[RPG] Boarding School ~ Topic 11. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 juli 2012 - 18:19 ]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

[Ik vindt het goed]

(ja kom maar ^^)

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Quinten

"Thnx" zeg ik. "Gelukkig zat ze nie in me zak" zeg ik weer. "Hoest met Mia?" glimlach ik. "Weet jij het? Mia niet" zeg ik mijn stem valt een beetje weg.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Tiffany
'Nee, dit is de enige en dat zal ook zo blijven,' zegt hij. Uit zijn stem kon je merken dat hij het meende. Hij zou het vast mooi vinden, anders zou hij er niet een hebben. Ik was eigenlijk wel opgelucht dat dit zijn enige was en dat dat ook zo zou blijven. Dit is natuurlijk onzin, we zullen niet lang samen zijn. Dat is onmogelijk. Dus ik hoef me er niet druk om te maken, zo erg staat het hem niet. 'Ik denk een jaartje,' beantwoord hij mijn vraag over hoelang hij deze tattoo al heeft. 'Vind je het erg?' vraagt hij dan. Ik haat het als hij onzeker is, dat is nergens voor nodig. Hij is perfect. 'Waarom heb je hem laten zetten?' vraag ik. De reden erachter is het belangrijkst. Als je zomaar iets laat zetten is dat gewoon dom. Dan durf ik te wedden dat je er spijt van zult krijgen. 'Ik vind het niet erg, helemaal niet,' zeg ik oprecht.

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Austin
'Ja inderdaad,anders was die er niet meer'zeg ik. 'Met Mia gaat het goed,en met de kleine ook'zeg ik en glimlach even. "Weet jij het? Mia niet"zegt hij daarna en ik voel zijn stem een beetje wegvallen. Hoe bedoeld die of ik het weet? over wat de dokter had verteld? waarschijnlijk wel. 'En hoe bedoel je weet ik het, ik weet dingen die de dokter heeft verteld,over je lichaam zeg maar'zeg ik en kijk hem even aan. Ik wou vragen waarom,maar ik deed het niet. als die wou kon die het zelf vertellen. Ik had natuurlijk wel gedachtes maar of het ook zo was?

Brandon
'Waarom heb je hem laten zetten?' vraagt ze en ik glimlach even, die vraag had ik kunnen verwachten. 'Toen ik helemaal van het padje af was hebben mama en Jason me allebei heel veel gesteund, Jason onbewust door zijn grappige verhalen en mama bewust door elke ochtend als ik thuis kwam ontbijt voor me te maken en alles voor me deed wat ik nodig had. Dit was mijn manier om ze te bedanken.' leg ik uit. Elk woord gemeend, niks gelogen. 'Ik vind het niet erg, helemaal niet.' zegt ze dan en volgens mij meent ze het echt. 'Daar ben ik blij om.' zeg ik dan en ik kus haar nogmaals. Iets wat ik het liefste de hele dag deed, maar dan zou ze me voor gek verklaren ben ik bang.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Quinten

"Ja" zeg ik weer. Bij Mia moest ik al huilen maar nu wilde ik niet. "Iedereen heeft zijn reden om te drinken" zei ik weer. "Die van mij was mijn vader" ik stopte mijn zin en bleef staren. Hij moest het nu wel weten toch. "Daarom gingik drinken, maar dan werd ik slap en dan deed hij het als nog. Maar dan had ik het niet door, pas als ik wakker werd" dan zag ik dat hij me weer had geslagen. "En de brand" weer stopte ik in mijn gedachte maakte ik de zin wel af. ... ging hij iet weg, maar wel anderen raakten gewond.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Joshua (pester)

Ik keek naar de jongen, Dawns vriend dus. Hij zou ons toch niks kunnen maken, aangezien wij met een groep waren. Dreigend liep ik naar Dawn toe en bal ik grijzend mijn handen tot vuisten om haar nog banger te maken dan ze al was.

Stefano

'Rustig, Stef.' zei Dawn zachtjes zodat ik het alleen hoor. Ze bleef mijn arm vasthouden en keek ze bang aan. De jongen liep naar Dawn toe en balde zijn handen tot vuisten, alsof hij haar iets aan wilde doen. Ik ging voor haar staan en keek de jongen waarschuwend aan, maar hij bleef naderen dus ik sloeg hem heel hard in zijn gezicht waardoor hij op de grond belandde. De andere jongens wilden hem te hulp schieten, maar ik greep in mijn zak een zakmes en hield hem voor. Ja, ik zou het echt niet gebruiken, maar ik had het nog van vroeger.. En voor zelfverdediging was het wel handig. De jongens deinsden achteruit en ik begon te lachen en keek ze aan. 'Dus, jullie laten Dawn voortaan maar met rust.' zei ik waarna ik een beetje speelde met mijn zakmes. 'Of..-' ik klapte het mesje open en keek ze dreigend aan. Ja, het was bedreigen, en ik was er heel goed in omdat ik er ervaring in had. Maar wat zij tegen Dawn gedaan hadden was veel erger.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Tiffany
'Toen ik helemaal van het padje af was hebben mama en Jason me allebei heel veel gesteund, Jason onbewust door zijn grappige verhalen en mama bewust door elke ochtend als ik thuis kwam ontbijt voor me te maken en alles voor me deed wat ik nodig had. Dit was mijn manier om ze te bedanken,' zegt hij. Deze reden was echt goed, dit kon ik niet erg vinden. Het is zijn eigen schuld dat hij zich zo heeft laten beïnvloeden door vrienden, maar wilt het nu weer goed doen. 'Daar ben ik blij om,' zegt hij dan. Ik was eigenlijk jaloers op hem. Een moeder en een broertje die voor hem klaarstaan wanneer hij ze maar nodig heeft. Na zijn verhalen lijkt het mij dat hij ze alleen maar hoeft te bellen en zeggen dat hij ze nodigt heeft of ze staan binnen een paar huur op de stoep van deze school. 'Je hebt geluk met ze,' mompel ik, het was niet eens echt voor hem bedoeld. 'Dit is een lieve manier om ze te bedanken.' Ik kijk hem aan glimlachend aan en geef hem een kus. 'Maar we moeten nu echt gaan.' De tijd is al voorbij gevlogen, we moeten nog douchen, omkleden en al dat soort dingen. Dan ben je zo een half uur verder.

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Brandon
'Je hebt geluk met ze, dit is een lieve manier om ze te bedanken.' mompelt ze. Ze keek me glimlachend aan en gaf me een kus. 'Maar we moeten nu echt gaan.' zegt ze en ik knik. Ik ga moeizaam rechtop zitten en gooi mijn benen over de rand van het bed. 'Ga jij hier douchen of ga je naar je eigen kamer?' vraag ik dan. Het leek me niet dat ze hier zou douchen, het verbaasde me namelijk al dat ze hier bleef slapen. Dat had ik niet van haar verwacht, dat ze een regel zou overtreden om bij mij te zijn. Maar ik meende het, ik hou echt van haar, elke dag een beetje meer.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Austin
Ik kijk hem even aan, ik had het dus toch goed. Ik legde mijn hand voorzichtig op zijn schouder en keek even meelevend. 'Kan je hem niet aangeven of zo?'vraag ik en bedenk me daarna wat er met die brand was. Ik besluit het gewoon te vragen,ik zie wel of die het wilt vertellen.'En wat was der met die brand,als je het niet vertellen is dat ook goed'

Quinten

"Voor die brand werd ik opgepakt..." zei ik en ik bleef staren. Ik zei niets meer en was het ook niet vanplan. In mijn hoofd zag ik alles weer terug het huis, de vlammen, mijn vader... , de koplampen, de knal, het bloed, ziekenhuis, dood...

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Tiffany
Hij knikt instemmend. Hij gaat rechtop zitten, met moeite, en gooit zijn benen over de rand van het bed. Ik doe precies hetzelfde en trek mijn sloffen aan. 'Ga jij hier douchen of ga je naar je eigen kamer?' vraagt hij. Beschaamd kijk ik naar de grond terwijl ik opsta. 'Dat gaat dan denk ik erg ongemakkelijk worden.' Soms zou ik willen dat ik net zoals Vanessa was, dat je alles durft. 'Ehm, zie ik je dan zo beneden?' Hopelijk deed hij net zolang over klaarmaken als ik. Anders zou hij daar wel een tijdje moeten wachten. Ik geef hem nog een kus, loop naar buiten en trek de deur achter me dicht.

[Ik moet gaan, er is helemaal gedoe in de straat. Mijn buurman is met mijn buurvrouw naar het ziekenhuis, geen idee wat er aan de hand is, het is in elk geval ernstig. Ik moet even op die kinderen passen. Doeidoei.]

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Dawn Mary Claire:

Ik keek met grote ogen toe hoe de situatie was. Ik keek naar het mes en ik werd bang. Dalijk als Stef boos op mij is, misschien zou hij mij pijn doen. Een bange gevoel kroop in me en ik twijfelde of ik hem uberhaupt moest aanraken. Ik keek naar de jongen op de grond die kreunde van de pijn en de andere jongens keken hem bang aan. Ik was wel opgelucht dat stef mij beschermde, maar ik wist dat dit niet voorbij was met die jongens. Ze zouden hem terug pakken, als ze de kans ervoor kregen. Ik wist dat stef niet bang voor ze waren, hij zat in zijn roofband, of hoe je het noemen wilt. Dus hij had ergere dingen gedaan, maar hij wou zichzelf verbeteren voor mij. Maar alsnog, hij kon weer in zijn oude gedrag komen en dan zou hij mij wegschuiven. Waarom wou hij mij. Ik was niets.. Langaam plaats ik een hand op zijn rug. 'Stef, alsjeblieft' zeg ik zachtjes, maar ergens in mijn stem klonk nog bang.

One Who Travels A Higher Path.

[Sorry was laatste danstraining dus liep het uit $:]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †