[RPG] Huis van de Nacht [Topic 3] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 16 juli 2012 - 18:42 ]

I Love The Vampire Diaries

[Mijn internet is back is er ook nog een jongen die met Aviera wil afspreken? ]

~

[Hey, Primrose12 heeft de hele tijd nog geen reactie, en een vriendin van mij wil graag nog mee doen. Mag zij de rol van Charlotte Brown overnemen?]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[Benefit heeft ook nog niet gereageerd]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Sebastian

Ik keek al leunend tegen een rots toe hoe Melody haar krachten oefende.
Opeens kwam ze bij me staan en liet een aantal muren omhoog komen die ons insloten in een hokje. ,,en laat nu maar eens zien wat jij kunt, je hebt nu geen excuses meer!" Waarna ze plaats nam op een stenen stoel die ze zonet had doen verschijnen. ,,Nou, laat eens wat zien."
Ik keek om me heen en kuchte even. ,,hier kan ik niets doen."
Als vanzelf wees ik naar de muren. ,,Als ik nu mijn krachten ga laten zien heb je de kans dat we eindigen als een Pizza in een oven."
Even knipte ik in mijn vingers en riep daarmee een vlammetje op, die ik even liet groeien tot een wijdte van ongeveer tien centimeter.
De warmte die daar al vanaf kwam zorgde voor een verzengende hitte in de ruimte. ,,zie je?" Zei ik tegen Melody terwijl ik de vlam weer liet verdwijnen. ,,als je wilt dat ik mijn krachten toon moeten we een andere plek vinden dan dit." ik raakte één van de muren aan en zond daar zoveel hitte doorheen dat het gesteente zowat witheet begon te gloeien onder mijn hand.
,,Misschien een plek in de buurt bij het water."


{Oké, dat is beter :] }

Credendo Vides

Melody

'Misschien een plek in de buurt bij het water.' zei hij. 'Je weet er ook telkens weer tussenuit te knijpen.' zei ik gniffelend. Ik duwde de muren naar beneden, stapte van de stoel af, die vanzelf verdween, en pakte een plattegrondje uit mijn broekzak. Voor dat hij wat kon vragen, zei ik: 'Is van mijn vader geweest.' Ik keek op het kaartje en zag een gebied met rotsen, met daar in het midden een riviertje. Ik liet het aan Sebastian zien, en samen liepen we erheen. Het was een hele tocht, maar we moesten er wat voor over hebben. Toen we aankwamen, toverde ik weer een stoel tevoorschijn, en liet aan 1 kant een muur omhoog komen, zodat we onmogelijk konden worden gezien door vampiers vanuit de school. 'Zo beter dan?' zei ik half lachend.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Tony Dash.
Ik hoorde een zacht zucht van haar lippen komen en het bleef een paar minuten stil. Ik had het idee dat ze het niet wilde vertellen en ik wou tegen haar zeggen dat ze dat dan ook niet hoefde. Het bleef alsnog iets van haar en iets privés, dus ik snapte het ook wel.
'Ik ben ooit heel erg verliefd geweest ja.' Beantwoordde ze toch mijn vraag. Verrassend keek ik op naar haar dat ze toch geantwoord had.
Toen hield ze haar mond dicht en ze ging zich wat verzitten. Ze voelde zich nu nogal ongemakkelijk door mijn vraag die ik haar net stelde.
Ik keek weer voor me uit naar de heldere blauwe lucht. “Ik ook,” antwoordde ik zo zacht dat ze het misschien geen eens zou horen. “Heel erg.”

Don't walk. Run, you sheep, run.

Sebastian

,,je weet er ook telkens weer tussenuit te knijpen." gniffelde ze.
Snap ze dan niet hoe gevaarlijk het in deze situatie kan worden ? ik wil haar geen pijn doen en dat zal hoogstwaarschijnlijk gebeuren als we tussen deze vier muren bleven.
Gelukkig haalde ze die naar beneden en viste even later een plattegrondje uit haar zak. ,,is van mijn vader geweest." verkondigde ze.
Waarom had haar vader een plattegrond van het schoolterrein?
Al snel liet ze mij ook op de plattegrond kijken terwijl ze wat aanwees.
,,laten we daar heen gaan dan."
De tocht was een lekker stuk lopen, maar dat gaf me de tijd om na te denken over een kracht vertoning die het minst gevaarlijk was, maar toch een goed beeld gaf van hoe mijn krachten zijn.
ik zuchtte, heel ver kwam ik niet.
Dan moest ik maar goed afstand bewaren.
Sneller dan eigenlijk verwacht waren we er alweer en liet Melody weer een stoel verschijnen uit de grond en hief ze één muur op.
,,zo beter dan?" met een glimlach keek ze me aan en ik keek weer naar de muur.
ach, ook al was die waarschijnlijk niet hoog genoeg, we waren al ver genoeg van de school af en de gedachte lezende vampiers zouden er later toch wel achter komen.
ik sloot mijn ogen en liet vanuit het niets tien bolletjes om me heen zweven.
Uit die tien zal ik voor nu mijn kracht putten.
in een perfecte cirkel omhulde ze mij en zo bleven ze ook terwijl ik iets verder van Melody vandaan liep.
ongeveer tien meter van haar af bleef ik staan en draaide me weer naar haar om.
de bolletjes, die zonet nog oranje en geel waren veranderden naar witheet en dan naar blauw.
ik gebaarde naar een blauw vlammetje en hij kwam naar me toe zweven.
Al snel had ik drie balletjes en al grijnzend gooide ik ze één voor één op om te jongleren.
,,wat wil je eigenlijk zien?" schreeuwde ik richting Melody.
,,Er zijn vele mogelijkheden en om je ze allemaal te laten zien zitten we tegen zonsopgang nog."

Credendo Vides

Faye Maxime Kershaw
'Ik ook,' antwoordt Tony op een hele zachte toon, ik hoor het nog maar net. 'Heel erg'.
Ik gooi mijn haar over mijn andere schouder zodat ik hem aan kan kijken. 'Als je heel erg verliefd bent geweest waarom geloof je dan niet in de liefde?' vraag ik voorzichtig. 'Als je het niet wil beantwoorden dan hoeft het niet,' voeg ik er nog aan toe. Allerlei ideeën schieten door mijn hoofd wat er gebeurt kan zijn. Zijn vriendin is overleden, vreemdgegaan, heeft hem gedumpt toen hij een vampier werd. Alles is mogelijk.
Na een lichte aarzeling pak ik zijn hand vast en knijp er zachtjes in.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[ sorry voor niet schrijven vanmiddag, heb een vriendin hier ;p]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Tony Dash.
'Als je heel erg verliefd bent geweest waarom geloof je dan niet in de liefde?' Hoorde ik haar met een voorzichtige stem vragen. 'Als je het niet wil beantwoorden dan hoeft het niet,' voegde ze er snel aan toe.
Ik slaakte een enorme zucht – dit was meer een zucht dat er hoop bij me op het hart zat, maar dit betekende dan niet dat ik alles er meteen uit zou gooien tegen haar. Nee, juist niet. Bij sommige dingen zou ze al zeker niet meer met me te maken willen hebben.
Alhoewel, is dat niet het beste?
Ik keek Faye even aan om haar te bestuderen. Ja, dat was het beste, maar dat kon hij niet doen door middel van zijn geheimen te vertellen.
“'T is nog vers. Ik wil er niet over hebben. Misschien een andere keer.” Vertelde ik haar. Met misschien een andere keer, bedoel ik natuurlijk nooit, maar dit hoeft zij niet te weten.
Ik wil haar ook eigenlijk niet nogmaals kwetsen ergens mee, met wat zij niet gedaan heeft.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Faye Maxime Kershaw
Tony slaakt een diepe zucht waarna hij me even aan kijkt. 'T is nog vers. Ik wil er niet over hebben. Misschien een andere keer,' zegt hij.
Ik bijt op mijn lip en knik. Zijn hand laat ik weer los en ik richt mijn aandacht op de lucht. Er valt een stilte die best wel ongemakkelijk is. Ik zucht even en kijk weer naar Tony. 'Waarom vraag je dat soort dingen eigenlijk steeds?' Daar ben ik best wel benieuwd naar. Hij heeft het er liever niet over maar vraagt er wel over, nogal raar eigenlijk.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Melody

''Oh, doe maar wat leuks.' zei ik, bewonderend kijkend naar de withete bolletjes. Ik ging wat gemakkelijker zitten in mijn stoel, en ik keek naar Sebastian. Het vuur danste om hem heen, en het leek hem gewoon geen pijn te doen. Ik dacht na over mijn kracht. Sommige vloeren waren van marmer, dus daar was ik wel blij mee. 'Doet dat je gewoon helemaal geen pijn?!' schreeuwde ik verbaasd. Ik stuurde de muur nog wat omhoog, en mijn stoel ook. Glimlachend stuurde ik achter Sebastian ook een stoel omhoog, benieuwd of hij ook ging zitten.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Sebastian

,,doet dat je gewoon helemaal geen pijn?" schreeuwde Melody van een afstand en ik grinnikte. ,,nee, ik voel zeg maar 1% van de warmte die het eigenlijk is, dus dit.' ik wees even naar de blauwe en withete bolletjes. ,,voelen niet anders aan dat dat je voor een lekkere kachel zit en de warmte daarvan heerlijk aanvoelt op je huid." hopelijk had ik het haar nu zo goed mogelijk uitgelegd, want eerlijk gezegd wist ik niet goed hoe ik het gevoel moest omschrijven en eigenlijk had ik er ook nog nooit echt over nagedacht hoe dat allemaal in elkaar stak.
Achter me hoorde ik hoe er gesteende naar boven kwam en toen ik omkeek zag ik dat daar ook een stoel stond.
Glimlachend keek ik naar Melody die ongeveer tien meter verderop op haar stoel naar me zat te glimlachen.
Als ze dacht dat ik ging zitten was dat niet zo, maar ik maakte wel gebruik van de stoel.
met één simpele sprong stond ik boven op de stoel en ging nonchalant jongleren met de bolletjes, waarna ik ze weer om me heen liet zweven, steeds sneller ronddraaiend dat het leek alsof ze één gloeiende cirkel om me heen leken te vormen, wat het uiteindelijk ook werd.
vanuit die kring liet ik figuurtjes naar boven verschijnen.
Een draakje dat met diens vurige lichaam een paar meter wegvloog om daarna in vlammetjes op te gaan een kat die onder de stoel ging zitten waar ze diens kopje ging wassen, om vervolgens ook uit elkaar te spatten in duizend vlammetjes.
Ik verlengde mijn blik richting Melody, waar ik gelukkig ook Brair zag liggen, haar blauwe oogjes glinsterden opgewonden terwijl ze naar het vuur keek.
ik lachte even en liet toen het vuur een muur om me heen vormen zodat ik even helemaal niet te zien was.
oké, wat nu ? tot nu toe had ik alles nog heel onschuldig gehouden, maar wat kon ik nog meer laten zien zonder wat te verwoesten ?

Credendo Vides

Melody

Ik keek bewonderend naar de vuur-figuren. Wat zag dat er mooi uit. Zou dat ook met aarde kunnen? vroeg ik me af. Tijd om te proberen. Ik stuurde m'n stoel naar beneden, en liep achteruit om ruimte te creëren tussen mij en Sebastian. Ik liet ook 10 rotsjes om me heen draaien. Ik probeerde ze te vervormen, en het lukte aardig. Lachend keek in naar de vormen die ik en Sebastian vormden. Ik liet ze ook steeds sneller draaien, en ik knalde er 1 de lucht in , die al snel niet meer te zien was. Ik nam een wat groter rotsblok, en probeerde die te vormen, wat goed ging. Al gauw stond er een beeld van mij en Sebastian die onze krachten aan het uittesten waren. Het zag er wel grappig uit, en daardoor moest ik weer lachen. Ik was nu al dol op mijn kracht, en ik wist zeker dat ik dat nog veel meer zou gaan doen. Ik wilde graag nog meer houwen, dus ik maakte een beeld van Briar die op Luna lag te suffen. Glimlachend keek ik naar de echte Luna, die met een schuine kop naar het beeld keek. Al lachend liet ik me op de grond vallen, die voor mij behoorlijk zacht aanvoelde, een beetje als een matras. Ik keek naar Sebastian. 'KOM JE ERBIJ LIGGEN?' riep ik lachend.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Sebastian

Tussen mijn muur van vuur kon ik toch nog goed zien wat er allemaal gebeurde en ik grinnikte even toen Melody een beeld van ons twee aan het maken was en daarna een beeld van onze eigen geliefde dieren.
Ze waren mooi, op een toch wel een beetje grappige manier.
Al lachend hoorde ik dat ze zichzelf op de grond liep ploffen. ,,Kom je erbij liggen ?!" riep ze mijn kant uit, nog steeds lachend.
Ik liet de muur van vuur zakken en zette even een aantal passen haar kant op, waarvoor ik ruim de tijd had, de lucht om mij heen moest nog afkoelen voor ik echt bij haar in de buurt kon komen, het vuur was dan wel weg, maar de lucht zengde nog wel na van de hitte.
Tijdens het lopen passeerde ik de twee beelden en ik wees er even op. ,,vergeet niet om ze straks weg te halen, hoe mooi ze ook zijn, straks komt de schoolleiding erachter." Ik had geen zin om op het matje geroepen te worden bij het schoolhoofd, zodat ze zeker mijn ouders in gingen lichten en ze me alleen maar meer gingen zien als uitschot.
Een monster.
Even treurig schudde ik mijn hoofd, maar ik drukte die gedachten weer snel aan de kant terwijl ik in het lachende gezicht van Melody keek terwijl ik de laatste stappen zette.
,,zeg, met je aarde kracht, zou je geen lekker zacht gras bed voor mij tevoorschijn kunnen toveren ?"

[ bericht aangepast op 20 juli 2012 - 23:01 ]

Credendo Vides