[RPG] Friends | 1 - Speeltopics

Bijna iedereen kent het wel. Aan het eind van je middelbare school beloof je elkaar om elkaar vaak te bellen en af te spreken. Toch weten we allemaal in ons hart dat dit niet gaat gebeuren, niet altijd met opzet. Deze vriendengroep beloofde dat elkaar ook maar toch ging iedereen zijn eigen weg en zagen ze elkaar nog maar weinig. Een aantal jaar later spraken ze met elkaar af om een bovenverdieping van een groot appartementencomplex af te huren in Atlanta, waar ze ook naar school gingen, en daar met zijn alle te gaan wonen. Waar ze geen rekening mee hielden was dat niemand meer het zelfde was op de Highschool. De karakters zullen tegenvallen, of juist mee. Het zal in ieder geval heel anders worden dat ze allemaal hadden gedacht.

Meisjes
1. Madeleine Reith Evans - Aragog
2. Leigh-Ann Llorally - Avenged7Fold
3. Alexys Chayenna Romano - CarrotCurls
4. Victoria Dickinson - Mebarak
5. Adrianne Florence Hamilton - Bisous
6. Adain Charlotte Mendler - Meade

Jongens
1. Memphis Blues - Gancanagh
2. Emryn Jack Sirius Leaf - Pronks
3. Justin Simon Jordan - xheart
4. Damiën Noach Grange - Blanche
5. Mitchel Damon Riviera - Colfer
6. Alex Levi Scott - Hutcher


Regels:

- Originele en uitgebreide personages.
- Minimaal 5 regels schrijven.
- Geen eendagvliegen, als je langer dan één week zonder reden niet heb gereageerd vervalt je rol.
- We beginnen met één personage p.p.
- OOC wordt aangegeven met [].
- 16+, binnen de perken, is toegestaan.
- Nieuw topics mogen in eerste instantie alleen geopend worden door Boutella, Cosette en Miam.
- Ik begin pas als alle rollen zijn ingevuld.
- Reserveringen blijven één dag staan.
- Niet te snelle posts achter elkaar, geef anderen ook de kans om te reageren.

appartement
woonkamer
badkamer
slaapkamer
keuken
Er is geen zwembad, sauna etc. want het blijven twintigers.

We beginnen op het moment dat iedereen bij het appartement aankomt. Iedereen heeft een eigen sleutel dus kan gewoon naar binnen en een eigen slaapkamer. De badkamer, keuken, woonkamer en toilet delen ze. Men kent elkaar natuurlijk wel maar het is jaren geleden dat ze elkaar zagen.

[ bericht aangepast op 16 juni 2012 - 19:52 ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Adrianne Florence Hamilton
Ik loop de trappen naar de bovenverdieping van het appartementencomplex, wat nog best wel lastig gaat met één koffer in elke hand en ook nog een tas op mijn rug. Mij kennende heb ik te veel spullen meegenomen.
Als ik aankom bij de bovenverdieping maak ik de deur open met mijn sleutel waarna ik naar binnenloop. Terwijl ik verder loop naar mijn kamer hoor ik een koffiezetapparaat, blijkbaar zijn hier dus al meer mensen. Ben ik tenminste niet als eerste.
Met mijn ellebogen duw ik de deur van mijn kamer open. Ik leg gelijk mijn koffers neer op het bed. Uitpakken doe ik nog niet. Daar heb ik nog een heel jaar de tijd voor. Eerst maar kijken hoe de anderen nu zijn. Of ze veranderd zijn of dat ze hetzelfde zijn gebleven. Ik loop richting de ruimte waar ik net het koffiezetapparaat hoorde en zie daar een jongen staan die ik niet zo snel herken. Misschien dat ik het aan de stem kan horen.
'Hee,' begroet ik hem met een glimlach.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

CarrotCurls schreef:
Alexys

Ik stap uit de taxi, en loop met mijn tassen naar de deur.
Ik doe het snel open, en loop nar binnen. Mijn hakken hoor je goed op de vloer, en ik kijk rond. 'Dus, is er al iemand?' vraag ik grijnzend.

5 regels graag.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Boutella schreef:
(...)

5 regels graag.

Er staat 4?

---

El Diablo.

CarrotCurls schreef:
(...)

Er staat 4?

Echt? Dan moet ik er nog vijf van maken want vier vind ik eigenlijk te weinig. En dan waren het nog drie regels :')

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

CarrotCurls schreef:
(...)

Er staat 4?

[dan heb je alsnog een regel te weinig geschreven]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Madeleine Reith Evans
Ik haalde mijn schouders op, en draaide me weer om. Niemand stond in de woonkamer(?), en ik fronste. Ik was toch niet de enigste?
''Hallo?!'' brulde ik, en ik plofte op de bank. Comfortabel.
Ik tuitte verveeld mijn lippen, en keek zoekend om me heen. Ik hoorde net wat, of werd ik nou gek? Ik sprong op, en besloot op zoek te gaan naar mensen.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Victoria

Ik sleep mijn grote groene weekendtas met me mee. Het niet al te grote ding hangt over mijn schouders terwijl ik de voordeur van het appartement open maak. Hoevaak heb ik dat ding wel op mijn schouder gehad, naar een nieuw 'thuis' en daar weer zo snel mogelijk weg. Vluchten voor het stille geweld, een enkele keer voor het echte geweld. De enige reden dat ik hier ben is omdat deze mensen me amper kennen, niet te goed en ook niet te slecht. Een veilige plek om te wonen. Daarbij is het ook een opluchting om weg te zijn bij mijn ouders. Beste mensen maar te bezorgd voor mij. Ze moeten me laten gaan, mezelf zoeken en vinden. Niet meer afhankelijk zijn van anderen. Ik loop de trappen meteen op naar de slaapkamer, de deur naar de woonkamer negeer ik. Nog geen zin in echte mensen. Mijn trouwe tas gooi ik op het ronde bed en ik kijk rond. In geen eeuwen heb ik meer op zo'n plek gewoond.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Alexys

Nadat ik ales had uitgepakt in mijn kamer besloot ik maar even op zoek te gaan naar mensen. Waar zou ik eerst zoeken, woonkamer, keuken? Ik loop maar wat rond, en kijk om me heen. Lijkt veel op mijn eigen appartement. Opeens bots ik tegen iemand (Madeleine) op, ik kijk op. 'Madeleine?' vraag ik verbaasd. Wow, als dit haar was is ze echt veranderd..

---

El Diablo.

Memphis Blues

"Hee."
Ik kijk op als ik een vrouwelijke stem hoor. Het meisje komt me niet bekend voor, ik kan er in elk geval geen naam op kleven. Ik laat mijn ogen even over haar glijden en probeer een kleine grijns van mijn gezicht te houden. Ze mag er zeker wezen, maar ik ben niet van plan één van mijn flatgenoten in bed te proberen krijgen. Dat zou niet erg slim zijn, gezien ik ze elke dag moet zien en er voor mij niet veel meer achter zit.
"Hee," antwoord ik met een glimlach. "Het spijt me, maar ik herken je niet."
Ik hou mijn glimlach op zijn plaats terwijl ik besluit met de deur in huis te vallen. Nee, ik heb er geen idee van wie zij zou kunnen zijn. Aan haar blik te zien heeft ze ook geen flauw benul ervan wie ik ben. Niet dat ik anders verwacht had. Ik was namelijk nogal een muurbloem.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Madeleine Reith Evans
Iemand botste tegen me op, en van schrik maakte ik een sprongetje. ''Madeleine?'' vroeg het meisje verbaasd, en ik zweeg. Ik bekeek haar even, en kneep mijn ogen samen. ''Wie..'' mijn ogen sperden zich open. ''Alexys!'' riep ik blij. ''Wat ben je veranderd.'' mompelde ik, en grijnsde. Wow, als iedereen zo erg veranderd was, duurde het wel even voordat ik iedereen herkende. Jemig.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Alexys

'Jij ook! Je ziet er geweldig uit!' zeg ik bewonderend. Oké, ik heb haar vroeger nooit gepest. Als een van de weinige. Het kwam niet alleen omdat ik vroeger zo stil was, maar ook omdat ik pesten gewoon niks vond. Ik glimlach, 'dus, wat heb jij na de school gedaan?' vraag ik.

---

El Diablo.

-> Mijn Topic's.

Madeleine Reith Evans
Ik glimlachte. ''Dankjewel, jij ook.'' complimenteerde ik haar. ''Dus, wat heb jij na de school gedaan?'' vroeg ze, en ik haalde mijn schouders op. ''Ik ging naar de universiteit, heb lang gestudeerd en doe nu forensisch onderzoek.'' legde ik uit, en glimlachte.
''En jij?'' vroeg ik, oprecht geïnteresseerd, en ik keek een beetje rond om te zien of ik al bekenden zag.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Ik zal voor het gemak nog even mijn rol een klein stukje uitbreiden, zodat iedereen weet hoe mijn personage vroeger was. (;]

Adain Mendler
Met veel gesjok probeer ik me tas zonder problemen de trappen op te krijgen. Ik voel mijn hart angstvallig hard kloppen in mijn keel, wat me duidelijk verteld dat ik meer moet gaan trainen, een conditie moet gaan kweken, want hiermee schiet ik zeker niet op. Trede voor trede ga ik omhoog, controleer elke keer of ik mijn voet op de juiste zet om zo niet met al mijn klunzigheid te vallen en me te bezeren. Dan zal ik meteen alweer voor schut staan, iets dat ik wel gewend ben na al die jaren, dat zeker, maar liever maakte ik nu een goede indruk.
Het voelt raar om al mijn vrienden na die lange tijd weer te zien, bedenk ik me. Hoewel mijn uiterlijk op die paar kilo's na niet veel veranderd is, ben ik qua karakter wel veranderd en veel ook en ergens hoop ik dat ik niet de enige ben. Hoe graag ik ook verlang na het oude leventje, weet ik dat dit anders zal gaan zijn. We zijn ouder geworden, en hopelijk ook allemaal iets verstandiger.
Wanneer ik de laatste trede heb opgestapt en ik de sleutel in het slok steek, opent de deur zich bijna automatisch. Opgelucht laat ik me op mijn koffer zakken en kijk dankbaar naar het plafond dat ik het zowaar zonder vallen gehaald heb.
"Ben ik de eerste of?" vraag ik hardop, ergens toch in de hoop dat ik de eerste ben en zo toch nog wel even op mijn gemak het huisje kan bekijken.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.