• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ mag, maar hou de details voor je.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
    Quinto Thomas Reynolds - Password
    Nicholas Boq Mead - Escritura
    Nessarose Denise Scribe - Escritura
    Jaelle Mai Fletcher - Gaisford
    Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS - Afwezig.
    Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
    Nog 1 mannelijke en 2 vrouwelijke cipiers.

    Prisoners: (Totaal 14)
    Maya Juliëtte Adams - Aragog
    Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
    Nicole Joy Eastwood - xMarvelous - Afwezig.
    Delphine Sarah Parker - Frodo
    Dakota Moore - Endure
    Mallory Tracy - Assassin
    Victor Benjamin Söderberg - Mebarak
    Luca Jones - Assassin
    Kylian Scott Hayes - Aotearoa
    Nog 3 mannelijke en 2 vrouwelijke gevangenen.

    Iedereen die doorgestreept is, is natuurlijk nog steeds welkom, alleen heb je al een tijdje niet gereageerd.

    Topic's.
    Rollen [1].
    Rollen [2].
    Story.
    One.
    Two.
    Three.

    Cell Division.
    Cell 1: Mallory Tracy en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
    Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Delphine Sarah Parker.
    Cell 3: Dakota Moore en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 4: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
    Cell 5: Kylian Scott Hayes en Boy.

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 18 mei 2012 - 18:02 ]

    Victor

    "Sadist, pas maar op ik ben er vast heel goed in. Oké maar dan mag je niet kuchen en geen oogcontact maken."
    Ik schud mijn hoofd.
    "Dat kan ik niet hoor," zeg ik met een pruillipje.
    "Ik kan niet stoppen met kuchen, geen oogcontact maken is geen probleem," zeg ik plagerig.
    Ik druk mijn lippen op de hare en zet mijn handen naast haar neer.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Nicole Joy Eastwood
    Luca kijkt me verbaasd aan.
    'Over mijn zusjes praten?' vraagt hij zacht.
    Ik knik.
    'Ik... ik weet niet wat ik erover zou moeten vertellen hoor,' zegt hij uiteindelijk.'
    'Het hoeft ook niet als je het niet wil,' zeg ik met een kleine glimlach. 'Maar soms is het goed om over dingen te praten. Je kan dingen beter niet opkroppen,'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    "Het hoeft ook niet als je het niet wilt." zegt ze met een kleine glilach. "Maar soms is het goed om over dingen te praten. Je kan dingen beter niet opkroppen."
    Ik zucht zachtjes en ga op de bank zitten, waarna ik naast me klop dat ze hier moet komen zitten. Ik heb nog nooit iemand over mijn zusjes verteld, sowieso niet over mijn thuissituatie. Niemand is er ooit achter gekomen.
    "Vooruit, wat kleine dingetjes kunnen zeker geen kwaad." zeg ik met een glimlach.
    Ja, ik ben een trotse broer die graag over zijn zusjes opgeschept, die dingen kan ik dus misschien wél vertellen.


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood
    Hij zucht zachtjes en gaat op een van de bedden zitten.
    Als hij naast zich klopt loop ik naar het bed toe en ga ik naast hem zitten.
    'Vooruit, wat kleine dingetjes kunnen zeker geen kwaad,' glimlacht hij.
    'Ga je gang,' zeg ik ook met een glimlach. Ik ga in een kleermakerszit zitten en kijk hem afwachtend aan. Ik vraag me echt af wat hij gaat vertellen.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Beau

    'Dat kan ik niet hoor. Ik kan niet stoppen met kuchen, geen oogcontact maken is geen probleem'.
    Nu daagt hij me toch wel heel erg uit, dit kon nog leuk worden kijken wie het langst vol zou houden. Ik hoefde alleen maar terug te vallen in mijn oude gewoontes alleen wisten we deze keer allebei dat het nep was. Zonder schuldgevoel.
    Ik sluit mijn ogen, geen oogcontact maken was niet zo moeilijk alleen dit soort dingen zouden we ook achterwege moeten laten.
    'serieus Vic wat is dat kuchje dan?' vraag ik half bezorgd half glimlachend terwijl ik plagerig over zijn neus aai en hem snel nog een kus op z'n onderlip geef


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Luca Jones

    "Ga je gang." zegt ze met een glimlach.
    Ze gaat in kleermakerszit zitten en kijkt me afwachtend aan. Ik bedenk ondertussen wat ik wel en niet moet vertellen, dat is crusiaal.
    "Eh, mijn zusjes heten Mara en Desi." vertel ik zacht. "Mara is nu 23 en Desi 24. Ze hebben allebei een eigen carriere, Desi is zelfs getrouwd en verwacht haar eerste kind." Ik glimlach trots maar sla al snel bedroefd mijn ogen neer, Mara zal waarschijnlijk niet trouwen, ze verafschuwt bijna elke man. Ik raak de draad nu alweer kwijt, waar was ik gebleven?


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood
    'Eh, mijn zusjes heten Mara en Desi,' zegt hij zacht. 'Mara is nu 23 en Desi 24. Ze hebben allebei een eigen carriere, Desi is zelfs getrouwd en verwacht haar eerste kind'.
    Hij glimlacht trots en slaat dan zijn ogen neer.
    Ik wrijf even over zijn arm. 'Is er iets mis?' vraag ik voorzichtig. 'Je kan het me heus wel zeggen hoor,'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ze wrijft over mijn arm, ik snap haar echt niet. Ze raakt me troostend aan, terwijl ik haar misbruik.
    "Is er iets mis?" vraagt ze voorzichtig. "Je kan het me heus wel zeggen hoor."
    Ik trek mijn arm los en kijk haar aan. Ik strijk mijn gezicht glad en mijn ogen krijgen hun normale emotie terug, of beter gezegd; geen emotie.
    "En dan? Dan kan je het tegen me gebruiken? Mooi niet." snauw ik haar toe.


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood
    Hij trekt zijn arm los en kijkt me emotieloos aan.
    'En dan? Dan kan je het tegen me gebruiken? Mooi niet.' snauwt hij.
    Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.
    'Zo ben ik niet,' zeg ik kortaf. 'En best, als je niks wilt zeggen moet je het zelf weten maar als je er wel over wilt praten of over wat dan ook mag je mooi oprotten naar iemand anders,'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ze kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Nog beledigd ook.
    "Zo be ik niet." antwoord ze, kortaf. "En best, als je niks wilt zeggen moet je het zelf maar weten maar als je er wel over wilt praten of wa dan ook mag je mooi oprotten naar iemand anders."
    Haar ontkenning zorgt ervoor dat ik wegkijk. Ze zal wel oprechter zijn dan de rest hier, maar ik weet niet of ik haar kan vertrouwen. Ze klinkt oprecht, maar door wat ik haar heb aangedaan weet ik het niet zeker. Het is mijn eigen schuld.
    "Goed." mompel ik zacht. "Wil je het echt weten?"


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood
    Luca kijkt weg.
    'Goed. Wil je het echt weten?' zegt hij zacht.
    Ik denk even na en schud dan mijn hoofd.
    'Nee. Niet meer,' zeg ik waarna ik hem aankijk. 'Als je het had willen zeggen had je dat net maar moeten doen. Nu ben je te laat,'
    Ik ga normaal zitten en sla mijn benen en armen over elkaar.
    'Vertel het maar lekker aan je vriendje Drew,'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ze lijkt na te denken maar schud dan haar hoofd. Kreng.
    "Nee. Niet meer." Ze kijkt me aan. "Als je het had willen zeggen had je dat net maar moeten doen. Nu ben je te laat."
    Ze gaat normaal zitten en slaat haar benen en armen over elkaar. Godver, ik heb haar overschat. Als ze er echt gebruik van had willen maken had ze het wel verder willen weten.
    "Vertel het maar lekker aan je vriendje Drew."
    Ik grom en klap mijn kaken op elkaar zodat er geen shitload aan scheldwoorden uikomt. Het duurt even voor ik weer rustig ben.
    "Goed, wat jij wilt." antwoord ik met een licht gekalmeerde stem. "Ik had verwacht dat je dit soort dingen tegen me zou gebruiken, omdat ik jou misbruikt heb." zeg ik eerlijk. "Maar ik heb je overschat, sorry." Ik sla mijn armen over elkaar en kijk haar aan.


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood
    Hij gromt en het duurt even voordat hij iets zegt.
    'Goed, wat jij wilt. Ik had verwacht dat je dit soort dingen tegen me zou gebruiken, omdat ik jou misbruikt. Maar ik heb je overschat, sorry.'
    'Ik denk niet dat een sorry uit jouw mond veel betekent,' zeg ik. 'En niet iedereen hier zit inelkaar zoals jij denkt.' Dat wil niet zeggen dat ik hem niet terug ga pakken. Dat ga ik wel doen, ik weet alleen nog niet hoe.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    "Ik denk niet dat een sorry uit jouw mond veel betekend." zegt ze. "En niet iedereen hier zit in elkaar zoals jij denkt."
    Ik bal mijn vuisten, ze maakt me zo boos! Ik kan gewoon niet rustig blijven naast haar, met deze woorden.
    "Je kent me overduidelijk niet, anders zou je dat niet zeggen. Ik zeg niet tegen zomaar sorry behalve als ik het meen." grom ik naar haar.
    Ik probeer mezelf te kalmeren, anders doe ik haar nog eens wat aan en dat wil ik nou ook weer niet.


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood

    Ik zie vanuit mijn ooghoeken dat hij zijn vuisten balt.
    'Je kent me overduidelijk niet, anders zou je dat niet zeggen. Ik zeg niet tegen zomaar sorry behalve als ik het meen.' Gromt hij.
    'Ja, het is wel duidelijk dat ik jou niet ken. En je wilt niet weten hoe blij ik daar mee ben,' antwoord ik kalm.
    'En jij kent mij ook niet,' voeg ik er nog aan toe.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered