[RPG] Dimension Travel O1 - Speeltopics

Eindelijk zijn er wetenschappers met het idee gekomen om een tijdmachine te gaan maken. Ze hebben deze klaar, maar hebben nog proefpersonen nodig..
Zodra ze deze gevonden hadden komen ze erachter dat deze machine niet in de tijd reist, maar in verschillende dimensies..
Met een (mislukte) tijdmachine zijn er 15 jongeren belandt in een echte horror wereld. Ze zitten vast en kunnen hier never meer uitkomen.. Tenminste, als het de wetenschappers niet meer lukt om ze er weer uit te halen. Dan moeten de jongeren hun draai in deze wereld vinden.
Gelukkig hebben de wetenschappers een speciale horloge bij ze om gedaan waarmee ze contact kunnen houden. Als je deze kwijt raakt dan heb je een groot probleem..

[ bericht aangepast op 8 aug 2012 - 20:18 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Willow Nastya Reyes.
Verveeld luister ik naar de uitleg van de wetenschappers. Uiteindelijk komt het er gewoon op neer dat we het horloge niet kwijt mogen raken. Als je die wel kwijt raakt ben je zo goed als dood. Dat hebben ze niet precies zo gezegd maar ik weet wel haast zeker dat ze dat wel bemoeien. Niet kwijt raken dat ding dus.
Voordat we het machinegevalding in gaan zijn er eerst nog een paar die willen roken dus daar moeten we eerst nog opwachten. Ik zucht even en laat mijn blik de ruimte rondgaan. Hier en daar staan wat machines, voor de rest is het niet heel bijzonder. Dan zie ik de wat jongere wetenschapper staan, ik schat hem ergens halverwege de twintig. Ik loop op hem af en tik hem op zijn schouders. 'Jullie zeiden dat een één of andere Charles op ons wacht, maar wat als hij daar niet is?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jack Rush.
Ik liep de lift uit naar buiten en ik stak mijn sigaret aan. Het meisje en de jongen begonnen een gesprek en ik haalde alleen hun namen uit hun gesprek. Amberlynn en Damien. Hmm, oke.
Ik bracht de sigaret naar mijn mond en blies deze toen vervolgens uit.
Damien richtte zich toen tot mij. 'Wilde jij er ook niet eentje roken?' Jazeker, maar ik ben nu ook aan het roken.
Ik liet alleen met een doodkalm gezicht mijn sigaret weer naar de mond, zodat hij de sigaret kon zien. De sigaret was zeker verstopt ofzo, waardoor hij dit niet kon zien.
“En, wat denken jullie van de reis?” Begon ik. Ergens was ik best benieuwd wat ze hierover dachten.
Zelf maakte het mij niet uit. Ik had nergens om voor te leven, dus als ik daar nou om zou gaan – dan zou niemand mij missen. Klinkt erg zielig, eenzaam of whatsoever, maar het was echt zo.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Bisous schreef:
Willow Nastya Reyes.
Verveeld luister ik naar de uitleg van de wetenschappers. Uiteindelijk komt het er gewoon op neer dat we het horloge niet kwijt mogen raken. Als je die wel kwijt raakt ben je zo goed als dood. Dat hebben ze niet precies zo gezegd maar ik weet wel haast zeker dat ze dat wel bemoeien. Niet kwijt raken dat ding dus.
Voordat we het machinegevalding in gaan zijn er eerst nog een paar die willen roken dus daar moeten we eerst nog opwachten. Ik zucht even en laat mijn blik de ruimte rondgaan. Hier en daar staan wat machines, voor de rest is het niet heel bijzonder. Dan zie ik de wat jongere wetenschapper staan, ik schat hem ergens halverwege de twintig. Ik loop op hem af en tik hem op zijn schouders. 'Jullie zeiden dat een één of andere Charles op ons wacht, maar wat als hij daar niet is?'

Don't walk. Run, you sheep, run.

Mordacious schreef:
(...)
Heb je dit tegen Xavier (die Morticia speelt) of had je dit tegen die wetenschapper die ik bij mijn personage beschreef? Die zo'n discussie had met Jack?

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Damien Hunter
Toen ik Jack's sigaret tevoorschijn zag komen begon ik spontaan met lachen. Hoe idioot kon ik zijn om hem niet te zien. "Ja, ik zie het." Ik was nog aan het grinniken toen hij een vraag stelde. “En, wat denken jullie van de reis?” Ik haalde mijn schouders op. "Ik zie wel hoe het is." zei ik nadenken, "Mij maakt het toch amper iets uit."

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Amberlynn Lee Johnson

'Boeit me geen reet .' Als ik maar weg ben. Dacht ik er snel achteraan. Ik keek beide aan en aste op de grond. 'Jij?' Vroeg ik toen nonchalant. Wat hadden zij toch? Ze waren verschrikkelijk nieuwsgierig. Mijn hoofd deed weer pijn en ik stal nog een sigaret van Damien. Ik keek hem met mijn meest onschuldige blik aan en pakte zijn aansteker. Ik stak er hem aan en nam inhaleerde diep. Ik blies de rook uit en keek beide jongens aan, ik stond met mijn gezicht tegen hun in. 'Vertel eens, hoelang zou het duren voordat we vertrekken?'

[ bericht aangepast op 20 juli 2012 - 12:57 ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

[ bericht aangepast op 20 juli 2012 - 0:02 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes.
De jonge wetenschapper slaat zijn armen over elkaar en kijkt me analyserend aan. 'Hij zal daar zijn,' is het enige wat hij zegt.
Ik zucht even en onderdruk de neiging om met mijn ogen te rollen. 'Ja, dat zeiden jullie net ook al,' begin ik. 'Maar ik heb nog steeds geen antwoord op mijn vraag voor als hij er níet is,' vervolg ik met duidelijke nadruk op het woordje 'niet'. 'Wat moeten we dan doen, wat hij zou als contactpersoon of zoiets functioneren. En kom niet weer aan met "Hij zal daar zijn". Ik wil gewoon weten wat we moeten doen als hij er niet is. Voor het geval dat'. Ik kijk hem afwachtend aan en zet mijn handen in mijn zij waarna ik naar de tijdmachine achter de man kijk. 'Naar welke tijd gaan we eigenlijk?' vraag ik. 'Verleden of toekomst?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier Hush Gray.
De jonge vrouw zuchtte even en ik had gedacht dat ze met haar ogen zou rollen, echter deed ze dit niet en of ze het nu inhield of niet, het verbaasde me. Ze leek me wel een persoon die het moest laten merken als ze geïrriteerd was van iets of iemand.
“Ja, dat zeiden jullie net ook al,” begon ze en eigenlijk had ik haar al daar meteen willen stoppen door te melden dat het dus al goed was en zij niet door moest zeuren, maar natuurlijk was ik een wetenschapper en moest ik wijselijk mijn mond dicht houden.
Soms had ik echt de neiging om me als een klein kreng te gedragen en gemene antwoorden terug te geven, maar het papiertje wat tot diploma was gedoopt, liet me dat helaas niet toe. Dus verwachtte ze maar dat ik volwassen zou doen en ook zo zou reageren.
“Maar ik heb nog steeds geen antwoord op mijn vraag voor als hij er níet is,” Ze vervolgde het met een duidelijke nadruk op het woordje ‘niet’, maar ik luisterde al niet meer naar haar zinloze woorden en pakte het klembord met de papieren van de jongeren. Eens even kijken hoe deze wijsneus heet, dacht ik ironisch bij mezelf en bladerde door de papieren heen.
“Ah, Willow Nastya Reyes.” Verzuchtte ik, toen ik het eindelijk had gevonden en zij blijkbaar al klaar was met haar verhaal, wat ik eerder klachten kon noemen. Ik keek op van mijn papieren om haar reactie te checken. “Als Mevrouw Reyes niet in ons als wetenschappers gelooft, kan ze misschien beter niet meegaan.” Meldde ik haar duidelijk en legde de papieren weer goed op het klembord, waarna ik deze weer op de stapel andere papieren legde.

[ bericht aangepast op 20 juli 2012 - 0:30 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes.
'Ah, Willow Nastya Reyes,' zucht de wetenschapper.
'Dat ben ik ja,' zeg ik verveeld.
'Als Mevrouw Reyes niet in ons als wetenschappers gelooft, kan ze misschien beter niet meegaan,' meldt hij waarna hij het klembord weer weglegt.
'Ik heb nooit gezegd dat ik niet in jullie geloof, maar er kan altijd wel íets mis gaan maar goed. Als uiteindelijk blijkt dat die Charles huppeldepup er niet staan dat word je hartelijk bedankt voor het uitleggen wat we dan moeten doen,' zeg ik op een sarcastische toon.
Serieus, hij kan toch wel gewoon zeggen wat we dan moeten doen. Zo lastig is dat niet. Tenzij...
'Jullie weten natuurlijk niet wat er dan moet gebeuren,' concludeer ik. 'Jullie gaan er maar gewoon vanuit dat alles wel goed zal gaan dus waarom rekening houden met de dingen die mis kunnen gaan,' vervolg ik. 'Dat krijg je er van als je van die guppy wetenschappers hebt,' mompel ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier Hush Gray – wetenschapper.
Ik luisterde expres niet naar haar verveelde stem en praatte verder, waarna ik mijn klembord had weggelegd en zij weer begon te praten. Ze had het vast als haar kans gezien, wat jammer was, aangezien ik eigenlijk weg had willen lopen.
“Ik heb nooit gezegd dat ik niet in jullie geloof, maar er kan altijd wel íets mis gaan. Maar goed, als uiteindelijk blijkt dat die Charles huppeldepup er niet staat, dan wordt je hartelijk bedankt voor het uitleggen wat we dan moeten doen,” zegt ze op een sarcastische toon, waar ik totaal niet van gediend ben, waardoor ik een spottend gesnuif liet horen.
“Alvast geen dank, Mevrouw Reyes,” antwoordde ik terug op een normale toon, al klonk de sarcastische toon er duidelijk in door. Toen ze weer haar mond opendeed, wilde ik haar vragen of ze rookte, gewoon omdat ze dan ook weg zou gaan en een stinkpeuk zou roken, maar toen ik haar aanzicht weer duidelijk analyseerde, schudde ik mijn hoofd in gedachten. Ze zou vast niet roken… Great, this is just my day, dacht ik sarcastisch.
“Jullie weten natuurlijk niet wat er dan moet gebeuren. Jullie gaan er maar gewoon vanuit dat alles wel goed zal gaan, dus waarom rekening houden met de dingen die mis gaan?” Ik had me ingehouden, maar nu klonk er toch echt een geïrriteerde zucht over mijn mond. Het was nog niet eens zo dat ik geïrriteerd was geworden doordat ik haar had horen mompelen over ‘guppy wetenschappers’, want hier kon ik een heel gepaste, en vooral gemene, antwoord op terug geven, maar door haar nu de grond in te boren zou me niet echt verder helpen, dus hield ik wéér mijn mond.
“Ja, dat zal het zijn, Madame,” Ik deed mijn handen kalm in de zakken van mijn wetenschappersjas wat ik aanhad. “Je hebt mij, de guppy wetenschapper, helemaal door.” Vervolgde ik op kalme, nonchalante toon, met de nadruk op ‘guppy wetenschapper’. Hierna draaide ik me droog om, om weg te lopen naar de andere wetenschappers.

Quiet the mind, and the soul will speak.

[OMG, ik houd van Xavier. x'D]

(>'-')># (>'#'<) (>^-^)>

Willow Nastya Reyes.
Er rolt een geïrriteerde zucht over zijn lippen.
'Ja, dat zal het zijn, Madame,' zegt hij terwijl hij zijn handen in de zakken van zijn labjasgevalding doet. 'Je hebt mij, de guppy wetenschapper, helemaal door,' voegt hij er nonchalant aan toe met nadruk op 'guppy wetenschapper'. Daarna draait hij zich om, om naar de andere wetenschappers te lopen.
'Onnozele guppy,' mompel ik terwijl ik hem nakijk. Lang doe ik dat niet want mijn aandacht wordt getrokken door de papieren die hij net had weggelegd. Zonder te aarzelen pak ik het klembord op en blader ik door de papieren. Van iedere staat er een naam, foto en nog wat andere informatie zoals bloedgroepen. Ik neem de foto's goed in me op en de namen die er bij horen ook. Zo hoef ik tenminste niet iedereen aan te spreken met 'Hé jij daar'. Als ik bij mijn eigen foto kom frons ik mijn wenkbrauwen. Ik had echt een minder afschuwelijke foto moeten kiezen. 'Wat dacht ik wel niet,' mompel ik in mezelf terwijl ik verder blader.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Merlonie schreef:
[OMG, ik houd van Xavier. x'D]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Morticia schreef:
(...)
(Haha lol. Why? :') )

(>'-')># (>'#'<) (>^-^)>