[RPG] Dimension Travel O1 - Speeltopics

Eindelijk zijn er wetenschappers met het idee gekomen om een tijdmachine te gaan maken. Ze hebben deze klaar, maar hebben nog proefpersonen nodig..
Zodra ze deze gevonden hadden komen ze erachter dat deze machine niet in de tijd reist, maar in verschillende dimensies..
Met een (mislukte) tijdmachine zijn er 15 jongeren belandt in een echte horror wereld. Ze zitten vast en kunnen hier never meer uitkomen.. Tenminste, als het de wetenschappers niet meer lukt om ze er weer uit te halen. Dan moeten de jongeren hun draai in deze wereld vinden.
Gelukkig hebben de wetenschappers een speciale horloge bij ze om gedaan waarmee ze contact kunnen houden. Als je deze kwijt raakt dan heb je een groot probleem..

Wezens:
• Psychotic - Zamaskowane.
• Merlonie - Elizabetha.
• Assassin - James.
• RememberYoux - Aimee Adams.

Meisjes:
• Unbroken - Amelia ‘Amy’ Stonewood.
• Bisous - Willow Nastya Reyes.
• Goyle - Georgianna Azalea Shraeder, de rest komt nog.
• Prisoner - Amberlynn Lee Jefferson.
• Assassin - Sage Evangeline Clark
• Aragog – Catelinn 'Cat' Nina Adams, de rest komt nog.

Jongens:
• Colt45 - Firlas Rheitel.
• Porcelaneous - Jack Rush.
• DarkSavior - Damien Hunter.

Wetenschappers:
• Morticia - Xavier Hush Gray.

Regels RPG:
• Ooc binnen de haakjes: (), [], {}.
• 16 + teksten mag.
• Geen perfecte rollen. Iedereen heeft wel wat minpuntjes.
• Max. 2 Personage's p.p.
• Schrijf meer dan 1 á 2 zinnetjes. Anders valt de Rpg dood en het is echt niet zo moeilijk.
• Geen ruzie maken. Hou het gezellig! De personage's zelf mogen wel ruzie maken.
• Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.
• Maak geen grote beslissingen in je eentje en je bestuurt de personage van de ander niet! Alleen die van jezelf.
• Have fun! (:

[ bericht aangepast op 8 aug 2012 - 20:18 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Xavier | Wetenschapper.
Met een woest gebaar slaat ze zijn arm weg waarna ze haar nagels in zijn huid drukt. ‘Zoals ik al zei: Blijf. Van. Me. Af!’ siste ze, waardoor ik me zwaar in moest houden niet te gaan lachen. ‘Tenzij je wilt dat ik je arm breek,’ vervolgde ze en gaf hem een harde zet, waardoor hij een paar stappen achteruit deed.
Precies op het moment dat hij wat wilde zeggen, beledigd waarschijnlijk –net goed voor hem-, zucht Willow en kijkt ze weer naar mij. ‘Okee, best,’ gromde ze. Geïrriteerd sloeg ze haar armen over elkaar.
Ik grijnsde en leunde wat naar voor terwijl ik nog zat. “Okee, best” wát?’ Vraag ik haar vermakelijk terwijl ik op het woordje “meester” wacht. Emanuel besluit er nu wel tussen te komen, want met een verwarde en beledigde blik zet hij paar passen naar voren en zegt dan, ‘Wacht, je wilt hém liever mee dan míj?” Alsof het niet mogelijk was of zo. Ik rolde mijn ogen, hoe zou dat nou komen?

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes.
Guppy grijnst en leunt wat naar voren. '"Okee, best" wát?’ vraagt hij geamuseerd.
Ik werp hem een dodelijke blik toe. Ik krijg hem nog wel. 'Mééster,' brom ik.
Emanuel zet verward en beledigd een paar stappen naar voren. ‘Wacht, je wilt hém liever mee dan míj?'
Guppy rolt met zijn ogen.
'Wat denk je zelf,' begin ik sarcastisch. 'Waarom zou ik in godsnaam willen dat jíj mee zou gaan. En even dat je het weet, ik ben nog maar achttien. Jij ziet er uit als iemand van veertig dus hou die vuile poten van je bij mij vandaan'.
Zijn kaak verstrakt waarna hij op de draaistoel ga zitten. Mijn blik glijdt weer naar Guppy die ook nog op een stoel zit. Zonder iets te zeggen loop ik naar hem toe en ga ik op zijn schoot zitten.
Emanuels blik blijft strak op mij en Guppy gericht. 'Serieus, hoe is die idioot hier beland,' mompel ik, net hard genoeg zodat hij het ook kan horen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
Ze wierp me een dodelijke blik toe, waar ik alleen nog maar van moest lachen. “Mééster,” bromde ze en ik grijns vermakelijk, totdat Emanuel een paar passen naar voren zet.
“Wat denk je zelf?” begon ze sarcastisch, “Waarom zou ik in godsnaam willen dat jíj mee zou gaan? En even dat je het weet, ik ben nog maar achttien. Jij ziet er uit als iemand van veertig, dus houd die vuile poten van je bij mij vandaan.” Zijn kaak verstrakt en dit keer kan ik het niet meer voor me houden, dus begin ik hard te lachen.
Dit wordt met de minuut mooier en mooier, goh, wat had ik een goeie zet gedaan, dacht ik, totdat ik opeens voelde hoe iemand, Willow, op mijn schoot ging zitten. Ik leun wat naar achteren en merk hoe Emanuels blik strak op ons blijft gericht. Kalm kijk ik haar terug aan.
“Serieus, hoe is die idioot hier beland?” mompelde ze, maar hard genoeg zodat ik het ook kan horen. Amusant keek ik haar aan, met dezelfde halve grijns van net. “Dat is een lang verhaal,” Grijns ik, terwijl ik om haar heen naar een stoel kijk. “En Willow, je weet dat er nog een stoel staat, hé?”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes
'Dat is een lang verhaal,' zegt Guppy met een halve grijns en een geamuseerde blik in zijn ogen. 'En Willow, je weet dat er nog een stoel staat, hé?'
Ik volg zijn blik naar de stoel en haal dan mijn schouders op. 'Maar dit gezelliger, vind je ook niet?' vraag ik met een lichte grijns op mijn lippen. Ik werp even een snelle blik op Emanuel, die ons nog steeds strak aanblijft kijken.
'Maar goed, als je wilt dan ga ik wel ergens anders zitten,' vervolg ik en ik buig me iets meer zijn kant op. 'Als je meneertje engerd echt gek wilt maken dan laat je me hier zitten,' fluister ik in zijn oor waarna ik aanstalten maak om op te staan.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
Willow volgt mijn blik naar de stoel en haalt dan haar schouders op, alsof het haar niets kon schelen. Blijkbaar niet dus, hé. “Maar dit is gezelliger, vind je ook niet?”
Verward trek ik mijn wenkbrauw op als ze me met een lichte grijns op haar lippen aankijkt, waarna ze snel een blik werpt op Emanuel. Hij kijkt ons nog steeds strak aan met zijn mond tot een dunne streep, ergens begon het me te dagen dat ze hem alleen jaloers wilde maken. Ik denk wel dat ze dan bij de verkeerde is, maar goed.
“Maar goed, als je wilt, dan ga ik wel ergens anders zitten,” vervolgde ze, maar boog echter iets meer mijn kant op. “Als je meneertje engerd echt gek wilt maken, dan laat je me hier zitten,” fluisterde ze in mijn oor, waarna ze aanstalten maakt om op te staan.
Ik zuchtte even en keek naar Emanuel, die op het moment dat Willow aanstalten maakte om op te staan weer een iets blijer gezicht kreeg, waardoor ik gelijk de neiging kreeg Willow weer op mijn schoot te trekken. Ik voelde er echter niets bij, geen enkel meisje had iets bij me kunnen laten voelen, qua gevoelens dan. Dan zal ze met nog wel wat meer moeten komen, dacht ik ironisch. Maar ze had gelijk gehad: ik wil dat Emanuel zo gek word dat hij gefrustreerd wegloopt…dus pakte ik Willow snel bij haar heupen en trok haar terug op mijn schoot, waarna ik haar wat dichter naar me toe trok en fluisterde, “Wat is je plan?”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes
Guppy pakt me bij mijn heupen en trek mij terug op zijn schoot. Hij trekt mij iets dichter naar zich toe. 'Wat is je plan?' fluistert hij.
Ik laat mijn hand van zijn buik via zijn borstkas naar zijn nek glijden. 'Hem jaloers maken,' fluister ik in zijn oor. 'En even dat je het weet, er zit hier voor de rest niks achter,' voeg ik er aan toe terwijl ik mijn andere hand op zijn wang leg en zo zijn gezicht dichter bij die van mijn breng. 'Helemaal niks,' fluister ik. Ik kan zijn adem ruiken en moet mijn best doen mijn gezicht niet te laten betrekken door de lichte rook lucht. Ik lijk wel compleet gestoord dat ik dit doe.
Ik haal even diep adem en druk dan lichtjes mijn lippen op de zijne.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
Ze liet haar hand van mijn buik via mijn borstkas naar mijn nek glijden. Ik mocht dan wel nog roken, van mijn sixpack had ze niets terug. “Hem jaloers maken,” fluisterde ze in mijn oor. Weet zij veel dat hij al jaloers wordt dat Willow bij mij op schoot zit en niet bij hem, maar dat ga ik haar niet aan haar neus hangen. Misschien behandeld ze me zoals een koning, dacht ik grinnikend, terwijl mijn handen nog steeds op haar heupen lagen.
“En even dat je het weet, er zit hier voor de rest niks achter,” voegde ze eraan toe terwijl haar andere hand op mijn wang legde en zo mijn gezicht dichter naar die van haar breng. “Helemaal niks,” fluistert ze. Ik grinnik als ze me moet kussen omdat ze de hele tijd loopt te zeuren dat ik rook, al heb ik een uur geleden pas voor de laatste keer gerookt.
Geen zorgen meid, je moest eens weten wat dit voor mij is. Zeker helemaal niets, dacht ik ironisch, terwijl ik haar lippen al lichtjes op die van mij voel drukken. Zachtjes kus ik terug en ik hoor hoe Emanuel op staat, echter zo hard dat zijn stoel valt en begint te grommen. Jezus zeg, hij lijkt wel een boze hond.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes
Guppy zoent net zachtjes terug als er het geluid klinkt van een stoel die omvalt. Als ik wat beter luister hoor ik zelfs wat gegrom.
Ik grinnik tegen Guppy's lippen aan. 'Het gaat de goede kant al op,' fluister ik waarna ik hem weer zachtjes kus. Nu alleen nog iets verzinnen waardoor die engerd weg gaat. Voorzichtig strijk ik met mijn tong over zijn lippen maar ik betwijfel of dat genoeg is om te zorgen dat Engerd Emanuel weggaat. Ik laat één van mijn handen naar beneden dwalen en vervolgens weer omhoog, alleen nu onder zijn shirt. Aangezien ik deels met mijn rug naar Emanuel toe zit kan ik zijn reactie niet zien, maar het lijkt me dat als hij weg is Guppy me haast gelijk wel wegduwt. Volgens mij is hij niet echt een fan van vrouwelijk gezelschap.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
Willow grinnikte tegen mijn lippen aan. “Het gaat de goede kant al op,” fluisterde ze waarna ze me weer zachtjes terug kust. Ook al kussen we enkel lichtjes, ze heeft een bepaalde pit, wat vast door haar karakter komt. Ik grijns tegen haar lippen aan en verbaas me om het feit dat ik hierop let, ik moet gewoon aan mannen of zo denken.
Ze streek voorzichtig met haar tong over mijn lippen en ik open mijn mond een beetje om mijn tong langs die van haar te strelen. Ik moet me inhouden om niet te lachen als haar hand onder mijn shirt gaat, waardoor mijn buik zich iets aanspant.
Ik kijk onopvallend uit mijn ooghoeken naar Emanuel en merk hoe hij zijn vuisten gebald heeft, zijn mond tot een woedende streep is en zijn kaak strak is, zijn ogen furieus. Is hij echt zo boos alleen om een meisje dat hij niet gekregen heeft? Ik had niet gedacht dat hij zó hopeloos zou zijn, of wacht, eigenlijk wel.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes
Hij haalt zijn lippen een stukje van elkaar af en streelt mijn tong langs de mijne. Zijn buikspieren zijn iets aangespannen.
'Ik had niet verwacht dat je zo'n mooie strakke buik zou hebben,' geef ik toe, nog steeds op een fluister toon en mijn lippen tegen de zijne gedrukt.
Dit alles helpt alleen niet echt aangezien Emanuel er volgens mij nog steeds staat. Dan maar met wat "zwaarder geschut".
Ik ga anders op zijn schoot zitten, met aan beide kanten een been. Daarna trek ik mezelf iets meer tegen hem aan, maar laat er gewoon ruimte tussen zitten zodat mijn hand op zijn borstkas kan blijven liggen. Mijn lippen duw ik voor een paar seconden ruw tegen de zijne waarna ik kusjes op zijn kaak begin te geven en zo langzaam naar zijn nek ga met mijn lippen. Ik kan het niet laten hem daar zachtjes te bijten.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
“Ik had niet verwacht dat je zo’n mooie strakke buik zou hebben,” Ik frons als ik haar dat hoor fluisteren, aangezien ik niet zeker weet hoe ik het moet opvatten. Misschien zegt ze het wel omdat het bij het plan hoort om Emanuel gek te laten worden.
Opeens ging ze anders op mijn schoot zitten, met aan weerszijde een been, waarna ze zichzelf iets meer tegen me aan drukt, maar laat er genoeg ruimte tussen zodat haar hand op mijn borstkas blijft liggen. Ze duwt haar lippen voor een paar seconden ruw tegen die van mij waar ik op reageer en automatisch beweeg ik mijn handen over haar heupen en bovenbenen, waarna zij kusjes op mijn kaak begint te geven en zo langzaam naar mijn nek. Als ik haar daar zachtjes voel bijten, gaat er een onverwachte rilling door mijn lichaam heen en gelijk springen mijn ogen open, die ik onbewust dicht had gedaan.
Gelukkig zal ze het niet merken, want Emanuel is nu eindelijk klaar met het aanzien en loopt naar ons toe, waarna hij Willow van mij af sleept en mij furieus omhoog trekt.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes
Ik grijns als ik merk dat er een rilling door zijn lichaam heen gaat, maar veel tijd om daar over na te denken heb ik niet aangezien ik van Guppy word afgetrokken en op de grond beland.
Als ik kijk zie ik de Emanuel Guppy aan zijn shirt omhoog heeft getrokken. Ik trek mijn wenkbrauwen op en kom overeind. Rustig loop ik naar Emanuel en Guppy toe om vervolgens Emanuel's hand van Guppy's shirt te trekken. 'Niet zo agressief doen meneertje,' zeg ik op een kalme toon. 'Xavier kan er niks aan doen dat jij nooit een meisje zal hebben,' vervolg ik met een grijns rond mijn lippen. 'En dít zal je al helemaal nooit mee maken'. Ik kijk Emanuel uitdagend aan waarna ik naar Guppy kijk. Expres keer ik Emanuel mijn rug toe terwijl ik mijn armen rond Guppy's nek sla en mijn lippen weer ruw op de zijne druk, waarvoor ik nu een stukje op mijn tenen moet staan aangezien hij nog best wel wat langer is.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
Willow beland op de grond en ik kijk weer dodelijk kalm terug naar Emanuel. “Ga je tegenwoordig zo met dames om?” Grijns ik, want ik weet dat ik hem zo nog bozer kan maken, maar Willow heeft zijn hand al losgetrokken van mijn shirt.
“Niet zo agressief doen meneertje,” zegt ze op een kalme toon, “Xavier kan er niks aan doen dat jij nooit een meisje zal hebben,” vervolgde ze met een grijnsje rond haar lippen. Ik keek even weg omdat ik spontaan moest glimlachen, dit is zo weird! Maar toch, ze deed het best goed voor een meisje, maar toch was ik nog lang niet onder de indruk.
“En dít zal je al helemaal nooit mee maken.” Ik had mijn gezicht nog steeds afgewend, maar toen ze opeens haar armen rond mijn nek sloeg, keek ik haar verward aan, totdat ze haar lippen weer ruw op die van mij drukt. Mijn handen leg ik op haar rug en laat deze expres in Emanuels zicht naar beneden glijden tot haar kont.
Emanuel gromde, siste en wilde volgens mij uithalen, maar liep vervolgens kwaad weg, waarna hij toch weer terug kwam. Jezus zeg, kies wat, hoe bedoel je, je weet niet wat je wilt? “Ik zorg ervoor dat je wordt ontslagen!” Toen liep hij met een klein grijnsje, maar nog steeds een furieuze blik weg.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes
Guppy legt zijn handen op mijn rug en laat ze afzakken tot mijn billen.
Emanuel gromt en sist waarna hij zo te horen wegloopt. Net als ik Guppy los wil laten zegt Emanuel nog wat.
'Ik zorg ervoor dat je wordt ontslagen!'
'Zegt de man die aan meisjes zit tegen hun wil in,' mompel ik
Als ik echt zeker weet dat hij weg is laat ik Guppy gelijk los. 'Die is weg,' zeg ik alsof er net niks gebeurd is, wat mij betreft ook het geval is. Ik laat me op de stoel zakken waar Guppy net op zat. 'Dus wanneer gaan we?' vraag ik. 'Aangezien de rokers weer terug zijn'. Met mijn vingers trommel ik op de zijkant van de stoel terwijl er een tevreden glimlach op mijn lippen staat.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
“Zegt de man die aan meisjes zit tegen hun wil in,” mompelde ze, waardoor ik het niet kon laten zacht te lachen. Ze laat me hierna gelijk los en nonchalant doe ik mijn handen in mijn broekzakken.
“Die is weg,” Ze laat zich op de stoel zakken waar ik net zat en ik haal dodelijk kalm mijn schouders op, “Uhu.”
“Dus, wanneer gaan we? Aangezien de rokers weer terug zijn.” Ze trommelde op de zijkant van de stoel met haar vingers terwijl er een tevreden glimlachje op haar lippen staat en ik kijk even Emanuel achterna. Met een zachte stem mompel ik, “Júllie gaan over vijf minuutjes de tijdmachine in,” Met de nadruk op ‘jullie.’
Volgens mij word ik straks nog echt ontslagen ook, omdat ze me meerdere keren waarschuwingen moesten geven en ook al ben ik de zoon van de baas, volgens mij werkt het voor deze keer niet.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.