[RPG] Dimension Travel O1 - Speeltopics

Eindelijk zijn er wetenschappers met het idee gekomen om een tijdmachine te gaan maken. Ze hebben deze klaar, maar hebben nog proefpersonen nodig..
Zodra ze deze gevonden hadden komen ze erachter dat deze machine niet in de tijd reist, maar in verschillende dimensies..
Met een (mislukte) tijdmachine zijn er 15 jongeren belandt in een echte horror wereld. Ze zitten vast en kunnen hier never meer uitkomen.. Tenminste, als het de wetenschappers niet meer lukt om ze er weer uit te halen. Dan moeten de jongeren hun draai in deze wereld vinden.
Gelukkig hebben de wetenschappers een speciale horloge bij ze om gedaan waarmee ze contact kunnen houden. Als je deze kwijt raakt dan heb je een groot probleem..

Wezens:
• Psychotic - Zamaskowane.
• Merlonie - Elizabetha.
• Assassin - James.
• RememberYoux - Aimee Adams.

Meisjes:
• Unbroken - Amelia ‘Amy’ Stonewood.
• Bisous - Willow Nastya Reyes.
• Goyle - Georgianna Azalea Shraeder, de rest komt nog.
• Prisoner - Amberlynn Lee Jefferson.
• Assassin - Sage Evangeline Clark
• Aragog – Catelinn 'Cat' Nina Adams, de rest komt nog.

Jongens:
• Colt45 - Firlas Rheitel.
• Porcelaneous - Jack Rush.
• DarkSavior - Damien Hunter.

Wetenschappers:
• Morticia - Xavier Hush Gray.

Regels RPG:
• Ooc binnen de haakjes: (), [], {}.
• 16 + teksten mag.
• Geen perfecte rollen. Iedereen heeft wel wat minpuntjes.
• Max. 2 Personage's p.p.
• Schrijf meer dan 1 á 2 zinnetjes. Anders valt de Rpg dood en het is echt niet zo moeilijk.
• Geen ruzie maken. Hou het gezellig! De personage's zelf mogen wel ruzie maken.
• Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.
• Maak geen grote beslissingen in je eentje en je bestuurt de personage van de ander niet! Alleen die van jezelf.
• Have fun! (:

[ bericht aangepast op 8 aug 2012 - 20:18 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Xavier | Wetenschapper.
'Waarom,' begon ze. 'Zou ik in godsnaam jóú willen bewonderen hmm?' eindigde ze haar vraag en ik grinnikte. Terwijl ze me bleef aankijken, haalt ze mijn hand uit haar donkere haar. 'En blijf van mijn haar af. Wie weet zitten er sigaretten resten aan je handen, of heb je je handen niet gewassen nadat je naar de wc bent geweest en dat hoef ik niet in mijn haar te hebben'.
Ik trek even mijn wenkbrauwen op en glimlach lichtjes. Nu vraagt ze er gewoon om met een opmerking als deze. "Dat is waar ook, ik heb net gekrabd aan mijn vriend," Hierbij kon ik het niet laten plagerig een grijns naar onder te doen maar haar hierna weer aan te kijken, "en ik moest de groetjes doen aan je haar. Mijn hand is alleen de boodschapper. Vindt je vast niet erg, hé?"
Je kunt natuurlijk wel snappen dat ik mijn lachen zwaar in moest houden, maar ik was wel blij dat het lukte. Willow draait zichzelf om, om weer naar de machine te kijken.
Een zachte zucht rolt over haar lippen en ik kijk er even naar toen ik naast haar ging staan. Eigenlijk had ik geen idee wat voor gevoelens ik naar een vrouw kon hebben of naar een man. Ik zou het echt níet weten.
Een beeld van een schaarsgeklede Willow kwam in mijn gedachten en gelijk schudde ik deze eruit. Niet omdat ik er niet tegen kon maar omdat ze een verdomde jongere is. Een erg irritante, wel te verstaan.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes.
Als Guppy begint te praten draai ik mijn hoofd een stukje zodat ik hem aan kan kijken. 'Dat is waar ook, ik heb net gekrabd aan mijn vriend'. Hij grijnst plagerig naar beneden waarna hij me weer aankijkt. 'En ik moest de groetjes doen aan je haar. Mijn hand is alleen de boodschapper. Vindt je vast niet erg, hé?'
'Jij bent echt,' begin ik waarna ik mijn hoofd schud omdat ik niet op het goede woord kan komen. Mijn aandacht richt ik weer op de machine. Vaagjes heb ik doordat Guppy naast me komt staan en ook naar de machine kijkt. Eigenlijk zou ik de tijd op de echte tijdmachine moet veranderen naar het tijdstip waarop Guppy's ouders op het punt staan hem te gaan maken. Misschien zou ik ze over kunnen halen een condoom te gebruiken omdat hun zoon gewoonweg irritant is. Helaas gaat dat niet lukken, dat weet ik nu al. Als ik nog één keer in de buurt kom van die machine en er met mijn vingers over heen glijdt word ik vast door Guppy in de houdgreep genomen, als hij tenminste weet hoe dat moet. Veel moeite zou het me waarschijnlijk niet kosten op uit die houdgreep te komen. Ik werp een snelle blik op de tijdmachine, grinnik zachtjes en kijk weer voor me uit, voordat ik het nog echt ga doen ook. Langzaamaan dwalen mijn gedachten over naar welke tijd we zouden gaan. Hopelijk niet naar een tijd met een oorlog, dat lijkt me niet zo fijn om te zien. Dat is helaas zowat onmogelijk. Er is altijd wel érgens een oorlog bezig. Misschien gaan we wel naar de middeleeuwen. Die tijd zou me denk ik nog best wel bevallen. Er is dan wel geen internet et cetera maar de meeste mannen zijn er tenminste beschaafd. Nouja beschaafd, dat hangt natuurlijk wel weer van de persoon af maar hopelijk wel beschaafder dan sommige mannen in deze tijd.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Merlonie schreef:
(...)

[OMG, sorry, ik ben melig.

'Lieve Xavier,

ik ben je geheime bewonderaar. Al drie pagina's lang stalk ik je en ik ben nog nooit zo onder de indruk geweest van een mannelijke rol als van jou. Als het kon, zou ik je zo echt maken en samen met je naar Parijs gaan, de Eiffeltoren opklimmen, op mijn rechterknie vallen en je ten huwelijk vragen. Eigenlijk hoort de man dat te doen maar ik denk niet dat jij dat van plan bent, dus neem ik die rol maar op me. Dan houden we een geheime bruiloft, met alleen ons tweeën. De huwelijksnacht... euh, ik weet niet zeker of ik daar zin in heb. Onze huwelijksreis wordt naar de Middeleeuwen, waar jij mijn ridder gaat zijn en met je paard een toernooi wint. Met mijn sjaaltje om je lans. En daarna leven we nog lang en gelukkig, zonder zorgen aan ons hoofd.

Liefs, je geheime aanbidder. <3

PS: Wel stoppen met roken, anders gaat bovenstaande niet door.]

Oh god ahahah je bent niet goed wijs joh ahaha.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Prisoner schreef:
(...)


Oh god ahahah je bent niet goed wijs joh ahaha.

[Ik heb ook nooit gezegd dat ik spoorde. :')]

---

(>'-')># (>'#'<) (>^-^)>

Bisous --> Stiles

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Merlonie schreef:
(...)

[Ik heb ook nooit gezegd dat ik spoorde. :')]

Mooi zo ^^ Ik ook niet ^^

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Prisoner schreef:
(...)

Mooi zo ^^ Ik ook niet ^^

[Laten we elkaars gastenboek volspammen. x3]

---

(>'-')># (>'#'<) (>^-^)>

Xavier | Wetenschapper.
“Jij bent echt…” begon ze, maar ze maakte haar zin niet af waardoor ze met haar hoofd schudde omdat ze niet op het goede woord kon komen. “Wat ben ik echt? Lief, leuk, aardig, sexy, charmant?”
Expres wiebelde ik speels met mijn wenkbrauwen naar haar, maar haar aandacht was weer aan de machine gericht, wat ik eerlijk gezegd wel jammer vond omdat ik het net zo leuk vond haar te pesten, en wat ze ook wel degelijk verdiend had. Als het op mij aan kwam dan, maar ja, het kon ook gewoon zijn dat ik het leuk vond…
Opeens wierp Willow een snelle blik op de tijdmachine, grinnikte zachtjes alsof ze een binnenpretje had en keek weer voor zich uit. Mijn nieuwsgierigheid word hierdoor gewekt en hoe graag ik dit ook naar de achtergrond wilde stampen, het lukte niet en mijn nieuwsgierigheid groeide alleen nog maar meer.
“Wat was je binnenpretje?” vroeg ik toen dus maar aan haar, omdat ik niet binnen kon houden en het gewoon wilde weten aangezien ik dit niet kon vertrouwen.

(I lol'd about the picture hahaha.)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes.
'Wat was je binnenpretje?'
Ik bijt op mijn lip op mijn lach in te houden en schud mijn hoofd. 'Hmmm, ik denk dat ik je dat beter niet kan vertellen,' zeg ik op een opgewekte toon. 'Je zou daar waarschijnlijk niet zo blij van worden,' voeg ik er aan toe.
'En nee, je bent niet lief, leuk, aardig, sexy of charmant. Je bent gewoon een irritant persoon die naar sigaretten ruikt'. Ik glimlach onschuldig naar hem waarna ik me omdraai en naar de vorige machine loop, waar de stoel staat waar Guppy net opzat. Als ik voorbij de machine loop laat ik mijn vingers over de zijkant glijden en ga daarna op de verstelbare stoel zitten.
Mijn blik glijdt de ruimte door, over alle oude mislukte machines. De machine waar Guppy bijstaat sla ik expres over. Hoeveel zou dit allemaal ze wel niet gekost hebben. Nog behoorlijk wat denk ik, maar ze hebben het vast niet allemaal zelf gefinancierd. Alleen welke idioot zou hier nou geld in willen steken?

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
Ze beet op haar lip om haar lach in te houden en schudde vervolgens haar hoofd, waar ik al helemaal geen goede gevoelens over kreeg. Wedden dat het over mij ging, dacht ik droog en likte even over mijn droge lippen om vervolgens mijn blik af te laten dwalen naar de machines en de andere wetenschappers. Ze hielden ons nog steeds in de gaten, ten minste sommige, maar die mensen mocht ik toch niet, kontenlikkers… Er zitten echt een paar rotte appels tussen en helaas zag ik er één van naar ons kijken.
“Hmm, ik denk dat ik je dat beter niet kan vertellen,” zei ze op een opgewekte toon en ik kon alleen maar afwezig knikken. “Je zou daar waarschijnlijk niet zo blij van worden.” Ze zei het wel maar ik lette niet op, het kwam maar vaag bij me door omdat ik mijn blik nog steeds naar de andere wetenschappers richtte. Willow begon weer te praten, maar dit keer drong het helemaal niet meer tot me door en ik kon alleen wazig voor me uit kijken en zachtjes, in gedachten, knikken. Zelfs op het moment dat ze niet meer ging praten.
Pas later, toen ik eindelijk niet meer in de trance was, keek ik om me heen en merkte dat ze bij een andere machine stond, waar ik net was en haar blik de ruimte door gleed. Een afwezig glimlachje sierde mijn lippen terwijl ik naar haar keek en vervolgens naar haar toe liep. “Is er een reden waarom je –” Verder kwam ik niet want één van de wetenschappers, juist degene die ik niet mocht, kwam naar ons toe met een grote grijns op zijn gezicht. Eentje die ik al helemaal niet vertrouwde en ik dacht dat Willow erg was…
“Xavier, wat leuk voor je.” Zei hij mij en ik trok verward mijn wenkbrauw omhoog, wat er eigenlijk een beetje arrogant uitzag. De wetenschappers blik keek eerst naar mij maar gleed toen naar Willow, bekeek haar, en keek vervolgens weer naar mij. Ik rolde alleen mijn ogen geïrriteerd door hem. “Niet echt als jij hier staat.” Zei ik hem dodelijk. Hij leek net een fucking pop met die neppe glimlach op zijn gezicht. Ik veeg hem er straks vanaf.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes.
Het duurt een tijdje voordat Xavier naar me toe komt lopen. 'Is er een reden waarom je –' voordat hij uit kan praten wordt hij onderbroken door een van de andere wetenschappers.
'Xavier, wat leuk voor je' zegt hij tegen Guppy.
Xavier, zo heet hij dus, maar voor mij blijft het Guppy. Hij trekt verward zijn wenkbrauw op, wat er eerlijk gezegd nogal arrogant uit ziet. De wetenschapper kijkt naar Guppy maar kijkt dan even mijn kant op.
Ik trek mijn wenkbrauwen op als ik zijn ogen over mijn lichaam glijden. Net als ik daar iets van wil zeggen kijkt hij weer naar Guppy, die met zijn ogen rolt. 'Niet echt als jij hier staat,' zegt hij op een dodelijk toon. Het zou me niks verbazen als ze elkaar niet mogen.
Ik besluit de andere wetenschapper compleet te negeren en richt me op Guppy. 'Wat wilde je zeggen voordat je onderbroken werd?' vraag ik.

[It's short, I know maar ik wist niks :c]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier | Wetenschapper.
“Wat een liefde komt er weer van jou kant, Xavier,” zei hij smalend en ik balde mijn vuisten automatisch toen ik dit zag. Net op het moment dat ik wat terug wilde zeggen, kwam Willow ertussen, natuurlijk.. voor een paar minuutjes was ik even vergeten dat zij er ook nog bij stond.
“Wat wilde je zeggen voordat je onderbroken werd?” vroeg ze, maar ik negeerde haar, aangezien ik geïrriteerd werd van de aanwezigheid van de andere wetenschapper. Lucas. “Houd je –” Lucas trok zijn wenkbrauwen op alsof hij me uit wilde dagen om het woord te zeggen, waardoor het bloed onder mijn nagels vandaan kwam door hem. Hierdoor hield ik dus mijn mond en ook tegen Willow.
Zelfs haar gezelschap had ik liever dan dat van hem, jezus zeg, en dat zegt wat!
“Ik wilde je alleen maar feliciteren dat jij mee mag met de jongeren, dat zal je vast wel leuk vinden.” Smaalde hij weer en op dat moment wou ik dat ik mijn bek had gehouden. Figuurlijk dan, want ik had er alleen aan gedacht, maar toch… Er is nog maar één ding wat ik op dat moment kon denken, en dat was: Fuck.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes.
'Wat een liefde komt er weer van jou kant, Xavier,' zegt de wetenschapper op een smalende toon.
'Houd je -' begint Guppy, mij negerend, maar hij houdt zijn mond als hij de opgetrokken wenkbrauwen van de wetenschapper zien.
'Ik wilde je alleen maar feliciteren dat jij mee mag met de jongeren, dat zal je vast wel leuk vinden,' vervolgt de wetenschapper op dezelfde smalende toon en aan de blik van Guppy te zien is hij er niet erg blij mee. En ik ook niet.
'Wacht eens even,' kom ik er tussen. 'Bedoel je nu echt dat híj meegaat?' Een diepe zucht rolt over mijn lippen. Serieus, waar heb ik dit aan verdiend. 'Kan hij niet beter gewoon hier blijven? Om samen met jullie alles in de gaten te houden, of dat er iemand anders meegaat, die wat meer ervaring heeft dan Guppy hier?' probeer ik, ook al weet ik dat het antwoord toch wel nee is.
Dat gaat nog gezellig worden.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

DarkSavior schreef:
[Mordacious, zou je met Jack willen reageren? We wachten op hem. En oh, ik ben de aankomende week bij mijn vader en het kan zijn dat ik daar geen internet heb. Alvast sorry daarvoor mensen. Laat mijn poppetje maar gewoon meedoen met de rest, zodat hij ook op die plek aankomt.]

Ah, fuckies. Sorry, was 't hele weekend afwezig - vanwege dat er een goede vriendin bleef logeren & we gingen naar een feest hihi. Maar ik ben nu meteen bezig met terug schrijven en isgoed! C:

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Xavier | Wetenschapper.
“Wacht eens even,” De stem van Willow weer. Kan ze dan nooit eens wijselijk haar mond dichthouden? Anders zal ik haar lipjes wel op elkaar vast nieten, dan heeft ze geen keuze. “Bedoel je nu echt dat híj meegaat?” Er rolde een diepe zucht over haar lippen en ik rolde dramatisch mijn ogen in hun kassen.
“Kan hij niet beter gewoon hier blijven? Om samen met jullie alles in de gaten te houden, of dat er iemand anders meegaat, die wat meer ervaring heeft dan Guppy hier?”
Ik begon in haar speech te grommen en de wetenschapper keek me alleen vermakelijk aan, waarna zijn blik naar Willow gleed. “Sorry dame, maar je zit echt met hem opgescheept, ik snap je frustratie.” Hij knikte even, gaf mij een blik en liep toen weg. Maar goed ook, anders had ik hem aangevallen, die kontenlikker.
“Ja, hij bedoelt dat ik echt mee ga, en geen zorgen, denk je nu echt serieus dat ik opgescheept met jóu wil zitten? Want dan heb je het dus mooi mis, irritant, nieuwsgierig Aagje.” Gromde ik en ik sloeg woedend mijn armen over elkaar.
“Dus niet meer zo zeuren, dame, je geeft me een verdomde hoofdpijn.” Toen draaide ik me om en liep weg van haar en de machines. Ergens naar een plek waar ik tot mezelf kon zijn.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.