• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ mag, maar hou de details voor je.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
    Quinto Thomas Reynolds - Password
    Nicholas Boq Mead - Escritura
    Nessarose Denise Scribe - Escritura
    Jaelle Mai Fletcher - Gaisford
    Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS - Afwezig.
    Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
    Nog 1 mannelijke en 2 vrouwelijke cipiers.

    Prisoners: (Totaal 14)
    Maya Juliëtte Adams - Aragog
    Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
    Nicole Joy Eastwood - xMarvelous - Afwezig.
    Delphine Sarah Parker - Frodo
    Dakota Moore - Endure
    Mallory Tracy - Assassin
    Victor Benjamin Söderberg - Mebarak
    Luca Jones - Assassin
    Kylian Scott Hayes - Aotearoa
    Nog 3 mannelijke en 2 vrouwelijke gevangenen.

    Iedereen die doorgestreept is, is natuurlijk nog steeds welkom, alleen heb je al een tijdje niet gereageerd.

    Topic's.
    Rollen [1].
    Rollen [2].
    Story.
    One.
    Two.
    Three.

    Cell Division.
    Cell 1: Mallory Tracy en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
    Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Delphine Sarah Parker.
    Cell 3: Dakota Moore en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 4: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
    Cell 5: Kylian Scott Hayes en Boy.

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 18 mei 2012 - 18:02 ]

    Nicole Joy Eastwood

    'Natuurlijk mis ik ze. Als ik echt zo harteloos ben als jij denkt, zouden ze me dan elke maand schrijven?' Zijn stem klinkt minder kil. 'Zouden ze dan met me meeleven en vragen hoe het gaat?' Nu wordt zijn stem zachter.
    'Oh Luca,' zeg ik zacht. Ik twijfel even maar ga dan naast hem zit en geef hem een knuffel. 'Het spijt me dat ik zei dat je harteloos bent,' zeg ik zacht terwijl ik mijn armen om hem heen geslagen hou.

    [Ik ga slapen]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Ik ook, slaap lekker.]

    Luca Jones
    "Oh Luca." zegt ze zacht.
    Ze komt naar me toegelopen en gaat naast me zitten. Als ze me een knuffel geeft, kijk ik verbaasd. Waarom?
    "Het spijt me dat ik zei dat je harteloos bent." zegt ze zacht en houd haar armen om mij heen geslagen.
    Wat is hier aan de hand? Is dit een meisjesval ofzo? Ik snap het niet, waarom doet ze ineens lief? Ik snap werkelijk niets van sommige dingen. Aarzelend leg ik mijn hoofd tegen het hare, als tegen dat ik het accepteer.
    "Geeft niet." brom ik zacht en kort. "Snap wel dat je dat denkt."


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood

    Hij legt zijn hoofd tegen die van mij.
    'Geeft niet,' bromt hij. 'Snap wel dat je dat denkt,'
    Ik hou mijn armen nog even om hem heen geslagen en trek ze daarna weer terug.
    'Ik had gewoon niet verwacht dat je zusjes zou hebben, of fat je uberhaupt om hen zou geven,'
    Ik bijt even op mijn lip. 'Hoe lang is het geleden dat je ze hebt gezien?'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    "Ik had gewoon niet verwacht dat je zusjes zou hebben, of dat je uberhaupt om hen zou geven." Ze bijt op haar lip. "Hoe lang is het geleden dat je ze hebt gezien?" vraagt ze.
    "Natuurlijk geef ik om ze..." Ik zucht. "Ik heb wel meer zussen maar hun heb ik kunnen redden, voor hun heb ik kunnen zorgen." Ik sla mijn ogen neer en trek mijn benen op. "Een paar jaar." zeg ik fluisterend. "Ze wonen in Texas. Ze kunnen niet zomaar langskomen of iets dergelijks."
    Ik haal mijn hand weer door mijn haar omdat ik niet weet welke houding ik mezelf moet geven. Ik vind het vreselijk om te vertellen en te laten zien dat ik gevoel heb, maar ze laat me geen keus. Ik geef haar dingen om tegen me te gebruiken en voorzie haar zelfs van nog meer. Wat is er met mij aan de hand?


    Your make-up is terrible

    [Ik ben er weer! ;D]

    Aragog schreef:
    [Haha ja maar sowieso die hele verkrachting :3]


    [Hahahahaha. ;D]

    Endure schreef:
    Dakota Moore.

    De jongen stelde voor terug te gaan. "Tuurlijk weet ik nog welke kant op," antwoordde ik lichtelijk beledigd, al had ik zo mijn twijfels.
    "Dat lijkt me een heel verstandig plan," hoorde ik plots iemand zeggen. Wie het ook was, hij bezorgde me haast een hartaanval. Toen ik opkeek zag ik dat het een cipier was, hoe lang had hij daar al gestaan?! Had hij ons soms gevolgd? Mijn hand klemde zich kort om het rolletje plakband in mijn broekzak en richtte me toen op de cipier. "Ah, nog een cipier die wilt laten zien hoeveel macht hij heeft," zei ik haast ongeïnteresseerd, "Maar of ik ga, dat bepaal ik altijd zelf nog wel," antwoordde ik brutaal en keek hem uitdagend aan. Ik had wel zin in wat actie eigenlijk en daarnaast was het een goede kans om de cipiers eens te testen. Hoe streng ze waren en hoe ver ze gingen met straffen wist ik immers niet, al was het een groot risico om dat te testen. Ik wisselde een blik met de blonde jongen. Ik had zin om het op een rennen te zetten, gewoon om de cipier te testen. De cipier zijn hele houding stond me niet aan en hij keek zo.. Stoïcijns. Vreselijk vond ik dat, met hem viel vast nog minder lol te beleven dat met de vrouw die me gefouilleerd had. Er ging een korte rilling over me rug toen ik daar aan terug dacht, vooral het idee dat het op film stond beviel me allerminst.


    Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

    Er komt een grijns op mijn gezicht als ik het meisje lichtelijk zie opschrikken.
    "Ah, nog een cipier die wilt laten zien hoeveel macht hij heeft," Zegt ze nonchalant. "Maar of ik ga, dat bepaal ik altijd zelf nog wel,"
    Ik haal mijn schouders op en kijk haar aan. "Wie zegt dat ik hier ben om mijn macht uit te testen?" Beantwoord ik haar opmerking. "En jij gaat naar je cel toe, want je hoort hier niet te zijn, Dakota,"
    Fantastisch om de namen van de gevangenen te weten, vooral als je hun hele dossier kent. Niet dat ik alle dossiers uitgebreid doorlees, ik werp er wel eens een blik op.
    Ik leun tegen de grijze, grauwe muur aan en kijk van de jongen naar Dakota.

    [Iemand die iets met Maya wilt doen? (:]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Nicole Joy Eastwood
    'Natuurlijk geef ik om ze...Ik heb wel meer zussen maar hun heb ik kunnen redden, voor hun heb ik kunnen zorgen.' Hij slaat zijn ogen neer en trekt zijn benen op. 'Een paar jaar.' fluistert hij dan. 'Ze wonen in Texas. Ze kunnen niet zomaar langskomen of iets dergelijks.'
    Hij haalt alweer zijn hand door zijn haar.
    'Oh, dat spijt me voor je,' zeg ik zacht. 'Maar ze kunnen het waarschijnlijk wel redden zonder jou,' voeg ik er voorzichtig aan toe. 'En ook als je niet hier zou zitten, zou je niet eeuwig voor hen kunnen zorgen'.
    Ik kijk even aan en bijt op mijn lip. 'Als je het er niet over wilt hebben hoeft dat niet,'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Aragog schreef:
    [Iemand die iets met Maya wilt doen? (:]


    Delphine zit ook maar in haar cel.. dus waarom niet? (:


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Frodo schreef:
    (...)

    Delphine zit ook maar in haar cel.. dus waarom niet? (:

    Haha oké, ja Maya is juist onderweg naar haar cel om zich op te frissen aangezien haar wond nogsteeds bloedt :"D


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Aragog schreef:
    (...)
    Haha oké, ja Maya is juist onderweg naar haar cel om zich op te frissen aangezien haar wond nogsteeds bloedt :"D


    Wat doen we ? Komt Maya na haar douche of ervoor?


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Dakota Moore.
    Ik trok een wenkbrauw op toen hij mijn naam noemde, ik was hier nog maar een paar uur en daarom verbaasde me het dat hij die al wist. "Dus je weet mijn naam, indrukwekkend hoor. Je hebt vast een prachtig dossier over mij, is het niet?" Ik vernauwde mijn ogen iets, het idee dat er een dossier van mij was waar ze allemaal rustig in konden kijken stond me niet aan. Trots op mijn daden was ik nog altijd niet, al was ik van mening dat het wel het beste was om te doen. Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek hem strak aan. De cipier, van wie ik helaas de naam niet wist, leek erg rustig en totaal niet onder de indruk, net zoals de vrouw. Ze hadden vast erger meegemaakt. Kort wierp ik een blik op Mister Beachboy die nog naast me stond. "En wat nou als ik nog niet terug wil, hmm?" Ik keek hem onschuldig aan, maar bleef op veilige afstand van hem. Testen, dat was het enige waar ik nu mee bezig was. De cipiers hier leken niet snel onder de indruk en dat kon nog wel eens hun zwakte zijn, toch moest ik het zekere voor het onzekere nemen en erachter komen wanneer ze ingrepen en hoe streng en wanneer ze strafden. Mocht de cipier die voor mijn neus stond een uitval naar me doen, dan zou ik het op een rennen zetten en er maar het beste van hopen. Hopelijk was de jongen, van wie ik ook nog altijd de naam niet wist, zo slim om ook zoiets te bedenken. Voor zijn eigen bestwil althans, want het deed me vrij weinig als ze hem te pakken kregen.

    Hmm, er wilt niet echt veel uitkomen de laatste tijd :'D


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    [Zelfde probleem, inspiratie is verdwenen.. ._.]

    Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

    Haar wenkbrauw schiet omhoog, maar het verbaasd me niks. De meeste reageren zo als ik ze gewoon bij hun naam noem.
    "Dus je weet mijn naam, indrukwekkend hoor. Je hebt vast een prachtig dossier over mij, is het niet?"
    Ik knik kort. "Er ligt een dossier," Mompel ik. "En daar werp ik af en toe wel eens een blik in," Vervolg ik op dezelfde toon.
    Wat is ze van plan? Ze stelt compleet nutteloze vragen. Iedere andere gevangene was allang weggeweest, misschien snapt ze onze werkwijze nog niet. Wie niet luisteren wil, moet maar voelen.
    Dakota staart me aan en slaat haar armen over elkaar. "En wat nou als ik nog niet terug wil, hmm?"
    Ik leun nonchalant tegen de muur aan. "Mm.." Brom ik. "Dan kan ik je straffen, op de manier die ik wil," Leg ik aan haar uit. Of leuk vind. De leukste straf is de verkrachting. Daar heb ik ook nog plezier van. De andere lichamelijke pijnlijke straffen doen me verder niks.
    "Als ik jouw was zou ik gewoon luisteren, als je een 'leuke' tijd in de gevangenis wilt," Bij 'leuke' maak ik een gebaar met mijn vingers.

    Frodo schreef:
    (...)

    Wat doen we ? Komt Maya na haar douche of ervoor?

    Maakt mij niet uit, van mij mag je haar nu laten komen hoor :3. Doe maar even alsof Maya al in haar cel zit, dan ^^.
    Ik moet er alleen even bij zeggen dat ik zo naar de bioscoop ben, en tot 10/11 uur niet reageer.
    Daarna ben ik er wel, tot ongeveer 2 uur ofzo ;D.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''