjes water. 'Het gaat wel' zeg ik schor en kijk Finn zwak glimlachend aan. 'Ik was altijd doodsbang voor spookhuizen, al van kleins af aan' zeg ik zachtjes en beschaamd. Ik ontwijk zijn blik en staar naar het flesje water. 'Dankje Finn' zeg ik zachtjes, zodat hij het alleen hoort. Ik voelde me echt veilig bij Finn en hij hield me zo teder vast, dat vond ik het fijnste.

One Who Travels A Higher Path.