[RPG] Boarding School ~ Topic 12. - Speeltopics

[face=times]Dit is het dan Sunshine High dé kostschool van Engeland. Hij staat bekend om zijn mooie uiterlijk en om de prijs. Zijn mooie tuinen en goede leraren. Alles is er aanwezig. Allen zijn er plekken in het gebouw waar nog nooit een leerling is geweest waar geen leerling vanaf weet. Welke griezelige dingen gebeuren er dit jaar? Komen er liefdes, vriendschappen of toch ruzies?

Regels van de school:
~ Jongens en meisje zitten wel bij elkaar in de klas maar mogen geen activiteiten met elkaar doen.
~ Alleen eten in de kantine.
~ Houd je uniform schoon.
~ Draag je uniform altijd als je les hebt. In je vrije tijd mag je dat verwisselen voor je eigen kleding.
~ Denk aan je gedrag.
~ Je mag eens in de week naar het dorpje.
~ Geen dieren, drank en drugs op de kamers en in het "huis".
~ Voldoe je niet aan deze regels, dan zullen er maatregelen genomen worden.

Uniform meisjes
Meisjes sportkleding

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

xIbiMalik schreef:
Brandon
'Ik verlaat je niet. We zijn nu toch nog samen, dan moeten we er juist nu van genieten.' zegt ze. Ik kuch een keer en kijk haar aan. 'Tiffany alsjeblieft, vertel me waarom?' zeg ik. 'Is er iets waardoor ik niet meer met je mag zijn?' vraag ik dan. Ik moest het weten, misschien kon ik wel een oplossing bedenken en haar helpen en dan kon ik wel met haar samen zijn. Dit kon niet zo eindigen, dat mocht gewoon niet. Niet na alles wat we al meegemaakt hebben, niet na vandaag.. Het mocht gewoon niet over zijn nu.

[Damn het word moeilijk nu hahah, soms weet ik echt niet wat ik moet zeggen. ]

Tiffany
Hij kijkt me aan, dat is al een begin. 'Tiffany alsjeblieft, vertel me waarom? Is er iets waardoor ik niet meer met je mag zijn?' vraagt hij. Ja, er zijn duizenden redenen. Teveel om op te noemen dus. De belangrijkste reden was nog wel mijn ouders. Hij heeft een lieve moeder die veel om hem geeft, terwijl mijn ouders me het liefste zien verdwijnen. Een gevoel wat ik ook heb als ik thuis ben. 'Ik heb je vertelt dat mensen mij niet aardig vinden. Mijn ouders zullen mij nooit bellen. Dan weet je vast wel wat er is, daar ben je slim genoeg voor.' Ik kijk naar beneden, op dit moment kan ik hem niet aankijken. 'En ze zijn niet dood als je dat denkt.' Hij had natuurlijk dat ook als reden kunnen bedenken dat ze me niet bellen.

[Nu moet je alleen nog gtst muziek op de achtergrond inbeelden. c:]

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Dawn Mary Claire:

Huilend liep ik door de straten en negeerde de mensen om mij heen. Ik had de belofte van Stef verbroken. Ik had mezelf weer pijn gedaan, meerdere keren. Ik had de pijn zo erg gemist, het was een troost. Ik voelde me weer opgelucht en ietjes beter. Pijn was mijn enigste vriend. Mia deed mij alleen maar pijn, wat ze heeft gedaan. Ik voelde al heel lang dat mijn arm onder het bloed zat, maar het kon me niets schelen. Ik was gewoon niets, mijn beste vriendin verraade me gewoon. Ik ging ergens zitten en wist niet waar ik was. Ik haalde vermoeid mijn schouders op, zodat ik zelf weet, dat het me niets kon schelen en staarde voor me uit. Niemand gaf om mij.

---

One Who Travels A Higher Path.

Brandon
'Ik heb je vertelt dat mensen mij niet aardig vinden. Mijn ouders zullen mij nooit bellen. Dan weet je vast wel wat er is, daar ben je slim genoeg voor.' zegt ze en ze kijkt naar beneden zodat ik haar niet meer aan kan kijken. 'En ze zijn niet dood als je dat denkt.' Ik denk even na, hielden haar ouders niet van haar? Of mochten ze haar niet? Ik richt haar hoofd weer recht door met een vinger haar kin omhoog te duwen. 'Je ouders, mogen ze je niet? Mag je geen vriendje hebben?' vraag ik voorzichtig als ik haar even aankijk. Trieste grote ogen richten zich op mijn gezicht, en mijn ogen die er waarschijnlijk niet veel beter uitzien kijken er diep in. Zonder haar zou ik weer terug gaan, zonder haar had ik geen reden om hier te blijven.

[Cliffhanger music]

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Tiffany
Hij zorgt ervoor dat ik hem weer aan moet kijken door met een vinger mijn kin omhoog te duwen. 'Je ouders, mogen ze je niet? Mag je geen vriendje hebben?' vraagt hij. Dicht in de buurt, nog niet helemaal, hij komt er vanzelf wel achter. Als ik het maar niet hoefde te vertellen. Het gesprek met Drew was alleen maar ongemakkelijk. Ondanks dat hij het wel begreep. 'Ik mag wel een vriendje, ze verwachten alleen niet dat het me ooit lukt.' Misschien zou hij het nu begrijpen, dat mijn ouders de naam ouders niet waard zijn. Ouders zouden hun kind met liefde moeten opvoeden, dat is bij mij niet het geval. Ik heb zelfs botbreuken gehad doordat ze me van de trap hebben geduwt. Dat hoort een ouder niet te doen.

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Brandon
'Ik mag wel een vriendje, ze verwachten alleen niet dat het me ooit lukt.' zegt ze. Nogmaals dacht ik na, ik had geen idee waar ze het over had, maar ik wist dat ze het waarschijnlijk toch niet zou vertellen dus dat ik het zelf moest raden. Het leek wel alsof ze over haar ouder praatte zonder liefde, alsof ze dat nooit gehad had. 'Houden je ouders niet van je dan?' vroeg ik voorzichtig. Ik wilde niet te lomp zijn met vragen stellen, wat ik best wel vaak had want meestal zei ik toch wel wat ik dacht. 'Hebben ze je pijn gedaan?' vroeg ik toen. Van de ene kant wist ik hoe het voelde. Een vader had ik nooit gehad, hij was weg gegaan toen ik geboren werd en Jason was van mama's vorige vriend. Van de andere kant had ik geen idee hoe het voelde, mama had me met alle liefde opgevoed.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Joshua (pester)

Ineens zag ik Dawn op een bankje zitten, ze huilde en ik begon te grijnzen. 'Dit is onze kans om haar terug te pakken, haar vriendje is niet in de buurt.' zei Jake gemeen grijnzend. 'Precies wat ik aan het denken was.' grijnsde ik waarna ik met mijn groepje vrienden naar haar toe en omsingelden haar. 'Hey Dawn, wat is er? Heeft je vriendje je gedumpt?' vroeg ik gemeen grijnzend. 'Logisch natuurlijk, want niemand zou jou willen.' zei ik waarna ik haar van het bankje afduwde en dreigend voor haar ging staan..

Brooke

Ik schrok van haar reactie en keek haar bezorgd aan. Nu werd mijn vermoeden bevestigd. Er was iets met Sarah wat ze me niet vertelde. Maar ik hield mijn mond maar en gaf haar een flesje Vodka wat ik nog over had aan haar.

---

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Tiffany
'Houden je ouders niet van je dan? Hebben ze je pijn gedaan?' Hij komt heel dichtbij, hij weet alleen nog niet van het schoolgebeuren. Dat het daar precies zo gaat. Ik knik van ja. 'Allebei.' Ik leg mijn haren over mijn ene schouder zodat je het litteken achter mijn linkeroor ziet. 'Hier vonden ze het leuk om me van de trap af te duwen.' Ik zorg dat mijn haar weer normaal zit. 'En hier-' Ik laat het litteken bij mijn bovenarm zien. 'Hier-' Ik laat het litteken bij mijn nek zien. 'En hier-' Nu laat ik het litteken bij mijn buik zien. 'Vonden ze het leuk me te laten struikelen met servies in mijn handen.' Voor de rest hebben ze voor veel blauwe plekken gezorgt. Op mijn benen, rug en billen -Ja, billen- heb ik ook nog littekens door school. Punaises op je stoel, van je fiets duwen en je laten vallen bij gym is niet positief voor je lichaam.

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Brandon
Ze knikt. 'Allebei.' Ze legt haar haren over haar schouder en een litteken achter haar oor komt tevoorschijn. 'Hier vonden ze het leuk om me van de trap af te duwen.' zegt ze en ze doet haar haar weer normaal. 'En hier, hier en hier, vonden ze het leuk me te laten struikelen met servies in mijn handen.' zegt ze en littekens op haar bovenarm, nek en haar buik verschijnen. Met open mond kijk ik haar aan. 'Was het alleen thuis? Of ook op school?' vraag ik voorzichtig als ik haar nog steeds vol ongeloof aankijk. Ik snap niet hoe ouders hun kind dat aan kunnen doen, als je toch niet van hem/haar gaat houden, neem dan gewoon geen kinderen. Ik snapte het gewoon niet. Van je kind hoor je te houden en die hoor je geen pijn te doen..

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Dawn Mary Claire:

Ik hoorde voetstappen richting mij komen en ik kijk opzij en zag de groepje jongens met Joshua, 'de leider'. Op mij afkomen, een bang gevoel bekroop me en ik keek met grote ogen hen aan. 'Hey Dawn, wat is er? Heeft je vriendje je gedumpt?' vroeg Joshua, gemeen grijnzend. 'Logisch natuurlijk, want niemand zou jou willen.' zei hij en duwt me van het bankje af, waardoor ik met een klap op de grond val. Ik kreun van de pijn en probeer goed te zitten en kijk hem bang aan. Hij staat dreigend voor me en ik kijk hem met grote ogen aan. 'Waarom doe je dit?' vraag ik met een trillende stem. 'Ik heb je niets aangedaan. Waarom?' vraag ik zachtjes en tranen rollen over mijn wangen en kijk hem bang aan.

---

One Who Travels A Higher Path.

Tiffany
Hij leek echt geschokt, zijn mond viel er zelfs van open. Hij had vast geen idee hoe het was om zulke ouders te hebben, hij wist vast niet dat ze bestonden. 'Was het alleen thuis? Of ook op school?' Weer kijk ik naar beneden, op die manier was het makkelijker dingen te vertellen. Ik moet zelfs op mijn lip bijten om tranen tegen te houden. Als ik bloed proef stop ik snel, voordat mijn hele lip openligt. 'Jup, ook op school.' Er is geen een jaar geweest dat mijn boeken in goede staat zijn ingeleverd, er waren altijd wel verbrandde, gescheurde of op getekende bladzijden. 'Daarom ben ik hier. Nu val ik niemand lastig.'

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Joshua

Ik lachte luid en keek dreigend op haar neer. Het was vermakelijk om haar zo bang te zien. De jongens begonnen ook te lachen en ik besloot om haar eens lekker op te naaien. Kijken wat ze ging doen. 'Ik heb het gehoord van je vader,' zei ik grijnzend. Wetend dat dit een gevoelige snaar ging zijn voor haar. 'Zelfs hij wilde nog liever dood zijn dan in jouw aanwezigheid te zijn. Niemand mag jou, Dawn. En toch blijf je terug komen. Misschien had je beter in die inrichting van je moeten blijven.' siste ik naar haar, als antwoord op haar vraag. Ik was benieuwd hoe ze ging reageren en keek haar afwachtend aan.

---

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Brandon
Ze kijkt weer naar beneden en bijt op haar lip. 'Jup, ook op school. Daarom ben ik hier. Nu val ik niemand lastig.' zegt ze en ik knik even geschokt. Ik trok haar naar me toe en sloeg mijn armen om haar heen. 'We komen er wel uit.' fluisterde ik zachtjes in haar oor en ik streelde over haar haren. Ik zou niet weten hoe het is om zo te moeten opstaan elke dag, met ouders die je haten, met kinderen in de klas die je pesten. Ik was het allemaal niet gewend. Ik had het zogenaamde perfecte leventje, nou ja, op mijn vader en mijn vrienden na, maar ik had niets te klagen. Ik had een lieve moeder en een lief broertje, ik hoorde bij het populaire groepje op school. Ik wist niet hoe het was. 'Ik blijf bij je Tiffany, wat er ook gebeurt.'

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Mia Amber James

'Ik eeuhhmm.. ben even weg..' zeg ik snel en ik loop de kamer uit ik pak mijn mobiel uit mijn zak en ik bel Dawn. 'Neem op, neem op, neem op' mompel ik zenuwachtig. Ik voelde me echt schuldig en als ze nou opnam zal het wel helpen.

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Tiffany
Hij sloeg zijn armen om me heen. De enige armen waarin ik me veilig voelde. 'We komen er wel uit. Ik blijf bij je Tiffany, wat er ook gebeurt.' Het was fijn dat hij nu ook dingen over mij wist en ik niet alleen dingen over hem. Nu weet hij ook waar mijn onzekere en verlegen gedrag vandaan komt. Dat gedrag kan ik alleen niet zomaar veranderen, wat Drew wilde, dat is er al die jaren in gesleten. Hij is mij niet eens waard, hij is zo lief en ik stel me aan, kwets hem en gedraag me als een kleuter met al die kusjes. Hij vind me vast preuts, bij al zijn vriendinnen was het vast gelijk al een zoek. 'Sorry dat ik me aanstel.' Ik leun weer naar achter. 'Vind je me saai?' Als ik hem was had ik me allang doodverveeld en hij blijft bij me.

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Brandon
'Sorry dat ik me aanstel.' zegt ze en ze leunt naar achter. 'Vind je me saai?' Ik kijk haar met een scheef gezicht aan. 'Ben je gek? Nee je bent alles behalve saai.' Ik pak haar gezicht tussen mijn handen en druk een kusje op haar lippen. 'We komen er samen wel uit, dat beloof ik je. Het maakt me niet uit hoe, al gaan we ergens in een huisje samenwonen, of kom je bij mijn familie wonen. Het maakt me niet uit hoe.' zeg ik en ik kus haar nogmaals. Ze was lief, en mooi, maar nu besefte ik pas waarom ze zo onzeker deed en waarom het alleen bij kusjes bleef. Het maakte me niet uit, ik had het wel voor haar over.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.