• © Copyright Dracy
    ________________________________________________________________________
    "Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

    Dit is het verhaal:

    "Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
    [Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
    ________________________________________________________________________
    Regels:
    - Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
    - Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
    - Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
    - Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
    - We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
    iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
    er weer makkelijk mee in kan gaan.
    - Max 4 Personages P.P
    - Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
    [Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
    - Houd je aan de regels. _______________________________________________________________________
    -Wil je solliciteren? Kan altijd.
    ________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
    _______________________________________________________________________
    Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson. .


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Donna

    "Nou, ik kan niet zeggen dat dat niet wederzijds is."
    Ik lach zachtjes.
    "Gelukkig maar," grinnik ik zachtjes.
    Met mijn lippen druk ik kleine kusjes over zijn gezicht.

    [Ik ga weer aan mijn geschiendenis werken dus ik weet niet hoeveel ik nog ge reageren.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jeremy

    "Gelukkig maar."
    Ik grinnik zachtjes.
    "Dat kriebelt."
    Ik druk een kusje op haar lippen.

    [Veel succes ;D]


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Arion

    "Wat was er dan? Kijk niet zo."
    Ik moet lachen als ze niet doorheeft wat ik net bedoelde.
    "Nou, er zat zo'n gekke grijns op je lip. Heel gevaarlijk die dingen, heb ik mooi opgelost, niet?"
    Ik kijk haar liefjes aan en haal een hand door mijn haren.
    Stiekem ben ik blij dat Charlotte er niet is, dan is Mary minder op haar hoede, losser. Niet dat ik haar niet mag, hoor.

    Charlotte

    "Nee. Toen ik zo klein was had mijn moeder andere problemen. Ze bad wel altijd voor ons maar zingen deed ze niet."
    Er verschijnt een kleine glimlach op mijn gezicht. Waarschijnlijk is dat het enige raakvlak dat mijn moeder met de zijne heeft. Geloof.
    "Mijn moeder liet mij altijd een gebedje zeggen, nadat ze gezongen had," zeg ik zacht. Ik sluit mijn ogen en probeer het me ter herinneren.
    "Nu leg ik mijn hoofdje neer
    en bid ik zachtjes tot de Heer
    dat ik vanavond veilig slapen mag
    en mag ontwaken op een nieuwe dag."
    Ik grinnik even. Toen had ik zonder ook maar enige twijfel geloofd dat het me hielp om veilig de nacht door te komen. Mijn geloof is niet zo sterk als dat van mijn moeder ooit geweest is, niet na wat me overkomen is.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Nou, er zat zo'n gekke grijns op je lip. Heel gevaarlijk die dingen, heb ik mooi opgelost, niet?"
    Ik grinnik.
    "Allemaal jouw schuld. En ik zou niet weten wat er gevaarlijk is aan een grijns op mijn domme kop."
    Lachend kijk ik hem aan en druk een kusje op zijn lippen.
    Ik leg mijn armen om hem heen en zucht verliefd. Deze jongen is echt veel te lief voor mij, bijna ongezond. Maar het kan me niet schelen.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    "Mijn moeder liet mij altijd een gebedje zeggen, nadat ze gezongen had.
    Nu leg ik mijn hoofdje neer
    en bid ik zachtjes tot de Heer
    dat ik vanavond veilig slapen mag
    en mag ontwaken op een nieuwe dag."
    Ik grinnik zachtjes. Het gebed klinkt bekend in mijn oren. Even schraap ik mijn keel terwijl ik de woorden van mijn moeder terug probeer te halen.
    "Dag lieve Heertje,
    Dag moeder Maria,
    Dag Engeltje zoet,
    Die Michael vanacht bewaren moet."
    Ik schud mijn hoofd. Het was altijd een ritueel met mijn moeder. Samen zeiden we het hard op, eerst alleen voor mij en later ook voor Lynn. De laatste keer zal zo'n acht tot tien jaar geleden zijn geweest daarna moest ik er niets meer van weten. Ik was een 'grote jongen' die zelf naar bed kon gaan en zichzelf kon bewaren. Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik tegen me moeder zei dat ik het Engeltje niet nodig had voor een goede nachtrust. Die zin is me nooit met dank afgenomen. Mijn moeder was woedend en ik zag het erge er niet van in. Daarna heb ik haar gebedjes nooit meer gehoord. Ze doet dat niet meer waar Lynn en ik bij zijn. Ergens is het wel zonde dat ze er ons niet meer over geleerd heeft. Maar zelf heb ik er ook nooit meer echte interesse ingegooid. Waarom zou ik? Ik red het nu toch ook? Alleen.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    "Allemaal jouw schuld. En ik zou niet weten wat er gevaarlijk is aan een grijns op mijn domme kop."
    Voor ik kan antwoorden, drukt ze haar lippen op de mijne. Ik zoen haar zachtjes terug voel haar armen om me heen glijden. Heerlijk, een lokaal voor ons alleen.
    "Ik vind niet dat je een domme kop hebt," grinnik ik. "En ik zocht gewoon een excuus om je te kussen."
    Ik zet een brede grijns op.

    Charlotte

    "Dag lieve Heertje,
    Dag moeder Maria,
    Dag Engeltje zoet,
    Die Michael vanacht bewaren moet."
    De lach op mijn gezicht wordt breder. Ik zie hem al als ukkie in zijn bedje liggen, met zijn moeder over zich heen gebogen terwijl ze door zijn haren aait en het gebedje zegt.
    "Veel te schattig," denk ik luidop.
    Waarschijnlijk klopt het niet eens met hoe ik het me voorstel, maar dat kan me op dit moment niet schelen. Ik zucht zachtjes, maar wel tevreden. Het is fijn zulke dingen over zijn moeder te horen. Het helpt me wel een beetje te begrijpen waarom ze me niet moet. Ik heb me namelijk niet echt als een voorbeeldige Christen gedragen door Michael eerst tot mijn sexbuddy te benoemen voor ik een relatie met hem kreeg. Al wist ik ter mijn verdediging niet dat hij meer wilde. Nee, ik zou een meisje zoals ik me toen gedroeg ook niet willen voor mijn kinderen. Maar die periode is voorbij. Schluss. Ik mag dan wel niet met hart en ziel geloven in een God, ik wil wel een beter mens zijn dan ik toen was.
    "Mis je het soms? Je kindertijd?" vraag ik zacht.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Ik vind niet dat je een domme kop hebt. En ik zocht gewoon een excuus om je te kussen."
    Lachend kijk ik hem aan.
    "Op dat eerste ga ik niet antwoorden."
    Ik druk een klein kusje op zijn lippen.
    "En wat dat tweede betreft..."
    Ik wacht even voor ik verderga.
    "Sinds wanneer heb je een excuus nodig om mij te kussen?"
    Ik giechel even.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    "Veel te schattig."
    Ik grinnik zachtjes en schud mijn hoofd. Ik geloof nou niet echt dat ik vroeger onder het kopje schattig thuis hoorde. Ik was meer een boefje die alles deed om andere te pakken te nemen. Het mijn charmes liet ik mijn kleuterjuffen voor me zwichten.
    "Mis je het soms? Je kindertijd?"
    Ik haal diep adem en haal een hand door mijn haren. Dan schud ik mijn hoofd.
    "Nee," zeg ik zachtjes. "Eigenlijk niet. Het was vreemd toen ik klein was. Mijn moeder scheidde, hertrouwde met Lynn's vader, werd weduwe en trouwde weer terug met mijn vader. Ik snapte het allemaal niet en ik zou er niet terug naar gaan. Mijn moeder was vaak verdrietig en probeerde dat te verbergen. Oplossing was nukkigheid, ze was continue chagerijnig."
    Ik schud nogmaals mijn hoofd. Het werd pas beter op mijn twaalfde, toen werd alles weer rustig maar het teruggaan zou ik nooit meer willen.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    "Op dat eerste ga ik niet antwoorden. En wat dat tweede betreft... Sinds wanneer heb je een excuus nodig om mij te kussen?"
    De grijns die op mijn gezicht verschijnt zou haar verblinden mocht ik van die onmogelijk witte tanden hebben zoals je in de tandpastareclame ziet.
    Ik leg mijn hand op haar wang en trek haar gezicht wat dichter naar het mijne toe.
    "Als je er zo over denkt..." grinnik ik.
    Ik druk mijn lippen vol passie op die van haar. Plagerig lik ik even over haar lippen.

    Charlotte

    "Nee. Eigenlijk niet. Het was vreemd toen ik klein was. Mijn moeder scheidde, hertrouwde met Lynn's vader, werd weduwe en trouwde weer terug met mijn vader. Ik snapte het allemaal niet en ik zou er niet terug naar gaan. Mijn moeder was vaak verdrietig en probeerde dat te verbergen. Oplossing was nukkigheid, ze was continue chagerijnig."
    Ik kijk hem voorzichtig aan. Ik vind het oprecht jammer voor hem. Klinkt alsof hij al op jonge leeftijd de kans niet meer kreeg "onschuldig" te zijn.
    "Dat moet inderdaad verwarrend geweest zijn," zeg ik zacht.
    Ik kan me niet inbeelden hoe hij zich moet gevoeld hebben, want ik raak er al amper aan uit en ik hoef niet met de emoties die erbij horen om te gaan.
    Ikzelf zou niets liever willen dan terug gaan naar mijn kinderjaren. Ik had mijn ouders, ik had Mary en van jongens hoefde ik me helemaal niks aan te trekken want die waren toen nog vies. Ik glimlach zachtjes bij de gedachte.
    "Ik weet nog toen Mary en ik klein waren, we een keer een taart wilde bakken. Alleen kon ik niet bij de bloem en omdat ik toch wilde proberen, kregen we beide de hele zak over ons heen. Haar tante was woest omdat haar hele keuken wit zag..."
    Het klinkt vast vreemd, dat ik dit zo plots vertel. Maar ik had er gewoon de behoefte aan.
    "Hoe lang zijn jij en Arion al vrienden?"


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Als je er zo over denkt..."
    Grinnikend leg ik mijn armen om zijn hals en kus hem maar al te graag terug.
    "Als jij zo doorgaat kan ik niet fatsoenlijk meer denken," zeg ik wanneer ik de kus afbreek omwille van lichte ademnood.
    Geamuseerd kijk ik hem aan en druk lichte kusjes op zijn lippen.
    "Nou, ik wil het wel riskeren."
    Ik druk mijn lippen op de zijne en sleur hem mee in een kus waar ik zelf even van duizel.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    "Ik weet nog toen Mary en ik klein waren, we een keer een taart wilde bakken. Alleen kon ik niet bij de bloem en omdat ik toch wilde proberen, kregen we beide de hele zak over ons heen. Haar tante was woest omdat haar hele keuken wit zag..."
    Ik grinnik zachtjes terwijl ik het eigenlijk al helemaal voor me zie. Een kleine Charlotte en een kleine Mary helemaal onder het wit.
    "Hoe lang zijn jij en Arion al vrienden?"
    Ik denk even na. Is het heel erg dat ik dat niet meteen weet?
    "Sinds de basisschool," bedenk ik dan hard op. "Ja, toen we weer bij mijn vader kwamen wonen kwam ik bij hem in de klas. Sinds mijn tiende."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    "Als jij zo doorgaat kan ik niet fatsoenlijk meer denken. Nou, ik wil het wel riskeren."
    Hoe ze me vervolgens kust is... Ik kan het niet beschrijven. Het lijkt alsof al mijn zintuigen zich plots op haar focussen en elke vezel in mijn lichaam naar haar toe wil. Voorzichtig breek ik de kus af om twee vingers op haar lippen te leggen.
    Ik zoek naar adem en probeer de opwinding die door mijn hele lichaam raast terug weg te dwingen.
    "Sorry- Ik- Ik wil wel wachten, maar dan wil ik ook kunnen wachten," zeg ik een beetje ademloos.
    Ik durf haar niet goed aankijken, wetend dat ik degene ben die dit uitgelokt heeft.

    Charlotte

    "Sinds de basisschool. Ja, toen we weer bij mijn vader kwamen wonen kwam ik bij hem in de klas. Sinds mijn tiende."
    Ik lach even als ik me kleine Michael en kleine Arion probeer voor te stellen. Een kleine getinte jongen, met een grijnzende bleke krullenbol naast zicht. Lachend schud ik mijn hoofd.
    "Ik durf wedden dat jullie de schrik van de speelplaats waren," lach ik. "Jij het leidertje en Arion je partner in crime."
    Met een brede glimlach kijk ik Michael aan. Ik vermoed dat ik juist zit, gezien Michael naar mijn mening toch iets populairder is dan Arion.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Sorry- Ik- Ik wil wel wachten, maar dan wil ik ook kunnen wachten."
    Verontschuldigend kijk ik hem aan.
    "Sorry, het is sterker dan mezelf."
    Ik druk een kusje op zijn wang en verstrengel onze vingers.
    "Moet jij maar niet zo goed kunnen kussen," zeg ik plagerig.
    Ik grinnik even.
    "Sorry, ik zal erop letten."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    [Ik ben er een uurtje of twee van tussendoor.]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Michael

    "Ik durf wedden dat jullie de schrik van de speelplaats waren. Jij het leidertje en Arion je partner in crime."
    Ik grinnik zachtjes en draai mezelf op mijn buik zodat ik haar beter kan aankijken.
    "Daar kwam het wel op neer," lach ik. "We hadden genoeg charmes voor onze juffen en daar hebben we het goed mee gered."
    Voor Arion heb ik eigenlijk geen echte andere vrienden gehad, erna tijdens ook niet echt. In ieder geval niet wat ik me kan herinneren, al zegt dat op deze momenten niet heel veel. Er zullen wel meer mensen zijn die ik me niet meer kan herinneren.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."