[RPG] Boarding School ~ Topic 11. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 juli 2012 - 18:19 ]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Tiffany
Hij glimlacht. 'Dat komt goed uit, want je mag me helpen met cadeautjes uitzoeken voor mama en Jason,' zegt hij en we beginnen te lopen. Harstikke leuk cadeautjes uitzoeken. Zelf heb ik nog nooit een cadeau gekregen, ik vraag me af wat mensen dan aan me zouden geven. Net als ik wil aangeven komt Drew aanlopen. dat ik er niet was, ik moest Macey uit het ziekenhuis ophalen,' zegt hij tegen mij. Dan gaat hij verder tegen Brandon. 'Maar hé, Brandon, goed voor jou, heb je toch nog een dag zonder me.' Ik merkte de arrogantie. Oké, hij hoeft echt niet zo te reageren. Komt vast door dat ene meisje, uit zijn "oude" geweldige leven. Hij neemt zijn verandering erg serieus. Een verleiding uit het verleden en hij gaat gelijk de mist in. Hoofdschuddend kijk ik hem na terwijl Brandon me meetrekt. 'Dit bedoel ik dus he.' We lopen door het winkeltje, duidelijk een souvernirswinkel te zien aan de spullen. 'Hij gedroeg zich als een zak, ik snap niet dat hij zich zo gedroeg.' Op dit moment zou ik bijna zeggen dat hij zich niet meer in hoeft te houden maar ik denk dat ik daar spijt van zou krijgen. 'Hij bedoelde het vast niet zo,' loog ik wat helaas goed te bekennen was. Drew meende dat echt op die arrogante manier. Brandon zou vast niet zo snel een terugval krijgen als hij iets uit het verleden tegen zou komen.

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

[Helemaal niet arrogant bedoeld die zin eigenlijk, maargoed]

Andrew Cole.

Zuchtend sloeg ik de kaart dicht en keek Macey aan, "Kan je dat nu geloven ?" vroeg ik, "Probeer ik haar te helpen, gelooft ze me niet en wilt ze geen hulp, nu ik haar eindelijk met rust laat samen met haar liefje is het weer niet goed". Ik deed de map weer open en ging naar het kindermenu. Hmm, zag er best goed uit eigenlijk, "Ik neem het kindermenu" zei ik doodserieus, omdat ik het meende.

Macey
"Ze lijkt me opzich wel aardig, het meisje dan. Die jongen die keek zo naar tegen je. Mogen jullie elkaar niet?" vroeg ik. Terwijl ik even opkeek van de kaart. "Whaha, je hebt nog gelijk ook wat dat kindermenu betreft" lachte ik. "Dan neem ik er ook wel een"
"Weetje, je kent haar van de kostschool? Dan heeft iedereen daar iets meegemaakt wat vervelend zou zijn. Die kinderen die aan de drank en drugs zijn hebben daar echt wel een rede voor. Dus trek je er maar niets van aan. Ik ben er nu dus zo alleen ben je niet" glimlachte ik en ik klopte even op zijn hand die op tafel lag.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Brandon
We lopen door een souvernirswinkeltje. 'Hij gedroeg zich als een zak, ik snap niet dat hij zich zo gedroeg.' zegt ze als ik wat rondkijk. 'Hij bedoelde het vast niet zo.' zei ze. Ik wist dat hij het wel degelijk meende, en dat wist Tiffany ook. 'Het zal allemaal wel, mijn humeur gaat hij niet meer verpesten in ieder geval.' zei ik toen ik haar even vrolijk aankeek en toen een kusje op haar lippen drukte. Ik trok haar weer mee het winkeltje uit, hier hadden ze vast niks wat mama of Jason leuk vond. Tegenover het souvenir winkeltje zat een winkel waar ze sieraden hadden, misschien hadden ze daar wel iets voor mama. Ik liep er naar binnen en hield een armbandje omhoog met een klein hartje eraan. 'Zou ze dit leuk vinden?' vroeg ik aan Tiffany toen ik het ding nog eens goed bestudeerde.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Andrew Cole.

"Whatever" zei ik toen, ietjes te luid aangezien ze allemaal naar mij keken. Ik rolde met mijn ogen, "Ik heb ze toch niet nodig, ik ben 18, ben rijk dankzij mijn vader, en ga alleen wonen, geen school meer, niks,". Ik legde de kaart weg en lachte, "Justin houdt toch al een job voor me open in zijn restaurant,".

[Haha zo leek het wel. xd]

Tiffany
'Het zal allemaal wel, mijn humeur gaat hij niet meer verpesten in ieder geval.' zegt hij toen hij me aankeek en me een kusje geeft. 'Mooizo, want zo leuk was je niet toen je een pesthumeur had,' grinnik ik. Hij bleef leuk, het maakt niet uit wat voor humeur hij heeft. We liepen weer het winkeltje uit, zo leuk was hij niet. Toen liepen we een sieradenwinkel binnen waar Brandon gelijk een armbandje vond. 'Zou ze dit leuk vinden?' Hij nam het echt serieus, zo goed bestuudeerde hij het. Ik keek er ook naar. Het was werkelijk prachtig. Ik keek even op het prijskaartje en veranderde gelijk van gedachten. 'Brandon, je moeder gaat het echt lief vinden maar het is veel te duur. Verderop zullen er nog wel neppe armbandjes liggen die er hetzelfde uitzien, alleen dan een stuk goedkoper.' Dit was echt goud, ik ben niet gewend om zo veel geld uit te geven aan een sierraad en ik doe het nu nog niet eens zelf. 'Kom, we vinden vanzelf wel zo'n winkel.

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Macey
"Okeej dat kan ook" glimlachte ik. Ik was al zo vaak van school geschorst dat ik er ook mee was gestopt. "Ik ben toch gestopt met school" zei ik en ik keek hem aan. Ik wist niet of hij dat erg zou vinden. "Ik leerde er toch niets meer" glimlachte ik.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Andrew Cole.

"Ik haal je wel uit het metrostation als het nodig is" lachte ik. De ober kwam aanlopen in ik gaf de bestelling door. 2 keer kindermenu leek vast belachelijk aangezien er 2 jongvolwassenen zaten en maar 1 kindje, dat die maaltijd niet eens naar binnen kreeg.

[ bericht aangepast op 2 juli 2012 - 21:21 ]

Brandon
'Brandon, je moeder gaat het echt lief vinden, maar het is veel te duur. Verderop zullen er nog wel neppe armbandjes liggen die er hetzelfde uitzien, alleen dan een stuk goedkoper. Kom, we vinden vanzelf wel zo'n winkel.' zei ze. Ik zag hoe ze naar het armbandje keek, ze vond het echt heel mooi. 'Ga jij maar vast, ik kom zo oke?' zei ik en ik keek haar even glimlachend aan. 'Wacht buiten maar, ik ben zo terug.' zei ik en ik wachtte tot ze de winkel uit gelopen was. Het armbandje had ik nog steeds in mijn hand en ik liep naar de kassa. 'Is het een cadeautje?' vroeg de vrouw. Ik schudde mijn hoofd. 'Ik neem het zo wel mee.' Ze knikte, haalde het prijskaartje eraf en nadat ik betaald had liet ik het diep in de binnenzak van mijn blazer glijden. Ik liep weer naar Tiffany die nog steeds buiten stond te wachten. 'Waren nog best schone wc's daar!' zei ik lachend en ik keek haar even aan. Ik hoopte dat ze niks door had van dat ik het voor haar gekocht had, ik wilde dat het een verrassing bleef.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Macey

De ober keek ons raar aan. "Je bent nooit ergens te oud voor, zoals het kindermen" lachte ik hem nog na.
"Hij was toch ook veel te oud voor die blouse" zei ik en ik rolde met mijn ogen. "He, als we van school kunnen stoppen kun je ook stoppen met die kostschool" knipoogte ik hem toe.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Tiffany
'Ga jij maar vast, ik kom zo oké?' Ik wilde niet dat hij zoiets duurs ging kopen, hij zou al zijn geld kwijt zijn. 'Wacht buiten maar, ik ben zo terug,' zegt hij. Hij zou vast hebben gemerkt dat hij twijfelde. Ik liep maar naar buiten, ik zou hem toch niet kunnen tegenhouden als hij ging doen wat hij werkelijk ging doen. 'Waren nog best schoe wc's daar!' zegt hij lachend. Ik vraag me af of hij dit liegt maar kan het niet ontdekken. De vorige keer loog hij zo slecht dat ik het meteen doorhad, dit keer had ik niets door. Als ik überhaupt iets door zou kunnen hebben. 'Moest ik daarvoor helemaal naar buiten?' lach ik hoofdschuddend. 'Waar zullen we heengaan? Ik heb geen idee wat hier allemaal te doen is.' Ik kijk om me heen of er iets te doen is maar het is hier helemaal verlaten. Het is dus echt een dorp.

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Andrew Cole.

Ik knikte bedenkelijk. "Niemand die me gaat missen !". Ik keek even naar buiten en kauwde op mijn onderlip, "Dus, waar wil je gaan wonen ?" vroeg ik grijnsend. Als ik wat geld kon krijgen van mijn Mama, dan had ik méér dan genoeg geld om iets leuks te kopen voor 2 personen. Als het echt moest, verkocht ik mijn auto wel.

Brandon
'Moest ik daarvoor helemaal naar buiten?' vroeg ze lachend. 'Waar zullen we heengaan? Ik heb geen idee wat hier allemaal te doen is.' zegt ze en ze kijkt om zich heen. Het dorpje is helemaal verlaten, maar ja, wat verwacht je ook van een dorpje. 'Ik moet nog heel even zo'n armbandje voor mama kopen dan, en voor Jason koop ik wel een voetbalshirtje daar in die souvenirwinkel.' zei ik en ik wees naar het winkeltje waar we net waren. Jason was helemaal gek van voetbal dus hij zou dat vast leuk vinden. Ik trok haar mee naar binnen, pakte een armbandje en een shirtje uit de rekken en liep naar de kassa om af te rekenen. Daar pakte ze het in en betaalde ik. We liepen het winkeltje weer uit. 'Dus, nu mag jij beslissen wat we gaan doen babe.' zei ik vrolijk en ik keek haar afwachtend aan.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Macey

"Ehm, ik kan mijn moeder om geld vragen. Mijn hele homecinemaset en ja mijn motor kunnen wel weg" lach ik. "En dan kunnen we miss. wel ergens voor gaan zorgen" zeg ik blij. "Een mooi huisje voor twee op ht platteland of zo"

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Andrew Cole.

Ik begon te lachen en dacht aan de tijd dat wij een 'Iets' waren. Oké, ja, ik maakte het uit omdat ik naar hier moest komen. "Dan wordt het net als vroeger, maar dan beter".