[RPG] Dimension Travel O1 - Speeltopics

Eindelijk zijn er wetenschappers met het idee gekomen om een tijdmachine te gaan maken. Ze hebben deze klaar, maar hebben nog proefpersonen nodig..
Zodra ze deze gevonden hadden komen ze erachter dat deze machine niet in de tijd reist, maar in verschillende dimensies..
Met een (mislukte) tijdmachine zijn er 15 jongeren belandt in een echte horror wereld. Ze zitten vast en kunnen hier never meer uitkomen.. Tenminste, als het de wetenschappers niet meer lukt om ze er weer uit te halen. Dan moeten de jongeren hun draai in deze wereld vinden.
Gelukkig hebben de wetenschappers een speciale horloge bij ze om gedaan waarmee ze contact kunnen houden. Als je deze kwijt raakt dan heb je een groot probleem..

Wezens:
• Psychotic - Zamaskowane.
• Merlonie - Elizabetha.
• Assassin - James.
• RememberYoux - Aimee Adams.

Meisjes:
• Unbroken - Amelia ‘Amy’ Stonewood.
• Bisous - Willow Nastya Reyes.
• Goyle - Georgianna Azalea Shraeder, de rest komt nog.
• Prisoner - Amberlynn Lee Jefferson.
• Assassin - Sage Evangeline Clark
• Aragog – Catelinn 'Cat' Nina Adams, de rest komt nog.

Jongens:
• Colt45 - Firlas Rheitel.
• Porcelaneous - Jack Rush.
• DarkSavior - Damien Hunter.

Wetenschappers:
• Morticia - Xavier Hush Gray.

Regels RPG:
• Ooc binnen de haakjes: (), [], {}.
• 16 + teksten mag.
• Geen perfecte rollen. Iedereen heeft wel wat minpuntjes.
• Max. 2 Personage's p.p.
• Schrijf meer dan 1 á 2 zinnetjes. Anders valt de Rpg dood en het is echt niet zo moeilijk.
• Geen ruzie maken. Hou het gezellig! De personage's zelf mogen wel ruzie maken.
• Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.
• Maak geen grote beslissingen in je eentje en je bestuurt de personage van de ander niet! Alleen die van jezelf.
• Have fun! (:

[ bericht aangepast op 8 aug 2012 - 20:18 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

[Ik ben er nog, even paar dagen dood geweest maar ik leef weer. Wacht net zoals Rozzy-dinges totdat ze daar zijn. ^^]

---

(>'-')># (>'#'<) (>^-^)>

Jack Rush.
Ik neem de lift mee naar beneden en zie de rest van de 'proefkonijnen' en de geleerden al in zicht komen. Ik kuch kort met dat ik aanwezig ben en ik kijk rond of ze al 'ready to go' zijn.
"Dan moet die rest wel opschieten." Gromde ik zachtjes. Ik kan namelijk niet wachten tot ik in dat oude gammele ding zit.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Xavier | Wetenschapper.
Nadat Willow weer was verdwenen, zuchtte ik en bedacht ik me waarom Willow geen jonge man kon zijn die dan… - Nee, nee, foute gedachten Xavier! Houd ze erbij en denk aan meisjes, denk aan waarom je überhaupt mee moet en dat die gast je dodelijk irriteert.
Een glimlach speelde er op mijn mond toen ik merkte dat het lukte en dus liep ik terug naar de andere wetenschappers om te regelen dat die gast, Emanuel, die ik verachtte, maar mee mocht met de jongeren. Hij was zo heteroseksueel dat het eng werd en dan kon hij Willow in de gaten houden, niet dat zij het erg zou vinden natuurlijk, ze vond mij uitermate irritant. Niet dat het mij wat kon schelen..
Toen het gelukt was, liep ik met een triomfantelijke grijns op mijn gezicht naar haar toe, ze zat geïrriteerd en verveelt op een stoel rondjes te draaien. Ik deed mijn armen over elkaar terwijl ik haar nog steeds zo aankeek, zelfs met een blij gezicht, “Zal ik je opvrolijken?” Het kwam er enigszins verkeerd uit, maar zo bedoelde ik het helemaal niet.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Amberlynn Lee Jefferson.

Jack was ons al voorop gegaan en toen Damien en ik klaar waren met onze sigaret trok ik hem mee terug. Toen we naar binnen liepen hoorde ik hem was brommen en ik zuchtte, 'Zo, is het kleuter groepje klaar om te vertrekken?' Mompelde ik.
Ik wou hier niet langer meer blijven, ik zuchtte en keek naar mijn horloge, wat nou..als ik die expres verlies?

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Willow Nastya Reyes.
Ik draai nog steeds verveeld rondjes op de stoel als de deuren van de lift open gaan en één van de rokers naar buiten stapt. De Aziatisch uitziende jongen kucht even om te laten zien dat hij aanwezig is. 'Dan moet die rest wel opschieten,' hoor ik hem zachtjes grommen. Er komen ook nog twee andere mensen naar buiten. Een jongen en een meisje. Beiden hebben ze donker haar. Het meisje mompelt iets, maar wat dat is kan ik niet horen.
Ik zucht even als ik dat Guppy weer op me af komt lopen. Die triomfantelijke grijns op zijn gezicht vertrouw ik niet. Hij slaat zijn armen over elkaar en kijkt nog steeds nogal opgewekt. 'Zal ik je opvrolijken?'
Langzaam trek ik één wenkbrauw op. 'Sinds wanneer ben jij zo vrolijk?' vraag ik. Er is een licht argwanende en wantrouwende toon in mijn stem te horen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
Een bedenkelijke blik kwam er op haar gezicht wanneer ik triomfantelijk naar haar toe liep, alsof ze me niet vertrouwde, wat eigenlijk al mosterd na de maaltijd was, aangezien ik dat allang had op gemerkt. Na mijn vraag trekt ze langzaam één wenkbrauw op, waardoor ik de neiging moest onderdrukken te grijnzen.
“Sinds wanneer ben jij zo vrolijk?” vroeg ze, echter lag er een licht argwanende en wantrouwende toon in haar stem, waardoor ik het dus dit keer niet kon laten te grijnzen. Mijn armen deed ik weer naast me om vlak daarna vervolgens mijn handen in mijn broekzakken te doen, terwijl ik haar nog steeds aankeek met een blije blik in mijn ogen.
“Sinds dat ik ervoor gezorgd heb niet mee te hoeven en Emanuel in mijn plek komt,” antwoordde ik haar zo vrolijk dat het bijna eng voor me werd, volgens mij was ik nog nooit met zo’n blije blik op mijn gezicht te zien.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes
Na mijn vraag begint Guppy te grijnzen en stopt hij zijn handen in zijn broekzakken. Hij heeft nog steeds die blije blik in zijn ogen.
'Sinds dat ik ervoor gezorgd heb niet mee te hoeven en Emanuel in mijn plek komt,' zegt hij vrolijk. Het begint nu een beetje eng te worden.
'Nou, gefeliciteerd ermee,' zeg ik met een gemaakte glimlach waarna ik met mijn ogen rol.
Dan dringt het pas echt goed door wat hij heeft gezegd. 'Bedoel je nu dat in plaats van jou, die creep mee gaat?' vraag ik en ik werp even een blik op de wetenschapper van net. Hij, Emanuel dus, kijkt onze kant op met een grijns op zijn gezicht. Okee, als er een God bestaat dan weet ik nu zeker dat hij me haat. 'Oh mijn god,' mompel ik. 'Kan er niet iemand anders mee in plaats van die engerd?'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
“Nou, gefeliciteerd ermee,” antwoord ze met een gemaakte glimlach, waarna ze met haar ogen rolt, maar ik maak alleen een gemaakte buiging, “Dank je, ik haal straks taart erbij, denk ik,” Grinnik ik een beetje, waarna ik weer met mijn handen in mijn broekzakken ga staan.
“Bedoel je nu dat in plaats van jou, die creep mee gaat?” vroeg ze en Willow wierp de andere wetenschapper een blik. Ik volgde haar blik en grijnsde toen Emanuel onze kant op kijkt met een grijns op zijn gezicht, duidelijk naar Willow toe gericht. Die vrouwenverslinder toch, dacht ik duivels blij. Eindelijk een keertje dat hij goed van pas kwam.
“Oh, mijn god,” mompelde Willow, waardoor ik me alleen maar beter ging voelen, “Kan er niet iemand anders mee in plaats van die engerd?” Ik moet het echt even denken, maar dámn, wat ben ik goed! Ik begon te lachen waarna ik opeens stopte en haar aankeek alsof ik meer wist dan zij, wat in dit geval ook zeker zo is. “Het is híj,” Een gemene halve grijns kwam er dit keer op mijn lippen terecht terwijl ik naar Emanuel wees, die nu trouwens met zijn wenkbrauwen heen en weer wiebelde naar Willow, “Of ik,” vervolgde ik met een vermakelijk toontje, terwijl ik mijn arm weer naast me liet hangen en haar grijnzend aankeek.

[ bericht aangepast op 28 juli 2012 - 15:31 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes
Guppy begint te lachen en kijkt me aan met een blik alsof hij iets weet, wat ik niet weet. Wat waarschijnlijk ook het geval is.
'Het is híj,' zegt hij met een gemene halve grijns op zijn gezicht. Hij wijst naar Emanuel.
Ik volg zijn blik. Als Emanuel zit dat ik ook kijk wiebelt hij met zijn wenkbrauwen. Er loopt een rilling over mijn rug en ik kijk snel weer naar Guppy.
'Of ik,' zegt hij op een geamuseerde toon. Zijn armen hangen weer gewoon naast zich en hij kijkt me grijnzend aan.
Ja, het is officieel. God haat me.
Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Emanuel onze kant komt op gelopen.
'Ga mee,' zeg ik met duidelijke tegenzin. 'Alsjeblieft, ik heb liever dat jij mee gaat dan die engerd'. Ik bijt op mijn lip en kijk van Guppy naar Emanuel.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
Het is duidelijk dat we beide vanuit onze ooghoeken zien hoe Emanuel naar ons toe komt gelopen nadat hij wat tegen de andere, oudere, wetenschappers had gezegd. “Ga mee,” zegt ze opeens, al is het met duidelijke tegenzin in haar stem.
“Alsjeblieft, ik heb liever dat jij mee gaat dan die engerd.” Ze beet op haar lip en keek van mij naar Emanuel, die nu met een enge perverige grijns op zijn gezicht naar Willow kijkt.
Hier komt een plannetje van mij, ik grinnikte duivels en sloeg mijn armen toen zakelijk over elkaar terwijl ik naar haar keek op een vermakelijke manier. “Dat ligt eraan,” begon ik grijnzend, nonchalant, “wat heb je ervoor over?”
Emanuel was er nu bijna, aangezien hij eerst weer even teruggeroepen werd door een man, maar hierna draaide hij zich weer om met dezelfde grijns. Afwachtend met een vermakelijke grijns keek ik haar aan. Nou, wat word het?

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes
Guppy grinnikt nogal duivels, slaat zijn armen over elkaar en kijkt me aan met een vermakelijke blik in zijn ogen. 'Dat ligt er aan,' begint hij nonchalant, maar wel met een grijns op zijn lippen. 'wat heb je ervoor over?'
Ik werp een korte blik op Emanuel, die nu een enge grijns op zijn gezicht heeft staan.
'Alles,' antwoord ik.
Precies op hetzelfde moment komt Emanuel bij ons aan en slaat hij zijn arm rond mijn schouders. 'Heb je het al gehoord?' Het verbaasd me dat er geen schat achter aan komt. 'Ik ga mee in plaats van onze lieftallige Xavier'. Hij staan inmiddels achter me en heeft één van zijn handen laag onder op mijn rug gelegd, vlakbij de rand van mijn broek. Als verstijfd blijf ik zitten terwijl zijn hand die op mijn schouder lag via mijn zij naar mijn heupen glijdt, waarbij zijn hand even over mijn BH streelt. Ik spring gelijk overeind, grijp Emanuel bij zijn arm en draai die op zijn rug terwijl ik hem hard tegen één van de oude tijdmachines duw. Langzaam duw ik zijn arm steeds iets hoger, wat behoorlijk pijn zou moeten doen bij hem. 'Blijf met die smerige poten van mij af,' sis ik.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
Ze wierp een korte blik op Emanuel en vermakelijk trek ik een wenkbrauw omhoog terwijl ik mijn armen nog steeds over elkaar heb geslagen. “Alles,” Ik schudde lachend mijn hoofd en precies op dat moment komt Emanuel bij ons staan, slaat een arm rond Willow’s schouders.
“Heb je het al gehoord? Ik ga mee in plaats van onze lieftallige Xavier,” Ik moet bijna kotsen door hoe hij mij refereert, maar houdt het in en kijk met een grijns toe hoe hij aan Willow zat. Eigenlijk zou ik haar wel helpen, maar op dit moment niet, omdat het nu eenmaal mee werkt met de deal. In mijn voordeel.
Opeens springt Willow overeind, grijpt Emanuel bij zijn arm en legt die op zijn rug. Hm, had zij ook aan vechtsport gedaan? Interessant, maar dit is geen tijd om haar een pluspunt te geven, dus trek ik mijn gezicht weer in een duivels gegrijns.
“Blijf met die smerige poten van mij af,” siste ze, en ik zei haar, “Respect, dus niet meer tegen me bitchen…” Ik lik even over mijn lippen en kijk dan weer richting haar. “Én me aanspreken met ‘meester’,” Grijns ik. Emanuel kucht alleen even en probeerd me verward aan te kijken.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes
'Respect, dus niet meer tegen me bitchen…' zegt Guppy en hij likt even over zijn lippen.
Niet bitchen. Dat moet nog lukken.
'Én me aanspreken met "meester",' grijnst hij dan.
'Wat?!' roep ik verontwaardigd.
Emanuel kucht even en ik druk zijn arm verder om hoog. 'Hou je kop,' bijt ik hem toe waarna ik zijn arm loslaat en me volledig op Guppy richt. 'Ik moet je "meester" noemen?' vraag ik spottend terwijl ik vlak voor hem ga staan. 'Okee, ik zal niet meer bitchen'. Niet hardop tenminste. 'Maar je kan echt vergeten dat ik je "meester" ga noemen. Ik ben niet één of andere onderdaan van je'. Meester. Hoe komt die idioot er op.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
‘Wat?’ roept ze opeens verontwaardigd, waar ik al op zat te wachten en ik begin nog groter te grijnzen, wat erg op een wolvengrijns leek, aangezien ik de helft van mijn, nog, witte tanden ontblootte.
Ik moet echt stoppen met roken…
Willow drukte Emanuel zijn arm verder omhoog, het verbaasd me nog dat hij niet verder iets probeerde, waarschijnlijk was hij toch sterker dan Willow, al sta ik nog steeds versteld dat ze blijkbaar iets van een gevechtsport heeft gedaan.
‘Hou je kop,’ beet ze hem toe waarna ze zijn arm loslaat en me volledig terug op mij richt. Emanuel wreef pijnlijk over zijn arm en keek Willow geïrriteerd aan, dit werd echter al snel weer een perverige grijns. ‘Okee, ik zal niet meer bitchen.’ Ik grijnsde, ook al zou ze het “niet” meer doen hardop, kon ze het nog wel denken. Ik wist heus wel hoe dit riedeltje werkte.
‘Maar je kan echt vergeten dat ik je “meester” ga noemen. Ik ben niet één of andere onderdaan van je.’ Ik grijnsde en nonchalant ga ik op een stoel zitten die er staat, waarna ik haar kalm aankijk. ‘Oké, het is dát of…’ Mijn stem veranderde naar een mysterieuze, maar verleidelijke toon, ‘wat anders…’ Hierbij wiebelde ik half grijnzend mijn wenkbrauwen.
Mijn gezicht werd daarna weer echter snel normaal en ik keek dodelijk kalm naar Emanuel. ‘Of nou ja, dát natuurlijk,’ Ik legde de nadruk op “dat” alsof het een of ander vies beest was, en in dit geval, was dat zeker zo. Zeker aangezien Emanuel weer zijn arm om Willow sloeg. ‘Waar hebben jullie het over?’

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes
Guppy grijnst en gaat op een stoel zitten. ‘Oké, het is dát of…' begint hij op een mysterieuze en verleidelijk toon, ‘wat anders…’ vervolgt hij met een grijns rond zijn lippen terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelt.
Daarna kijkt hij met een kalm gezicht naar Emanuel. ‘Of nou ja, dát natuurlijk,' hij legt de nadruk op dat.
Emanuel slaat zijn arm weer rond mijn middel. 'Waar hebben jullie het over?'
Blijf rustig. Tel tot tien. Alleen werkt dat niet.
Met een woest gebaar sla ik zijn arm weg waarna ik mijn nagels in zijn huid druk. 'Zoals ik al zei: Blijf. Van. Me. Af!' sis ik. 'Tenzij je wil dat ik je arm breek,' vervolg ik en ik geef hem een harde zet. Hij moet een paar stappen naar achter doen om overeind te blijven.
Ik zucht en kijk weer naar Guppy. 'Okee, best,' grom ik uiteindelijk. Geïrriteerd sla ik mijn armen over elkaar. Waarom zijn alle mannen zo verdomde irritant.
Meester. Gadverdamme. Het is beter dan die enge gast die de hele tijd aan me zit maar alsnog.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered